Νίκος Μαστοράκης για την Εύα Καϊλή

tilestwra.com, 22/12/2022 

Ο Νίκος Μαστοράκης σχολιάζει τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για την Εύα Καϊλή σχετικά με το σκάνδαλο Qatargate. Συγκεκριμένα απαριθμεί τις κινήσεις της Εύας Καϊλή από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ο φερόμενος χρηματισμός της από τους Καταριανούς, κάνοντας λόγο μεταξύ άλλων για έναν «συνδυασμό απληστίας, κενής φιλοδοξίας και πρωτοφανούς κουταμάρας».

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

«Η ΚΟΥΤΗ ΕΥΑ

Όσο μαθαίνουμε περισσότερα για το EvaGate, τόσο τείνω να πιστέψω ότι η εγχώρια/πανευρωπαϊκή “καλλονή” μπλέχτηκε σε τέτοιο λαβύρινθο ανεντιμότητας, οδηγημένη από ένα συνδυασμό έμφυτης απληστίας, κενής φιλοδοξίας και πρωτοφανούς κουταμάρας. Ίσως στην εξίσωση αυτών των καταστρεπτικών απαξιών, να προσθέσουμε και τη γοητεία του Ιταλού εραστή.

Βλακεία #1: Να αποδεχτεί πονηρές/παράνομες προτάσεις lobbying ενώ είχε τέτοια θέση και τίτλο.

Βλακεία #2: Να εκτίθεται με προκλητικό τρόπο στις υποψίες συναδέλφων της, κάνοντας ανοιχτά προκλητικές δηλώσεις για τον “πελάτη Κατάρ.”

Βλακεία #3: Να μην αφουγκραστεί τον ψίθυρο άλλων σοσιαλτετοιων βουλευτών που τη λοξοκοίταξαν, ίσως όχι επειδή υποπτεύονταν ότι τα έπαιρνε, όσο επειδή η δεν τα έπαιρναν εκείνοι, η επειδή τα έπαιρναν και φοβόντουσαν ότι η Εύα θα τους χάλαγε την πιάτσα

Βλακεία #4: Να προβαίνει απερίσκεπτα σε αγορές ακινήτων, ενώ ένας καλός απατεώνας θα περίμενε χρόνια για να χρησιμοποιήσει το μαύρο χρήμα.

Βλακεία #5: Να φυλάει στο διαμέρισμα της το μαύρο χρήμα, αντί να το είχαν “κομματιάσει” και μοιράσει σε μέρη και τόπους που θα ήταν δύσκολο να ανευρεθεί από τις διωκτικές αρχές.

Βλακεία #6: Να μη θυμάται ότι όλοι παρακολουθούνται από όλους, και στον πανικό της (στη σύλληψη του Ιταλού) να τηλεφωνεί στον πατέρα της ζητώντας “μεταφορικό μέσο” των μετρητών, αμέσως μετά δε στον αρχιμαφιόζο Ιταλό για να τον προειδοποιήσει. Παράξενο που δεν πήρε και τον τέως κολλητό της Ανδρουλάκη…

Βλακεία #7: Όχι μόνο να φυγαδεύσει το χρήμα με όχημα τον μπαμπά, αλλά να αφήσει στην βαλίτσα του μετρητού προσωπικά της αντικείμενα, ως… ακούσια αυτοενοχοποίηση. Δεν είχε ακούσει κάτι για DNA.

Βλακεία #8: Να λέει ότι δεν είδε, δεν ήξερε, δεν άκουσε λες και στο διαμέρισμα των 53 τ.μ. υπήρχαν κρυψώνες για ένα εκατομμύριο μετρητά. “Αγάπη μου, έκρυψα τα λεφτά” στορυ.

Βλακεία #9: Να τα ξεράσει όλα στον ανακριτή πάνω στον πανικό της, άντε τώρα να τα μαζέψουν οι δικηγόροι της.

Η καρικατούρα-Εύα μου θυμίζει το παλιό jingle “τι κουτή, κουτή, κουτή” αλλά και το ανέκδοτο “δεν είσαι μόνο κερατάς, είσαι και φλύαρος».

Ο θάνατος του τέως και... τα φαντάσματα του παρελθόντος!

 του Θάνου Οικονομόπουλου, iefimerida, 11/1/23

Καθόμουν έξω, στην κολωνακιώτικη «Βιβλιοθήκη», κι έπινα τον καφέ μου χαζεύοντας τους περαστικούς, όταν σταμάτησε ένα αυτοκίνητο στην είσοδο του μαγαζιού και κατέβηκαν τρεις μεγάλες, καλοβαλμένες κυρίες. Μπήκαν μέσα. Αναγνώρισα τη μία εξ αυτών, την τέως πριγκίπισσα Ειρήνη…

Σαν ανεμοστρόβιλος, με την ταχύτητα και το πολύχρωμο ανακάτεμα που μόνο το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να πετύχει, πέρασαν εικόνες και μνήμες από το εφηβικό αλλά και πιο ώριμο παρελθόν μου... Την αποβολή που έφαγα στην 8η Γυμνασίου, για την άρνησή μου να παρακολουθήσω υποχρεωτικά (διαταγή υπουργείου!) μαζί με τους άλλους συμμαθητές μου τον γάμο του νεαρού τότε βασιλιά Κωνσταντίνου με την Άννα-Μαρία.

Την αποστροφή που είχα νιώσει (κολλητική, από τα αισθήματα της κεντρώας οικογένειάς μου…) για τη ρήξη του με τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, ακολουθώντας τις συμβουλές της μητέρας του, Φρειδερίκης, βασιλομήτορος τότε, και μια δράκας αυλικών και ανωτάτων αξιωματικών, «κολλημένων» στις αρχές και «αξίες» μιας σκληροπυρηνικής δεξιάς που εκμετρούσε το ζην…

Ο ανώριμος, νέος 24χρονος βασιλιάς δεν είχε πάρει μυρουδιά. Αντί να στηρίξει τον γηραιό κεντρώο πρωθυπουργό (και να γίνει διά μιας ηγέτης δεξιών και κεντρώων, της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού) επέλεξε «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος…» να μείνει ένας μονάρχης που δεν αλλάζει μυαλά.

Θυμήθηκα τα συλλαλητήρια (και το ξύλο που έπεφτε από την αστυνομία) με το σύνθημα «Κοκό, δεν σε θέλει ο λαός, παρ’ την μάνα σου κι εμπρός», τη φοβική, αμήχανη, παιδαριώδη στάση που τήρησε από το πρώτο κιόλας βράδυ που η ηγεσία της στρατιωτικής χούντας των συνταγματαρχών τον επισκέφθηκε στο Τατόι. Θα μπορούσε με μια αποφασιστική, αυστηρή, ακόμη και απειλητική στάση εναντίον των στασιαστών να είχε αποτρέψει το έγκλημα κατά της Δημοκρατίας και να εδραιωθεί ως ο μονάρχης που διέσωσε την Δημοκρατία. Και πάλι, δίστασε και χάθηκε το momentum. Τα όσα (πρόχειρα, ασχεδίαστα, με αφέλεια και πίστη σε λόγια μη αξιόπιστων) επιχείρησε με το «βασιλικό πραξικόπημα» του Νοεμβρίου του '67 μπορεί να εκληφθούν ως post mortem μεταμέλεια. Αλλά ήταν αργά. Και, όπως αποδείχθηκε, δεν μέτρησαν στη συλλογική μνήμη και συνείδηση του λαού.

Ο νους μου ήρθε κατόπιν στο δημοψήφισμα του ’74, την εκστρατεία υπέρ της αβασίλευτης με το καταπληκτικό, εμβληματικό σκίτσο του πιτσιρικά να ουρεί μέσα στο στέμμα, και το δημοκρατικό ξέσπασμα από πλήθη κόσμου στους δρόμους, όταν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα: το 69,2% υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.

Ύστερα θυμήθηκα την όχι και τόσο γενναιόδωρη και υπεράνω στάση του στο ζήτημα της «βασιλικής περιουσίας» -αλλά δεν αποκλείεται αυτή να προκλήθηκε από την εξίσου μίζερη, μικροπολιτικάντικη στάση απόλυτης σκοπιμότητας και λαϊκισμού που είχε τηρήσει τότε το πολιτικό σύστημα στη χώρα, κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις εναλλάξ. Από τον φόβο του έρμου πολιτικού κόστους…

Ο πανδαμάτωρ χρόνος… Ο τέως και η οικογένειά του αναγνωρίστηκαν κάποια στιγμή ως… Έλληνες (που αναμφίβολα ήταν, η Ελλάδα ήταν η μόνη πατρίδα που γνώρισαν και όπως απέδειξαν στα ύστερα χρόνια αγάπησαν και δέθηκαν μαζί της…), εγκαταστάθηκε εδώ, κυκλοφορούσε απλός και καλοσυνάτος στους δρόμους και τα στέκια της Αθήνας. Είχαν καταλαγιάσει, πια, τα μίση και τα πάθη του παρελθόντος, τα κάθε είδους στερεότυπα και εμμονές. Έγινε αποδεκτός εν τοις πράγμασι, ως τμήμα της νεότερης και πολύπαθης ιστορίας του τόπου μας.

Αποφάσισα ξαφνικά να σηκωθώ και να μπω μέσα στη «Βιβλιοθήκη». Η τέως πριγκίπισσα Ειρήνη και η παρέα της κάθονταν σε μια γωνιά του μαγαζιού και απολάμβαναν το γεύμα τους. Πλησίασα, συστήθηκα, και στρεφόμενος προς την Ειρήνη της είπα με ήρεμη ειλικρίνεια: «Έχω πολεμήσει και την οικογένειά σας, με όλες μου τις δυνάμεις, επαγγελματικές και άλλες. Όμως τώρα πια χαίρομαι πολύ που σας βλέπω ανάμεσά μας, να συμπεριφέρεστε ως απλή πολίτης, να μη φοβάστε και να μη σας ενοχλεί κανείς στους δρόμους. Αυτό σημαίνει ήρεμη και σίγουρη δημοκρατία…».

«Μα, αγαπητέ μου, δεν είσθε ο μόνος που μας πολεμήσατε, όπως λέτε, και τώρα δεν σας ενοχλεί η παρουσία μας, την ανέχεστε ευγενικά έστω…», μου απάντησε, χαμογελώντας καλοσυνάτα, και πρόσθεσε: «Δυστυχώς, είναι αδύνατον να ξαναγράψει κανείς την ιστορία, ακόμη και αν το επιθυμούν οι αντίθετες πλευρές. Αρκεί να τη γνωρίζεις. Και να μαθαίνεις από αυτή…».

Διαβάζω στο διαδίκτυο για τον εκλιπόντα τέως βασιλιά, «απόψεις» χολερικές, απάνθρωπες, αδιανόητες. Και αναθέματα που όχι μόνο δεν τιμούν το οφειλόμενο σέβας στον νεκρό, ακόμη και ορκισμένο αντίπαλό σου, αλλά προσβάλλουν την ίδια την ανθρώπινη φύση. Και καλά όσα γράφουν φανατικοί με τ’ όνομά τους ή ανώνυμα. Τους οικτίρεις για την αυτοκαταστροφική τους εμπάθεια και τελειώνεις…

Αλλά τα γνωστά διατεταγμένα τρολ, που διοχετεύουν μέσω του διαδικτυακού υπονόμου κομματικές «γραμμές» και όρντινα, ομολογώ ότι με νευριάζουν πολύ -περισσότερο από το γεγονός ότι «Εφημερίδα των Συντακτών», «Αυγή» και (φυσικά) «Ριζοσπάστης» δεν… βρήκαν ούτε μισό μονόστηλο χώρο στα πρωτοσέλιδά τους να αναγγείλουν (αυτό, τίποτε άλλο) τον θάνατο του τελευταίου Βασιλιά της Ελλάδος…

Πώς θα ταφεί, πού θα γίνει η κηδεία, θα είναι «δημοσία δαπάνη», θα εκτεθεί η σορός του τέως σε λαϊκό προσκύνημα. «Λεπτομέρειες», αλλά με τη σημειολογία τους στα πρωτόκολλα της σύγχρονης Δημοκρατίας. Έναν Γόρδιο Δεσμό, ανούσιο επί της ουσίας, που σημειολογικά και επικοινωνιακά (ιδίως προεκλογικά, και με μια αντιπολίτευση που δεν το ’χει και σε τίποτε να κατεβάσει τις «πλατείες» στους δρόμους…) κλήθηκε να λύσει η κυβέρνηση με τον πλέον ανώδυνο και ασφαλή σχετικά τρόπο.

Οι ρυθμίσεις που αποφασίστηκαν κινούνται… με ελιγμούς στα πλαίσια του εφικτού και του λογικού. Ένα παρατεταμένο λαϊκό προσκύνημα (για να προσέλθουν οι όσοι νοσταλγοί της βασιλείας) θα εγκυμονούσε κινδύνους προβοκάτσιας. Κηδεία με τιμές αρχηγού κράτους -μια παρατυπία και άνευ λόγου υπερβολή- δεν θα έπρεπε καν να ζητήσει η οικογένεια. «Δημοσία δαπάνη»; Εγώ θα έλεγα γιατί όχι; Έχει προσφερθεί σε ένα σωρό ανθρώπους, μέχρι και καλλιτέχνες του άσματος, τι θα γινόταν αν την πρόσφερε η πολιτεία και στον τέως;

---

Μια δική μου ανάμνηση από συνάντηση με τον πρώην βασιλιά

Μια και συζητιέται αυτές τις μέρες ο θάνατος του τέως βασιλιά Κων/νου –ζωή σε μας 🌿– και αναφέρονται στα ΜΜΕ όλα τα πολιτικά γεγονότα της δεκαετίας του '60, επαναφέρω στη μνήμη μου πώς εισπράξαμε στη Γερμανία ως φοιτητές εκείνες τις εξελίξεις. 

Εγώ ζούσα από το 1961 στη Γερμανία (Praktikum, Κολλέγιο). Από το Φθινόπωρο 1962 μέχρι την Άνοιξη του 1968 σπούδαζα στο Πολυτεχνείο του Darmstadt (TUD). Μάθαινα βέβαια τι γίνεται στην Ελλάδα, αλλά πολλά δεν τα έζησα συνειδητά, δεν υπήρχαν και τακτικά εφημερίδες, όπως ο γάμος της Σοφίας, η προίκα, ο γάμος του Κων/νου, τα γεγονότα του '65 κ.λπ. 

Άκουγα βέβαια την καθημερινή ελληνική εκπομπή του Π.Μπακογιάννη από το Μόναχο και την κυριακάτικη του Ανδρέα Αρνάκη από την Φρανκφούρτη. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 1975, μετά τη χούντα. Δλδ. έφυγα με Καραμανλή και επέστρεψα με τον ίδιο... Σαν να μην άλλαξε τίποτα 🤪 

Βέβαια από το 1968 είχα πολιτικό άσυλο στη Γερμανία, λόγω ακύρωσης του διαβατηρίου μου από το προξενείο της χούντας, αφού ήμουν πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου και οργανώναμε πορείες, συζητήσεις κατά της δικτατορίας, καυγαδάκια στη Mensa κ.λπ. 

Μάλλον το Φθινόπωρο του 1968 πέθανε μια στενή συγγενής του Κων/νου από κάποιο γερμανικό βασιλικό οίκο και η κηδεία έγινε στο Darmstadt. Ήρθαν λοιπόν διάφοροι μεγαλόσχημοι, πρίγκιπες, δούκες κ.λπ. από όλη την Ευρώπη. Περνώντας τότε εγώ από την εκκλησία Stadtkirche, στην Kirchstr., είδα τους τεθλιμμένους συγγενείς και φίλους της μακαρίτισσας να βγαίνουν από το ναό και ανάμεσά τους τον Κων/νο. 

Πάω πιο κοντά, γεια σου κ. Κώστα του λέω, γεια σου και σένα μου απαντάει, του λέω ονοματεπώνυμο και ότι είμαι απόφοιτος του Πολυτεχνείου της πόλης και εργάζομαι τώρα ως επιμελητής σ' αυτό (νόμιζε αρχικά ότι βρισκόμουν εκεί ως συγγενής ή φίλος της συγγενούς του). Σταθήκαμε παράμερα και ψιλοσυζητήσαμε λίγο, με ρώτησε πώς περνάω, αν παρακολουθώ τα γεγονότα στην Ελλάδα κ.λπ. Του απάντησα σχετικά, του είπα επίσης, μεταξύ άλλων, ότι μέχρι πριν 2-3 χρόνια φοιτούσε εκεί ο παλιός συμμαθητής του από τη Σχολή Αναβρύτων, Σωτήρης Σοφιανόπουλος. Χάρηκε που άκουσε για τον παλιό του συμμαθητή και φίλο και παράγγειλε να του δώσω χαιρετισμούς, αλλά ξαναείδα τον Σωτήρη 8-9 χρόνια μετά, σε μια συνεστίαση αποφοίτων στην Αθήνα. 

Ο Κων/νος μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι αφελής, έδινε την εικόνα χαρούμενου τουρίστα, πήδαγε από το ένα θέμα στο άλλο, χαμογελούσε διαρκώς, ίσως επειδή δεν ήθελε να απλωθεί σε κουβέντες στο πόδι. Κάποια στιγμή, μετά από 5-10 λεπτά, είπα ότι πρέπει να φύγω και με αποχαιρέτησε λέγοντας «να ξαναβρεθούμε σε 1-2 χρόνια στην Ελλάδα που θα έχει ομαλοποιηθεί η κατάσταση». 

Μου έκανε εντύπωση η βραχεία προοπτική ομαλοποίησης που είχε στο μυαλό του.

Απαντήσεις στο τι, το γιατί και το πότε

Ψηλαφώντας τις πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινης ζωής στον αχανή κόσμο μας

Κανάρη Τσίγκανου: Καθημερινή, 8/1/23

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Γ. ΝΙΑΡΧΟΣ Συμπαντική μοναξιά: 
Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν; εκδ. Ζήτη, 2022, σελ. 296

Σήμερα αναζητούμε παρατηρησιακά κάποια συγκλονιστική ανακάλυψη που θα απαντούσε στο προαιώνιο ερώτημα που πραγματεύεται το εξαιρετικό βιβλίο του καθηγητή Π. Νιάρχου: «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;». Το πρώτο σχετικό βήμα για την απάντηση αυτού του θεμελιώδους ερωτήματος έγινε το 1995 με την ανακάλυψη ενός εξωηλιακού πλανήτη να περιφέρεται γύρω από ένα άστρο ηλιακού τύπου από τους Ελβετούς αστρονόμους Mayor και Queloz, οι οποίοι και τιμήθηκαν γι’ αυτό με το βραβείο Νομπέλ Φυσικής (2019). Εκτοτε, έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από 5.200 εξωπλανήτες, αλλά κανένας δεν μοιάζει εντελώς με τη Γη.

Στο Σύμπαν φαίνεται ότι υπάρχουν περί το ένα τρισεκατομμύριο γαλαξίες (10¹²), έκαστος των οποίων, κατά μέσον όρο, περιέχει περί το ένα τρισεκατομμύριο αστέρες (10¹²). Δηλαδή, στο Σύμπαν φαίνεται ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων (10¹²x10¹²=10²⁴) αστέρες με έναν τουλάχιστον πλανήτη ο καθένας! Κάποιοι εξ αυτών μπορούν να φιλοξενούν περισσότερο αναπτυγμένους πολιτισμούς από τον δικό μας και κάποιοι άλλοι λιγότερο αναπτυγμένους πολιτισμούς.

Γιατί όμως δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα κανένα ίχνος εξωγήινης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα ή κάπου αλλού στο Σύμπαν; Αυτό το απλό ερώτημα διατύπωσε ως παράδοξο ο διάσημος φυσικός Ενρίκο Φέρμι (1950): δεδομένης της ηλικίας του Σύμπαντος και του πλήθους των αστέρων και των πλανητών που υπάρχουν, η εμφάνιση ζωής θα έπρεπε να είναι ένα πολύ κοινό φαινόμενο και ο γαλαξίας μας θα έπρεπε να φιλοξενεί ένα μεγάλο αριθμό πολιτισμών! Μέχρι στιγμής παραμένει αναπάντητο το βασικό ερώτημα του Φέρμι για τη συμπαντική σιωπή που μας περιβάλλει, παρότι φαίνεται να υπάρχουν τόσες μυριάδες πλανητών. Περισσότερα για αυτό το θέμα παρουσιάζονται στο συμπληρωματικό βιβλίο του καθηγητή Π. Νιάρχου, «Αναζητώντας μια άλλη Γη στο Σύμπαν. Εξωπλανήτες και εξωγήινη ζωή», 2018, εκδ. Δίαυλος, καθώς επίσης και στα πρόσφατα βιβλία του υποφαινόμενου «Ενα γαλάζιο πετράδι στο Διάστημα», 2020 και «Το εκπληκτικό Σύμπαν», εκδόσεις Ζήτη (2020), με βάση τις συναρπαστικές αστρονομικές ανακαλύψεις της τελευταίας εκατονταετηρίδος.

Ομως, πολλά ερωτήματα παραμένουν σχετικά με τη διαδικασία ανάπτυξης της ζωής στη Γη, η οποία παρότι αρχικά φιλοξένησε μερικά δισεκατομμύρια διαφορετικά είδη ζωής, το 99% των οποίων έχει ήδη εξαφανισθεί, έχουν απομείνει σήμερα μόνο μερικά εκατομμύρια και ένα είδος –ο άνθρωπος– που εκπροσωπεί την έξυπνη ζωή στη Γη. Επομένως, μήπως έχουμε μία στο δισεκατομμύριο πιθανότητες να ανακαλύψουμε έξυπνη ζωή αλλού στο Σύμπαν;

Ανάμεσα στους χιλιάδες πλανήτες που έχουν μέχρι σήμερα ανακαλυφθεί, μόνο 60 θεωρούνται κατοικήσιμοι και μόνο 20 εξ αυτών έχουν το μέγεθος της Γης. Η πρόοδος της τεχνολογίας, με τις προχωρημένες παρατηρησιακές ικανότητες του νέου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, καθιστά δυνατή την ανίχνευση ζωής μέσω της παρουσίας ατμοσφαιρικών αερίων στην ατμόσφαιρα εξωπλανητών που δείχνουν βιολογική δραστηριότητα. Ας λάβουμε ωστόσο σοβαρά υπόψη και την πιθανότητα της «Συμπαντικής μας μοναξιάς», μια πιθανή εξήγηση της οποίας θα μπορούσε να είναι οι ασύλληπτα τεράστιες αποστάσεις προς άλλους αστέρες, που κάνουν απαγορευτική την επικοινωνία με άλλους κατοικημένους πλανήτες.

Στα δύο τελευταία κεφάλαια του βιβλίου για την εξωγήινη ζωή και την κοινωνία, ο συγγραφέας είναι αμερόληπτος, συζητώντας το πώς η πιθανή ανακάλυψη εξωγήινης ζωής θα επηρεάσει τους νόμους της κοινωνίας μας, τη σωστή αποκρυπτογράφηση των βιβλικών κειμένων της θρησκείας μας, τις φιλοσοφίες μας, τις τέχνες και τις επιστήμες μας, παραθέτοντας όλες τις σχετικές απόψεις των χριστιανικών ομολογιών, του Ιουδαϊσμού, του Ισλάμ, του Ινδουισμού και του Βουδισμού. Παρουσιάζονται η αισιόδοξη και απαισιόδοξη άποψη κατά τις οποίες, είτε το Σύμπαν σφύζει από ζωή και υπάρχουν έξυπνες μορφές ζωής αλλού στον γαλαξία, είτε η εξωγήινη ζωή είναι εξαιρετικά σπάνια και ίσως είμαστε μόνοι σε ένα άψυχο Σύμπαν, αφήνοντας στον αναγνώστη που θα καταφέρει να φθάσει στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, να αποφασίσει ποια απάντηση και άποψη υιοθετεί στο αρχικό ερώτημα του τίτλου!

Το βιβλίο συνοδεύεται από λεπτομερέστατη βιβλιογραφία, ενώ η ευδόκιμη πολυετής διδακτική και ερευνητική πείρα του συγγραφέα τού έχει επιτρέψει να τοποθετήσει τον εαυτό του στη θέση αναγνωστών διαφόρων ταχυτήτων. Η παρουσίαση των επιμέρους θεμάτων γίνεται με βάση τις τελευταίες εξελίξεις στα σχετικά επιστημονικά πεδία, και σε αυτό έγκειται η πρωτοτυπία του βιβλίου. Είναι ένα βιβλίο που θα βοηθήσει τον αναγνώστη να αναστοχαστεί και να «δει με άλλο μάτι» τον κόσμο και τον ρόλο του ανθρώπου μέσα σ’ αυτόν. Όπως γράφει στην αρχή του προλόγου του ο ακαδημαϊκός Δημήτριος Θάνος, παραφράζοντας τον συγγραφέα και ποιητή Κίπλινγκ: «Είναι ένα βιβλίο που σε μαθαίνει για το τι και το γιατί και το πότε, για το πώς και πού και ποιος»!

---

ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Ίσως κάποια μέρα ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή, και μάλιστα «έξυπνη», όπως υποστηρίζεται από πολλούς επιστήμονες. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά επιχειρήματα που υποστηρίζουν ότι η αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης ενδέχεται να αποτύχει. Είναι πολύ πιθανόν η περίπλοκη βιόσφαιρα της Γης να είναι μοναδική. Δεν αποκλείεται, όμως, ο δικός μας πολιτισμός να είναι ο πρώτος, τουλάχιστον στον γαλαξία μας. Στην περίπτωση αυτή, η ζωή από τη Γη θα μπορούσε, στη μετα-ανθρώπινη εποχή, να εξαπλωθεί στον γαλαξία μας και πέρα απ’ αυτόν, εξελισσόμενη σε μορφές που δεν μπορούμε ακόμη και να διανοηθούμε. Εάν είναι έτσι, οι πρώτοι διαστρικοί ταξιδιώτες από τη Γη θα είχαν μια αποστολή, να αναπτύξουν τον γήινο πολιτισμό ακόμη περισσότερο και να τον κάνουν κορυφαίο πολιτισμό στο Σύμπαν, στο πολύ μακρινό μέλλον.

Το βιβλίο αυτό έχει ως σκοπό να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό τις επιστημονικά αποδεκτές πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα που απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που εμφανίστηκε πάνω στη Γη: «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;». Η παρουσίαση των επί μέρους θεμάτων γίνεται με βάση τις τελευταίες εξελίξεις στα σχετικά επιστημονικά πεδία, και σε αυτό έγκειται η πρωτοτυπία του βιβλίου. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται στο ελληνικό κοινό το θέμα της εξωγήινης ζωής, μαζί με τις επιπτώσεις της στην κοινωνία, τη θρησκεία, τον πολιτισμό και την τεχνολογία. Είναι ένα βιβλίο που θα βοηθήσει τον αναγνώστη να αναστοχαστεί και να «δει με άλλο μάτι» τον κόσμο και τον ρόλο του ανθρώπου μέσα σ’ αυτόν. Το βιβλίο προλογίζει ο ακαδημαϊκός Δημήτριος Θάνος.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος Ακαδημαϊκού Δημητρίου Θάνου
Πρόλογος συγγραφέα
Εκ βαθέων…

Κεφάλαιο 1. Tο Σύμπαν που ζούμε
1.1. Από πού ερχόμαστε και πού πάμε
1.2. Η κοσμική γειτονιά μας
1.3. Αναζητώντας άλλους κόσμους στο Σύμπαν
1.4. Παράξενοι νέοι κόσμοι

Κεφάλαιο 2. Η Ζωή στο Σύμπαν
2.1. Το φαινόμενο της ζωής
2.2. Η ζωή στη Γη
2.3. Η ζωή στο Ηλιακό Σύστημα
2.4. Ζωή σε άλλα πλανητικά συστήματα

Κεφάλαιο 3. Εξωγήινη ευφυής ζωή
3.1. Έρευνα για ευφυή ζωή στο Σύμπαν
3.2. Εξωγήινοι πολιτισμοί
3.3. Το παράδοξο Fermi
3.4. UFOs

Κεφάλαιο 4. Εξωγήινη ζωή και κοινωνία
4.1. Εξωγήινη ζωή και φιλοσοφικές θεωρήσεις
4.2. Θρησκεία και εξωγήινη ζωή
4.3. Πολιτιστικές και πολιτικές επιπτώσεις
4.4. Επιπτώσεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία

Κεφάλαιο 5. Τελικά, είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;
5.1. Αισιόδοξη άποψη: Το Σύμπαν σφύζει από ζωή
5.2. Απαισιόδοξη άποψη: Η ζωή είναι εξαιρετικά σπάνια, ίσως μοναδική
5.3. Η τρίτη άποψη: Είμαστε οι πρώτοι, αλλά όχι μοναδικοί
5.4. Αναζητώντας την τελική απάντηση

The Pale Blue Dot
Η αχνή μπλε κουκκίδα

Βιβλιογραφία

Συντομογραφίες

Ευρετήριο όρων

Ο τελευταίος της πρώτης γενιάς

 του Νίκου Δήμου, 08/1/2023

Έφυγε από την ζωή ο τελευταίος από την πρώτη γενιά των Ελλήνων Βιομηχάνων. Δεν νομίζω πως υπάρχει Έλληνας που να αγνοεί το όνομά του και να μην χρησιμοποίησε κάποτε προϊόν του.

Απόστολος Πίτσος, ετών 105. 

Μετά από την πώληση της εταιρίας του σε μεγάλο πολυεθνικό συγκρότημα, το όνομα αυτό διαδόθηκε – μαζί με τα προϊόντα του – και σε άλλες χώρες. Υπήρξα για πάνω από 50 χρόνια φίλος, και συνεργάτης του. Η τελευταία συνεργασία μας ήταν η βοήθειά μου στην σύνταξη της αυτοβιογραφίας του, που κυκλοφόρησε το 2020. Όχι ότι χρειάστηκε να κάνω πολλά πράγματα. Η μνήμη του ήταν ακόμα ξυράφι. Υπαγόρευσε όλη την ιστορία της «Πίτσος» σε μία γραμματέα και οι παρεμβάσεις που χρειάστηκαν μετά, υπήρξαν ελάχιστες. 

Η ιστορία αυτή αρχίζει το 1865, όταν ο Νικόλαος Πίτσος ίδρυσε μία βιοτεχνία στο Μοναστηράκι που κατασκεύαζε διάφορα είδη οικιακής χρήσης. «Φανάρια» όπου έβαζαν τα τρόφιμα και τα προστάτευαν από τις μύγες και τα έντομα, μικρά καμινέτα, μπρίκια, δίσκους λάμπες πετρελαίου και άλλα μεταλλικά είδη. Τα προϊόντα τα φόρτωνε σε ένα αμαξάκι και τα πουλούσε στην πόλη αλλά και στα περίχωρα. 

Σύντομα οι δουλειές μεγάλωσαν και ο Νικόλαος Πίτσος έβαλε στην εταιρία και τα τέσσερα από τα τρία αγόρια του αδελφού του. ‘Άλλαξαν δύο φορές στέκι καταλήγοντας στους Αμπελόκηπους όπου έστησαν ένα μικρό εργοστάσιο. Έφτιαχναν και προϊόντα για τον στρατό. Περιττό να συνεχίσω την αφήγηση. Βρίσκεται όλη στην αυτοβιογραφία του. 

Το βασικό στοιχείο είναι το πόσο δημιουργικοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πως από το τίποτα κατασκεύαζαν πράγματα. Ο Απόστολος Πίτσος ήταν ο πρώτος γλωσσομαθής της οικογένειας – είχε φοιτήσει στη Γερμανική Σχολή. Ταξίδεψε και έμεινε στην Γερμανία όπου μαθήτευσε κοντά σε σπουδαίους μαστόρους και έμαθε τις τεχνικές τους. 

Η Γερμανία άφησε την σφραγίδα της επάνω του. Το μυαλό του δούλευε με σύστημα τευτονικό. Και στην τεχνολογία, αλλά και στις τέχνες. Ήταν ένας πρωτεϊκός άνθρωπος. Άκουσε κάποτε το κοντσέρτο για βιολί του Μπετόβεν και αποφάσισε πως ήθελε να το παίξει ο ίδιος. Αγόρασε βιολί, πήρε μαθήματα και έφτασε στο σημείο που ήθελε. 

Όταν μετά από πολλά χρόνια αποφάσισε να πουλήσει την εταιρία του οι Γερμανοί τεχνικοί και επιστήμονες που ήρθαν να την ελέγξουν έμειναν άναυδοι. Τόσο σωστά σχεδιασμένη και τόσο λειτουργική εταιρία ούτε στην πατρίδα τους δεν είχαν – μου εξομολογήθηκαν. 

Από τη δική του γενιά των βιομηχάνων – που ξεκίνησε την βιομηχανοποίηση της Ελλάδας - ήταν ο μόνος τεχνικός. Ο Γεώργιος Δράκος (της Izola) τον θαύμαζε. «Αυτός τα κάνει όλα μόνος του», μου έλεγε. Ήταν η εποχή που Πίτσος, Ιζόλα, Εσκιμό άλλαξαν την μορφή του ελληνικού νοικοκυριού. 

Η πρώτη μας επαφή ήταν η θάλασσα. Ο Πίτσος είχε αγοράσει ένα αμερικάνικο σκάφος Bertram μικρό αλλά πολύ γρήγορο, που σε μία μέρα σε πέταγε στην άλλη άκρη του Αιγαίου. Μαζί με τον (επίσης απόντα πια) Χαράλαμπο Βελλή, πρόεδρο του Κολλεγίου και γαμπρό του Απόστολου, κάθε Σαββατοκύριακο γυρίζαμε το πέλαγος. 

Πολύ αργότερα αποφάσισε να μου αναθέσει την διαφήμιση της εταιρίας του, πράγμα που μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Ένας σπάνιος άνθρωπος. Σκληρός αλλά και τρυφερός, ήταν από αυτούς που άλλαξαν την ζωή της χώρας του.