του Αλέξη Παπαχελά, Καθημερινή, 30/6/2019
Η διαφαινόμενη μεγάλη νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές της επόμενης Κυριακής έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας στις αγορές. Οσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα θεωρούν ότι θα υπάρξει ένα ράλι που θα διαρκέσει αρκετούς μήνες και πάντως έως ότου ξεκαθαρίσει αν το επενδυτικό σοκ που θέλει να προκαλέσει ο κ. Μητσοτάκης θα γίνει πράξη ή όχι. Οι ανησυχίες που υπήρχαν για διάφορες πολιτικές νάρκες έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Η ισχυρή πιθανότητα μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας δεν θα είναι πραγματικό πολιτικό γεγονός, διαμορφώνει ένα πλαίσιο πολιτικής σταθερότητας με ορίζοντα τετραετίας.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια περίοδο ραγδαίας ανάπτυξης. Οι πολίτες θέλουν δουλειές και ευκαιρίες. Ο κ. Τσίπρας έκανε ένα καλό, γιατί έσπασε στερεότυπα δεκαετιών. Αποδόμησε τους μεταπολιτευτικούς αριστερούς μύθους, σύμφωνα με τους οποίους το κέρδος ήταν ο διάολος και οι επενδυτές σατανάδες. Μπορεί στην πράξη να έγιναν λίγα και ο ίδιος να επιστρέφει στις ρίζες του προπατορικού 3%, αλλά ο δρόμος άνοιξε.
Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή. Η κουλτούρα της αρπαχτής, του εύκολου πλουτισμού, αλλά και της κανονικής απάτης, παραμένει ζωντανή. Η νέα διακυβέρνηση πρέπει να είναι αμείλικτη απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Η ελληνική κοινωνία μπορεί να συγχώρησε εν μέρει τη συγκάλυψη των σκανδάλων της Folli Follie, το κουκούλωμα υποθέσεων όπου μεγάλες οικογένειες άφησαν τεράστια χρέη σε τράπεζες και μικρές επιχειρήσεις, διατηρώντας άθικτο τον μυθικό προσωπικό τους πλούτο. Δεν θα το συγχωρήσει όμως εύκολα σε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση. Το αφήγημα της δίκαιης ανάπτυξης για όλους πρέπει να προστατευθεί από όσους το βλέπουν ως ευκαιρία να ξαναστήσουν ένα πάρτι παλαιού τύπου ή να πλουτίσουν παράνομα ή πειρατικά. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς πρέπει να λειτουργεί αποτελεσματικά και να κάνει τη δουλειά της. Οι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης είναι ανάγκη να γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Οι τράπεζες να συνεχίσουν στον δρόμο της διαφάνειας.
Οι ολιγάρχες, που αισθάνονται παντοδύναμοι αφού πέρασαν υπέροχα και με μια αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία, θα πρέπει να νιώσουν ότι στη χώρα υπάρχουν κανόνες και ότι κανείς δεν τους χρωστάει τίποτα, ούτε και οφείλει να τους ρωτάει πού θα πουληθεί τι. Γι’ αυτό έχουμε θεσμούς, διαδικασίες, διαγωνισμούς, που όταν δεν εφαρμόζονται, καταλήγουμε στον εισαγγελικό ακτιβισμό και ενίοτε στην αναποτελεσματική διωκτική παράνοια.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν χρωστάει σε κανέναν ούτε την άνοδό του στην ηγεσία της Ν.Δ. ούτε και τη μετέπειτα πορεία του. Γνωρίζει, από οικογενειακά βιώματα του παρελθόντος, πόσο εφήμερος και δηλητηριώδης μπορεί να γίνει ο εναγκαλισμός με τη διαπλοκή. Γνωρίζει επίσης ότι μέσα από την κρίση αναπτύχθηκε μια νέα, μικρή και μεγάλη επιχειρηματικότητα, που δουλεύει με εξωστρέφεια, με κανόνες, και το μόνο που θέλει από το κράτος είναι να μη βάζει τρικλοποδιές και να είναι προβλέψιμο. Το νέο φιλελεύθερο αφήγημα πρέπει να προστατευθεί, να θωρακιστεί, γιατί η ελληνική κοινωνία είναι εξαντλημένη και καχύποπτη· και το κτήνος του λαϊκισμού θα συνεχίσει να παραμονεύει...
