του Σάκη Μουμτζή, Liberal, 10/6/2017
Οι προτροπές σήμερα για εθνική ομοψυχία και για
αγαπησιάρικα «όλοι μαζί», έχουν δύο σκοπούς. Ο πρώτος είναι να διασώσουν τον Α.
Τσίπρα και τους συνομήλικους του από τον πολιτικό αφανισμό. Λίγους μήνες πριν,
οι εθνικοενωτικές προτάσεις απέβλεπαν στην διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα έχουν αντιληφθεί πως το κόμμα αυτό δεν
σώζεται. Απεναντίας, κατάλαβαν πως αποτελεί βαρίδι στις κινήσεις της ηγετικής
του ομάδας. Ο πρωθυπουργός είναι ένας κυνικός πολιτικός, που για να «τελειώσει
δουλειές» παρακάμπτει ιδεολογίες και προηγούμενες πολιτικές δεσμεύσεις.
Και αυτό το έχουν εκτιμήσει δεόντως συγκεκριμένα
οικονομικά κέντρα που ευνοήθηκαν από τις κινήσεις του. Να υπενθυμίσω στον
αναγνώστη το πάγωμα των ελέγχων στην διακίνηση των καυσίμων, τις χαριστικές
φορολογικές ρυθμίσεις, τις φωτογραφικές τροπολογίες.
Αυτό το παιδί πρέπει να σωθεί. Έχει μέλλον.
Είναι νέος και «πρόθυμος.» Το οικονομικό κατεστημένο βάζει πολλαπλά φίλτρα,
ώστε τελικά να ανέλθουν στην κορυφή οι αποδεκτοί από αυτό. Και ο Α.Τσίπρας
πέρασε μέσα από όλα τα φίλτρα. Εγκρίθηκε.
Ο δεύτερος σκοπός αυτού του εθνικοενωτικού
σχεδιασμού που έχουν εκπονήσει αυτά τα κέντρα, είναι να μην γίνει πρωθυπουργός
ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μια φορά την έπαθαν. Τους «έπιασε στον ύπνο» και
κέρδισε, πέρα από κάθε πρόβλεψη, τις εσωκομματικές εκλογές στην Νέα Δημοκρατία.
Τώρα είναι πιο μελετημένοι και πιο προνοητικοί. Όπως φαίνεται, δεν πήγε να τους
πληρώσει τα διόδια για την πρωθυπουργία.
Επί της ουσίας τώρα, η πρόταση του «όλοι μαζί»
είναι πολιτικά λανθασμένη. Η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κανένα πεδίο
σύγκλισης. Το ένα, είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα, που προσπαθεί να αποβάλλει τον
κρατισμό, και το άλλο είναι ένα μαρξιστικό κόμμα. Σε ποια πολιτική βάση θα
συνεργασθούν; Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως την κυβέρνηση Ζολώτα ( Νοέμβριος
1989- Απρίλιος 1990) την πληρώσαμε πανάκριβα.
«Μα να συγκροτηθεί μια Εθνική Ελλάδος για το
χρέος και για την ποσοτική χαλάρωση», υποστηρίζουν και οι πονηροί και οι
καλοπροαίρετοι. Για ποιο λόγο όμως η Νέα Δημοκρατία να υιοθετήσει μιαν αδιέξοδη
πολιτική; Γιατί να εγκολπωθεί ένα προπαγανδιστικό αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως αυτή
υπέγραψε στις 24 Μαΐου 2016 τον όρο πως η συζήτηση για το χρέος θα αρχίσει μετά
το τέλος του τρέχοντος προγράμματος;
Και γιατί ένα φιλελεύθερο κόμμα να εμπλακεί σε
μια διαπραγμάτευση για περικοπή του χρέους, όταν αυτό μπορεί να το καταστήσει
βιώσιμο με μιαν αναπτυξιακή πολιτική μεταρρυθμίσεων, που συνάδει και με την
ιδεολογική της φυσιογνωμία;
Άλλωστε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν οδηγούσε σε πτώση την
κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η χώρα θα εντασσόταν στο πρόγραμμα ποσοτικής
χαλάρωσης από τον Μάρτιο του 2015, καθώς το ΔΝΤ, με έκθεση του τον Νοέμβριο του
2014, έκρινε το χρέος βιώσιμο.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα είναι μια
σταθερή κυβέρνηση, με ευκρινή προσανατολισμό που, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων,
των μεταρρυθμίσεων και κυρίως μέσω της κατάργησης της υπερφορολόγησης, θα την
οδηγήσει στην ανάπτυξη.
Τον Ελληνα πολίτη δεν τον ενδιαφέρει η τύχη
κανενός πολιτικού. Πολύ δε περισσότερο η τύχη του συγκεκριμένου πολιτικού, του
Α.Τσίπρα, που καθιέρωσε την εξαπάτηση και το ψεύδος ως πολιτικά όπλα.
Όσοι «ευνοηθέντες» αγωνιούν για το μέλλον του
Αλέξη, ας τον προσλάβουν στις επιχειρήσεις τους.
