του Θανάση Μαυρίδη, liberal.gr, 13/9/2016
Ψάχνουν να
βρουν λεφτά και δεν βρίσκουν; Λάθος! Λεφτά υπάρχουν! Ανακάλυψαν νέα δεξαμενή με
ατελείωτα μετρητά. Ο λόγος για τους ελέγχους των τραπεζικών λογαριασμών των
τελευταίων δεκαπέντε ετών. Έρχονται τα ραβασάκια. Ή αλλιώς, τα ληξιπρόθεσμα θα
εκτοξευτούν σε απίστευτα ύψη. Μιλάμε για μία βιομηχανία δήμευσης περιουσιών. Μακάριοι
όσοι πρόλαβαν να δραπετεύσουν…
Τα χρήματα
που έχουν φύγει από την Ελλάδα δεν πρόκειται να επιστρέψουν, όσο το ελληνικό
δημόσιο βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τους ίδιους τους πολίτες του. Στο επόμενο
χρονικό διάστημα θα αρχίσουν να φτάνουν τα ραβασάκια από την Εφορία με τις
«φορολογικές διαφορές» των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Ενάμισι εκατομμύρια
φορολογούμενοι είναι στο στόχαστρο. Ξεχάστε τους…
Είναι μία
κατάσταση που η κυβέρνηση Τσίπρα την κληρονόμησε από τις προηγούμενες
κυβερνήσεις. Για την ακρίβεια ήταν ένα ακόμη έργο του υπουργού Παπακωνσταντίνου
με την ευγενική χορηγία της τρόικας. Όχι δηλαδή ότι η λογική της προσμέτρησης
των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών στα… εισοδήματα των πολιτών και μάλιστα
στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είναι μία μέθοδος με την οποία διαφωνούν σήμερα
στην κυβέρνηση.
Μπορεί να
διαφωνεί η ελληνική Δικαιοσύνη και να έχει «ρίξει» με αποφάσεις της αρκετά από
τα πρόστιμα που καταλογίστηκαν με βάση την ρύθμιση Παπακωνσταντίνου, αλλά είναι
σύμφωνη η τρόικα. Κι αυτό είναι αρκετό στις μέρες μας. Εξυπηρετεί, επίσης, την
εικόνα των ελληνικών κυβερνήσεων στο εξωτερικό, ότι καταπολεμούν τη φοροδιαφυγή
και τη διαφθορά. Και τέλος ικανοποιεί το αίσθημα δικαιοσύνης των Γερμανών και
λοιπών Ευρωπαίων ότι τιμωρούνται οι «απατεώνες του Νότου».
Για ένα
πράγμα να είστε σίγουροι! Σε όποιον άνθρωπο στον πλανήτη γη γίνει έλεγχος με
τους όρους που γίνεται στους Έλληνες πολίτες θα προκύψει στο τέλος φορολογική
διαφορά. Αν και πολύ αμφιβάλλουμε ότι σε άλλες κοινωνίες θα γινότανε δεκτή η
αντίληψη ότι ο πολίτης θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι… ένοχος. Σε
ευνοούμενες πολιτείες συνηθίζεται το κράτος να είναι εκείνο που καλείται να
αποδείξει την παραβατικότητα του πολίτη…
Τι είναι
αυτοί οι έλεγχοι; Παίρνουν όλες τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών, τις
αθροίζουν και βγάζουν ένα αποτέλεσμα. Έπειτα παίρνουν τις φορολογικές δηλώσεις,
τις αθροίζουν και βγάζουν ένα άλλο αποτέλεσμα. Αν προκύπτει διαφορά, αυτή
φορολογείται, μπαίνουν και πρόσθετοι φόροι ως πρόστιμο και στο τέλος καταλήγει
κανείς στο φρενοκομείο.
Με μία πρώτη
ματιά η μέθοδος αυτή μοιάζει δίκαια. Αλλά δεν είναι. Πρώτον, δεν γνωρίζατε το
2000 ότι θα έπρεπε να φυλάτε παραστατικά για τις όποιες τραπεζικές συναλλαγές
σας. Και δεύτερον, οι πράξεις σας εκείνη τη στιγμή ήταν απόλυτα νόμιμες. Δεν
μπορεί να έρχεται έπειτα από δεκαπέντε χρόνια το ελληνικό δημόσιο και να
προσπαθεί να σας γυρίσει ανάποδα για να πέσουν από τις τσέπες σας τα τελευταία
κέρματα χρησιμοποιώντας διατάξεις για τη… νομιμοποίηση «μαύρου χρήματος»!
Προσπαθήστε
να θυμηθείτε τι φάγατε πριν δέκα ημέρες. Κι ύστερα σε ποιους δώσατε χρήματα
πριν δέκα μήνες. Για πριν δεκαπέντε χρόνια συζητάμε;
Οι πρακτικές
αυτές δημιουργούν ένα μεγάλο ρήγμα στις σχέσεις των πολιτών με το κράτος, το
οποίο και δύσκολα θα γεφυρωθεί. Ότι υπάρχει φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι
προφανές. Όπως υπάρχει και στη Γερμανία. Αλλά οι μεγάλοι φοροφυγάδες γνωρίζουν
πώς να προφυλαχτούν. Και τα λεφτά τους είναι σε τραπεζικούς παραδείσους σε όλο
τον κόσμο.
Και η
Δικαιοσύνη; Δεν μπορεί να σας προστατεύσει από την αυθαιρεσία των κρατικών
οργάνων; Ναι, εφόσον πληρώσετε το μισό πρόστιμο από αυτό που σας έχει
καταλογιστεί. Αν πιστεύουν ότι υπό αυτές τις συνθήκες θα γίνει μία επένδυση σε
αυτήν τη χώρα, παραλογίζονται. Εντελώς…
