Η κρυφή γοητεία της διαλεκτικής

ή μαθήματα παραποίησης της αλήθειας

του Απόστολου Δοχιάδη, Facebook, 30/5/2016

Σε μια δήλωση της Tασίας Χριστοδουλοπούλου πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου είχα διαβάσει τη φράση «ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί διαλεκτικά, φιλοσοφικά, πολιτικά να γίνει μνημονιακό κόμμα μέσα σε μία ημέρα επειδή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο.» Mου ξύπνησε μια γλυκόπικρη μνήμη της νεότητάς μου (η φράση, όχι η Τασία) όταν στα χρόνια της δικτατορίας είχα περάσει κι εγώ από την Αριστερά, κάνοντάς με ταυτόχρονα να αναρωτηθώ: πόσοι άνθρωποι χωρίς την εμπειρία μιας τέτοιας ένταξης καταλαβαίνουν σήμερα τη σημασία της λέξης "διαλεκτικά" στη συγκεκριμένη δήλωση; Κι ακόμη περισσότερο: πόσοι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν αυτή τη σημασία μπορούν να εμβαθύνουν στο τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο συλλογικό νου του Σύριζα;

Στην τελευταία ερώτηση θα απαντούσα: λίγοι, πολλοί λίγοι. Γιατί η κατανόηση της λέξης "διαλεκτικά", σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι κλειδί στην εννόηση ενός ολόκληρου διανοητικού κόσμου, ενός συνολικού σύστηματος γνωσιακών μηχανισμών που κυριαρχεί στο νου των κυβερνώντων μας, του καθενός ξεχωριστά αλλά και αυτού που είναι της μόδας να ονομάζεται “συλλογικότητα”.

Όποιος δεν ξέρει το νόημα της λέξης “διαλεκτικά” σε αυτό το πλαίσιο, το βάρος και τις σημασίες που κουβαλάει, δεν έχει τα διανοητικά εργαλεία για να καταλάβει σε βάθος το πως ακριβώς σκέφτονται στο Σύριζα—είναι σα να κοιτά μικρο-οργανισμούς με μεγεθυντικό φακό αντί για μικροσκόπιο, ή τα αστέρια με κυάλια αντί για τηλεσκόπιο.

Για το λόγο αυτό, οι περισσότερες αναλύσεις που προσπαθούν να μπουν στις ενδόμυχες σκέψεις των κυβερνώντων, και από εκεί να διαβάσουν τα κίνητρά τους, μας μιλούν για δυο εναλλακτικές: ή α) ότι είναι οι απόλυτα κυνικοί αρριβίστες, ικανοί να υπογράψουν τα πάντα και να κάνουν όλους τους συμβιβασμούς για να μείνουν στην εξουσία, πλήρως ασυνείδητοι και αναίσθητοι, ή β) είναι υποκριτές που έχουν ένα σκοτεινό και καταχθόνιο σχέδιο, σοφά μελετημένο, βάσει του οποίου προχωρούν βήμα-βήμα προς τη μετατροπή της κοινωνίας μας σε κομμουνιστική. Ξεφεύγει όμως ένα τρίτο ενδεχόμενο, που έχει το πλεονέκτημα ότι είναι κοντύτερα στον τρόπο που έχουν μάθει να σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι εξ απαλών πολιτικών ονύχων, εκπαιδευμένοι καθώς είναι και στη θεωρία (λιγότερο όμως, γιατί θέλει διάβασμα) αλλά και περισσότερο στην πράξη (συμπεριλαμβανομένης και της καφενειακής) αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν μαρξιστική-λενινιστική σκέψη. Για να καταλάβουμε το τρίτο αυτό ενδεχόμενο, που έχει μέσα του κομμάτια και από τα δύο πρώτα, χρειάζεται η ειδικότερη γνώση, γνώση στην οποία κυριαρχεί η ειδική σημασία της λέξης “διαλεκτικά”. Αυτή είναι ακριβώς η σημασία με την όποια τη χρησιμοποιεί στο παραπάνω απόφθεγμα η τέως υπουργός που έγινε διάσημη στο πανελλήνιο όταν μας είπε ότι οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι μετανάστες «λιάζονται». Και αυτή η σοφία της άλλωστε, όπως θα δούμε, ίσως να ήταν μια κατά κάποιο τρόπο διαλεκτική ερμηνεία του φαινομένου.

Τονίζω πριν συνεχίσω ότι η σημασία της λέξης «διαλεκτική» σε όσα ακολουθούν είναι ειδική. Όσοι έχετε απαντήσει τη λέξη στον Αριστοτέλη ή τους στωϊκούς, στην ιστορία της φιλοσοφίας, στο Χέγκελ ή στον Κώστα Αξελό, ξεχάστε όσα μάθατε. Σε αυτά που ξέρετε η διαλεκτική μπορεί να είναι συνώνυμο της λογικής, μπορεί να είναι μέθοδος για την αναζήτηση της αλήθειας μέσω της συζήτησης, μπορεί να είναι ένα σχήμα δυναμικής εξέλιξης των φαινομένων ή της σκέψης, που προχωράει από τη θέση, στην αντίθεση, στη σύνθεση. Αυτά στην κομμουνιστική έννοια της διαλεκτικής δεν ισχύουν, όπως δεν ισχύουν και σε περιπτώσεις που υιοθετείται ο όρος σε εκδοχές της μετακομμουνιστικής αριστεράς. Η χρήση αυτή της λέξης ξεκινά από τα γραπτά του Μαρξ, και τη διαλεκτική ως μέρος του συστήματος που ονομάζει «διαλεκτικό υλισμό». Εδώ βρίσκουμε τα πρώτα παραδείγματα της εφαρμογής της παράξενης εκδοχής της που διατηρούν, όμως, σε σύγκριση με όσα ακολούθησαν, ακόμη κάποια επαφή με την κλασσική αντίληψη της λογικής. Αυτή σβήνει εντελώς όταν η διαλεκτική αυτού του τύπου τελειοποιείται (που λέει ο λόγος) μέσα από τη χρήση της από τον Λένιν, τους μπολσεβίκους του και, κατά δική τους διδασκαλία, τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης στις πρώτες δεκαετίες της ζωής τους. Ήδη, στη δεκαετία του 1920, η διαλεκτική για την οποία μιλάμε έχει πάρει την τελειωτική μορφή της.

Δύο άκρως ενήμεροι και άκρως ευφυείς μάρτυρες των χειροτέρων εφιαλτών του εικοστού αιώνα (κομμουνιστικού και φασιστικού) έχουν αναλύσει στα βιβλία τους την κομμουνιστική διαλεκτική, όπως την έμαθαν στο δικό τους πέρασμα από την Αριστερά.

Ο πρώτος είναι ο Άρθουρ Καίσλερ, που περιγράφει πως, ως νεαρός κομμουνιστής στη Γερμανία της αρχής της δεκαετίας του 1930, εκπλήσσεται όταν βλέπει την κομματική εφημερίδα να διαστρέφει πλήρως τα γεγονότα της επικαιρότητας. Συγκεκριμένα, τον εντυπωσιάζει ένα κύριο άρθρο όπου δηλώνεται ότι οι κυβερνώντες τότε σοσιαλιστές υποστηρίζουν τους Ναζί—αυτό ενώ είναι πασίγνωστο ότι η κυβέρνησή έχει μόλις διεξαγάγει μια εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση, διαλύοντας τους μηχανισμούς τους. Ακούγοντάς τον να εξανίσταται, μας λέει ο Καίσλερ, «ο Έντγκαρ (ο καθοδηγητής του) χαμογέλασε. “Βλέπεις ακόμη τα πράγματα με μηχανιστική ματιά”, μου είπε και στη συνέχεια μου εξήγησε τη διαλεκτική προσέγγιση. Η πράξη της αστυνομίας, είπε, ήταν μια απλή προκάλυψη, για να κρύψει τις πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης. Αν και είναι πιθανό μερικοί σοσιαλιστές ηγέτες να είναι υποκειμενικά εναντίον των Ναζί, εξήγησε, το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι αντικειμενικά εργαλείο του Ναζισμού. Στ᾽ αλήθεια, μάλιστα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι ο κύριος εχθρός, γιατί έχει διασπάσει την εργατική τάξη, αποσπώντας ένα μέρος της. ... Πρόταξα την αντίρρηση (λέει ο Καίσλερ) ότι τη διάσπαση την είχαν κάνει οι ίδιοι οι κομμουνιστές, όταν αποχώρησαν το 1919 από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. “Πάλι σκέφτεσαι μηχανιστικά”, μου είπε πάλι ο Έντγκαρ. “Tυπικά αν το δεις είμασταν η μειοψηφία. Αλλά εμείς ενσαρκώναμε την επαναστατική αποστολή του προλεταριάτου. Κι έτσι, αρνούμενοι να ενταχθούν στη δική μας γραμμή, οι σοσιαλιστές ηγέτες διέσπασαν την εργατική τάξη και έγιναν λακέδες της αντίδρασης».

Το δεύτερο παράδειγμα είναι από τον μεγάλο ποιητή και δοκιμιογράφο, τον νομπελίστα Τσέσλαφ Μίλος. Έχοντας ζήσει ο ίδιος τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο κομμουνισμός στην πατρίδα του, την Πολωνία, ο Μίλος βλέπει τη διαλεκτική στην πράξη ως το εργαλείο εκείνο που αφαιρεί από τους υπηκόους του νέου καθεστώτος κάθε δυνατότητα διανοητικής άμυνας. Τι κι αν κάποιοι διανοούμενοι σαν κι αυτόν αντιτάσσουν σε συζητήσεις γεγονότα, στοιχεία, αριθμούς—είναι τόσο ανίκανοι να αντικρούσουν έναν έμπειρο κομματικό διαλεκτικό όσο ένας στρατιώτης του πεζικού ένα τανκ. Γράφει ο Μίλος: «Η μία και μοναδική μέθοδος είναι σωστή. Τα πάντα την αποδεικνύουν σωστή. Διαλεκτική: κάνω την πρόβλεψη ότι το σπίτι θα καεί, μετά περιχύνω το φούρνο βενζίνη. Το σπίτι καίγεται. Η πρόβλεψή μου επιβεβαιώνεται. Διαλεκτική: προβλέπω ότι ένα έργο τέχνης ασυμβίβαστο με τις αρχές του σοσιαλιστικού ρεαλισμού είναι άχρηστο. Κατόπιν βάζω τον καλλιτέχνη σε ένα περιβάλλον όπου το έργο του είναι όντως άχρηστο. Η πρόβλεψή μου επιβεβαιώνεται».

Σύμφωνα με τον Καίσλερ και τον Μίλος η διαλεκτική, σε αυτό το πλαίσιο, είναι το άκρο αντίθετο από αυτό που την ήθελε ο Αριστοτέλης, δηλαδή μεθοδολογία της λογικής σκέψης. Στην κομμουνιστική εκδοχή αυτό που ονομάζεται διαλεκτική είναι ουσιαστικά μια μεθοδολογία παραχάραξης της αλήθειας, που όμως υποδύεται—εδώ έχουμε μέρος του παλαιοκομμουνιστικού σύνδρομου της επανάστασης-ως-επιστήμης—και θέλει να διεκδικεί τον τίτλο της λογικής σκέψης, και μάλιστα της επιστημονικής. Αυτό η κομμουνιστική διαλεκτική το κάνει καταργώντας πλήρως, ή και συχνά αντιστρέφοντας, τη σχέση αιτίου-αιτιατού, παραδοχής-συμπεράσματος, αλλά και συχνότατα, όπως στο παράδειγμα του Καίσλερ, καταδικάζοντας το οποιοδήποτε πραγματικό γεγονός δεν αρέσει στον διαλεκτικό ως “υποκειμενική” αντίληψη, ενώ η “αντικειμενική”—χωρίς πρόσθετη στήριξη—είναι αυτή που ορίζει ο ίδιος. Έτσι είναι διότι έτσι νομίζουμε, δηλαδή.

Αυτή η έννοια της διαλεκτικής εξηγεί τέλεια την κάθε αλλαγή στρατηγικής ενός κομμουνιστικού κόμματος, κάθε αλλαγή πορείας (όπως τη νομίζουν όσοι «δε βλέπουν τα πράγματα διαλεκτικά»), κάθε λάθος (παρομοίως) ή ασυνέπεια (επίσης.) Έτσι, ας πούμε, στη δεκαετία του 1920 και στις αρχές του 1930, που οι σοσιαλιστές καταδικάζονται βάσει της διαλεκτικής ως «σοσιαλφασίστες» όπως μας το λέει και ο Καίσλερ πιο πάνω, δηλαδή ως «αντικειμενικά» φασίστες που διασπούν την εργατική τάξη αφαιρώντας ψήφους και μέλη από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όμως το 1934, όταν η Κομμουνιστική Διεθνής αλλάζει τακτική, και υιοθετεί τη θεωρία του «λαϊκού μετώπου», οι σοσιαλιστές γίνονται αίφνης σύμμαχοι, και κύριος εχθρός είναι ο ναζισμός. Τα παλιά επιχειρήματα εναντίον τους ξεχνιώνται, κι όποιος τα επικαλείται σκέφτεται «μηχανιστικά». Έλα όμως που το 1939 ο Στάλιν τα κάνει πλακάκια με τον Χίτλερ, μέσω του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Αν το δει αυτό κανείς με «μηχανιστική σκέψη» ή μείνει στο «υποκειμενικό», το Σύμφωνο μοιάζει να παραβιάζει όσα έλεγαν οι κομμουνιστές τα προηγούμενα έξι χρόνια. Κι όμως, με εφαρμογή της διαλεκτικής η συνθηκολόγηση με τον Χίτλερ αναδεικνύεται (ο όρος «αποδεικνύεται» εδώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο ως παρωδία) σε άκρως συνεπής με τα προηγούμενα και «αντικειμενικά» σωστή. (Παρεμπιπτόντως, οι έλληνες κομμουνιστές απέφυγαν τη γελοιοποίηση να πρέπει να δοξάσουν το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, καθώς ήταν στις φυλακές του Μεταξά. Κι αυτό ήταν πραγματικά ένα κάποιο κέρδος για τη φήμη τους, κυρίως στην Κατοχή: η ανάγνωση των κομματικών εφημερίδων των—τότε ελεύθερων ακόμη—γάλλων κομμουνιστών, είναι πραγματικά ανατριχιαστική.) Φυσικά, όταν ενάμιση χρόνο μετά ο Χίτλερ επιτίθεται στη Σοβιετική Ένωση, όλα αυτά αλλάζουν πάλι, και έρχονται τούμπα. Αλλά όποιος το επισημάνει, και πάλι, «σκέφτεται μηχανιστικά».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχα κι εγώ προσωπική εμπειρία αυτής της έννοιας της διαλεκτικής. Συμμετέχοντας σε κομματικές συζητήσεις, στα λεγόμενα «ακτίφ», ή μιλώντας με τον καθοδηγητή μου (τον άμεσο προϊστάμενο, κομμουνιστί) προσπαθούσα στην αρχή να υποστηρίξω απόψεις που μου φαίνονταν λογικές, ή επέμενα να προςπαθώ να καταλάβω τα φαινόμενα και σε συνάρτηση με κάποια διαβάσματά μου, με όσο μυαλό μου είχε δώσει ο Θεός. Εις μάτην. Κάθε φορά που εξέφραζα διαφωνία με την (πάντοτε προαποφασισμένη) κομματική γραμμή, μου εξηγούνταν ότι «η λογική μου είναι μηχανιστική», ότι αυτά που λέω μπορεί να ισχύουν «υποκειμενικά», αλλά ότι η χρήση της διαλεκτικής δείχνει ότι «αντικειμενικά» έχω λάθος. Μπρος σε ένα τέτοιο οδοστρωτήρα, και στην αδυναμία να κερδίσεις μάχη με τη διαλεκτική ανώτερου κομματικού στελέχους, έχεις δύο εναλλακτικές: ή την αποδέχεσαι ή φεύγεις. Έφυγα κι εγώ κάποια στιγμή (τρία χρόνια έμεινα περίπου) αλλά έως ότου να φύγω συμβιβάστηκα με αυτό τον τρόπο σκέψης. Ο τρόπος που το κάνεις είναι μαθαίνοντας να χρησιμοποιείς και εσύ αυτή την ωραία, βολικότατη διαλεκτική. Αν καταφέρεις και παραμερίσεις τη λογική σου, η μέθοδος έχει άλλωστε μεγάλες χαρές: μπορεί να αποδείξεις τα πάντα, ακόμη και ότι η μέρα είναι νύχτα, ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη, ή ότι οι πολίτες της Βόρειας Κορέας είναι πιο ευτυχείς από της Βόρειας Καρολίνας. Για ένα φοιτητή των μαθηματικών, που είχε μάθει να χύνει πολύ ιδρώτα για μια απόδειξη, ήταν ευχάριστη ανάπαυλα.

Και επανέρχομαι στη δήλωση της Tασίας Χριστοδουλοπούλου, από όπου ξεκίνησα: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί διαλεκτικά, φιλοσοφικά, πολιτικά να γίνει μνημονιακό κόμμα μέσα σε μία ημέρα επειδή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο.» Τι πάει να πει αυτό, και συγκεκριμένα το «διαλεκτικά»; «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί διαλεκτικά να γίνει μνημονιακό κόμμα επειδή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο». Δηλαδή; Σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης της κυρίας Χριστοδουλοπούλου δηλαδή--που σίγουρα δεν είναι μόνο δικός της μέσα στο κόμμα--ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπέγραψε ένα μνημόνιο αλλά αυτό δεν τον κάνει μνημονιακό. Γιατί; Γιατί έτσι της λέει η χρήση της διαλεκτικής. Διαλεκτική: Το να υπογράφει ο ΣΥΡΙΖΑ μνημόνια μπορεί υποκειμενικά να φαίνεται σε εμάς μνημονιακό, αλλά αντικειμενικά δεν είναι. Είναι μάλιστα αντι-μνημονιακό, αφού, ας πούμε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέγραφε τα μνημόνια θα έπεφτε η κυβέρνηση, και τότε θα ερχόταν μια άλλη κυβέρνηση στην εξουσία, αντικειμενικά μνημονιακή. Ενώ, υπογράφοντάς τα ο αντικειμενικά αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ μας σώζει από τους μνημονιακούς. Αυτοί, οι μνημονιακοί, λένε ότι τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μνημονιακός. Αλλά αυτή τους η αντίληψη είναι υποκειμενική, όπως μας δείχνει η διαλεκτική.

Μπλεχτήκατε; Εξασκηθείτε λίγο με τρία παραδείγματα διαλεκτικής σκέψης:

1) Ο Αλέξης Τσίπρας προεκλογικά είχε κατηγορήσει τη φαυλότητα των αναξιοκρατικών διορισμών ημετέρων και το νεποτισμό. Μόλις όμως ήρθε στην εξουσία το κόμμα του διόρισε ημέτερους και συγγενείς. Αυτό μπορεί να σας φαίνεται υποκειμενικά φαύλο και νεποτικό, αλλά αντικειμενικά δεν είναι. Διαλεκτική: οι τωρινοί διοριζόμενοι, ημέτεροι και συγγενείς, διορίζονται για να παραμείνει στην εξουσία μια κυβέρνηση που μάχεται τις φαύλες και νεποτικές κυβερνήσεις, άρα το μέτρο είναι διαλεκτικά αντιφαύλο και αντινεποτικό.

2) Κάποιοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ δε δήλωσαν τις μεγάλες ακίνητες περιουσίες τους. Αν το δείτε μηχανιστικά, αυτό είναι παράνομο και ανήθικο. Αλλά δείτε το διαλεκτικά. Διαλεκτική: οι υπουργοί που δε δήλωσαν τις περιουσίες τους αντικατέστησαν τους προηγούμενους, που ήταν μνημονιακοί. Άρα η πράξη τους να μη δηλώσουν είναι αντιμημονιακή, και άρα αντικειμενικά νόμιμη και ηθική.

3) Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε προεκλογικά τη δεξιά για υπερεθνικισμό, και είχε πάγιες αντιδεξιές θέσεις όπως το διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Όταν έγινε κυβέρνηση συνεργάστηκε με ένα ακροδεξιό υπερεθνικιστικό κόμμα, που είναι εναντίον του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους.... Έτσι νομίζετε; Κάνετε λάθος. Σκέφτεστε μηχανιστικά. Διαλεκτική: Υποκειμενικά οι ΑΝΕΛ είναι ακροδεξιοί και υπεθνικιστές. Αντικειμενικά όμως είναι προοδευτικοί διεθνιστές. Αυτό το βλέπετε από τη συνεργασία τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι προοδευτικό και διεθνιστικό κόμμα. Άρα ίδιοι είναι και όσοι συνεργάζονται μαζί τους. Αντικεμενικά, πάντα.

Συμπερασματικά, να πω μόνο ότι ο Αλέξης Τσίπρας είπε μια μεγάλη αλήθεια όταν παραδέχτηκε ότι έχει αυταπάτες. Αυτό που δεν είπε όμως, και προσωπικά δε νομίζω ότι είναι σε θέση να καταλάβει, είναι ότι η αυταπάτη είναι ο μόνιμος τρόπος σκέψης τους, του ίδιου και των συντρόφων του. Είναι ο τρόπος που τους δίδαξε η κομμουνιστική τους παιδεία. Ο διαλεκτικός τρόπος σκέψης.

Αλλά, θα μου πείτε, εγώ είμαι αντικειμενικά ένας αντιδραστικός διανοούμενος. Και, βέβαια, για να επικαλούμαι τον Αριστοτέλη αντί τον Μαρξ, σκέφτομαι εν προκειμένω μηχανιστικά.

Μια συνωμοσία για δείπνο με πάπια

Όλοι ξέρουμε ότι στα χρόνια των σπουδών στο εξωτερικό υπήρχε ένα πρόβλημα με το φαγητό· έλειπαν τα χρήματα, το φαγητό στη Mensa συχνά δεν τρωγόταν, δεν ξέραμε και να μαγειρέψουμε… Περί το 1963 διαγνωστήκαμε 2-3 άτομα που μέναμε σε μια φοιτητική εστία με σκορβούτο — ο γιατρός νόμιζε ότι είμαστε, στην καρδιά της Ευρώπης, ναυτικοί της υπερπόντιας ναυτιλίας.

Αλλά ήταν αυτονόητο ότι θα καταλήξουμε εκεί, αφού σχεδόν κάθε μέρα τρώγαμε λουκάνικο με τηγανιτές πατάτες από το γωνιακό μαγαζί, άντε και καμιά πίτσα ενδιάμεσα, τι άλλο θα συνέβαινε; Εκείνες τις πρασινάδες που έβαζε η μητέρα μας στο τραπέζι, ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί χρειάζονταν και στη Mensa ποτέ δεν τις τρώγαμε. Ευτυχώς κάποτε πιάσαμε μόνιμη φιλενάδα που ήξερε τη μαγειρική τέχνη και μάθαμε έτσι τα βασικά της σωστής διατροφής!

Ιδιαίτερα τις μέρες που τέλειωνε ο μήνας και πριν καταφθάσει το καινούργιο έμβασμα των γονέων από την Ελλάδα, όσοι δεν ήταν οικονόμοι και προνοητικοί, δηλαδή οι περισσότεροι, έπρεπε να επινοήσουν διάφορες λύσεις επιβίωσης. Έτσι  κάποτε οι ιστορικές κοινοβιακές μακαρονάδες, ο ομαδικός πατσάς, καθότι οι σκεμπέδες στα Σουπερμάρκετ προσφέρονταν σε εξευτελιστική τιμή ως σκυλοτροφές, οι πατάτες μπλουμ, ακόμη και το κυνήγι, με ανορθόδοξο τρόπο, μικρών ζώων (λαγοί, φασιανοί κ.λπ. στα περιαστικά δάση) και πολλά άλλα συζητιόνταν ως ενέργειες για εξεύρεση τροφής. 

Μια ζεστή καλοκαιρινή βραδιά του 1970 σκέφτηκαν λοιπόν τρεις ταλαίπωροι και πεινασμένοι συμφοιτητές να πιάσουν μια πάπια στο Herrngarten (κεντρικό πάρκο της πόλης δίπλα στο πολυτεχνείο) και να την μαγειρέψουν, είχαν βρει και σχετική συνταγή σε βιβλίο μαγειρικής. Πάνε βράδυ στον κήπο ο Κώστας, ο Βασίλης και ο Γιάννης. Δεν είχε κόσμο τέτοια ώρα και ευτυχώς δεν έβρεχε, ήταν όμως σκοτεινά, υπήρχαν μόνο λιγοστά φώτα σε κάποια σημεία.

Ποιος θα μπει μέσα στη λίμνη; Τέθηκε το καίριο ερώτημα, οπότε καταστρώθηκε σχέδιο, οι δύο να μπουν και να αρπάξουν μία πάπια που θα την στρίμωχναν κάπου, ενώ ο τρίτος να μείνει έξω και να κρατάει τσίλιες, προσέχοντας και τα ρούχα (φυλαρούχας!) που θα έβγαζαν οι λαθροθήρες. Βάζουν κλήρο χωρίς λαμογιές και βγαίνει να φυλάει τα ρούχα ο Κώστας, ενώ οι άλλοι δύο, μόνο με το σώβρακο επάνω τους, θα έμπαιναν μέσα. Όλα τα άλλα έξω στο χορτάρι, παπούτσια, κάλτσες, παντελόνι, φανέλα κ.λπ.

(click)

Γδύνονται οι δύο, ελέγχοντας δεξιά κι αριστερά, ο φυλαρούχας Κώστας είχε το ύφος καθοδηγητή καθώς έδινε οδηγίες αφ' υψηλού, αφού δεν θα χρειαζόταν να βραχεί ο ίδιος. Τελικά, ξεκινάει η έφοδος στη σχεδόν σκοτεινή λίμνη, στης οποίας την κεντρική νησίδα διανυκτέρευαν –σίγουρα– οι πάπιες. Η λιμνούλα περικλειόταν από πρανή (πλαγιαστά τοιχώματα), για να μπορούν τα πουλερικά να ανεβοκατεβαίνουν με άνεση.

Πάνε ο Γιάννης και ο Βασίλης να κατέβουν στο νερό, έχοντας καταστρώσει επιτελικό σχέδιο για παγίδευση μίας πάπιας και, πατώντας αμφότεροι στα πρανή της λίμνης, γλιστράνε και πέφτουν στο νερό, αφού δεν είχαν αντιληφθεί ότι υπήρχε μια γλίτσα στον πυθμένα. Πάλι καλά που δεν έσπασαν κανένα κόκαλο, βρέθηκαν όμως καθιστοί στο αμφιβόλου καθαρότητας νερό μέχρι το στήθος. Τι κάνουν τώρα; Να βγουν ή να συνεχίσουν;

Ο φυλαρούχας απ' έξω ήταν ανένδοτος, έπρεπε να βρουν οπωσδήποτε πάπια, αφού η ζημιά έγινε που έγινε και δεν ξεγινόταν πλέον. Άμα είσαι στεγνός στη στεριά, δίνεις εύκολα οδηγίες σε ναυαγούς που κολυμπάνε για τη ζωής τους – εδώ για το φαγητό τους…

Σηκώνονται οι δύο, κάνοντας την ανάγκη της πείνας φιλοτιμία, με μαλλούρες και γένια εκείνης της εποχής να στάζουν, τα σώβρακα κολλημένα επάνω τους και πασαλειμμένα με το πουρί του νερού της λίμνης, μια κατάσταση για ταινία χοντρού-λιγνού. Και ο φυλαρούχας απ' έξω άνετος να δίνει οδηγίες, τι να κάνουν και πώς να συνεχίσουν!

Συνέχισαν λοιπόν οι δύο να περπατάνε πολύ προσεκτικά στον επίπεδο πυθμένα, βήμα-βήμα προς την κεντρική νησίδα. Μέσα στη λίμνη υπήρχαν άδεια μπουκάλια μπύρας που πέταγαν κατά καιρούς στο νερό παρέες νυχτόβιων, οπότε κάθε στραβοπάτημα στο σκοτάδι μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Κάθε τόσο κι άλλη γλίστρα, άντε πάλι να βγεις από το νερό, να τρέχουν τα ζουμιά...

Φτάνοντας στη νησίδα, πήγαν κυκλωτικά, έκαναν και λίγη φασαρία με παλαμάκια και φωνές, πουθενά οι πάπιες. Βρε πα-πα-πα, τίποτα! Είτε αυτές κοιμόντουσαν βαριά, είτε είχαν αποσυρθεί σε κάποιο σπιτάκι σε άλλο μέρος του κήπου· εκεί πάντως, ούτε κιχ ή έστω πα-πα δεν ακουγόταν. Τι κάνουμε τώρα;

Αναγκάστηκαν να βγουν αργά αργά από τη λίμνη, να γλιτώσουν νέες γλίστρες και να δουν πώς θα αλλάξει το σχέδιο. Έξω πλέον, ξάπλωσαν στο γρασίδι, ευτυχώς ήταν καλός καιρός και συζητούσαν για κάποια βελτίωση του σχεδίου, με προτάσεις και αντιπροτάσεις, ιδέες και σχέδια.

Πάνω σ' αυτή την αμηχανία, βλέπει ο Κώστας από τη σκοπιά του δύο φωτάκια αυτοκινήτου να μπαίνουν αργά στα νότια του κήπου, από την πλευρά του παλιού θεάτρου και να προσεγγίζουν τη λίμνη. Εννοείται, δεν επιτρεπόταν κυκλοφορία αμαξιών στο πάρκο, οπότε θα ήταν σίγουρα η Αστυνομία. Είτε κάποιοι την ειδοποίησαν για τους λαθροκυνηγούς, οπότε έφτασε το περιπολικό, είτε υπήρχε προγραμματισμένο δρομολόγιο για να ελέγχουν μήπως καμιά παρέα μπυρόβιων έκανε φασαρίες.

Λέει ο Κώστας, «Ρε σεις, έρχεται η Αστυνομία!», αρπάζει ρούχα παπούτσια και ό,τι άλλο χωρούσε στην αγκαλιά του και αρχίζει να τρέχει στην αντίθετη κατεύθυνση από το σημείο εισόδου του περιπολικού, βόρεια προς την Elisabethenkirche. Σηκώνονται και οι άλλοι δύο από το γρασίδι και αρχίζουν να τρέχουν από πίσω του… Τρέχοντας συνεννοήθηκαν να μην μιλήσει κανείς για το όραμα και απώτερο στόχο του δείπνου με δημοτική πάπια και μόνο ότι ήθελαν να κάνουν μπάνιο, ότι είναι γυμνιστές, τρελοί κ.λπ.

Φαίνεται, οι αστυνομικοί είχαν έρθει προληπτικά, για να εκφοβίσουν τυχόν μπαχαλάκηδες και δεν είχαν ιδέα ότι έπεσαν πάνω στην εξέλιξη διαβολικής συνωμοσίας για την αρπαγή δημοτικής πάπιας. Μετά από 1-2 κύκλους μακριά από τη λίμνη γύρισε το περιπολικό στο σημείο εισόδου και εξαφανίστηκε. Οι δύο υποψήφιοι λαθροκυνηγοί συνέχισαν όμως να τρέχουν και στους δρόμους έξω από το πάρκο, ξυπόλυτοι και γυμνοί, μόνο με το βρεγμένο σώβρακο επάνω τους, με κατεύθυνση προς την Mollerstr. Εκεί έμεναν αρκετοί Έλληνες συμφοιτητές, οπότε θα είχαν οι παρ' ολίγον λαθροθήρες τη δυνατότητα να κρυφτούν.

Ο φυλαρούχας με τα ρούχα στην αγκαλιά καθυστέρησε το βήμα του και βγήκε αμέριμνος από το πάρκο. Αν τον ρώταγαν κάποιοι πού πηγαίνει με τα ρούχα τέτοια ώρα, θα έλεγε ότι μετακομίζει και, ως πτωχός φοιτητής, δεν δύναται να πληρώσει μεταφορικό μέσο… Με τα πόδια λοιπόν η μετακόμιση κύριε αστυφύλαξ… 

(βλέπε επίσης >>>)

Scripta (και μαγνητοσκοπημένα) manent

Τα βαφτίσια και τα ψέματα συνεχίζονται

της Σοφίας Βούλτεψη, elzoni.gr, 25/5/2015

Ό,τι κι αν λένε τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες στα τηλεπαράθυρα, όσα βαφτίσια κι’ αν κάνουν, η αλήθεια είναι μία και δεν μπορεί να κρυφτεί.

Την γνωρίζουν ακόμη και αυτοί που ψάχνουν τρόπους να δικαιολογήσουν την ψήφο τους – για την ακρίβεια τη γνωρίζουν ακριβώς αυτοί!

Και η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση υπέκυψε στην (παλαιά) απαίτηση, στην οποία δεν είχε υποκύψει καμιά άλλη ελληνική κυβέρνηση (πλην αυτής του Δηλιγιάννη που με τον λαϊκισμό και το ψέμα της οδήγησε τη χώρα σε μια ταπεινωτική πολεμική ήττα στο «Μαύρο 1897» και σε μια Διεθνή Επιτροπεία που κράτησε ως το 1981).

Η κυβέρνηση, μετά από μια ακόμη «περήφανη διαπραγμάτευση» αποδέχθηκε ένα υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων (τις οποίες τώρα ονομάζει με τη γνωστή μέθοδο των βαφτισιών… αξιοποιήσεις), όπου έβαλε μέσα προς πώληση τα πάντα, όλη τη δημόσια περιουσία, ακόμη και τις ΔΕΚΟ, στο όνομα των οποίων ομνύουν οι κρατιστές, δηλαδή τα ορφανά του Τσάβες.

Η αλήθεια είναι επίσης ότι το υπερταμείο αυτό ελέγχεται απόλυτα από τους ξένους και τίποτε δεν γίνεται αν δεν συμφωνούν αυτοί.

Τώρα λένε πως μπορεί να μπαίνουν όλα αυτά στο υπερταμείο, αλλά… πουθενά στο νόμο δεν λένε ότι θα πουληθούν!

Και ο κ. Τσακαλώτος είπε: «Μας λέτε ότι δεσμεύουμε τη χώρα για εκατό χρόνια. Έχετε δίκιο. Αυτό θέλουμε. Να δεσμεύσουμε τη χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά, σε μια αλλαγή σελίδας»!

Μάλιστα!

Και γιατί, προκειμένου να δεσμευτεί η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, έπρεπε να έλθουν να κάνουν κουμάντο οι ξένοι;

Ας αφήσουμε που σύμφωνα με άτυπη ενημέρωση του ίδιου του υπουργείου των Οικονομικών, το όλο θέμα παρουσιάστηκε ως… συνήθης πρακτική των συμβάσεων!

Αλήθεια;

Και γιατί αυτή η «συνήθης πρακτική» (τα 99 χρόνια δηλαδή διάρκειας της επιτροπείας, αν και το δάνειο είναι διάρκειας 33 χρόνων) δεν ακολουθήθηκε σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, όταν τις αποφάσεις λάμβαναν οι «γερμανοτσολιάδες»;

Ψέματα, ψέματα και πάλι ψέματα.

Ενοχλούνται, όμως, όταν τους θυμίζουμε τι έλεγαν επί του θέματος των αποκρατικοποίησεων.

Αυτά δηλαδή (θα διαπιστώσετε ότι ψέματα έλεγαν ακόμη και μέχρι λίγο πριν από την υπερψήφιση της επιτροπείας):

-9 Μαΐου 2011, Τσίπρας στον Real FM (Χατζηνικολάου): «Το πώς θα γίνει η ανάπτυξη είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Θα πρέπει να κάνουμε μια ολόκληρη εκπομπή για να το συζητήσουμε. Θα πω όμως επιγραμματικά κάποια πράγματα. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς δημόσιες επενδύσεις. Και η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρούς κρατικούς πυλώνες -να το πω έτσι- σε νευραλγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορείς να ξεπουλάς τις δημόσιες τράπεζες εν ονόματι κάποιων μετόχων οι οποίοι δεν έχουν βάλει δεκάρα στην κρίση και έχουν πάρει 95 δις από το δημόσιο για να σταθούν και να θέλεις να χρηματοδοτήσεις την ανάπτυξη. Δεν θα την χρηματοδοτήσεις ποτέ. Δεν μπορείς να ξεπουλάς την ενέργεια, τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ, νευραλγικούς τομείς, να θέλεις να ξεπουλήσεις τον ΟΠΑΠ που έχει 800 εκατομ. κέρδη ετησίως και την ίδια στιγμή τα ασφαλιστικά ταμεία να καταποντίζεται. Άρα λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με τους όρους μιας προοπτικής μέσα από νεοφιλελεύθερες συνταγές».

-2 Οκτωβρίου 2011, Πολιτική Απόφαση ΣΥΝ: (Παλεύουμε) για «την άμεση επαναφορά στην ιδιοκτησία του Δημοσίου, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, που ξεπουλήθηκαν ή βρίσκονται στη διαδικασία να ξεπουληθούν. Επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, οι Σιδηρόδρομοι, τα Πιστωτικά Ιδρύματα, οι επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης, φορείς όπως Λιμάνια, Αεροδρόμια, Συγκοινωνιακές υποδομές, καθώς όλες οι άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, δεν μπορούν παρά να υπηρετούν τις ανάγκες του λαού και την πολιτική ανάπτυξης που χρειάζεται η οικονομία και ο λαός».

-Στις 18 Οκτωβρίου 2012, ο κ. Τσίπρας μίλησε σε συγκέντρωση εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ και τάχθηκε κατά της ιδιωτικοποίησής της.

-7 Νοεμβρίου 2012, ομιλία Τσίπρα στη συζήτηση για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα: «Δηλαδή με 1,2% κατ΄ έτος θα επανακινηθεί η οικονομία; Δηλαδή θα ξεπουλήσουμε κερδοφόρους οργανισμούς τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, όλα τα χρήσιμα εργαλεία για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας για να έχουμε κατ΄ έτος τα επόμενα τέσσερα χρόνια μόλις 1,2 % του ΑΕΠ; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν κύριες και κύριοι συνάδελφοι. Είτε είστε αθεράπευτα δογματικοί νεοφιλελεύθεροι για να υιοθετείτε αυτή τη λογική είτε και θέλω να το απεύχομαι αυτό, θέλετε να εξυπηρετήσετε συγκεκριμένα συμφέροντα».

-2 Φεβρουαρίου 2013. Τσίπρας, ομιλία στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: «Αντί για παραγωγικές επενδύσεις, με προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με νέες θέσεις εργασίας, η συγκυβέρνηση επιλέγει τις ιδιωτικοποιήσεις. Πουόχι μόνον δεν προσθέτουν οικονομική αξία, αλλά, αντίθετα, αφαιρούν δημόσια έσοδα.  Και, όταν πρόκειται για μονοπώλια, παρέχουν εγγυημένα κέρδη στους ιδιώτες ιδιοκτήτες τους. Άλλο, όμως, παραγωγική επένδυση και άλλο δημοσιονομική αφαίρεση.  Είναι, άραγε, παραγωγική επένδυση η εκποίηση στην ολιγαρχία του εθνικού χρυσωρυχείου που λέγεται ΟΠΑΠ; Ή μήπως είναι δωρεά του Δημοσίου στη διαπλοκή;»

-24 Φεβρουαρίου 2013, Τσίπρας στη Real News:

-Όχι σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις κ. Πρόεδρε; Τι ακριβώς αντιπροτείνετε;

Είναι αστείο να μας ρωτάτε τι αντιπροτείνουμε; Αντιπροτείνουμε αυτό που εφαρμόζουν όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες που σέβονται τον εαυτό τους. Ήρθε προχθές ο Γάλλος πρόεδρος και ενδιαφέρθηκε για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Αλλά δεν τον ρώτησε κανείς γιατί το νερό που πίνουν οι κάτοικοι του Παρισιού δεν είναι πια στα χέρια ιδιωτών. Εμείς να θέσουμε σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και να αφήσουμε να εκτιναχθούν στα ύψη τα τιμολόγια σε βασικά για τη ζωή αγαθά. Να αφήσουμε να καταρρεύσουν τα δίχτυα και οι υποδομές, να οδηγήσουμε στην ανέχεια ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δε θα μπορεί να πληρώσει. Αυτοί γιατί δε το κάνουν πρώτα στις δικές τους τις χώρες, να δούμε ότι πετυχαίνει και μετά να το υιοθετήσουμε και εμείς. Είδαμε, βέβαια, πόσο πέτυχε στη Βουλγαρία η ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρισμού. Εκτός αν στόχος είναι να γίνουμε Βουλγαρία. Αλλά και εκεί η ιστορία έχει και συνέχεια. Προχθές η κυβέρνηση παραιτήθηκε γιατί ο πρωθυπουργός της δήλωσε πως δε μπορεί να βλέπει την αστυνομία να δέρνει το κόσμο στους δρόμους.

- Αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις, τι θα επαναφέρετε στο Δημόσιο;

Θα επαναφέρουμε ότι χρειάζεται να είναι δημόσιο για τις ανάγκες του αναπτυξιακού σχεδιασμού της χώρας και την κοινωνική συνοχή. Και επίσης ότι έχει παραχωρηθεί σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και με παράνομο τρόπο. Το σημαντικό όμως είναι να παρεμβαίνει το δημόσιο εκεί που χρειάζεται ώστε να σταματήσουν να κυριαρχούν τα καρτέλ των ιδιωτών. Όταν η ΔΕΗ αναγκάζεται να πουλάει ακριβότερα το ρεύμα για να είναι ανταγωνιστικότεροι οι ιδιώτες, για τι είδους ελεύθερη οικονομία μιλάμε;

- Και ως προς το τίμημα; Ισχύουν οι προειδοποιήσεις σας πως αν είναι χαμηλό κάποιοι θα πάνε φυλακή;

Η κοινή γνώμη μένει άφωνη με το μέγεθος της λεηλασίας του δημοσίου συμφέροντος που βγαίνει κάθε τόσο στην επιφάνεια. Το πολιτικό κατεστημένο που κυβέρνησε την χώρα ξεπέρασε κάθε όριο διαπλοκής, τόσο στην περίοδο της ανάπτυξης όσο και στην περίοδο των Μνημονίων. Η Ισπανία κλυδωνίζεται από ένα σκάνδαλο, που ωχριά μπροστά σε μια και μοναδική ελληνική υπόθεση, αυτή της Siemens. Και έχουμε εκατοντάδες. Αυτοί οι οποίοι λαμβάνουν αποφάσεις υποκινούμενοι πολιτικά από την διαπλοκή, καλά θα κάνουν να μην κοιμούνται ήσυχοι. Αν για παράδειγμα με τον ΟΠΑΠ, κάποιοι πιστεύουν ότι το δημόσιο θα τους  παραδώσει τη χρυσοτόκο όρνιθα, με αντίτιμο δυο τρία από τα αβγά της, και η επομένη κυβέρνηση θα κάνει πως δε κατάλαβε, καλό θα ήταν να το ξανασκεφτούν».

-4 Μαρτίου 2013, Αλ. Τσίπρας, Συνέντευξη Τύπου: «…Οι αποκρατικοποιήσεις είχαν ως αρχικό στόχο τη μείωση του δημοσίου χρέους (..) Αυτά στο πρώτο μνημόνιο, διότι στο τρίτο μνημόνιο η αποτίμηση της πλήρους εκποίησης της δημόσιας περιουσίας από τα 280 δισ. (που ήταν η εκτίμηση του πρώτου μνημονίου) ανέρχεται στα 9.6 δις, που δεν είναι ούτε το 2% του δημόσιου χρέους. Αξίζει τον κόπο να τα πουλήσουμε όλα για μία σταγόνα στον ωκεανό; Δεν υπάρχει κανένας οικονομολόγος που να λέει σήμερα ότι θα σωθούμε από τις αποκρατικοποιήσεις».

-10 Μαρτίου 2013, Τσίπρας στη διημερίδα του Levy Institute: «Και νομίζω ότι ένας στόχος πολύ συγκεκριμένος είναι να μην περάσουν αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις που λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο και θα δημιουργήσουν τεράστιες δυσκολίες στην επόμενη κυβέρνηση να έχει εργαλεία για να παράξει πολιτική. Ίσως να μη συμφωνούμε σε όλα. Ίσως να μη συμφωνούμε σε σχέση με το ρόλο του δημοσίου γενικά. Μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε ότι βασικά κοινωνικά αγαθά, μεγάλες υποδομές που χτίστηκαν με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού δεν πρέπει να γίνουν λάφυρα στα χέρια πειρατών αλλά εργαλεία χρήσιμα για να χτίσουμε ξανά την πατρίδα μας.

Πιστεύω λοιπόν ότι μπορούμε να στρατευτούμε σε αυτή την υπόθεση όλες οι δυνάμεις της αριστεράς, οι δυνάμεις της οικολογίας αλλά και οι ευρύτερες αντιμνημονιακές δυνάμεις για να αποτρέψουμε αυτό το έγκλημα.

Και η υπόθεση για παράδειγμα των ιδιωτικοποιήσεων του κερδοφόρου ΟΠΑΠ αλλά και της ΕΥΔΑΠ που αφορά ένα αναντικατάστατο κοινωνικό αγαθό, είναι υποθέσεις όπου όλοι μαζί μπορούμε να κερδίσουμε και να κερδίσουμε όχι μόνο την τρικομματική κυβέρνηση αλλά κυρίως να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών ότι μπορούμε να συμφωνούμε σε συγκεκριμένους στόχους και να πετυχαίνουμε νίκες».

-14 Απριλίου 2013. Πολιτική Απόφαση Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ: «Μπροστά στην αποτυχία αυτή, η τρόικα προσπαθεί να αποσπάσει ότι περισσότερο μπορεί. Κυρίως, ότι έχει απομείνει από τα εισοδήματα των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, και βεβαίως από τον δημόσιο πλούτο της χώρας που είναι ο μεγάλος επόμενος στόχος, με εργαλείο το ΤΑΙΠΕΔ. Επεμβαίνουν σε κάθε πτυχή της ελληνικής πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής, με όπλο τις διατάξεις που η τρικομματική κυβέρνηση ψήφισε πρόθυμα με το τρίτο Μνημόνιο».

-13 Μαΐου 2013. Ομιλία Τσίπρα στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ: «Σας διαβεβαιώνουμε, όμως, ταυτόχρονα και με την ίδια ένταση, ότι θα δώσουμε τέλος στην ψευδώνυμη επιχειρηματικότητα των αποκρατικοποιήσεων. Που είναι ο πνεύμονας της κρατικοδίαιτης διαπλοκής. Αυτή η φάμπρικα, δεσμευόμαστε ότι θα κλείσει. Και θα κλείσει και θεσμικά.

Η στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και για τη δημόσια ασφάλεια και τη δημόσια υγεία επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, θα ξαναπεράσουν υπό δημόσιο έλεγχο.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού και του ηλεκτρισμού, είναι ασυμβίβαστα ενδεχόμενα.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πλήρης ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και της διαχείρισης των ενεργειακών πόρων της πατρίδας μας, είναι έννοιες ασυμβίβαστες».

17 Μαΐου 2013, θέσεις Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του Συνεδρίου: «Να ακυρώσουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, να επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο, αλλά ταυτόχρονα να ανασυγκροτήσουμε πλήρως, τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες δημόσιο τομέα νέου τύπου, υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και υπό τις κατάλληλες μορφές κοινωνικού ελέγχου, μακριά από τη λογική του κρατισμού, της κομματικοποίησης και των πελατειακών σχέσεων».

-22 Μαΐου 2013, ανακοίνωση Τμήματος Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ για τις εξελίξεις στον τομέα της ενέργειας στη Σύνοδο Κορυφής:

«Πρώτον, τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ όπου όλες οι δράσεις της κυβέρνησης κινούνται στην κατεύθυνση επίσπευσής τους.

 Ο κ. Σαμαράς περιφέρεται στο εξωτερικό υποσχόμενος στα μεγάλα ξένα ιδιωτικά συμφέροντα την εκποίηση των δημόσιων «φιλέτων» του ενεργειακού κλάδου της χώρας μας.

 Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ήταν και είναι σαφώς εναντίον της ιδιωτικοποίησής τους και αυτό ασχέτως του τιμήματος που πρόσφερε η μια ή η άλλη εταιρεία της μιας ή της άλλης χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι κατηγορηματικά αντίθετος στην πώληση των ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ και για αυτό τον λόγο θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να αποτραπεί αυτό, γιατί:

Θα στερήσει από τον τόπο, ένα αποτελεσματικό μοχλό κοινωνικοοικονομικής και περιφερειακής ανάπτυξης ένα σημαντικό εργαλείο άσκησης ενεργειακής διπλωματίας, και την προώθηση σχεδίων εθνικής σημασίας(πχ ενεργειακοί αγωγοί), Θα παραδώσει στον ιδιώτη ένα σημαντικό δίκτυο διανομής στην Ελλάδα που δημιουργήθηκε με τη συμβολή των Ελλήνων φορολογουμένων, Θα προκαλέσει επιπτώσεις στην ανάπτυξη του δικτύου προς τους καταναλωτές, και ακόμη παραπέρα αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια, επιβαρύνοντας ιδιαίτερα τα φτωχά».

-28 Ιουνίου 2013, Τσίπρας στα Χανιά. Παρουσίαση θέσεων για μια εναλλακτική διακυβέρνηση: «Η ίδρυση της Αρχής Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας – Υπηρεσιών. Η συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του Νερού, του Ηλεκτρισμού και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών. Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θα θωρακιστούν ακόμη περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων».

-22 Ιουλίου 2013. Απόφαση Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ: «Ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα ανασυγκροτούμε πλήρως τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες, δημόσιο τομέα νέου τύπου».

-22 Οκτωβρίου 2013, ομιλία Τσίπρα στους εργαζόμενους στον ΑΔΜΗΕ: «Θέλουμε να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την προαναγγελία εκποίησης της ΔΕΗ, που προοιωνίζει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις τόσο στη στρατηγικής σημασίας επιχείρηση ενέργειας, όσο όμως και στον καταναλωτή και τους εργαζόμενους.

Και η ανησυχία μας μεγαλώνει ακόμα περισσότερο όταν μαθαίνουμε ότι, τηρώντας τις μνημονιακές δεσμεύσεις η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεπουλήσει στην πραγματικότητα ένα μεγάλο μέρος της ΔΕΗ, αλλά ακόμα και τα δίκτυα και τις γραμμές μεταφοράς, κάτι το οποίο είναι πρωτοφανές. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τουλάχιστον δεν έχει συμβεί ποτέ, ψάχνουμε να δούμε αν και σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει αντίστοιχο φαινόμενο, αντίστοιχο παράδειγμα.

 Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά η εκτίμησή μας είναι ότι η χώρα έχει γίνει ένα φτηνό πεδίο βολής.Πλιατσικολόγοι θα έρθουν να πάρουν και να κερδοσκοπήσουν όσο μπορούν και με ό,τι μπορούν από το δημόσιο πλούτο. Αλλά όταν, όμως, έχουμε να κάνουμε με δημόσια αγαθά που αφορούν την επιβίωση του ελληνικού λαού, της ελληνικής κοινωνίας εδώ δεν μπορούμε να παίζουμε. Και η ενέργεια είναι ένα τέτοιο βασικό αγαθό.

Είχα πριν από λίγο μια ενδιαφέρουσα ενημέρωση από το Διοικητικό Συμβούλιο της επιχείρησης της Ανεξάρτητης Αρχής. Εκφράσαμε τη μεγάλη ανησυχία μας για την προοπτική να παραχωρηθεί ένα μεγάλο ποσοστό και το management σε ιδιώτες. Πρώτα και κύρια γιατί οι ιδιώτες, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από την ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα μας, θα έχουν ως μοναδικό στόχο το κέρδος. Εγώ δεν ξέρω κανέναν ιδιώτη που σε περίοδο κρίσης να έχει έρθει να επενδύσει στη χώρα. Ρωτήσαμε – όχι εμείς μάλιστα, βουλευτής της συμπολίτευσης – τον υπουργό Οικονομικών στη Βουλή, για να εξηγήσει το περίφημο success story, πόσες σοβαρές επενδύσεις άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ έγιναν τον τελευταίο χρόνο, απάντησε τέσσερεις.

Και όταν έχουμε αυτά τα δεδομένα, πώς να πιστέψουμε ότι θα έρθει κάποιος ιδιώτης να συμβάλλει σε ένα αναπτυξιακό σχέδιο. Διότι το αναπτυξιακό σχέδιο για την ανάπτυξη των γραμμών μεταφοράς και δικτύων και της διασύνδεσής τους με τη νησιωτική χώρα, έχει προϋπολογιστεί για την επόμενη δεκαετία σε 2,5 δις ευρώ. Ποιος θα τα βάλει αυτά; Οι ιδιώτες; Ή μήπως θα έρθουν κάποιοι ιδιώτες για να απολαμβάνουν μόνο κέρδη, όταν ο ελληνικός λαός και ο Έλληνας φορολογούμενος θα πληρώνει την όποια ανάπτυξη αλλά και την ευστάθεια του συστήματος παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα; Γι’ αυτήν, όμως, την ευστάθεια εμείς είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι.

Κατά την άποψή μας, εδώ έχουμε να κάνουμε με ζητήματα που αφορούν την εθνική ασφάλεια, την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, αλλά και την κοινωνική συνοχή. Και με αυτά δεν μπορούμε να παίζουμε.

Φίλες και φίλοι, δεν θέλω να μακρηγορήσω, αναφερόμενος στη γενική πολιτική συγκυρία. Όμως επιτρέψτε μου μια μικρή αναφορά. Γιατί όλα αυτά που αφορούν το μέλλον της ΔΕΗ, δεν είναι ανεξάρτητα και άσχετα με τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια.

Το μνημόνιο εδώ και τρία χρόνια και αυτή η πολιτική έχουν καταστρέψει τον παραγωγικό ιστό. Έχουν βυθίσει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνίδων και των Ελλήνων στη μιζέρια, στην αναξιοπρέπεια και την ανέχεια. Όμως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος, το μεγαλύτερο έγκλημα είναι μπροστά μας. Και ποιο είναι αυτό; Να συνεχιστεί αυτή η πολιτική, προκειμένου να ξεπουλήσουμε ότι έχει απομείνει στο δημόσιο πλούτο.

-Γιατί το όργιο της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν σταμάτησε στα χρόνια του μνημονίου. Είναι εδώ, είναι παρόν και – επιτρέψτε μου την έκφραση – το αλισβερίσι των ιδιωτικοποιήσεων θα το γιγαντώσει το επόμενο διάστημα.

Φίλες και φίλοι, με παρακάλια στην κα Μέρκελ και στην κα Λαγκάρντ να τους λυπηθεί γιατί έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να υπάρξει διαφορετική στάση από την πλευρά των πιστωτών. Ο στόχος τους άλλωστε είναι να διατηρηθεί η κυβέρνηση του μνημονίου προκειμένου να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις. Προκειμένου να πάρουν τα κλειδιά της χώρας. Εμείς, λέμε ότι αυτή είναι μια εγκληματική προοπτική, ότι πρέπει να υπάρξει μια ευρύτατη δυνατή συσπείρωση για να αποτραπεί το δεύτερο και χειρότερο στάδιο της μνημονιακής λαίλαπας, που είναι η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.

-Στο στόχαστρο λοιπόν σήμερα μπαίνει ο ΑΔΜΗΕ. Ο ΑΔΜΗΕ είναι η ραχοκοκαλιά της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Είναι η ραχοκοκαλιά του ηλεκτρικού συστήματος της Ελλάδας, μια στρατηγική εθνική υποδομή, θεμέλιο για την άμυνα και την ασφάλεια, μια εθνική στρατηγική υποδομή για την οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη, χτισμένη 60 χρόνια από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

Και το ερώτημα είναι, προς όφελος ποίων θα ιδιωτικοποιηθούν τα δίκτυα και οι γραμμές μεταφοράς; Θα έχει κανένα όφελος το δημόσιο; Η απάντηση είναι απόλυτη και αρνητική. Ο δημόσιος προϋπολογισμός δεν θα έχει καμία ελάφρυνση. Η χώρα θα στερηθεί από μια σταθερή και σημαντικού μεγέθους δημόσια επένδυση και το ελληνικό δημόσιο από ένα σταθερό και σίγουρο έσοδο. Τα έσοδα θα πάνε στους μετόχους οι οποίοι θα είναι και οι μόνοι που θα κερδίσουν. Αυτοί που άλλωστε κερδίζουν τόσα χρόνια, αυτοί που μαζί τα έφαγαν. Αυτοί που στην καμπούρα του κράτους και του δημοσίου κερδοσκόπησαν σε βάρος του ελληνικού λαού.

Η παρουσία μας εδώ θέλει αυτό ακριβώς να καταγγείλει. Να καταγγείλει ότι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμα έγκλημα εις βάρος του ελληνικού δημοσίου, σε ένα εθνικό έγκλημα. Κι αυτό το σχέδιο πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις έναν αγώνα ενωτικό προκειμένου να μείνει στα χαρτιά.

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης τα δίκτυα ανήκουν σε ανεξάρτητες αλλά 100% κρατικές επιχειρήσεις και οι μετοχές τους ανήκουν είτε στο Υπουργείο Οικονομικών, είτε στα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Ποια λοιπόν είναι η σπουδή να προχωρήσουμε εμείς στην ιδιωτικοποίηση των δικτύων; Αλλού η κρατική ιδιοκτησία των δικτύων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, εδώ ο στόχος των πιο ακραίων και νεοφιλελεύθερων οπαδών είναι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Και βεβαίως η απάντηση που πρέπει να δώσουμε είναι ότι αυτό το παιχνίδι της απαξίωσης του ελληνικού δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας δεν πρόκειται να το αποδεχθούμε. Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε την ιδιωτικοποίηση ως διαδικασία που θα παράξει νέα σκάνδαλα. Δεν πρόκειται να δεχθούμε την ιδιωτικοποίηση ως διαδικασία εκποίησης του δημόσιου πλούτου.

Γι’ αυτό λοιπόν και στόχο έχουμε με την παρουσία μας να σας καλέσουμε σ΄ έναν μεγάλο, ενωτικό, δημοκρατικό αγώνα, σε μία μάχη προκειμένου να σταματήσει αυτή η προοπτική.

-Επιτρέψτε μου σ΄ αυτό το σημείο να κάνω μια μικρή αναφορά για τις επιπτώσεις που θα έχει η ιδιωτικοποίηση στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, τις επιπτώσεις τις αρνητικές που θα δουν στην τσέπη τους οι Έλληνες και οι Ελληνίδες καταναλωτές.

Κατ’ αρχήν θα υπάρξει αύξηση της τιμής του ρεύματος για τα νοικοκυριά κατά 100%. Θα υπάρξει αύξηση του ενεργειακού κόστους για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με τεράστιες επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητά τους. Και, βεβαίως, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι δεν θα βρούμε μπροστά μας παρόμοια περιστατικά απάτης, όπως αυτά με την εταιρία Energa και Hellas Power, που ζημίωσαν με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ το δημόσιο. Θα υπάρξει έλλειμμα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στον ΛΑΓΗΕ, λόγω των υψηλών τιμών στην παραγωγή ΑΠΕ, η οποία έχει παραδοθεί σχεδόν στο σύνολό της σε ιδιώτες.

Σήμερα, λοιπόν, χρειάζεται το πλατύτερο δυνατό μέτωπο για την υπεράσπιση των κοινωνικών και δημόσιων αγαθών που αποτελούν τις βασικότερες ανάγκες διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Δεν είναι, λοιπόν, υπόθεση μονάχα ενός κλάδου. Δεν είναι υπόθεση μονάχα των εργαζόμενων στη ΔΕΗ. Είναι υπόθεση που αφορά το σύνολο της κοινωνίας και του λαού, διότι αφορά την επιβίωση του ίδιου του λαού. Το ξεπούλημα του ΑΔΓΜΗΕ και της ΔΕΗ είναι υπόθεση όλων.

Και επιτρέψτε μου μια αναφορά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορούμε να βρισκόμαστε μπροστά σε τόσοεγκληματικές επιλογές και να μην τοποθετούνται υπεύθυνα όλοι οι αρμόδιοι. Εδώ, δεν υπάρχουν δικαιολογίες όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό έγκλημα. Δεν υπερβαίνει τη θεσμική αρμοδιότητα του Δ.Σ. της Ανεξάρτητης Αρχής η κατάθεση τεκμηριωμένης άποψης για την προοπτική της ιδιωτικοποίησης. Διότι όποιος σιωπά μπροστά στο έγκλημα είναι συνένοχος και θα κληθεί να δώσει απαντήσεις. Όλοι μας θα κληθούμε να δώσουμε απαντήσεις.

Προειδοποιούμε, λοιπόν, τη μνημονιακή συγκυβέρνηση. Δεν έχει δικαίωμα να προχωρήσει στην εκποίηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ. Και σε ό,τι μας αφορά, δεν θα επιτρέψουμε και δεν θα αφήσουμε στα νύχια των αχόρταγων τοκογλύφων και των υποτακτικών κυβερνήσεων να εκποιήσουν και να λεηλατήσουν τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας. Τα σχέδια της κυβέρνησης μέσα από τους ενωτικούς αγώνες και ένα πλατύ μέτωπο που πρέπει να συγκροτηθεί και να αφορά τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, τους ΟΤΑ, τις ενώσεις καταναλωτών και επιχειρηματιών, τους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Μέσα από ένα ενωτικό μέτωπο πρέπει να αγωνιστούμε αποφασιστικά, ώστε να αποτρέψουμε αυτό το έγκλημα εις βάρος της χώρας, του λαού και του δημόσιου πλούτου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις αυτόν τον αγώνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να ακυρώσει τέτοιου είδους μνημονιακές αποφάσεις και να σταματήσει την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Επίσης, δεσμεύεται ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό, ώστε να επανέλθει η ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο ως 100% δημόσια επιχείρηση. Διότι για εμάς αυτό είναι αξίωμα. Η ενέργεια είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό. Δεν μπορούν τα δημόσια κοινωνικά αγαθά να βρίσκονται υπό ιδιωτική εποπτεία και έλεγχο και να είναι κάτω από εμπορευματική χρήση.

Και δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση η χώρα να ακολουθήσει άλλα παραδείγματα χωρών όπου η ενεργειακή μιζέρια είναι το βασικό τους χαρακτηριστικό και μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού βυθίζονται στην εξαθλίωση. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε ούτε ένα νοικοκυριό της χώρας να στερείται τη δυνατότητα πρόσβασης στην ενέργεια, στο ρεύμα. Δεν θα επιτρέψουμε ούτε ένα νοικοκυριό στη χώρα να μην μπορεί να ζεσταθεί το χειμώνα επειδή θα του έχουν κόψει το ρεύμα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη ζούγκλα την οποία μας επιφυλάσσουν και αλά καρτ ο καταναλωτής να επιλέγει ανάλογα με το πώς βγάζει ή δεν βγάζει το μήνα τι θα είναι αυτό που θα κόψει. Το ρεύμα; Το νερό; Το νοίκι;

Απέναντι στην προοπτική της ζούγκλας και της εξαθλίωσης προβάλουμε την ανάγκη η χώρα να προχωρήσει με κοινωνική συνοχή. Να επουλώσουμε τις πληγές. Να αποτρέψουμε την ανθρωπιστική κρίση. Και βασική προτεραιότητα για την αποτροπή της ανθρωπιστική κρίσης είναι να ανακτήσουμε το δημόσιο έλεγχο της ΔΕΗ, ώστε η πρόσβαση σε αυτό το δημόσιο αγαθό να είναι δικαίωμα για όλους όσους ζουν σε αυτή τη χώρα.

-Εμείς πάντως υπογραφές που αφορούν την εκποίηση του δημόσιου πλούτου ή οι υπογραφές που αφορούν την άρση της εθνικής κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας του λαού, δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε. Τελεία και παύλα.

Από εκεί και πέρα, πρέπει να ξέρετε ότι όλες οι συμβάσεις, ακόμα και οι διεθνείς συμβάσεις, υπόκεινται και καθορίζονται από τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δύναμης. Τους συσχετισμούς που διαμορφώνει η δημοκρατία μέσα από την εκλογική διαδικασία. Ποιος, λοιπόν, δικαιούται σε ευρωπαϊκό επίπεδο να αρνηθεί ότι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση σε μια ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει δικαίωμα να ψηφίζει νόμους στο ελληνικό κοινοβούλιο;

-17 Δεκεμβρίου 2013, Επιστολή βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στον πρόεδρο της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για εκκρεμή θέματα προς συζήτηση: «Την εξέταση και τον έλεγχο του τρόπου λειτουργίας του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), των κριτηρίων βάσει των οποίων δρομολογείται η εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας, των εργαλείων, δηλαδή, εκείνων, στα οποία θα μπορούσε να στηριχθεί η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, καθώς και των δυσθεώρητων αμοιβών που λαμβάνουν οι επονομαζόμενοι σύμβουλοι αποκρατικοποιήσεων. Η σχετική αίτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ εκκρεμεί από τις 6/12/2012».

-21 Φεβρουαρίου 2014. Σταθάκης, σε δημόσια συζήτηση για τις Επενδύσεις.  «Το μνημόνιο απέτυχε γιατί δημιούργησε καθεστώς πλήρους αποεπένδυσης στην οικονομία. Η ιδέα των ιδιωτικοποιήσεων υπήρξε παραπλανητική, όπως φάνηκε και από τον αρχικό στόχο που τέθηκε στα 50 δισ. ευρώ και στο β' μνημόνιο αναπροσαρμόστηκε στα 22 δισ. έχοντας φέρει αποτέλεσμα μόλις 2,1 δισ. ευρώ», είπε, εξηγώντας ότι «δε φταίει το ΤΑΙΠΕΔ ή η κυβέρνηση γι' αυτό αλλά το ότι δεν υπάρχει τίποτα προς ιδιωτικοποίηση, καθώς ανάμεσα στο 1995 και το 2008 ιδιωτικοποιήθηκαν τράπεζες, δρόμοι, αεροδρόμια κ.λπ. και το 2010 η Ελλάδα διέθετε τον μικρότερο κρατικό επιχειρηματικό τομέα στην Ευρώπη».

-15 Απριλίου 2014, Ανακοίνωση Τμήματος Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ για εην εκποίηση του ΟΛΘ:

«ΤΑΙΠΕΔ – Κυβέρνηση, συνεχίζουν να εξαπατούν τη Βουλή και τον ελληνικό λαό. Όχι στην πώληση του Ο.Λ.Θ. – Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης να παραμείνει δημόσιο, στην υπηρεσία της κοινωνίας

Η κυβέρνηση, συνεχίζει το καταστροφικό της έργο, εκποιώντας δημόσια περιουσία, λίγο πριν ο λαός δρομολογήσει την ανατροπή της. Χθες, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, έδωσε στη δημοσιότητα, την πρόσκληση ενδιαφέροντος για την πώληση της πλειοψηφίας των μετοχών του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, δείχνοντας και στην πράξη, τις αντιδημοκρατικές πρακτικές και λειτουργίες που ακολουθεί προκειμένου να ξεπουλήσει δημόσια περιουσία, προς όφελος των ξένων πιστωτών.

Οι κυβερνώντες, όχι μόνο δεν έλαβαν υπόψη την καθολική αντίδραση των εργαζομένων, της αυτοδιοίκησης και των παραγωγικών φορέων της πόλης, αλλά αγνόησαν ακόμη και τις αντιρρήσεις, που εκφράστηκαν από την πλειοψηφία των Βουλευτών στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, που έγινε η σχετική παρουσίαση από το ΤΑΙΠΕΔ.

Τι και αν οι ιδιωτικοποιήσεις λιμενικών αρχών απέτυχαν παταγωδώς, στη Βρετανία της Θάτσερ όπου επιχειρήθηκαν και σήμερα το 96% των ευρωπαϊκών λιμανιών είναι δημόσια;

Τι και αν η Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε, ότι απαιτείται περαιτέρω ενημέρωση των αρμόδιων φορέων και των πολιτικών κομμάτων, τέσσερις μόλις μέρες πριν τη χθεσινή εσπευσμένη ανακοίνωση της πρόσκλησης ενδιαφέροντος;

Προκειμένου να εξυπηρετήσουν το στόχο τους, που είναι να ξεπουλήσουν γρήγορα οτιδήποτε ανήκει στη δημόσια σφαίρα, αδιαφορούν, αν η ήδη μειωμένη αξιοπιστία τους, φτάνει στο ναδίρ. Οι δήθεν διαφωνίες των κυβερνητικών συνεταίρων, κανένα δεν πείθουν. Σαμαράς και Βενιζέλος, είναι εξίσου υπεύθυνοι.

Η πώληση του λιμανιού, θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδας συνολικά, στις θέσεις απασχόλησης και στις συνθήκες εργασίας, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που συνδέονται με το λιμάνι και θα βρεθούν αντιμέτωπες με το φάσμα του αποκλεισμού από τις δραστηριότητές του, στους πολίτες που θα αποξενωθούν από τη λειτουργία του, στο περιβάλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αλληλέγγυος στους αγώνες που αναπτύσσονται και θα αναπτυχθούν, ενάντια σε οποιασδήποτε μορφής ιδιωτικοποίηση, προκειμένου το λιμάνι, μέσα από ένα δημόσιο σχεδιασμό, να αποτελέσει βασικό μοχλό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Βορείου Ελλάδας και γενικότερα της χώρας».

-3 Σεπτεμβρίου 2013, Πολιτική Απόφαση Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ: «Σήμερα το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» εκφράζει τον αγώνα για ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να καταδικάσουν την κοινωνία στην καταστροφή, την ανεργία, τα λουκέτα και την φτώχεια. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να στερήσουν την πρόσβαση των παιδιών μας στην γνώση και του λαού στην υγεία. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να πάρουν τα σπίτια μας, να πουλήσουν το νερό, να ζουν οι πολίτες χωρίς πρόσβαση στα βασικά αγαθά».

-22 Απριλίου 2014, Ομιλία Τσίπρα στα Χανιά: «Μας λένε οπαδούς του κρατισμού. Ξέρετε γιατί; Γιατί είμαστε αντίθετοι στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών που συνδέονται με την ίδια τη ζωή του λαού μας, όπως το νερό, η ενέργεια, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.

Μας λένε ότι δεν στηρίζουμε τις επενδύσεις. Ξέρετε γιατί;

Γιατί δεν στηρίζουμε επενδύσεις καταστροφής του περιβάλλοντος και διασπάθισης του δημόσιου πλούτου όπως το έγκλημα στις Σκουριές».

-5 Μαΐου 2014. Ομιλία Τσίπρα στην Κέρκυρα ενόψει των Ευρωεκλογών: «Θα προστατέψουμε το φυσικό πλούτο και τη φυσική ομορφιά της Κέρκυρας, γιατί ανήκει στους Κερκυραίους και στις επόμενες γενιές.

Δεν ανήκει σε κανένα ΤΑΙΠΕΔ, σε καμία τρόικα, σε καμία κυβέρνηση της συμφοράς.

Και τους προειδοποιούμε:

Ο δημόσιος πλούτος, ο φυσικός πλούτος της πατρίδας μας δεν είναι τσιφλίκι που το κληρονομήσατε από τους παππούδες σας κύριοι του ΤΑΙΠΕΔ και της κυβέρνησης».

-23 Μαΐου 2014. Ομιλία Τσίπρα στο Ηράκλειο Κρήτης: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και δεσμευόμαστε:Για την προάσπιση των δημοσίων αγαθών, όπως είναι το νερό, τα δάση και ο αιγιαλός.Για την περιφρούρηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που είναι το διαβατήριό μας για την Ευρώπη του μέλλοντος. Για την άμεση ανατροπή των αποφάσεων εκποίησης του κράτους. Για την επιστράτευση της δημόσιας περιουσίας για τη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων και τη θωράκιση των συντάξεων.

-14 Σεπτεμβρίου 2014, Τσίπρας, συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ:

«Η κυβέρνηση υπέστη μια πολύ μεγάλη ήττα στο θέμα της ΕΥΑΘ. Η ήττα της έχει να κάνει με τη μεγάλη κινητοποίηση του λαού της Θεσσαλονίκης, μεγάλη συμμετοχή στο δημοψήφισμα. Ένα συντριπτικό όχι στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου αγαθού που είναι το νερό. Πλέον διαμορφώνεται ένα μεγάλο κίνημα πανελλαδικό για την προστασία των δημόσιων αγαθών, είτε αυτό έχει να κάνει με το νερό, είτε έχει να κάνει με την ενέργεια, είτε έχει να κάνει με το δημόσιο χώρο και τους αιγιαλούς. Πρέπει να σας πω ότι εκπλαγήκαμε θετικά από τη μεγάλη ανταπόκριση των κοινωνικών φορέων και πολιτικών συλλογικοτήτων στις προσκλήσεις για συμπόρευση στα δυο μεγάλα θέματα της καλοκαιρινής περιόδου, της ΔΕΗ όπου η κυβέρνηση με ένα ακόμη κοινοβουλευτικό πραξικόπημα προσπάθησε να αποφύγει τη συζήτηση σε σχέση με το αίτημα πέραν των 120 βουλευτών για δημοψήφισμα για το θέμα της ΔΕΗ.

-Εμείς θα επανεξετάσουμε κάθε σύμβαση και θα την επανεξετάσουμε όχι εμείς, η ελληνική Βουλή με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον. Κάθε σύμβαση η οποία βρίσκεται σε σύγκρουση με το δημόσιο συμφέρον δεν θα διστάσουμε να την ακυρώσουμε».

-20 Οκτωβρίου 2014. 16 βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ κατά της ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων. Ερώτηση.Ερώτηση στη Βουλή: «Η ιδιωτικοποίηση των αερολιμένων που προωθεί η συγκυβέρνηση δεν συνιστά τίποτα άλλο παρά παραχώρηση σε ιδιώτες της περιουσίας που έχει δημιουργηθεί με τα χρήματα του λαού, χωρίς κανένα όφελος για το ελληνικό Δημόσιο». Οι ερωτώντες βουλευτές είναι οι : Γιάννης Ζερδελής, Δημήτρης Γάκης, Νίκος Συρμαλένιος, Γιάννης Αμανατίδης, Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, Αφροδίτη Θεοπεφτάτου, Τάσος Κουράκης, Σταύρος Κοντονής, Στέφανος Σαμοΐλης, Μαρία Τριανταφύλλου, Γιώργος Βαρεμένος, Δέσποινα Χαραλαμπίδου, Αγνή Καλογερή, Ιωάννα Γαϊτάνη, Μαρία Κανελλοπούλου και Λίτσα Αμμανατίδου.

-11 Νοεμβρίου 2014. Λαφαζάνης – Real Fm.  «Δεν θα διατηρήσουμε κανένα ΤΑΙΠΕΔ. Είναι όργανο ξεπουλήματος της χώρας».

-30 Νοεμβρίου 2014, Τσίπρας, Ιωάννινα.  «Αναρωτιόμαστε: τι όφελος μπορεί να έχει για την ανάπτυξη του τόπου η ιδιωτικοποίηση του αεροδρόμιου στο Άκτιο; Ή το να μην υλοποιούνται μέχρι σήμερα τα αναγκαία έργα αναβάθμισης στο αεροδρόμιο των Ιωαννίνων; Η απάντηση είναι: κανένα όφελος. Πουλάνε ότι βρουν μπροστά τους και εγκαταλείπουν ότι δεν μπορούν να πουλήσουν».

-11 Δεκεμβρίου 2014, Π. Καμμένος, Παραπολιτικά fm. «Είναι δυνατόν να λένε ότι θα δώσουμε τα 14 αεροδρόμια της χώρας και μέσα σε αυτά να συμπεριλαμβάνουν τα Χανιά τα οποία απαγορεύεται να δοθούν, γιατί έχουν ΕΣΠΑ που θα τελειώσει σε λίγο καιρό και η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπεται να τελειώσει σε πέντε χρόνια για να ξεκινήσει η διαδικασία».

-29 Δεκεμβρίου 2014, Σταθάκης, Σκάι, Πρωινή Γραμμή:  «Στις ιδιωτικοποιήσεις έχουμε δηλώσει ευθέως την  αντίθεση μας που αφορά όλους τους βασικούς τομείς, νερό, ρεύμα κλπ / Υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες δεν τήρησαν κανένα διεθνή κανόνα ιδιωτικοποιήσεων και έγιναν. Αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις είναι λογικό μια καινούργια κυβέρνηση να τις ξανακοιτάξει. Δεν μιλάμε για όλες / Δεν συμφωνήσαμε σε καμία  ιδιωτικοποίηση και καλά κάναμε.  Όλες είναι μονοπώλια, δόθηκαν με έναν τρόπο ας μην το συζητήσουμε».

-15 Ιανουαρίου 2015, Τσίπρας σε ανοιχτή συζήτηση στο Διαδίκτυο που οργάνωσε η «Αυγή»: «Οι ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων ετών ήταν ξεπούλημα για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα» / «Δεν βοήθησαν στη μείωση του χρέους». Χαρακτήρισε το ΤΑΙΠΕΔ ως «εκτροφείο σκανδάλων» και τόνισε ότι οι στρατηγικής σημασίας οργανισμοί θα πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, τηλεπικοινωνίες). Όπως είπε «ο ΟΠΑΠ υπό δημόσιο έλεγχο θα μπορούσε να χρηματοδοτεί τα ασφαλιστικά ταμεία».

-15 Ιανουαρίου 2015, Τσίπρας στη Ρόδο: «Στην ίδια ακριβώς λογική θα υπερασπιστούμε τον δημόσιο χαρακτήρα των περιφερειακών αεροδρομίων. Γιατί το ξεπούλημα κάθε υποδομής δεν είναι ούτε πρόοδος, ούτε ανάπτυξη. Είναι επιστροφή στην φεουδαρχία. Τότε που η ανώτατη αρχή εκχωρούσε τα περάσματα σε φίλους της, για να τους δώσει τη δυνατότητα να πλουτίσουν από την φορολογία. Αρκετά λοιπόν με το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων. Υπάρχει σήμερα κάποιος που να πιστεύει ότι αυτή η λεηλασία θα φέρει ανάπτυξη στον τόπο; Μόνο κέρδη για τους λίγους φέρνει, από την αύξηση του κόστους των υπηρεσιών».

-19 Ιανουαρίου 2015, Τσίπρας στην τηλεόραση του Αντέννα: «Τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας είχαμε μια ιστορία αποεπένδυσης παρά το γεγονός ότι κάποιοι ονόμασαν επενδύσεις την πρωτοφανή διαδικασία ιδιωτικοποίησης σχεδόν όλου του δημόσιου πλούτου και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων. Δεν ήταν όμως επενδύσεις αυτά που ζήσαμε, ήταν αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας έναντι ευτελούς τιμήματος από το δημόσιο σε ιδιώτες».

-27 Ιανουαρίου 2015. Δρίτσας: «Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ σταματά εδώ». Αναφορά σε αναστολή της διαδικασίας πώλησης.

-28 Ιανουαρίου 2015, Σπίρτζης κατά την ανάληψη των καθηκόντων του:  «Η κεντρική τοποθέτηση της κυβέρνησης είναι ότι θα σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών που εξυπηρετούν και μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της χώρας».

-8 Φεβρουαρίου 2015, Τσίπρας, προγραμματικές: «Η νέα Κυβέρνηση θέλει και θα στηρίξει τις ιδιωτικές επενδύσεις που μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στην προσπάθεια της παραγωγικής ανασυγκρότησης της πατρίδας μας. Αυτό που η νέα ελληνική Κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει είναι να συνεχίσει αυτό το έγκλημα του ξεπουλήματος της περιουσίας του δημόσιου πλούτου, προκειμένου να χρηματοδοτεί ένα μη βιώσιμο χρέος ή προκειμένου να καλύπτει τις τρέχουσες χρηματοδοτικές ανάγκες. Αρκετά εγκλήματα έχουν γίνει σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Σε αυτό το πλαίσιο δεσμευόμαστε ότι δεν παραχωρούμε, δεν ξεπουλάμε τα δίκτυα και τις υποδομές της χώρας που αποτελούν εθνικό μας κεφάλαιο. Δεν ξεπουλάμε τον φυσικό και ορυκτό μας πλούτο, διότι άλλο η αξιοποίηση του εθνικού κεφαλαίου και της περιουσίας της δημόσιας περιουσίας και άλλο το ξεπούλημα».

-10 Φεβρουαρίου 2015, Λαφαζάνης, Προγραμματικές: «Σταματάμε κάθε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ. Σταματά κάθε εγκληματική υποβάθμιση των ΑΠΕ, οι οποίες αναβαθμίζονται με στόχο να παίξουν κεντρικό ρόλο στο τομέα των φυσικών πηγών. Ο Όμιλος ΔΕΗ μπορεί να αποτελέσει τη μεγάλη ατμομηχανή της οικονομίας και την απογείωση της χώρας. Η ΔΕΗ χρειάζεται σχεδιασμένη ανασυγκρότηση».

-10 Φεβρουαρίου 2015. Π. Καμμένος, Μέγκα, Ανατροπή: «Τα αεροδρόμια δεν είναι επένδυση. Τα αεροδρόμια αυτή τη στιγμή αν προχωρήσουν, στη συγκεκριμένη εταιρεία, δηλαδή στο γερμανικό αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, το αποτέλεσμα θα είναι ότι στα περισσότερα νησιά θα κοπούν οι συνδέσεις με τις εταιρείες φθηνού εισιτηρίου».

-10 Φεβρουαρίου 2015, Σταθάκης στις προγραμματικές: «Το μνημονιακό μοντέλο, βασίστηκε στην παραδοχή πως οι ιδιωτικοποιήσεις θα έφερναν επενδύσεις, πως με την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων θα βελτιώνονταν οι επιδόσεις και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Το μοντέλο αυτό προέκρινε τη λογιστική συρρίκνωση του κράτους και τη διεύρυνση της φορολογίας προς τα κάτω».

-11 Φεβρουαρίου 2015, Καμμένος, ομιλία επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης: «Δεν χρειάζεται λοιπόν να γίνουν αποκρατικοποιήσεις. Χρειάζεται να συμμαζέψουμε αυτόν εδώ τον τόπο, να ενωθούμε όλοι μαζί και να χαράξουμε μία νέα πολιτική, την οποία θα επιβάλλει ο λαός και όχι η διαπλοκή ή ο ξένος παράγων.

Εύχομαι καλή επιτυχία στον Γιάνη Βαρουφάκη αύριο. Εύχομαι να γυρίσει πίσω και αυτή η αίθουσα επιτέλους μία φορά ειλικρινά να χειροκροτήσει μία εθνική προσπάθεια που θα πετύχει και είμαι βέβαιος».

-10 Φεβρουαρίου 2015, Λαφαζάνης, Προγραμματικές: Τα μνημόνια και η τρόικα τέλος. Το πρόγραμμα δεν τεμαχίζεται και δεν διαιρείται. Θα το εφαρμόσουμε κατά γράμμα. Το ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας θα το εφαρμόσουμε πλήρως, απολύτως και κατά γράμμα το επόμενο διάστημα. Ας μην ελπίζουν κάποιοι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρώπης και κυρίως η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε ότι θα μας εκβιάσουν και θα υποχωρήσουμε. Τέλος σε ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ-ΑΔΜΗΕ. Επανεξετάζονται η εξαγορά του Ελληνικού και η σύμβαση των Μεταλλείων στις Σκουριές, δημόσια διαχείριση τραπεζών.

-18 Φεβρουαρίου 2015, συνέντευξη Τσίπρα στο Stern: Ερώτηση: Η υπηρεσία για τις ιδιωτικοποιήσεις διαλύεται λοιπόν;

Α. Τσίπρας: Θα δούμε. Αλλά θέλουμε το κράτος να ελέγχει κομβικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας ώστε να εισπράττουμε τα κέρδη. Ως τώρα τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις διατίθεντο για την μείωση του εθνικού χρέους. Αλλά αυτό είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Και δεν μπορείς να σώσεις μια χώρα με πέντε δισεκατομμύρια ευρώ.

-13 Φεβρουαρίου 2015, κυβερνητικό non paper: «Η κυβέρνηση εκτιμά ότι πολιτικές που απέτυχαν πρέπει να εγκαταλειφτούν. Γι' αυτό το λόγο υπάρχουν κατηγορίες / δράσεις, όπως τα εργασιακά, το πρωτογενές πλεόνασμα και οι ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση. Η περιουσία του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να ξεπουληθεί. Αντιθέτως μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, για παράδειγμα, του ασφαλιστικού συστήματος».

-21 Φεβρουαρίου 2015, Ν. Παππάς, Αντέννα, δελτίο Ειδήσεων: «Το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων δεν μπήκεούτε στο EUROGROUP ούτε στη συνοδό κορυφής».

-21 Φεβρουαρίου 2015, συνέντευξη Λαφαζάνη στην Εφημερίδα των Συντακτών. Η κυβέρνησή μας έχεικόκκινες γραμμές, από τις οποίες δεν θα κάνει πίσω. Η κυβέρνησή μας δεν πρόκειται να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις. Αντίθετα ισχύουν στο ακέραιο όσα αναφέραμε στις προγραμματικές μας δηλώσεις.

-3 Μαρτίου 2015, Φλαμπουράρης, Στο Κόκκινο. Σχετικά με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, υπογράμμισε πως το νερό και την ενέργεια, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, δεν τα πειράζει κανείς. Δεσμεύτηκε για επανεξέταση των ιδιωτικοποιήσεων και των επιχειρήσεων, οι συμβάσεις των οποίων δεν έχουν ολοκληρωθεί, όπως για παράδειγμα των 14 αεροδρομίων της χώρας, ενώ υποσχέθηκε αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που ανέρχονται σε 300 εκατ. ευρώ, αποκλείοντας το ξεπούλημα τους.

«Πρώτον, είπαμε ότι γι' αυτές που ολοκληρώθηκαν και μόνο, όπως ο ΟΤΕ, δεν επαναδιεκδικούμε τη επαναδημοσιοποίησή της σε αυτή τη φάση, αν σε 10 χρόνια έχουμε τη δυνατότητα να τις πάρουμε πίσω, το βλέπουμε. Δεύτερον, οι συμβάσεις που προκηρύχθηκαν τα έργα, αλλά δεν έχουν υπογραφεί οι συμβάσεις, όπως τα 14 αεροδρόμια, ο νόμος μας δίνει μεγάλα περιθώρια να επανεξετάσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις αυτές. Να βρούμε το τρόπο αυτά τα αεροδρόμια να αρχίσουν να λειτουργούν και να συμβάλουν στην ανάπτυξη του τουρισμού κλπ. Τρίτον, τα 200- 300 εκατ. δημόσιου χώρου, τα οποία παραμένουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου και δεν μας υποχρεώνει κανείς να τα πουλήσουμε. Εμείς θέλουμε μόνο να τα αξιοποιήσουμε. Ναι στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όχι στο ξεπουλημά τους».

-10 Μαρτίου 2015, Φλαμπουράρης, Σκάι τηλεόραση. «Για τις ιδιωτικοποιήσεις είμαστε σαφείς. Δεν πουλάμε τα ασημικά. Όταν μία σύμβαση έχει συμβασιοποιηθεί και έχει ξεκινήσει το έργο δεν λέμε καταργείται η σύμβαση απλά σε μια συνεννόηση με τους αναδόχους προσπαθούμε να βελτιώσουμε ότι μπορούμε υπέρ του συμφέροντος του δημοσίου και να εξασφαλίσουμε  εργασιακές σχέσεις τέτοιες ούτως ώστε να είναι  ανθρώπινες. Για τα αεροδρόμια δεν έχει ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός. Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί 14 αεροδρόμια να δοθούν πακέτο».

-17 Μαρτίου 2015. Επιτροπή ΔΕΚΟ. Βαλαβάνη. Ανακοινώνει κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και ίδρυση νέου φορέα (Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας). Στο μεταξύ, στο ΤΑΙΠΕΔ εντάσσεται η Παράκτιο Μέτωπο. Τα έσοδα θα πηγαίνουν στην χρηματοδότηση της κοινωνικής πολιτικής του κράτους και τη στήριξη του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. «Τελειώνει το ΤΑΙΠΕΔ».

-17 Μαρτίου 2015, Λαφαζάνης σε δημοσιογράφους. Κανένα πλαίσιο της ΕΕ, κανένας κανόνας δεν επιβάλλει στις χώρες-μέλη να ξεπουλήσουν τις δημόσιες ενεργειακές τους επιχειρήσεις. Η ΔΕΗ θα παραμείνει δημόσια, μειώσεις στο αέριο από τον Απρίλιο και ότι αν δεν ακυρώσει η ίδια η ΡΑΕ τις αυξήσεις (τέλος ρύπου) θα τις ακυρώσει η κυβέρνηση. Η ΡΑΕ ανεξάρτητη, όχι ανεξέλεγκτη και ασύδοτη. Η ΡΑΕ απαντά ότι δεν μπορεί να αλλάξει την απόφασή της χωρίς νόμο. Την ίδια μέρα δήλωση Επιτρόπου Ενέργειας ότι οι ΡΑΕ πρέπει να παραμείνουν ανεξάρτητες, να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ΔΕΗ, ενώ εκφράζεται κατά του μονοπωλίου της ΔΕΗ.

-24 Μαρτίου 2015, Λαφαζάνης στην Κοζάνη, μιλώντας στους εργαζομένους της ΔΕΗ στον ΑΗΣ Καρδιάς (επομένη επίσκεψης Τσίπρα σε Μέρκελ): Η Ελλάδα έχει κόψει τις γέφυρες για να επιστρέψει σε μνημονιακές εποχές. Δεν θα ξαναγυρίσουμε εκεί. Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν σημαία ευκαιρίας, αλλά δέσμευση προς τον ελληνικό λαό. Θα το υλοποιήσουμε μέχρι τέλους, ανεξάρτητα από εκβιασμούς, πέρα από διλήμματα, πέρα από απειλές και κόντρα σε ευρωπαϊκά κατεστημένα και παραδοσιακά συντηρητικές λογικές. Δεν μπορούν να επιβληθούν μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού. Δεν είμαστε αποικία. Η θέση της κυβέρνησης για ενιαία και δημόσια ΔΕΗ είναι αδιαπραγμάτευτη. Μια ιδιωτική ΔΕΗ θα είναι καταστροφή για την οικονομία. Γι’ αυτό και η σημερινή κυβέρνηση έστειλε στα αζήτητα τη διάσπαση της ΔΕΗ σε μικρή και μεγάλη. Ούτε ο ΑΔΜΗΕ θα ιδιωτικοποιηθεί. Τη ΔΕΗ την έχουμε στην καρδιά μας, δεν τεμαχίζεται και δεν παραχωρείται, είναι ενεργειακός γίγαντας και δεν θα επιτρέψουμε να γίνει γίγαντας με πήλινα πόδια. Στηρίζουμε τους εργαζόμενους, δεν είναι προνομιούχοι, στηρίζουμε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

-27 Μαρτίου 2015, Τσακαλώτος, Σταρ. «Η λίστα δεν θα περιλαμβάνει ιδιωτικοποιήσεις».

-29 Μαρτίου 2015. Τσίπρας, Real News. «Δεν μιλάμε για ιδιωτικοποιήσεις, αλλά για αναπτυξιακές κοινοπραξίες με ενισχυμένη συμμετοχή του Δημοσίου».

-31 Μαρτίου 2015, Ν. Φίλης, ραδιόφωνο του Άλφα: «Η χθεσινή πρωτοβουλία του πρωθυπουργού είχε την επιδίωξη να συμφωνήσει η βουλή με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στο τι δεν πρέπει να γίνει, σε ποιες πιέσεις δεν πρέπει να υποχωρήσει  η κυβέρνηση, μια στήριξη δηλαδή.

Και αυτό αφορά 4 θέματα, την περαιτέρω υποβάθμιση των συντάξεων, τη διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων, τη μη αύξηση του ΦΠΑ σε είδη κατανάλωσης, όπως τρόφιμα και φάρμακα και να μην έχουν τον χαρακτήρα ξεπουλήματος οι αποκρατικοποιήσεις».

-3 Απριλίου 2015, Φίλης, Σκάι τηλεόραση. «Δεν πρόκειται να υπογράψουμε συμβάσεις που έχουν προχωρήσει και οι οποίες ξεπουλάνε υποδομές. Οι υποδομές είτε είναι αεροδρόμια είτε λιμάνια πρέπει να έχουν έντονη την παρουσία του ελληνικού δημοσίου. Δεν μπορεί να γίνει ιδιωτικοποίηση».

-6 Απριλίου 2015, Καμμένος στον Ενικό. Αν οι δανειστές αρνηθούν τα συμφωνηθέντα που συμπεριλαμβάνουν την καταβολή των δόσεων, τότε δεν θα πληρώνουμε τις δόσεις και θα φροντίσουμε να αναπτύξουμε την ελληνική οικονομία όπως μπορούμε, αλλά αυτό σημαίνει πως εκείνοι επιλέγουν το αδιέξοδο. Δεν αμφισβητεί τα μετρητά του ΔΝΤ, που θα πληρωθούν, αλλά την ΕΚΤ και τους δανειστές (εννοεί μάλλον ΕΕ). Απέκλεισε αύξηση ΦΠΑ στα νησιά, ομαδικές απολύσεις, αποκρατικοποιήσεις, ΔΕΗ, ΟΛΠ, Ελληνικού. Αν προκύψουν διλήμματα, θα μιλήσει ο ελληνικός λαός με εκλογές ή δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση και ο υπουργός Οικονομικών δεν έχουν συμφωνήσει ή υπογράψει οτιδήποτε δεσμευτικό για τη χώρα. Σε περίπτωση ρήξης η κυβέρνηση θα συνάψει συμφωνίες με όσους μπορεί (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, χώρες Μ. Ανατολής). Για αποφυλάκιση κρατουμένων, «όπου έχουμε διαφωνίες θα καταψηφίζουμε».

-9 Απριλίου 2015, Φλαμπουράρης, ραδιόφωνο Σκάι. Σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις ξεκαθάρισε ότι «εμείς αξιοποιούμε, δεν πουλάμε, δεν ξεπουλάμε τη δημόσια περιουσία» και προσέθεσε: «Εμείς δεν κάνουμε έργο χωρίς συμμετοχή. Εμείς δεν προγραμματίζουμε κανένα έργο, που δεν θα υπάρχει συμμετοχή από 45% ως 55% του ελληνικού Δημοσίου. Τα αεροδρόμια και το Ελληνικό είναι δύο έργα τα οποία έχουν υπογραφεί και θα ξεκινήσουμε συζήτηση για να δούμε πόσο καλύτερα μπορούμε να κάνουμε τους ήδη υπάρχοντες όρους, που ήταν επαχθείς».

-3 Ιουλίου 2015, Σταθάκης στο Ρόιτερ’ς ενόψει του δημοψηφίσματος:  «Η δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ, μας υπενθυμίζει με τον πλέον επίκαιρο τρόπο, τα πλέον κρίσιμα σημεία του ελληνικού προβλήματος. Ότι τα ελληνικά προγράμματα ήσαν εξαρχής καταδικασμένα σε αποτυχία, τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπονταν ήταν υπερβολικά για μια οικονομία σε ύφεση, και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ανεδαφικό».

-20 Αυγούστου 2015, Διάγγελμα Τσίπρα:  «Θυμηθείτε επίσης ότι μας ζητούσαν, άμεση κατάργηση του ΕΚΑΣ ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και της μικρής ΔΕΗ. Τα παραπάνω δεν έγιναν αποδεκτά και κερδήθηκαν».

-1 Σεπτεμβρίου 2015. Άτυπο ενημερωτικό σημείωμα ΣΥΡΙΖΑ για νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων: «Μέρος του νέου προγράμματος αποτελεί η δημιουργία ενός νέου ανεξάρτητου ταμείου αξιοποίησης της περιουσίας του δημοσίου, στα πρότυπα των αντίστοιχων κρατικών ταμείων του εξωτερικού (sovereign funds) στο οποίο εν δυνάμει θα ενσωματωθούν τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία με σκοπό: Την αξιοποίησή τους, την προστασία και τη μεγέθυνση της αξίας τους, την ουσιαστική ένταξή τους στον παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας, αντί της αναγκαστικής εκποίησης τους που ίσχυε έως σήμερα.

Όσον αφορά στις σημαντικές παραμέτρους για τη λειτουργία του ταμείου, η αποσαφήνιση των οποίων αποτέλεσε το κομβικό σημείο για τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, υπογραμμίζεται ότι: Το ταμείο θα έχει έδρα την Ελλάδα, η διοίκηση και η διαχείριση του θα γίνεται από τις ελληνικές αρχές, με τους θεσμούς να περιορίζονται σε ρόλους εποπτείας και χορήγησης τεχνικής βοήθειας».

-6 Σεπτεμβρίου 2015, ομιλία Τσίπρα στη ΔΕΘ:  «Και θα ήθελα εδώ να θυμίσω ότι στη διάρκεια της σκληρής διαπραγμάτευσης αλλά και στο τελικό κείμενο, καταφέραμε να αποκρούσουμε την επιδίωξη των δανειστών αλλά και των εγχώριων συμφερόντων για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και της μικρής ΔΕΗ.

Αυτό είναι η απόδειξη πως και κερδήθηκαν και μπορούν να κερδηθούν πράγματα, παρόλο που πολλοί πασχίζουν να αποδείξουν ότι αυτό είναι απολύτως αδύνατο». 

-21 Σεπτεμβρίου 2015, Ν. Παππάς Real Fm:  «Αν παρθούν μέτρα, τα οποία απορυθμίζουν έτι περαιτέρω την αγορά εργασίας και συντείνουν σε έναν νέο κύκλο ύφεσης, αυτό θα υπονομεύσει τη σταθερότητα, τη συμφωνία, την οικονομία και την κοινωνία μας -αν γίνουν επιλογές των ακραίων ιδιωτικοποιήσεων για τη δημόσια περιούσια και αυτό είναι ένα στοιχείο που θα υπονομεύσει τη σταθερότητα».

-22 Νοεμβρίου 2015, Σκουρλέτης στην Κόντρα Νιους:  «Όλα αυτά τα αναφέρω για να καταδείξω πως δεν έχει να προσφέρει τίποτα ένας ιδιώτης μάνατζερ στον ΑΔΜΗΕ. Επομένως όποιος υποστηρίζει μια τέτοια πρόταση ενδεχομένως το κάνει για να βάλει τη λογική της ιδιωτικοποίησης από το παράθυρο».

-7 Δεκεμβρίου 2015, Συνέντευξη Τσίπρα στην ΕΡΤ:

Π.ΧΑΡΙΤΟΣ: Με το ταμείο αποκρατικοποιήσεων, που ρωτάει ο κύριος Κουβαράς, τι γίνεται; Διασφαλισμένα ή χαμένα;

Α.ΤΣΙΠΡΑΣ: Αυτή ήταν η μεγάλη μάχη που δώσαμε στις 12 του μήνα.

Π.ΧΑΡΙΤΟΣ: Το αποτέλεσμα;

Α.ΤΣΙΠΡΑΣ: Και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά θετικό. Διότι καταφέραμε να πετύχουμε ένα ταμείο το οποίο δεν θα έχει έδρα το Λουξεμβούργο και κλειδοκράτορες κάποιους ξένους που θα πάρουν περιουσία 50 δισ. να την εκποιήσουν, αλλά πετύχαμε το πολύ θετικό να είναι το ταμείο στην Ελλάδα, με ελληνικά χέρια, που δεν θα πάει μόνο με ιδιωτικοποιήσεις αλλά και με αναβάθμιση των αξιών των assets του ελληνικού Δημοσίου, προκειμένου ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών -περίπου 12,5 δισ. – να επανεπενδυθούν στην ελληνική οικονομία. Ακούω και διαβάζω –μιας και ξεκινήσατε από τις κριτικές του γερμανικού Τύπου- ότι, λέει, η ελληνική πλευρά δεν έχει καταθέσει προτάσεις. Ο κύριος Τσακαλώτος κατέθεσε επισήμως και διαβίβασε στους ομολόγους του από τις 11 Νοεμβρίου τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς γι’ αυτό το Ταμείο. Εμείς θέλουμε αυτό να τρέξει γρήγορα, γιατί πιστεύουμε ότι θα ευνοήσει την ελληνική οικονομία. Και κυρίως πιστεύουμε ότι είναι πολύ καλύτερο, τώρα που έχουμε μπροστά μας σημαντικές αποκρατικοποιήσεις-αεροδρόμια, ΟΛΠ- είναι πολύ προτιμότερο να έχουμε φτιάξει αυτό το Ταμείο, ώστε τα έσοδα που θα πάρουμε με αυτές τις αποκρατικοποιήσεις να μην πάνε όλα στο χρέος. Να έχουμε τη δυνατότητα ένα ποσοστό να πάει και στην πραγματική οικονομία.

-19 Ιανουαρίου 2016, Σκουρλέτης, Μέγκα: «Άνοιξε μια συζήτηση και από τον πρωθυπουργό και από άλλους για το ρόλο του ΔΝΤ στην υπόθεση της Ελλάδας. Το ΔΝΤ έχει θέσεις σκληρές στα ζητήματα που αφορούν ασφαλιστικό, εργασιακά αποκρατικοποιήσεις, είχε μια θετική τοποθέτηση στο θέμα του χρέους. Εγώ προσωπικά εκτιμώ ότι περισσεύει η παρουσία του».

-1 Μαρτίου 2016, Τσίπρας στον «Ενικό»: «Είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε την συμφωνία, ωστόσο η άποψή μας δεν αλλάζει γιατί με την μείωση των αξιών δεν συμφέρουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Πάντως έχουμε πιάσει τους στόχους της συμφωνίας».

-16 Απριλίου 2016, Γεροβασίλη στην «Επένδυση»: «Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι μέρος της συμφωνίας του καλοκαιριού και που η κυβέρνηση σύσσωμη είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει κατά γράμμα, αποτελούν εννέα άμεσες αποκρατικοποιήσεις και παραχωρήσεις. Ομολογουμένως δεν είναι κάτι που κάνουμε με χαρά, ειδικά για νευραλγικές υποδομές, τις οποίες ενέταξαν οι παρελθούσες κυβερνήσεις στο ΤΑΙΠΕΔ. Ωστόσο, ακόμη και συμφωνίες αποκρατικοποιήσεων που πέρασαν από το προηγούμενο πρόγραμμα, τις επαναδιαπραγματευτήκαμε, προκειμένου και το αντίτιμο να αυξηθεί και οι όροι να βελτιωθούν και να μην χαθούν οριστικά δημόσιες υποδομές προς όφελος ιδιωτών».

-16 Απριλίου 2016, Σκουρλέτης στην «Αγορά»:

Ερώτηση: Τι θα γίνει με τις μετοχές των ενεργειακών ΔΕΚΟ που έχουν μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ; Θα πουληθούν όπως πιέζουν οι δανειστές, ή θα παραμείνουν σε δημόσιο έλεγχο;

Σκουρλέτης: Οι μόνες ιδιωτικοποιήσεις που πρόκειται να υλοποιηθούν είναι αυτές που περιγράφονται στη συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού, οι οποίες άλλωστε είχαν δρομολογηθεί. Όσον αφορά περιουσιακά στοιχεία που είχαν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ και είναι εκτός συμφωνίας, δεν πρόκειται να πωληθούν. Αυτός είναι ο λόγος που δημιουργείται το νέο ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, σε αντίθεση με την προηγούμενη  πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.

-19 Απριλίου 2016, Γεροβασίλη, μπρίφινγκ:

ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ: Κυρία Εκπρόσωπε, μια ερώτηση για τις ιδιωτικοποιήσεις. Υπάρχουν δημοσιεύματα και πληροφορίες που λένε ότι στο πλαίσιο των προαπαιτούμενων μέτρων που πρέπει η κυβέρνηση να ψηφίσει, των 5,4 δις και όχι των προληπτικών, υπάρχουν 27 προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις και όχι 9. Και αν σε αυτές τις 27 υπάρχει μια αρχική λίστα με ΔΕΚΟ, δηλαδή ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ.

 ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΗ: Σας θυμίζω και σας παραπέμπω στη συμφωνία του Ιουλίου, του καλοκαιριού. Είναι καταγεγραμμένα και η κυβέρνηση βαδίζει και υλοποιεί τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και στο κομμάτι των ιδιωτικοποιήσεων, στη συμφωνία του καλοκαιριού. Δεν χωρούν αμφισβητήσεις στα γραπτά.

-20 Απριλίου 2016, Σκουρλέτης, Στο Κόκκινο: «Πιο αναλυτικά, για τον ΑΔΜΗΕ, δηλαδή το δίκτυο υψηλής τάσης, συμφωνήσαμε ότι στο πλαίσιο του διαχωρισμού του ΑΔΜΗΕ από την ΔΕΗ -μία κατεύθυνση που ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και είναι ανεξάρτητη από την συμφωνία- παραμένει το 51% στον ιδιοκτησιακό έλεγχο και στον έλεγχο διαχείρισης εκ μέρους του Δημοσίου, ενώ το υπόλοιπο κατά ένα μέρος θα δοθεί σε έναν αντίστοιχο - ευρωπαϊκό μάλλον -  διαχειριστή γύρω στο 20% και το υπόλοιπο θα δοθεί μέσω χρηματιστηρίου. Αυτό ταυτόχρονα θα σηματοδοτήσει και την ακύρωση του παλαιότερου νόμου που είχε ψηφιστεί και είχαν γίνει και απόπειρες να προχωρήσει και προέβλεπε ότι κατά 66% ιδιωτικοποιείται ο ΑΔΜΗΕ. Ήταν νόμος των μνημονιακών κυβερνήσεων. Το πρώτο βήμα λοιπόν που θα γίνει μέσα στον Μάιο θα είναι η ακύρωση αυτού του νόμου και σιγά σιγά θα αρχίσει να υλοποιείται το υπόλοιπο σχέδιο».

«Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα που σχετίζεται με την υπόθεση της μικρής ΔΕΗ είναι το εξής: Θα έχετε ακούσει για τα ΝΟΜΕ. Τα ΝΟΜΕ είναι δημοπρασίες ηλεκτρικού ρεύματος που θα τις κάνει η ΔΕΗ προς προμηθευτές, οι οποίοι θα έρχονται και θα το πουλάνε σε εμάς, καταναλωτές ή επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς.

 …Πώς έλεγαν ότι θα το κάνουν αυτό παλιά; Έλεγαν πως θα το κάνουν αποσπώντας το 30% της ΔΕΗ και της γενικής παραγωγής της και θα το πουλάγανε πάση θυσία σε κάποιους ιδιώτες, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας νέος ιδιώτης ανταγωνιστής. Με αυτό που επιλέχθηκε τώρα, λέμε ότι η μετάβαση σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον πρέπει γίνει με έναν ήπιο βηματισμό, μέσα από αυτή τη διαδικασία των δημοπρασιών για ένα διάστημα. Δεν είναι μόνιμος αυτός ο μηχανισμός. Μέχρι να δημιουργηθούν μικρότεροι ανταγωνιστές στη διάθεση του ρεύματος. Το σχέδιο των ΝΟΜΕ προβλέπει ότι θα καταργηθεί ως πρώτο βήμα ο νόμος για τη «Μικρή ΔΕΗ» που ίσχυε μέχρι τώρα. Νομίζω ότι είναι μια πολύ σημαντική επιτυχία στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης.

Το καλοκαίρι τι είχαμε κατορθώσει; Είχαμε πει ότι διαζευκτικά θα καταθέσουμε ένα εναλλακτικό σχέδιο για τον ΑΔΜΗΕ ή αλλιώς θα επανέλθουμε στο παλιό της ιδιωτικοποίησης. Ακυρώσαμε το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης και συγκεκριμενοποιήσαμε το εναλλακτικό σχέδιο. Το ίδιο και για την «Μικρή ΔΕΗ».

-21 Απριλίου 2016, Σκουρλέτης στον Real Fm:

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Ακριβώς, το λέτε όπως ακριβώς το προσεγγίζω. Και λέω ότι, δυστυχώς, σε αυτή την προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις ακραίες φωνές των δανειστών και επαναλαμβάνω, δεν είναι όλοι ενιαίοι. Έχει να αντιμετωπίσει και αυτούς στο εσωτερικό που ουσιαστικά  σιγοντάρουν την «τρόικα  εσωτερικού». Δεν αναφέρομαι μόνο στους γνωστούς, δηλαδή στην ΝΔ και σε όλους όσοι την υποστηρίζουν. Αναφέρομαι και σε εξωθεσμικούς παράγοντες οι οποίοι υπονομεύουν αυτή τη συζήτηση.

Α. ΔΕΛΑΤΟΛΑΣ: Εννοείτε Μέσα ενημέρωσης;

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Για τα Μέσα ενημέρωσης είναι γνωστό. Αναφέρομαι συγκεκριμένα και μπορώ να το προσδιορίσω εάν θέλετε, για παράδειγμα στο δικό του σχέδιο που εφαρμόζει,   στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, στο ΤΑΙΠΕΔ. 

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θεωρείτε ότι το ΤΑΙΠΕΔ συμπεριφέρεται εξωθεσμικά; Δηλαδή δεν ακολουθεί την γραμμή της κυβέρνησης;

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο είναι ένας μάνατζερ ιδιωτικοποιήσεων, αυτών που έχει συνομολογήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές, ουσιαστικά διεκδικεί έναν πολιτικό ρόλο, το βλέπετε από τον πολυσχιδή και πολυπράγμονα κύριο Πιτσιόρλα, ο οποίος κατά τη γνώμη μου κινείται με ένα σχέδιο έξω από αυτό της κυβέρνησης. Και επειδή δεν έχει αξία αυτά να τα λέω μόνο στο ραδιόφωνο,    προσωπικά στην επόμενη συνεδρίαση κυβερνητικών οργάνων, την Δευτέρα μπορεί να γίνει  ΚΥΣΟΙΠ, θα θέσω αυτό το ζήτημα. Δεν μπορεί δηλαδή, όταν εμείς συζητάμε για το νέο ταμείο αξιοποίησης, το οποίο διαφοροποιείται από την μέχρι τώρα πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, όπως την υλοποιούσε το ΤΑΙΠΕΔ επί Σαμαρά, να έρχεται το ΤΑΙΠΕΔ και να κινείται αυτονόμως.

Α. ΔΕΛΑΤΟΛΑΣ: Μα ο κ. Πιτσιόρλας είναι επιλογή του πρωθυπουργού.

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Γίνονται και λάθη στις επιλογές, εάν εννοείτε αυτό. Αλλά εμένα με ενδιαφέρει η ουσία. Με ενδιαφέρει η ουσία του ζητήματος.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Καταλαβαίνω ότι…

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ:  Για να μη σας πω για διαρροές για μέλη της κυβέρνησης που γίνονται.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Διαρροές που γίνονται από το ΤΑΙΠΕΔ, λέτε;

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Εκ μέρους του  ΤΑΙΠΕΔ,  το οποίο όπως ξέρετε επειδή ακριβώς διαχειρίζεται  και χρήματα, αυτές πάντοτε οι διαρροές έχουν ανάγκη και από οικονομική βοήθεια.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Αυτό είναι βαρύ κύριε υπουργέ. Τι εννοείτε;

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Κοιτάξτε τα ρεπορτάζ των τελευταίων μηνών  σε όλες τις εφημερίδες. Υπάρχει ένα κέντρο – και επειδή έχουμε εμπειρία – και εγώ ως παλαιότερος…

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ήσασταν και εκπρόσωπος…

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: …και εσείς και ο συνομιλητής μας από το ΠΟΝΤΙΚΙ που τρυπώνει παντού,  ξέρουμε πώς καμιά φορά τροφοδοτούνται τα διάφορα δημοσιεύματα.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Με τον ΑΔΜΗΕ τι γίνεται;

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ:  Θεωρώ ότι είναι μία από τις μεγάλες πολιτικές επιτυχίες της κυβέρνησης. Είχαμε ανοίξει αυτή τη συζήτηση…

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σας ρωτώ γιατί διέρρευσαν φήμες τις τελευταίες μέρες ότι πιέζεται η κυβέρνηση πάλι, να δεχτεί την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Όχι, όχι…

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Όχι; Δεν υπάρχει λέτε, έκλεισε το θέμα.

Π. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Δεν υπάρχει και μάλιστα συμφωνήσαμε,  στην τελευταία συνάντηση είχα πάει κι εγώ, ότι αυτό το εναλλακτικό που υπήρχε στην προσέγγιση του Δεκεμβρίου, που ή θα εφαρμοστεί το σχέδιο της κυβέρνησης ή αλλιώς θα ξαναγυρίσουμε στην ιδιωτικοποίηση, φεύγει πια το διαζευκτικό. Προχωράμε, πείσαμε ότι είναι βιώσιμο το σχέδιό μας και το πρώτο βήμα εφαρμογής που θα γίνει μέσα στον Μάιο είναι η κατάργηση της ιδιωτικοποίησης του 66%, όπως είχε ψηφιστεί από την κυβέρνηση Σαμαρά. Ο ΑΔΜΗΕ παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο.