Αρκετά με την ελαφρότητα

της Βάσως Κιντή, protagon.gr, 31/7/2015

O κ. Τσίπρας, στην κατάσταση που έχει φέρει τη χώρα, με τους συνταξιούχους να ξεροσταλιάζουν ανήμποροι στις τράπεζες, με τους επαγγελματίες κάθε είδους να ασφυκτιούν απελπισμένοι λόγω των δικών του ανεύθυνων ενεργειών με τα capital controls, με τους νέους ανέργους να προστίθενται στη μακριά λίστα μετά τη νέα ασφυξία στην αγορά που έφεραν οι τυχοδιωκτικοί αυτοσχεδιασμοί του με τα «υπερόπλα» που έσκασαν στα μούτρα μας, με την ανατροπή που έφερε στην ταπεινή καθημερινότητα της ζωής όλων μας, έχει το θράσος, την ελαφρότητα και την αναισχυντία να αστειεύεται χαριεντιζόμενος στη Βουλή για τα πουκάμισα του κ. Βαρουφάκη και τις διακοπές του στην Αίγινα όταν τον ρωτούσε η Φώφη Γεννηματά σοβαρά για το τι γνώριζε για τα περίφημα σχέδια του πρώην Υπουργού Οικονομικών να παρακάμψει την Ευρωζώνη προετοιμάζοντας ένα παράλληλο νόμισμα.

Μετά τους ανόητους αστεϊσμούς περί πουκαμίσων και Αίγινας και πριν τις κορώνες για Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο που πέταξε σαν γλυμμένα ξεροκόμματα στους βουλευτές του για να μην αντιδρούν, περιδεής διάβασε συλλαβιστά από ένα χαρτί που του είχαν ετοιμάσει και το οποίο έλεγε (περίπου), «βρε κουτά, το σχέδιο Βαρουφάκη, αυτό το plan B, δεν ήταν αυτό που νομίζετε! Ήταν ένα σχέδιο για να συμψηφίζουν οι πολίτες τα χρέη τους στην εφορία! Τι πιο χρήσιμο τώρα που δεν θα υπάρχει ρευστότητα για ένα μεγάλο διάστημα! Περιμένω από εσάς να έρθετε να το ψηφίσετε!». Και νόμισε ότι κάλυψε τον υπουργό του και την κυβέρνησή του και τον εαυτό του που επί έξι μήνες (τουλάχιστον) απεργάζονται τους τρόπους που θα μείνουν στην εξουσία διατηρώντας την εκλογική πελατεία τους και μη δίνοντας μία για τη χώρα και την τύχη των ανθρώπων της.

Αν ήταν το σχέδιο Βαρουφάκη ένα αθώο σχέδιο για τη διευκόλυνση των πολιτών στις σχέσεις τους με την εφορία,

• Γιατί έπρεπε να γίνεται στα κρυφά; Ποιοι έπρεπε να μην το μάθουν; Η Ευρωπαϊκή επιτροπή; Οι υπηρεσίες του κράτους;
• Γιατί γίνονταν μυστικές συναντήσεις;
• Γιατί έπρεπε να ανταλλάσσονται κρυπτογραφημένα μηνύματα;
• Γιατί φτιάχτηκε ad hoc μυστική επιτροπή με προσωπικούς φίλους του κ. Βαρουφάκη των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζουμε ακόμη;

Ήταν αμυντικό σχέδιο του κράτους σε περίπτωση που μας έδιωχναν οι σκληροί και άκαρδοι δανειστές και «εταίροι»;

• Τότε γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του περηφανεύονται ότι χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για μια επιτυχή διαπραγμάτευση, συμπεριλαμβανομένης της αθέτησης πληρωμών στο ΔΝΤ, της εξάντλησης των προθεσμιών και του προγράμματος που ήξεραν ότι θα φέρουν capital controls; Αυτοί δεν έφεραν την έλλειψη ρευστότητας (ή περίμεναν πως ό,τι και να κάνουν θα σπεύδει να τους διευκολύνει ο Ντράγκι;) που τώρα αμέριμνα και κυνικά λένε ότι θα διαρκέσει πολύ; Ήταν αμυντικό σχέδιο ή κάτι που είχε εξ αρχής σχεδιαστεί αν οι Ευρωπαίοι δεν υποχωρούσαν ατάκτως;
• Οι ίδιοι δεν ομολογούν ότι αναζητούσαν άλλες πηγές χρηματοδότησης ώστε να έχουν τα συναλλαγματικά αποθέματα για στηρίξουν μια έξοδο από το ευρώ; Δεν ήταν το σχέδιο Βαρουφάκη μέρος της προετοιμασίας για μία γραμμή που είχαν αποκρύψει από τον ελληνικό λαό; Μία γραμμή απόσχισης από την Ευρώπη και το ευρώ; Το λένε οι ίδιοι κυνικά: Πήγαμε παντού αλλά μάταια.
• Αν ήταν απόρρητο, αμυντικό σχέδιο, γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν οι υπηρεσίες και οι αξιωματούχοι τού κράτους για να καταστρωθεί; Όταν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας φτιάχνει απόρρητα σχέδια, καλεί τους προσωπικούς φίλους του κ. Καμμένου να τα σχεδιάσουν;
• Κι αν ήταν απόρρητο, αμυντικό σχέδιο γιατί ο κ. Βαρουφάκης το ανακοινώνει ανέτως σε τυχάρπαστους ξένους επενδυτές;

Ο Τσίπρας στην ομιλία του στην ΚΕ, δικαιολογούμενος στους συντρόφους του, είπε ότι «Η έξοδος από το ευρώ χωρίς στήριξη από φίλιες δυνάμεις θα σήμαινε ραγδαία υποτίμηση, λιτότητα και προσφυγή εκ νέου στο ΔΝΤ για τη στήριξη του νομίσματος.». Δηλαδή, αν του έδινε λεφτά η Ρωσία, δεν είχε πρόβλημα να φύγει από το ευρώ και έκανε τις αναγκαίες προετοιμασίες. Γι’ αυτό στήριξε πλήρως στη Βουλή το σχέδιο Βαρουφάκη το οποίο προφανώς ήταν εν γνώσει του και είχε την υποστήριξή του. Μαζί σχεδίασαν κινήσεις και πολιτικές που απέκρυψαν από τον ελληνικό λαό (με τις συνέπειες που διατύπωσε και υπαινίχθηκε ο Ν. Φίλης). Αυτές τις κινήσεις και αυτές τις πολιτικές δεν τις εφάρμοσαν, παρά το 62% του δημοψηφίσματος, όχι γιατί δεν τις είχαν δρομολογήσει και δεν τις εξέταζαν, αλλά γιατί βρέθηκαν στον αέρα από τη μη ανταπόκριση των «φίλιων» (τρομάρα μας) δυνάμεων και γιατί κατάλαβαν τους ερασιτεχνισμούς (στην καλύτερη περίπτωση) και τις ολέθριες συνέπειες των ανόητων σχεδιασμών τους.

Ο κ. Τσίπρας στη Βουλή ήρθε στο ύψος των ολίγιστων σχεδίων του. Όμηρος όχι των εκβιασμών ολίγιστων συνεργατών αλλά της δικής του κοντόφθαλμης και ολίγιστης πολιτικής και της αγωνίας του να μείνει στην εξουσία. Ένας περιδεής, εκβιαζόμενος πολιτικός, χωρίς σχέδιο, χωρίς κόμμα, χωρίς συμμάχους, διατεθειμένος να κάνει οτιδήποτε, σπασμωδικά και υπό το κράτος πανικού, για να μην καταστραφεί. Ο ίδιος το είπε ρητά στη συνέντευξή του στο Κόκκινο: «Με ορισμένους συντρόφους δίναμε μάχες και καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι με την ίδια αγωνία λίγες μέρες πριν, ότι αν σκάσει μια τράπεζα θα καταστραφούμε πολιτικά.». Αυτό που τους απασχολούσε αν έσκαγε μία τράπεζα ήταν ότι θα καταστραφούν οι ίδιοι! Όχι η χώρα και οι πολίτες της! Το μόνο που τους νοιάζει είναι η πολιτική τους διάσωση και η εδραίωσή τους στο κράτος. Το έχουν καταλάβει και θέλουν ως απαγωγείς, ερήμην των πολιτών, στα όρια της εκτροπής, να το οδηγήσουν στα επικίνδυνα λιμάνια που τυχοδιωκτικά και ιδεολογικά ονειρεύονται, περιφρονώντας τη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Η Ζωή Βισίνσκι και ο εξευτελισμός της Βουλής

                                                             του Μανώλη Βασιλάκη, 27 – 7 – 2015

Μετενσάρκωση του διαβόητου εισαγγελέα των Δικών της Μόσχας επί Στάλιν, η πρόεδρος της Βουλής διασύρει τόσο το ελληνικό Κοινοβούλιο όσο και την χώρα μας

Αν ήθελε κανείς να ζωγραφίσει το σημερινό πρόσωπο του καθ’ ημάς ολοκληρωτισμού δεν θα είχε παρά να χρησιμοποιήσει ως ίνδαλμα ή μοντέλο το πορτρέτο της σημερινής Προέδρου της Βουλής. Εκτός όμως από το ιδανικό αυτό μοντέλο, η μέδουσα Πρόεδρος της Βουλής αποτελεί και το μέτρο της θλιβερής ανεπάρκειας και παθογένειας του σημερινού πολιτικού προσωπικού συνολικά.

Από την γενικευμένη ανεπαρκοπάθεια, με την ανοχή των εκτροπών, παρεκτροπών και την συμμετοχή στις διαβόητες επιτροπές τις οποίες στήνει πολλές φορές αυθαίρετα, τα προαποφασισμένα πορίσματα των οποίων αποτελούν πιστοποιητικά εθνικής ψυχοπάθειας, από την αναξιοπρέπεια με την οποία την αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί αντίπαλοι, με κάποιους «οικογενειακούς» καβγάδες όταν το «παρακάνει», καταλαβαίνει κανείς πώς φτάσαμε στον σημερινό εξ-ευτελισμό του κοινοβουλίου και των θεσμών. Σε κάποιο παλιότερο τεύχος του ARΒ δημοσιεύσαμε φωτογραφικά ένα φύλλο της εφημερίδας Πράβντα (= Αλήθεια!) στο οποίο το όνομα ή διάφορα εγκωμιαστικά επίθετα του Ιωσήφ Στάλιν αναφέρονταν 100 φορές. Παρομοίως, σε ένα μόνο τεύχος της «Επιθεώρησης για την Βουλή και την Ευρωβουλή» καταγγέλθηκε ότι υπήρχαν σαράντα επτά (αριθμός: 47) φωτογραφίες της εν λόγω Ζωής Βισίνσκι.

Πρόσωπο εριστικό, προκλητικό, εισαγγελικό, παροιμιώδους αναίδειας, η Ζωή Βισίνσκι τον Νοέμβριο του 2013, έξω από τα κάγκελα της ΕΡΤ, έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας κραυγάζοντας «Βοήθεια! Βοήθεια!» ενώ κανείς δεν την ενοχλούσε. Και μόνον αυτό το επεισόδιο θα αρκούσε σε μία κανονική χώρα για να την εξαφανίσει από προσώπου πολιτικής. Σε τέτοιους ανθρώπους δεν απευθύνεις τον λόγο, ούτε συνομιλείς μαζί τους. Ούτε, βέβαια, δίνεις αξιώματα.

Η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και της συνωμοσιολογικής-αντισημιτικής ακροδεξιάς (ΑΝΕΛ) την πρότεινε ως πρόεδρο της Βουλής και το περί ου ο λόγος πρόσωπο εξελέγη με το ρεκόρ των 235 ψήφων –και με τις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι)– ενώ υπήρχαν ήδη άφθονα δείγματα της κραυγαλέας ακαταλληλότητάς της. Στην θέση του εγγυητή της ομαλής λειτουργίας του Βουλής, θέση στην οποία κατά κανόνα επιλέγεται ένας μετριοπαθής πολιτικός, ένας άνθρωπος που ελέγχει τις φρένες του τέλος πάντων, υπερψηφίστηκε, με πρωτοφανή πλειοψηφία, το by far πιο ακατάλληλο άτομο! Έκτοτε η μεγαλομανία της εκτροχιάστηκε και κατέστη ανεξέλεγκτη.

Φαινόμενο μοναδικό στην ιστορία του κοινοβουλευτικού βίου της Ελλάδας, αποτελεί επί 5 μήνες ένα διαρκές και κραυγάζον σκάνδαλο. Τέτοια παρουσία στην προεδρία της Βουλής δεν υπήρξε ποτέ, ακόμα και στα χειρότερα κοινοβούλια του 20^ου αιώνα παρά τις τόσες αντιδημοκρατικές εκτροπές, ούτε καν την εποχή του Διχασμού. Οι ρουσφετολόγοι ή ανίκανοι πρόεδροι και πολιτικοί του 19^ου αιώνα στις ονολογίες του Εμμανουήλ Ροΐδη (π.χ. ο συγγραφέας του Νοομέτρου Στυλιανός Κασιμάτης, πρόεδρος της Βουλής το 1875, ο οποίος «μετήρχετο εν Σύρω το επάγγελμα του γελωτοποιού») ήταν μόνον αυτό που περιέγραφε ο συγγραφέας. Δεν είχαν τα λοιπά στοιχεία ώστε να χαρακτηρίσει την προεδρία τους Απεχθή και Επονείδιστη.

Στην σημερινή πρόεδρο της Βουλής, η αλαζονεία, η αναίδεια, οι προσβολές τρίτων, η ιταμότητα, η ασέβεια, η ακατάσχετη φλυαρία, ο παραληρηματικός λόγος, η υπέρβαση του θεσμικού της ρόλου, οι λεκτικοί τραμπουκισμοί, η διαρκής έξαψη και επιθετικότητα, το μάτι που γυαλίζει, οι απειλές, η κατάχρηση εξουσίας, η μοχθηρία, η εκδικητικότητα, η κακοήθεια, οι έμμεσες απειλές, οι ανακριτικές εισαγγελικές μέθοδοι, οι πολύπλευροι βασανισμοί ανθρώπων που δήθεν «εξετάζει» –ό,τι χωρίς να το πολυσκεφτούμε θα αποκαλούσαμε μακαρθισμό, που όμως στην ουσία πρόκειται για μετενσάρκωση του διαβόητου εισαγγελέα Βισίνσκι στις περιβόητες Δίκες της Μόσχας, οι σταλινικής συλλήψεως Επιτροπές Αλήθειας κλπ., όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν κινητοποιήσει λίαν ενωρίς τα κόμματα της αντιπολίτευσης προς την κατεύθυνση της εκδίωξής της από αυτή την θέση. Δεν θα απαριθμήσουμε τα διάφορα συνεχή επεισόδια, όπως λ.χ. την θρασεία επίδειξη ασέβειας προς όλους.

Δεν θα απαριθμήσουμε εδώ τα «δίλεπτα μίσους» του Όργουελ, τα οποία στην περίπτωσή της έγιναν δίωρα, τετράωρα, οκτάωρα, δωδεκάωρα, ιδιαίτερα τις ροβεσπιερικού τύπου επιτροπές που όχι μόνο γνωρίζουν εκ των προτέρων την αλήθεια αλλά και θα την επιβάλλουν. Οργουελικής συλλήψεως αι η «Επιτροπή Αλήθειας» για το «απεχθές και επονείδιστο δημόσιο χρέος», όπως το Υπουργείο Αλήθειας στο προφητικό 1984.

Πρόσφατο κρούσμα, που θα έπρεπε να έχει ξεχειλίσει το ποτήρι, η αιμοβόρα πρόθεσή της να περάσει από «δίκη», να ξαπλώσει στην προκρούστια κλίνη της, τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, την ώρα που η χώρα κυριολεκτικά καίγεται. Δηλαδή σε στιγμές που ήταν όσο ποτέ απαραίτητη η διαρκής παρουσία του στην θέση του για την εξασφάλιση ρευστότητας στις τράπεζες, για να μην καταρρεύσει τελικώς το τραπεζικό σύστημα και η χώρα. Τις ώρες που, αν εγκατέλειπε την θέση του για να υποστεί την σαδιστική «ανάκριση», τον παραλογισμό, την εκδικητικότητα, την βαναυσότητα, μισαλλοδοξία και ασυνειδησία της εν λόγω Ζωής Βισίνσκι στην Επιτροπή Εγκλημάτων Σκέψης και Λόγου για το «έγκλημα» της δημοσιοποίησης της έκθεσης της ΤτΕ, θα έπρεπε ακριβώς γι αυτή την εγκατάλειψη θέσης να παραπεμφθεί σε αληθινή δίκη.

Αυτά όμως λίγο ενδιαφέρουν το Καύχημα της Βουλής –αν υποτεθεί ότι τα αντιλαμβάνεται. Με την άρνησή του ο Γιάννης Στουρνάρας να εγκαταλείψει το καθήκον του, την θέση του και την χώρα στο έλεος ακαταλόγιστων(;) παραφρόνων όπως ο βαλκάνιος «ροκ σταρ» και νομιζόμενο asset του πρωθυπουργού, υπουργός Οικονομικών Γ.Βαρουφάκης, προκειμένου να συμμετάσχει στο προλεταριακά σκηνοθετημένο σόου της ΠτΒ, δεν επέδειξε μόνον αξιοπρεπή και υπεύθυνη στάση (την οποία πρέπει να επαινέσουμε), αλλά ταυτόχρονα δίνει και την ευκαιρία στα κόμματα της αντιπολίτευσης να επανορθώσουν το ακατανόητο και ασύγγνωστο (γιατί δεν τους ήταν δα και άγνωστη!) ατόπημά τους να την ψηφίσουν με σταλινικά ποσοστά ως Πρόεδρο της Βουλής.

Ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως έχει χαρακτηρίσει «προβληματική και οριακά θεσμική, έως αντιθεσμική την συμπεριφορά της», έχει μιλήσει για «αρρωστημένη συμπεριφορά … [που] μπορεί να προσβάλει την υγεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας», και ολοένα περισσότεροι διατυπώνουν προφορικά βαρύτερες κατηγορίες για τους λόγους της εν γένει απίστευτης συμπεριφοράς της. Όποιοι κι αν είναι αυτοί οι λόγοι, εξευτελίζει το κοινοβούλιο σε ναό της ανοησιοαρχίας.

Όποτε βασανίζει κάποιον «εξεταζόμενο» θα περίμενε κανείς να αποχωρούν οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, καταγγέλλοντάς την για κατάχρηση εξουσίας. Στην Εξεταστική για το Χρέος, όχι μόνο συμμετέχουν όλοι αλλά και πλειοδοτούν: «να καλέσουμε τον Στρος-Καν» προτείνει βουλευτής ενός κόμματος, «και την Λαγκάρντ» προτείνει βουλευτής άλλου κόμματος, «και τον Σόϊμπλε» λέει βουλευτής τρίτου κόμματος, «και τον Ζαν Πισανύ-Φερύ» λέει άλλος ανόητος. Εν ολίγοις, στην λίστα όσων θα ανακρίνει η Ζωή Βισίνσκι, κατόπιν της συγκλίνουσας ανοησίας από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, περιλαμβάνονται οι Στρος-Καν, Λαγκάρντ, Τρισέ, Ντράγκι, Αλμούνια, Ρεν, Μοσκοβισί, Γιουνκέρ και δεκάδες άλλοι.

Με δυο λόγια, θα περίμενε κανείς από την αντιπολίτευση, τώρα πια, να μην συμμετέχει στον παραλογισμό της ΠτΒ, στον εξευτελισμό του θεσμού, να κάνει τα πάντα ώστε να απομακρυνθεί ή/και εκδιωχθεί από αυτή την θέση και να ακολουθηθεί η δέουσα φαρμακευτική, δηλαδή η δημοκρατική αγωγή.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ακόμη και τώρα ότι οφείλουν να κάνουν αποχή από τις εργασίες κάθε επιτροπής μόλις η κυρία Βισίνσκι αρχίζει να εκτρέπεται και να διαταράσσει την ομαλή λειτουργία με τις συνήθειες διαταραχές. Θα περίμενε κανείς να συμφωνήσουν στην πλήρη απομόνωσή της, να μην τής απευθύνουν τον λόγο, να μην τής απαντούν, να μην μετέχουν στις επιτροπές της και να την αγνοούν, ώσπου αυτοί που την πρότειναν να αναγκαστούν να την αποσύρουν. Αν επιμένουν να την διατηρούν στην θέση της, η μομφή και η καθαίρεση θα ήταν η λύση στο πρόβλημα της απαλλαγής του Κοινοβουλίου από αυτό το ολοκληρωτικών αντιλήψεων άτομο.

Το επεισόδιο παραβίασης του κανονισμού της Βουλής από την ίδια στις 28 Ιουνίου προκειμένου να …τιμήσει, όπως δικαιολογήθηκε, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν ένα ακόμη από τα επεισόδια που δείχνουν το ποιόν της.

Τελικά το παράδοξο είναι ότι ο εν λόγω θηλυκός Βισίνσκι ασχημονεί σε μια χώρα στην οποία δεν έχει καταλυθεί ακόμη το δημοκρατικό καθεστώς, οπότε θα μπορούσε να έχει το πολιτικό τέλος του Μακάρθι, αρκεί να βρεθεί κάποιος αξιοπρεπής βουλευτής να κάνει την αρχή λέγοντάς της δημοσίως: Έχετε κάνει αρκετά. Δεν έχετε καμμία αίσθηση ευπρέπειας, επιτέλους; Δεν σάς έχει μείνει ίχνος ευπρέπειας; (“You have done enough. Have you no sense of decency, at long last? Have you left no sense of decency?”).

Ανταγωνιστικότητα

Άλλη η δουλειά του ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη...

του Νίκου Κτιστάκη, athensvoice.gr, 27/7/2015

Η κατάρρευση των πολυμετοχικών KG Funds στη Γερμανία που επένδυαν στην ναυτιλία, συμπαρέσυρε και εξακολουθεί να κλυδωνίζει το τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό τους σύστημα.

Οι Γερμανοί εφοπλιστές και πλοιοκτήτες έκτισαν έναν τεράστιο στόλο με πλοία κοντέινερ, ποντάροντας στο μεγάλο τονάζ της εξαγωγικής τους βιομηχανίας.

Με απλά λόγια ο σχεδιασμός είχε ως εξής: «Aφού έχουμε τόσα πολλά υλικά να μεταφέρουμε, γιατί να πληρώνουμε άλλους μεταφορείς και να μην κάνουμε το δικό μας στόλο; Γερμανικά εμπορεύματα θα μεταφέρονται με γερμανικά πλοία, τα οποία θα κατασκευαστούν σε γερμανικά ναυπηγεία, και οι γερμανικές τράπεζες θα χρηματοδοτήσουν αυτό το γιγάντιο εγχείρημα, διασπέρνοντας τα οφέλη μέσω των πολυμετοχικών Funds στα γερμανικά νοικοκυριά και τους αποταμιευτές».

Για να προσελκύσουν τα κεφάλαια των μικροκαταθετών και να αγοράσουν τα συγκεκριμένα πολυμετοχικά Funds, η γερμανική κυβέρνηση έδωσε με νομοθετική ρύθμιση μεγάλες επιδοτήσεις και ευνοϊκή φορολογία.

Όμως η δουλειά δεν πήγε καλά, τα έσοδα από τα ναύλα δεν επαρκούσαν για να συντηρηθεί ο στόλος και ο σχεδιασμός της γερμανικής ναυτιλίας κατέρρευσε με αποτέλεσμα τα φιλόδοξα Funds να χάσουν το 70% της αξίας τους και να κινδυνεύουν να μετατραπούν σε Lehman της Ευρώπης.

Για κάποιο διάστημα οι γερμανικές τράπεζες έκρυβαν τους σκελετούς στα ντουλάπια τους, έως ότου αυτό δεν ξέφυγε της προσοχής των ελεγκτικών μηχανισμών της ΕΚΤ που τις ανάγκασε να εφαρμόσουν το σωστό μοντέλο αποτίμησης της τιμής των πλοίων και των ναυτιλιακών εταιριών.

Ο αναλυτής της Moody's Σβεν Μέτζλερ προσδιορίζει τη ζημιά σε 98 δισ. αφού η έκθεση τών δέκα μεγαλύτερων τραπεζών ήταν περίπου στο 1/3 από τα 475 συνολικά δισ.- αν και άλλοι αναλυτές ανεβάζουν το ποσό στο διπλάσιο. Η New York Times έγραψε πως οι γερμανικές τράπεζες και οι πολιτικοί πρέπει να λογοδοτήσουν για τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή της μεταπολεμικής Γερμανίας που κατέστρεψε νοικοκυριά και παρέσυρε μικροαποταμιευτές να χάσουν τις οικονομίες τους. Η HSH Nordbank και η Commertzbank που απορρόφησε την πτωχευμένη θυγατρική της Shiffsbank στις ΗΠΑ, είναι σε καθεστώς εποπτείας από τήν Budesbank και την ομοσπονδιακή αρχή BAFIN.

Οι ευθύνες όμως δεν αποδόθηκαν, οι τράπεζες δεν τιμωρήθηκαν, το πολιτικό σύστημα δεν λογοδότησε και η συζήτηση περί ευθυνών ουδέποτε άνοιξε. Αντιθέτως οι Γερμανοί μικροκαταθέτες που έχασαν τις οικονομίες τους στη ναυτιλιακή κρίση δέν είδαν με καθόλου καλό μάτι την αγορά τών πτωχευμένων πλοίων από τους Έλληνες και Κύπριους εφοπλιστές που τα αγόρασαν κυριολεκτικά με πενταροδεκάρες. Τους έστρεψαν άλλωστε τα Γερμανικά ΜΜΕ (με πρωτοστάτη τη BILD) σε αυτό το σκεπτικό: «Οι γύπες Ελληνες εφοπλιστές που εκμεταλευόμενοι την άσχημη συγκυρία, αντί πινακίου φακής απέκτησαν τα γερμανικά πλοία».

Κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν δεν σταθούμε στο συλλογισμό πως στις ελεύθερες οικονομίες όσοι διαθέτουν ρευστό αγοράζουν τις πτωχευμένες και κατασχεμένες περιουσίες όσων ήταν άτυχοι ή ανίκανοι να τις διατηρήσουν.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε τη ναυτιλιακή εταιρία Ελληνικών συμφερόντων Techomax που αγόρασε 10 πλοία έναντι 100 εκ.ευρώ ενώ η πραγματική τους αξία ανέρχεται πάνω από ένα δισ., ενώ πρόσφατα η τράπεζα Nordbank AG πώλησε στον όμιλο Navios συμφερόντων της Αγγελικής Φράγκου 14 ποντοπόρα πλοία αντί τιμήματος 225 εκ. δολαρίων και πραγματικής αξίας τουλάχιστον 1,2 δισ. ευρώ.

Στήν ουσία λοιπόν οι Έλληνες και Κύπριοι εφοπλιστές κατασπάραξαν τη γερμανική ναυτιλία που πανικόβλητη πουλά τα πλοία της στο 15-20% της αξίας τους για να μειώσει τη χασούρα των εκτεθειμένων τραπεζών στα πολυμετοχικά Funds με αποδέκτη της ζημιάς εκατομμύρια μικροεπενδυτές.

Υπάρχει και μια σχετική φιλολογία περί της αντιπαλότητας της γερμανικής κοινής γνώμης και των πολιτικών εναντίον της χώρας μας ως αντίκτυπο της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης των εφοπλιστών μας, αλλά αυτό φυσικά δεν ισχύει και είναι μια φτηνή εθνικιστική κορόνα στα χαμηλά ένστικτα διαφόρων εθνικιστών.

Άλλωστε δεν ευσταθεί γιατί οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες κάλεσαν τους Έλληνες εφοπλιστές να αγοράσουν τα κατασχεμένα πλοία αναζητώντας αγοραστές με μεσολαβητές που έστειλαν και στέλνουν στην ακτή Μιαούλη και οι χρηματοπιστωτικοί γερμανικοί οργανισμοί έχουν χορηγήσει τα περισσότερα δάνεια στην Ελληνική ναυτιλία, συνολικά 16,6 δισ. ευρώ, ακριβώς γιατί την εμπιστεύονται. Αναλογιστείτε πόσο σκληρό είναι για τις γερμανικές τράπεζες να δίνουν δάνεια για να πουλήσουν τζαμπατζάν τις πτωχευμένες ναυτιλιακές επιχειρήσεις στους ανταγωνιστές τους, προκειμένου να μειώσουν τη χασούρα τους.

Η ελληνόκτητη ναυτιλία εμφανίζει συνολική χωρητικότητα 181,7 εκατ.dwt και ελέγχει 5.057 ποντοπόρα πλοία άνω τών 10.000 τόνων. Παράλληλα 522 πλοία 30 εκ.τόνων ή το 16,5% του υπό ναυπήγηση, διεθνώς, στόλου είναι ελληνικών συμφερόντων. Άλλωστε η ελληνική ναυτιλία αντιπροσωπεύει το 18,8% του παγκόσμιου στόλου πλοίων χύδην φορτίου και με το 26,5% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων μεταφέρει το 65% του παγκόσμιου dwt αργού πετρελαίου.

Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να διδαχτούμε με αυτή την ιστορία, είναι πως αν γνωρίζεις και κάνεις καλά τη δουλειά σου αν διαθέτεις την απαραίτητη τεχνογνωσία και υπευθυνότητα, τότε θα απολαμβάνεις την εμπιστοσύνη όλων και τα κέρδη σου θα πολλαπλασιάζονται. Κάθε αστοχία των ανταγωνιστών θα μετατρέπεται σε πλεονέκτημα και η θέση σου θα γιγαντώνεται.

Όσο για τους Γερμανούς εφοπλιστές και τραπεζίτες, μπορούν να διδαχτούν από την ελληνική θυμοσοφία που εκφράζεται στους στίχους ενός παλιού λαϊκού τραγουδιού: «Άλλη είναι η δουλειά του ναύτη και άλλη του καντηλανάφτη»...

Γενικότερο συμπέρασμα είναι ότι δεν είναι οι Έλληνες παντού και πάντα θύματα των "κσένων", αλλά μόνο εφόσον έχουν θυματοποιηθεί ήδη από το ελληνικό κράτος. Οι Έλληνες εφοπλιστές -όπως και κάθε άλλος- θα πετύχουν και σ' αυτό το εγχείρημα, αν έχουν εκτιμήσει σωστά τις προοπτικές της εμπορικής ναυτιλίας και σχεδίασαν με επάρκεια την επένδυσή τους, δανειζόμενοι από τράπεζες. Αλλά κι αυτό δεν αρκεί! Πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή εγρήγορση, ώστε να μπορούν να αποσβέσουν σε ικανό χρονικό διάστημα την επένδυση. Διαφορετικά θα πέσουν θύματα νέων συγκυριών ή γραφειοκρατικών παρεμβάσεων... και δεν θα φταίνε οι "κσένοι"

Πορεία προς τον τοίχο - Συγνώμη!

του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη, Facebook, 29/6/2015

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης (ο πρώην «Καιρός» και διευθυντής της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία»),  ο οποίος έγραψε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές,  γράφει στο Facebook ένα συγκλονιστικό κείμενο για τα ψέμματα της κυβέρνησης. Εδώ τα δύο κείμενά του, με την άτονη γραφή του συγγραφέα:

Μετα και τις χτεσινες εξελιξεις γινεται ολο και πιο φανερο,  οτι δυο ειναι τα σεναρια:  Ειτε αυτοι που μας κυβερνουν ειναι ανοητοι και ανευθυνοι,  ειτε εξ αρχης ειχαν προγραμματισει να μην διαπραγματευονται στα σοβαρα,  ωστε μια μερα να εγκαταλειψουν το τραπεζι,  κατηγορωντας τους συνομιλητες τους για αδιαλλαξια (!) και να οδηγησουν τη χωρα στη δραχμη.  Προσχεδιασμενα.  Φυσικα για ολα θα φταινε οι ξενοι. Οπως στη Μικρασιατικη καταστροφη,  οπως στον εμφυλιο,  οπως στο '97, οπως το '67 και παει λεγοντας.  Οι εδω πολιτικες ηγεσιες ηταν παντα θυματα των ξενων μηχανορραφιων. Οι ιδιες ηταν παναγιες αγαθες.

Για μενα το παραμυθι του θυματος εχει τελειωσει. Μονο θυμα ειναι ο ελληνικος λαος, που θα πληρωσει και παλι το πανακριβο τιμημα των ψεμματων που του υποσχεθηκαν και τα οποια για μια ακομα φορα πιστεψε.

Ψεμμα πρωτο:  Υπηρξε τελεσιγραφο απο τους δανειστες στο Eurogroup.  Αυτο, με το οποιο καλειται ο λαος να ψηφισει. Την Παρασκευη το βραδυ, λιγο πριν το διαγγελμα του πρωθυπουργου η ελληνικη αντιπροσωπεια ηταν σε διαπραγματευση με υπο συζητηση την προταση τη δικη της και των δανειστων. Το βεβαιωνει ο Ελληνας αντιπροσωπος,  επικεφαλης της διαπραγματευσης, δυσθυμος γιατι η κυβερνηση μιλωντας για τελεσιγραφο τον αδειαζει!

Ψεμμα δευτερο:  Οι αντιπροτασεις των δανειστων ηταν τοσο βαρειες,  που η κυβερνηση δεν μπορουσε να τις αποδεχτει.  Η αληθεια ειναι οτι η διαπραγματευση συνεχιζοταν και, συμφωνα και με την ελληνικη τεχνικη αντιπροσωπεια, υπηρχαν συγκλισεις στο συνταξιοδοτικο και τον ΦΠΑ.  Η κυβερνηση λεει δεν εμαθε ποτε γι' αυτο!

Ψεμμα τριτο:  Το δημοψηφισμα ειναι η εκφραση της λαϊκης επιθυμιας.  Η αληθεια ειναι οτι το δημοψηφισμα ειναι η πιο δειλη πραξη που μπορει να εκανε μια κυβερνηση!  Πρωτα πρωτα γιατι δεν βαζεις ποτε εναν λαο να αποφασισει για κατι που θα του ειναι εξαιρετικα επωδυνο. Και θα του ειναι! Οποιο κι αν ειναι το αποτελεσμα. Τον λαο τον προστατευεις απο τα επωδυνα. Τις επωδυνες αποφασεις τις παιρνει η κυβερνηση. Γι' αυτο εκλεγεται. Οχι για να πινει μπυρες στα καφε του Συνταγματος. Και ξερω για τι μιλαω.  Δευτερον,  γιατι αν θελεις να πας στη δραχμη (που εκει στοχευε και στοχευει η κυβερνηση) το λες ευθεως και γενναια στο λαο εξ αρχης. Και του λες και τι τιμημα θα πληρωσει και τι ωφελη θα εχει (μετα απο 5-6 χρονια Ρουμανιας Τσαουσεσκου) που θα εχει.  Δεν πας μπαμπεσικα να του υφαρπαξεις μια πλειοψηφια για να λες μετα οτι εχεις την πλειοψηφια του λαου (χωρις εκλογες!). Γιατι αυτο γινεται τωρα.  Αποπειρα υφαρπαγης πλειοψηφιας για εξοδο απο το ευρω.

Ψεμμα τεταρτο. Οι ξενοι φταινε που κλεινουν οι τραπεζες και επιβαλλονται μετρα περιορισμου αναληψεων, οπως ειπε ο πρωθυπουργος στο χτεσινο του διαγγελμα. Η χρηματοπιστωτικη αναστατωση προκληθηκε απο την ξαφνικη και χωρις προειδοποιηση εγκαταλειψη του τραπεζιου των διαπραγματευσεων απο την ελληνικη κυβερνηση. Η οποια ηξερε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα συμβει εξ αιτιας αυτης της της αποφασης.  Το ειχε περιγραψει ο ιδιος ο πρωθυπουργος το 2011, στηλιτευοντας την αποφαση του Γιωργακη να κανει δημοψηφισμα!  Υπαρχει καταγεγραμμενο σε κειμενο και σε βιντεο!  Και τι περιμενε δηλαδη η κυβερνηση; Οτι αυτοι που τους κατονομαζει νυχθημερον ως εχθρους της και βασανιστες του λαου θα ελεγαν "Μαλιστα, τι θελετε; Λεφτα και στηριξη; Βεβαιως, αλιμονο"; Η ελληνικη κυβερνηση ΩΦΕΙΛΕ να ειναι ετοιμη για καθε αντιδραση των δανειστων. Αυτη τους κατωνομαζε τοκογλυφους, απατεωνες και νονους (που ειναι). Πώς προστατεψε το λαο απο τις αντιδρασεις τους και τα νυχια τους;

Ψεμμα πεμπτο:  Τη Δευτερα μετα το δημοψηφισμα, το περηφανο οχι του λαου (σε τι ακριβως είπε όχι δεν μας εχει πει, δεδομενου οτι πιεσεις στη διαπραγματευση ηταν διαρκεις και οι δανειστες οι ιδιοι!) θα θριαμβευσει και θα καταλαβουν ολοι οτι δεν περνανε οι εκβιασμοι και τα τελεσιγραφα.  Μονο που δεν μας εξηγει κανεις πώς δεν θα περασουν οι εκβιασμοι και τα τελεσιγραφα, αφου κανεις ποτε απο τους δανειστες δεν αμφισβητησε οτι η ελληνικη κυβερνηση εκπροσωπει το λαο στο συνολο του!  Τι διαφορα θα τους κανει αν αντι για 42% η κυβερνηση εχει την αποδοχη του 51%!  Τι διαφορα θα κανει στη διαπραγματευτικη ικανοτητα της κυβερνησης; Καμιά.

Ψεμμα εκτο: Το περηφανο οχι του λαου θα δειξει σε ολους τους λαους της Ευρωπης (αλλα και του πλανητη), οτι οι λαοι δεν εκβιαζονται και δεν υποκυπτουν.  Αλλα, θα δειξει και στον ελληνικο λαο και στους ασχετους και ανοητους κυβερνήτες του, οτι ζουσε μεχρι σημερα χαρη στα ευρωπαϊκα κεφαλαια και δεν θα μπορει να ζει χωρις αυτα!  Οπως δεν μπορει να ζει απο αυριο με κλειστες τραπεζες, χωρις ευρωπαϊκα κεφαλαια.  Ακομα και με δραχμη καπου θα πρεπει να ειναι ενταγμενος, σε καποιο νομισμα ξενο,  σε καποια κεφαλαια.  Τα οποια θα βριζει μεν υπερηφανα, αλλα θα κατεβαινει στο δρομο για να τα διεκδικησει, επειδη δεν θα μπορει να ζει χωρις αυτα.

Ψεμμα εβδομο:  Οι δανειστες θελουν να ταπεινωσουν την αριστερη κυβερνηση γιαυτο υπονομευουν τις διαπραγματευσεις. Απο οσο ξερουμε, γιατι εδω ζουμε, οι δανειστες ταπεινωναν και τις προηγουμενες κυβερνησεις που δεν ηταν αριστερες. Και μαλιστα σκυλοβριζαν την κυβερνηση Σαμαρα-Βενιζελου, επειδη δεν υπεγραφε τα επιθυμητα μετρα απο περυσι τον Ιουνιο μεχρι τον Ιανουαριο φετος, που σταλθηκε το μεηλ Χαρδουβελη, ως προταση διαπραγματευσης. Οχι ως τελικο κειμενο! Για να μην πουμε οτι εριξαν τον Γιωργακη.

Εμεις οι ιδιοι οι αρθρογραφοι εδω και 5 χρονια γραφαμε οτι οι δανειστες και τοκογλυφοι δεν εχουν πατριδα και θεο. Ξερουν μονο το χρημα και κανουν τα παντα για να το αυγατισουν. Αφου τα γραφαμε εμεις τα αναπαρηγαγαν και τα στελεχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τα εκαναν και γραμμη τους. Τωρα ξεχασαν με τι κουμασια εχουν να κανουν; Αυτοι οι ιδιοι τους καταγγελαν ως τετοιους. Τωρα φωναζουν που οι τοκογλυφοι ειναι σκληροι;

Τι εκανες εσυ σαν κυβερνηση για να προστατεψεις το λαο απο την σκληροτητα τους; Εγδυσες την οικονομια και τα ταμεια,  εδω και 5 μηνες απο καθε ευρω, για να λες οτι διαπραγματευεσαι σκληρα, χωρις να καταθετεις ουτε έναν αριθμο επι 4 μηνες. Και μολις αρχισες δηθεν να τα βρισκεις και απειληθηκες να φτασεις σε συμφωνια επωδυνη και μνημονιακη, τα τιναξες ολα στον αερα (παντα οι ξενοι φταινε) για να σωσεις την αριστερη σου φυσιογνωμια. Αυτο εκανες! Πιο γενναια θα ηταν η παραιτηση. Ακομα πιο γενναιο θα ηταν ενα δημοψηφισμα με το ερωτημα: «Ευρω ή δραχμη». Αλλα, η γενναιοτητα σπανιζει πια.

Κακα τα ψεμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξερει οτι αριστερη πολιτικη παροχων χωρις γεματα ταμεια δεν γινεται. Γεματα ταμεια με ευρω δεν υπάρχουν. Θελει πολυ σκληρη δουλεια και γνωση. Και τα στελεχη του (με λιγες εξαιρεσεις) δεν ειναι συνηθισμενα σε τιποτε απο τα δυο. Η κυβερνηση παει τη χωρα στη δραχμη. Οι επιτροπες αμφισβητησης του χρεους στη Βουλη, η καταληψη υπουργειων απο στελεχη-οπαδους της δραχμης και η διαρκης υπομνηση οτι το νομισμα δεν ειναι φετιχ, σε συναρτηση με τη φυγη απο τις διαπραγματευσεις, δηθεν για να αποφασισει ο λαος, μαρτυρουν γι' αυτο.

Εμεις οι αγαθοι συνοδοιποροι δεν το βλεπαμε. Δεν βλεπαμε την ακροτητα της συνεργασιας με τον επικινδυνο ακροδεξιο Καμμενο. Δεν βλεπαμε την υπερψηφιση του πλεον διαπλεκομενου και ρουσφετολογου πολιτικου Πρ. Παυλοπουλου για Προεδρο της Δημοκρατιας. Δεν βλεπαμε την υποδειξη για το υπερευαισθητο καθηκον του Προεδρου της Βουλης, μιας εμπαθεστατης, απολυτως κομματικης και βαθεια αντιδημοκρατικης, με χαμηλο επιπεδο καβαλημενης συμπεριφορας βουλευτου. Δεν βλεπαμε τις αλλοπροσαλλες και ασυνδετες δηλωσεις και διαρκεις διαψευσεις υπουργων για καθε θεμα της αρμοδιοτητας τους (με εξαιρεση Κοντονη, Αποστολου, Βαλαβανη, Μαρδα, Βουτση, Πανουση, Σπιρτζη και ισως δυο αλλων). Δεν βλεπαμε τον στενο εναγκαλισμο του κομματος και της κυβερνησης με τα λουμπεν φασιστοειδη των Εξαρχειων. Δεν βλεπαμε, οτι το μονο εργο γινοταν απο τις οργανωσεις αλληλεγγυης και μαλιστα υπο τις δυσκολοτερες συνθηκες. Η κυβερνηση ετρεχε με ρυθμο Κατρουγκαλου. Απαλλασσοντας καθε κατεργαρη και απατεωνα και κηφηνα και μοιραζοντας υποσχεσεις στα πιο αθλια συνδικαλιστικα συμφεροντα του παρελθοντος.

Δεν βλεπαμε, οτι κανεις στην κυβερνηση δεν μιλαει για το μονο που χρειαζεται για να σωθει η χωρα: Δουλεια, σκληρη δουλεια, παρα πολλη δουλεια! Αυταπαρνηση και προσφορα στην πατριδα. Ποια; Ξεχασα. Η πατριδα ειναι φασιστικο ιδεολογημα και απορουμε πώς και επιτρεπεται ακομα να το χρησιμοποιει ενας απο τους συγκυβερνητες, που δεν εχει και μεγαλη σχεση μαζυ της. Ας ειναι καλα η περιουσια του στο εξωτερικο.

Εμεις που αφησαμε μεχρι σημερα τις οικονομιες μιας ζωης εδω στις τραπεζες για να ενισχυσουμε την πατριδα και που πιστευαμε οτι μια ευρωαριστερη κυβερνηση δεν θα εκανε ποτε ενα τετοιο εγκλημα σε βαρος του λαου, δεν το βλεπαμε. Εγκλημα, οχι γιατι η δραχμη ειναι καταστροφη. Αλλα, γιατι ο τροπος που γινεται οδηγει σε καταστροφη. Και οι ανθρωποι που το διαχειριζονται δεν εχουν διοικησει ουτε περιπτερο!  Ασχετοι θεωρητικαριοι και παιδια του κομματικου σωληνα οι περισσοτεροι. Πειρα πραγματικης ζωης και δουλειας μηδεν. Αποδεικνυονται κατωτεροι των περιστασεων, σπερνοντας επιπλεον και τονους προπαγανδιστικου ψεμματος για να καλυψουν τα αδικαιολογητα.

Επειδη, και εδω ειμαστε, αν δεν πιασει το σχεδιο δραχμη για οποιοδηποτε λογο και παραμεινει η χωρα στο ευρω, αυτοι οι ιδιοι κυβερνητες, αν δεν εχουν αποδρασει, θα υπογραψουν τετοιο μνημονιο που ο Σαμαρας θα φανταζει αριστερός σαν τον Μαο.

Οι ελαχιστες νουνεχεις φωνες μεσα στον ΣΥΡΙΖΑ ειναι πολυ αδυναμες για να αποτρεψουν τα χειροτερα. Και οι λιγοι πραγματικα αξιοι, που κατεχουν κυβερνητικες θεσεις ειναι πολυ αδυναμοι για να αποτρεψουν το μοιραιο. Ο κοσμος που πιστεψε και που ακομα πιστευει οτι η ελπιδα ερχεται θα πληρωσει, οπως παντα, πανακριβα το τιμημα της ευκολοπιστιας του. Στην οποια συμβαλλαμε κι εμεις, οσοι συμβαλαμε. Συγνώμη!

---

Facebook, 24/7/2015

Ο Ελληνικος λαος συνωστιζεται για πεμπτη βδομαδα στις ουρες των τραπεζων για να απολαυσει την απολυτη ισοτητα, που επιφερουν και το κομμουνιστικο και το καπιταλιστικο συστημα στις λαϊκες μαζες όταν φτανουν στα ορια τους: Ιση αμοιβη για ολους και για ολες τις εργασιες: 60 ευρω.

Φυσικα, και στα δυο συστηματα εξαιρουνται οι εχοντες, οι πλουσιοι, από τους οποιους θα τα επαιρνε η πρωτη φορα αριστερα, οι οποιοι δεν χρειαζεται ουτε και τους βλεπουμε να συνωθουνται για το 60αρι. Τους τσακισε τα μουτρα η κυβερνηση, που τους εχει στριμωξει στη γωνια εδώ και 6 μηνες που (δεν) κυβερναει.

Το χειροτερο για το λαο είναι, ότι η πορεια προς την απολυτη οικονομικη καταστροφη είναι προδιαγεγραμμενη και μαλιστα όχι σε μακρυνο χρονικο διαστημα. Το μαρτυρουν όλα τα στοιχεια:

1. Η κυβερνηση δεν εχει ακομα συμφωνησει με τους δανειστες τη νεα χρηματοδοτηση της χωρας, χωρις την οποια δεν υπαρχει χωρα μη τριτοκοσμικη. Συμφωνια σημαινει συμφωνια στους ορους. Με δεδομενη την πληρη απουσια εμπιστοσυνης οι οροι θα είναι πολύ σκληροι για να τους αντεξει ακομα και μια μαϊμου αριστερα κυβερνηση σαν τη σημερινη. Ακομα κι αν τους δεχτει, δεν θα μπορεσει να τους εφαρμοσει.

2. Η κυβερνηση διατυμπανιζει ότι θα διαπραγματευτει με τους δανειστες καλυτερους ορους, την ωρα που δεν εχει καμια διαπραγματευτικη ισχυ. Καμια! Ποτε δεν ειχε και το απεδειξε η πραγματικοτητα. Χειροτεροι οροι σημαινει επιβολη μεγαλυτερης πειθαρχιας. Η κυβερνηση δεν μπορει να πειθαρχησει τον ασοβαρο Λαφαζανη και τον εχει αναγαγει σε πολιτικο παραγοντα με τις ανοητες εμπνευσεις του περι εφοδου και αιχμαλωσιων και αλλων παιδικων και θα πειθαρχησει τα ασυνδετα μελη της;

3. Η κυβερνηση εχει καταστρεψει σε 6 μηνες ολη (ολη!) την οικονομια της χωρας με τους χειρισμους της σε επιπεδο διαχειρισης των πορων της χωρας και των κεφαλαιακων αποθεματων ιδιωτων και δημοσιου. Καλυπτομενη πισω από μια δηθεν σκληρη διαπραγματευση, που το μονο που απεδειξε ηταν ότι δεν ειχε ιδεα ουτε με ποιους διαπραγματευοταν, ουτε τι διαπραγματευοταν, ουτε ποια ηταν τα οπλα της ουτε ποια τα ορια της, ουτε ποιες οι επιπτωσεις στην καθημερινη ζωη του λαου. Μεθυσμενος ταυρος σε υαλοπωλειο.

4. Για να ξαναχτιστει η οικονομια, οι τελευταιοι που χρειαζονται είναι οι κυριοι Τσακαλωτος, Δραγασακης, Σταθακης, Στιγκλιτς Μιγκλιτς και το κακο συναπαντημα. Η οικονομια χρειαζεται ανθρωπους που να την ξερουν στην πραξη. Να εχουν πειρα. Και κυριως συναισθηση της ευθυνης τους. Τετοιους δεν εχει παρουσιασει ως τωρα η κυβερνηση. Δεν εχει! Οι μονοι 2 που παραγουν εργο και ξερουν τι τους γινεται, δεν προερχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι καν υπουργοι. Προερχονται από το ΠΑΣΟΚ: Μάρδας και Σπίρτζης! Με ποιους θα κανει τη σοβαρη οικονομικη πολιτικη που χρειαζεται;

5. Η κυβερνηση διατυμπανιζει σε ολους τους τονους ότι δεν προκειται να αποδωσουν τα μετρα τα οποια θα συμφωνησει. Επομενως καλει το λαο να μην τα πληρωσει! Και τους υπουργους να μην σκιστουν για να τα εφαρμοσουν!

6. Οι υπουργοι της κυβερνησης διατυμπανιζουν σε ολους τους τονους, ότι δεν προκειται να εφαρμοσουν «αντιλαϊκα μετρα», αλλα θα στηριξουν το λαο στους δρομους. Μ' αυτή τη συλλογηιστικη θα τον στηριξουν συντομα στους πεντε δρομους.

7. Ακομα κι αν ηθελε η κυβερνηση, η συνθεση της, οι ανθρωποι που την αποτελουν, η πολιτικη τους βουληση και κυριως η ικανοτητα τους να μοιρασουν δυο γαϊδαρων αχυρα μαρτυρουν την αδυναμια της, την ανικανοτητα της να εφαρμοσει ένα οποιοδηποτε κυβερνητικο εργο. Οποιοδηποτε, όχι αυτό. Εκτος εκεινου των οργανωσεων αλληλεγγυης. Κι αυτό από λιγους ηρωικους εθελοντες, που είναι στα ορια τους.

8. Η κυβερνηση κυβερνα με τις ψηφους της αντιπολιτευσης! Επομενως, αυτοαποκαλειται αριστερα με τις πλατες της δεξιας! Αυτό το καραγκιοζοπαιχτηριο εχει συντομη ημερομηνια ληξης. Μονη λυση είναι οι εκλογες.

9. Εκλογες σημαινει διασπαση του ΣΥΡΙΖΑ και απωλεια των ψηφων της αριστερης πλατφορμας και ολων οσων από το λαο παγιδευτηκαν και ψηφισαν στο δημοψηφισμα, νομιζοντας ότι ετσι ενισχυουν μια αντιμνημνονιακη κυβερνηση.

10. Εκλογες σημαινει νεα πολιτικη ασταθεια και αβεβαιοτητα για τους δανειστες, με μια ακομα μη αυτοδυναμη κυβερνηση και με αγνωστη την αντοχη των κυβερνητικων συμμαχιων που θα δημιουργηθουν — επειδη στην Ελλαδα τα κομματα ενδιαφερονται περισσοτερο για την επιβιωση τους παρα για την επιβιωση της χωρας.

11. Οι δανειστες εχουν κοστολογησει την εξοδο της Ελλαδας από το ευρω σε 85-100 δις για τους προϋπολογισμους κυριως της Γερμανιας και της Γαλλιας.Το κοστος, όμως, της διαρκους δανειοδοτησης μιας μαυρης τρυπας, που δεν εχει κανενα ορατο μελλον ανακαμψης είναι μακροχρονια βαρυτερο. Με τη βεβαιοτητα κι ολας ότι τα λεφτα θα είναι δανεικα κι αγυριστα. Αυτος είναι και ο λογος που ο Σόιμπλε και οι Βορειοι δεν θελουν την Ελλαδα στο ευρω. Κι αυτος είναι ο λογος που θα την εξωθησουν προς τα εκει, αν δεν συμμορφωθει με τους σκληρους κανονες μιας ευρωπαϊκης νοοτροπιας που είναι κοινη σε ένα σκληρο νομισμα, ειτε κυριαρχουν οι δεξιοι ειτε οι σοσιαλιστες.

Οποιος θελει να αλλαξει την Ευρωπη εχει μονο εναν δρομο: Να ενταχτει και να παλαιψει απο κει με συμμαχιες. Το ειπαν ξεκαθαρα ο Ολαντ και ο Ρεντσι. Χωρος για φαντασιακους μπολσεβικους δεν υπαρχει. Και οι πραγματικοι μπολσεβικοι πρεπει να χτισουν την επανασταση με ιδρωτα και αιμα. Οχι με μισθους και επιδοματα του ελληνικου δημοσιου και του κομματος.

12. Το σημαντικοτερο: Καμια ελληνικη κυβερνηση και κυριως αυτή δεν εχει διαθεση να αλλαξει το ελληνικο αυθαιρετο και βιαιο σκορποχωρι, οπου το κρατος δικαιου και η δημοκρατια και η αξιοκρατια δεν εχουν ουτε θεση, ουτε αξια παρα μονο για να εκτοξευονται ως συνθηματα από τηλεορασεων και βηματων της απαξιωμενης Βουλης των Νεοελληνων.

13. Αυτή η κυβερνηση εκπροσωπει το πιο συντηρητικο, το πιο βαθυ και αντιπαραγωγικο κρατος και το πιο παλιο και διεφθαρμενο κομματι των συντεχνιων, που εγκατελειψαν το πλοιο του ΠΑΣΟΚ και πηραν το πλοιο του ΣΥΡΙΖΑ για να διαιωνισουν το ειδος τους. Απο κει στην πλειοψηφια του εγινε ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, ΣΥΡΙΖΑ του 36%. Δεν εγιναν οι Ελληνες ξαφνικα Αριστεροι. Πολλοι, κυριως νεοι, ειδαν πραγματικα αδολα μια ελπιδα να αχνοφεγγει. Αλλα, πολλοι μυριστηκαν διαιωνιση του κρατους και των λαμογιων του σαν βολεμενοι και καλομαθημενοι. Και προσετρεξαν. Και κρατανε ομηρο αυτοι ένα κομματι αδολων και αγνων Αριστερων μεσα στο κομμα. Ομηρο, γιατι ο πρωθυπουργος ηταν σαφης: «Να ενωσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ με τον κοινωνικο του κοσμο». Καλως το νέο ΠΑΣΟΚ…

14. Ακομα χειροτερα: Μια ανεπαναληπτη και χυδαια για αριστερα και για τις προεκλογικες εξαγγελιες εφοδος γινεται στο ελληνικο δημοσιο, με απολυτως κομματικους και αναξιοκρατικους διορισμους σε ολους τους κλαδους. Παρα την υπογραφη της προσφατης συμφωνιας για αποκομματικοποιηση του δημοσιου! Κι ας ουρλιαζε η Αριστερα για χρονια για την κομματοκρατια στη διοικηση. Απλως δεν ηταν η δικη μας κομματοκρατια συντροφοι!

15. Με όλα αυτά τα δεδομενα, τιποτε δεν προκειται να αλλαξει προς το καλυτερο. Αντιθετως όλα θα αλλαξουν προς το χειροτερο. Και μετα την καταστροφη θα φταιν οι ξενοι! Οπως παντα! Ετσι μαθαινει ο νεοελληνας εδώ και δεκαετιες στο σπιτι του. Ποτε δεν φταιει αυτος. Αυτος είναι ανηλικο, αδυναμος, θυμα των αλλων, τι να κανει, εχει ο θεος, μαμα με βαρανε, γιατι ρε δασκαλε αντιμιλησες στο βλασταρι μας, σιγα μη δουλεψω για τοσο μεροκαματο (αλλα ζει από τη συνταξη του πατερα του) και παει λεγοντας.

Η διαρκης εξαπατηση

Δεν θα βαρεθω να λεω ότι δεν χρειαζονταν τα μνημονια για να αλλαξουν τα αυτονοητα στη χωρα. Ειναι ΠΡΟΣΒΟΛΗ που ξενοι ερχονται να ζητησουν και να επιβαλουν (!) αυτά που οι ελληνικες κυβερνησεις επρεπε να εχουν κανει από μονες τους για τους πολιτες τους εδώ και παρα πολλα χρονια. ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ! 

Όπως εχουμε πει κατ' επαναληψη το μεγαλο προβλημα της χωρας δεν είναι αν θα συμφωνησει η κυβερνηση (οποια κυβερνηση) με τους δανειστες για δανεια και μετρα εναντι των δανειων. Ολες οι κυβερνησεις εδώ και 5 χρονια εχουν συμφωνησει με τους δανειστες και ολες οι Βουλές εχουν ψηφισει τα επωδυνα μετρα, από τα οποια εφαρμοζεται μονο ο,τι εχει να κανει με μισθους, συνταξεις, θεσεις εργασιας (σχεδον μονο του ιδωτικου τομεα, με ελαχιστες εξαιρεσεις συμβασιουχων του δημοσιου! Αυτων που δεν εχουν ονοματεπωνυμο!) και φορολογια της μεσαιας ταξης και των πιο αδυναμων. Οι πλουσιοι γινονται σαν από θαυμα πλουσιοτεροι! Και οσοι προσφερουν λιγοτερο εχουν και τις πιο ασφαλεις θεσεις! Ωραια δημοκρατια...

Εκει τελειωνουν τα μνημονια και οι συμφωνιες που ψηφιζονται. Ολες οι κυβερνησεις χωρις εξαιρεση τρεμουν σαν το διαβολο το λιβανι μηπως και αγγιξουν το μεγαλυτερο και πιο διεφθαρμενο μπορντελο ολης της Ευρωπης (με μονη εξαιρεση την Αλβανια) που λεγεται ελληνικο κρατος, υπαλληλικες και επαγγελματικες συντεχνιες με προνομια, τοπικη αυτοδιοικηση, κλειστα προστατευομενα επαγγελματα που τα πληρωνουμε χρυσαφι, σκανδαλωδη συνταξιοδοτικα που δεν βγαινουν, σκανδαλωδη μεταχειριση σε κλαδους ολοκληρους, όπως είναι τα καυσιμα, τα καπνα, οι αγροτες (αυξηση εισοδηματος 26% από το 2008-2012!), οι φαρμακοποιοι, τα σουπερ μαρκετ, οι ακτοπλοοι, οι μεσαζοντες εμποροι, τα σωματεια πελατες των ταμειων του κρατικου στοιχηματος, οπου οργιαζει η διαφθορα, η ασυδοσια που απολαμβανουν επαγγελματικα και φορολογικα πληθος ελευθερων επαγγελματιων με προεξαρχοντες βουλευτες, γιατρους και δικηγορους (πρωτους και στη λιστα της φοροδιαφυγης), για να μη μιλησουμε για την πανεπιστημιακη καθηγεσια και τα πτυχια της, τα μαυρα μιας μεγαλης μεριδας δημοσιων λειτουργων και ολη τη μαστοριά, που δεν δηλωνει και δεν δινει και αποδειξη στη ζωη της, χωρις ποτε να καταδιωκεται!

Εργολαβοι, προμηθευτες και αποθηκαριοι και κάθε παρασιτο που ακουμπαει πανω στο ελληνικο δημοσιο εχουν φυσικα τη μεριδα του λεοντος στο τσιμπολογημα της φορολογιας των κορόιδων του ελληνικου λαου. Με καθοδηγητες τους μεγαλομετοχους των ελληνικων τραπεζων, που μοιρασαν και μοιραστηκαν εκατονταδες εκατομμυρια σε αντιπαραγωγικες κερδοσκοπιες, αντι να προωθουν την παραγωγικη μηχανη της χωρας. Στεναζουν οι Ελληνες μικροπαραγωγοι από τα βασανιστηρια της ελληνικης γραφειοκρατιας, τραπεζικης και δημοσιας.

Ολες αυτές οι συντεχνιες και άλλες που δεν φτανουν σελιδες ολοκληρες για να καταγραφουν, που δεν γεννηθηκαν υγειως, όπως οι αδερφες τους στην Ευρωπη, με αγωνες στα οδοφραγματα, αλλα με ρουσφετια ψηφοθηρικα και γλειψιματικα από τις κυβερνησεις, δεν είναι μονο, που εμποδιζουν κάθε προοδο και κοστιζουν ένα σκασμο λεφτα στο λαο, αλλα εχουν και την ισχυ να επιβαλλονται στο δρομο και στις τυφλεορασεις, με τις κραυγες που τους δινει το απυθμενο θρασος τής μεχρι τωρα προνομίας και της διαρκους επιβολης τους σε ολες τις κυβερνησεις-πάτρονές τους. Αφου καμια κυβερνηση δεν ειχε το θαρρος να τις αντιμετωπισει δυναμικα, να τις ξεκοψει από την ευνοιοκρατια και να τις ενταξει σε ένα κρατος δικαιου υπερ του λαου.

Επειδη, όλα αυτά τα διεφθαρμενα κυτταρα αυτου του καρκινοματος που λεγεται ελληνικο κρατος είναι ταυτοχρονα τα πνευμονια και οι ιστοι από τους οποιους σιτιζεται το ελληνικο πολιτικο συστημα και τα κομματα του. Χωρις καμια εξαιρεση. Καμια!

Καλυτερα να φυγει.

Ολο αυτό το μπορντελο, λοιπον, είναι ακομα ανεγγιχτο! Ειτε αφορα στη δημοσια ειτε στην ιδιωτικη του υποσταση. Δεν εχει αλλαξει σε τιποτε! Δεν εχει θιγει τιποτε επι της ουσιας και τιποτε δεν λειτουργει αξιοκρατικα και καθαρα σε οφελος του λαου, του απλου πολιτη! Η τελευταια εκθεση του Επιθεωρητη Δημοσιας Διοικησης Λ.Ρακιντζη είναι καθρεφτης ολων των παραπανω με ονοματεπωνυμα και διευθυνσεις. Και είναι κάθε χρονο και πιο μαυρη η εκθεση. Για τον επικερδη εναγκαλισμο της δημοσιας και της ιδιωτικης διαφθορας στον τοπο.

Ποιος θα βαλει χερι; Η κρατικολαγνα κυβερνηση; Οι απληστοι Ελληνες βιομηχανοι και κεφαλαιουχοι που στην πλειοψηφια τους βγαζουν τα κερδη τους εξω επενδυοντας εδώ τα λιγοτερα, οταν δεν πουλανε με υπερκερδη σε ξενους τις εταιριες τους; Οι ξενες πολυεθνικες που κανουν κρα να εξαφανισουν τους λιγους Ελληνες ανταγωνιστες τους, τους οποιους πολεμαει και το ιδιο το κρατος;; Η ΑΔΕΔΥ της συνενοχής και της συγκαλυψης ή η ΓΣΕΕ, η ΟΤΟΕ, η ΟΛΜΕ, η ΠΟΕ ΟΤΑ, και όλα τα αλλα παιδια, που τρωνε σαν το σαρακι το παραγωγικο μελλον του τοπου (αν ειχε); 

Ποιος θα μετατρεψει αυτά τα εντομα σε πραγματικα συνδικατα εξω από κρατικοδιαιτες διαπλοκες και προθαλαμους πολιτικων και κομματικων εξουσιων;

Δημοκρατια θα πει κανονες. Αυτο ισως δεν το μαθαινουν ποτε οι νεοελληνες που ζουν με νομο την αυθαιρεσια, αλλα κλαινε και φωναζουν κάθε φορα που θιγεται η αυλη τους. Μόνο η αυλη τους! Ποιος θα τους βαλει και θα τους επιβαλει αυτους τους κανονες αν όχι η δημοκρατια. Αν όχι οι δημοκρατικα εκλεγμενες κυβερνησεις;

Αντ αυτου, οι κυβερνησεις των τελευταιων 5 χρονων εξανεμισαν την αιμορραγια του ελληνικου λαου και κατεστρεψαν τον μονο παραγωγικο τομεα, τον ιδιωτικο του τοπου για να πειραξουν το λιγοτερο δυνατο τους πελατες τους με ονοματεπωνυμο και τις συντεχνιες τους.Τη νομη της εξουσιας. Κι αυτή η κυβερνηση είναι όχι απλως θιασωτης αυτης της λογικης, αλλα είναι κατι παραπανω: Είναι ο θριαμβος των αντιπαραγωγικων νταβατιλιδικων συντεχνιων επι της τελευταιας 5ετιας. Νικησαν! Βγηκαν καθαρες. Ουτε οι Γερμανοι τους αγγιξαν ουτε οι Ελληνες ουτε οι Αμερικανοι. Ουτε καν οι Αληθινοι Αριστεροι της αξιοκρατιας.

Ειπαμε και το επαναλαμβανουμε: Το ελληνικο μορφωμα θελει γκρεμισμα και ξαναχτισιμο από την αρχη. Οποια πετρα του και να σηκωσεις βρωμαει. Αν η Αριστερα δεν ηρθε γι' αυτο δεν εχει λογο που ηρθε. Προκειμενου να καταστρεψει ΕΝΤΕΛΩΣ και την Ελλαδα και το ονομα της Αριστερας, καλυτερα να ξαναφυγει για τα εδρανα της αντιπολιτευσης και το δρομο. Να παραιτηθει. Και αφου κανει την αυτοκριτικη της με ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ και ενηλικιωθει ας ξαναρθει. Για να χτισει. Οχι για να καταστρεψει, όπως τωρα.

Γιατι, αν μεινει θα είναι πρωτη και τελευταια φορα αριστερα...

Σώστε μας από τα Μνημόνια!

του Αντρέα Πετρουλάκη, protagon.gr, 18/7/2015

Κύριε Λαφαζάνη, μετά από πέντε χρόνια συνεπών και ασυνθηκολόγητων αντιμνημονιακών αγώνων, για πρώτη φορά κρατάτε στα χέρια σας σημαντικά όπλα που μπορούν να καταργήσουν τα Μνημόνια. Για πρώτη φορά μπορείτε πραγματικά να επηρεάσετε τις πολιτικές εξελίξεις και να αλλάξετε τη μοίρα του λαού που τώρα είναι καταδικασμένος να συνεχίσει να ζει την κόλαση της λιτότητας. Είναι απλό, κύριε υπουργέ, είναι αυτονόητο.

Συγκαλέστε την Κεντρική Επιτροπή την οποία ελέγχετε μαζί με τους υπόλοιπους αντιμνημονιακούς συντρόφους σας (109 σε σύνολο 200 υπέγραψαν αντιμνημονιακό ψήφισμα), και βγάλτε απόφαση εναντίον της συμφωνίας. Όπως είναι φυσικό ο Πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την άποψη της πλειοψηφίας, καθώς συμβαίνει σε όλα τα συνεπή αριστερά κόμματα. Αν, παρ' ελπίδα, παρακούσει και συνεχίσει απτόητος στον καταστροφικό αντιλαϊκό δρόμο που τώρα ακολουθεί, φυσικά πρέπει να περάσει από το Πειθαρχικό του κόμματος για μη συμμόρφωση στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, και να διαγραφεί μαζί με τους υπόλοιπους απείθαρχους.

Στη συνέχεια καταγγείλτε τον ως Πρωθυπουργό μειοψηφίας και άρετε την εμπιστοσύνη και στήριξη στη Κυβέρνηση. Όλοι μας καταλαβαίνουμε το ανυπέρβλητο πρόβλημα που θα παρουσιαστεί στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Κυβέρνησης, η οποία θα απαρτίζεται από στελέχη χωρίς κόμμα και χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα υπονομεύσουν ουσιαστικά την ψήφιση των υπόλοιπων προαπαιτουμένων και την ομαλή διαδικασία μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας, αφού όπως γνωρίζετε τόσο τα χρονικά όσο και τα πολιτικά περιθώρια που έχει στη διάθεσή του ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ στενά. Σε αυτό είναι απολύτως σίγουρο ότι θα έχετε και την αμέριστη συνδρομή του κ. Σόιμπλε, ο οποίος θα εκμεταλλευτεί το πολιτικό παράδοξο και την πρωτοφανή αστάθεια που θα δημιουργηθεί και θα επαναφέρει την προοπτική του Grexit.

Όμως όλα αυτά που φαντάζουν απολύτως φυσιολογικά δεν τα κάνετε, κ. Υπουργέ. Γιατί άραγε; Γιατί διατρανώνετε τη στήριξή σας σε μια μνημονιακή Κυβέρνηση, που μάλιστα μας έφερε ένα Μνημόνιο χειρότερο από τα προηγούμενα; Γιατί συναινείτε στη διατήρησή της στην εξουσία και μάλιστα σε ανίερη συνεργασία με τους Τσολάκογλου της πενταετίας; Γιατί καταγγέλλετε μόνο τους Τσολάκογλου ως συνενόχους πραξικοπηματιών και όχι και την Κυβέρνηση που στηρίζουν, η οποία υλοποιεί τα σχέδια του πραξικοπήματος; Γιατί δεν προσπαθείτε να αποτρέψετε αυτά τα σχέδια αλλά την αφήνετε ανενόχλητη να τα υπηρετεί; Γιατί απλώς βγάζετε ένα ανίσχυρο ψήφισμα εντυπώσεως στην Κ.Ε. του κόμματός σας, μόνο για να καταγραφεί η θέση της πλειοψηφίας να υπάρχει για την ιστορία, και δεν προχωρείτε σε ισχυρή εκτελεστή απόφαση που θα εφαρμοστεί τώρα; Να σας πω εγώ γιατί.

Γιατί είστε ένας τυπικός αριστερός κομφορμιστής. Αιωνίως καταγγέλλων, αιωνίως ναρκοθετών, αιωνίως υπονομεύων τις πολιτικές των κυβερνήσεων (και σε πολλά ασφαλώς δίκιο είχατε), αλλά ουδέποτε προτείνων, ουδέποτε συνεισφέρων, ουδέποτε δημιουργών. Και το κυριότερο, ουδέποτε αμφισβητών το αυστηρό πλαίσιο του ρόλου σας. Του θεσμικού πολιτικού και ηθικού τιμητή. Από κομματικές θέσεις, από βουλευτικά έδρανα, από κυβερνητικές καρέκλες τώρα. Για πρώτη φορά ο θεσμικός τιμητής μπορούσε να γίνει πραγματικός παίκτης, μπορούσε να προκαλέσει πολιτική πλημμυρίδα και όχι τις συνήθεις μικροζημιές, μπορούσε να τραντάξει τα θεμέλια του συστήματος αντί να σπάει πορσελάνες. Αλλά αυτό είχε ρίσκο-έπρεπε να αμφισβητήσετε όχι το πολιτικό σύστημα, όχι το κόμμα σας, πρώτα τον εαυτό σας και τον πραγματικό ρόλο του. Και να κινδυνεύετε να χάσετε πολλά, τώρα περισσότερα από παλιά. Το κυβερνητικό έδρανο καταρχάς, την εξουσία δηλαδή, την κομματική σας ισχύ μετά, που θα δοκιμασθεί για πρώτη φορά σε συνθήκες εκτός εργαστηρίου, την ασφάλεια του αμέτοχου, που ποτέ δεν θα κληθεί να αναμετρηθεί με τις επιπτώσεις της πολιτικής του, και φυσικά το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς που συνοδεύει αυτοδικαίως όλους τους αδιάβροχους, άπραγους, αδρανείς και άφθαρτους φίλους του λαού. Που στέκονται πάντα στο πλάι του καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις και όταν οι ίδιοι γίνουν κυβέρνηση συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, γιατί αυτό ξέρουν και έχουν επιλέξει στο διηνεκές να κάνουν.

Κάνουν λάθος αυτοί που σας θεωρούν πραξικοπηματία της δραχμής. Στα κλειστά δωμάτια σχεδιάζατε οπερέτες, ως συνήθως. Όταν ήρθε η στιγμή που μπορούσατε όντως να δώσετε τη μάχη της δραχμής, δεν αναλάβατε το κόστος της καταστροφικής επιλογής, για τον απλούστατο λόγο ότι θα παύατε να είστε ο εαυτός σας. Αυτό δεν θα πει ότι δεν ανήκετε στο κόμμα της δραχμής, ασφαλώς ανήκετε. Όχι όμως γιατί υπηρετείτε κάποιο σχέδιο - απλώς η ακινησία, που είναι η ιδεολογία σας, οδηγεί σε αυτήν νομοτελειακά.

Το Plan B της Αριστερής Πλατφόρμας

Καθημερινή, 15/7/2015

Μέρος του Plan B της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χθεσινή αναφορά του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, σε εκδήλωση της Πλατφόρμας σε κεντρικό ξενοδοχείο, σύμφωνα με την οποία, θα μπορούσε η κυβέρνηση να πάει τη χώρα σε εθνικό νόμισμα «παίρνοντας 22 δισ. ευρώ από την Τράπεζα της Ελλάδος, με τα οποία θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και στο μεσοδιάστημα να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο για να τυπώσουμε δικό μας νόμισμα».

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο κ. Λαφαζάνης είχε παρουσιάσει το εναλλακτικό σχέδιο που είχαν επεξεργαστεί τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας σε κυβερνητική σύσκεψη. Το σχέδιο προέβλεπε την εισβολή στο Νομισματοκοπείο Χολαργού, όπου φυλάσσεται το χρηματικό απόθεμα της Τράπεζας της Ελλάδος, ουσιαστικά το απόθεμα από το οποίο εφοδιάζονται οι ελληνικές τράπεζες, έπειτα από άδεια που δίδεται από την ΕΚΤ. 

Τα χρήματα που θα υφαρπάζονταν με τον τρόπο αυτό, θα χρησιμοποιούνταν, σύμφωνα με το σχέδιο, αλλά και με βάση τη χθεσινοβραδινή αναφορά του κ. Λαφαζάνη, για την πληρωμή μισθών και συντάξεων μετά την επιβολή των capital controls.

Βεβαίως, μια τέτοια ενέργεια, η κυκλοφορία χαρτονομισμάτων στην αγορά χωρίς την άδεια της ΕΚΤ, θα εθεωρείτο τύπωμα χρήματος χωρίς άδεια και θα συνεπαγόταν την αυτόματη έξοδο της χώρας από το ευρώ. Στο σχέδιο που είχε παρουσιασθεί προβλεπόταν, επίσης, όπως εννοείται, η αποπομπή του κ. Γιάννη Στουρνάρα από τη διοίκηση της ΤτΕ. Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, ο κ. Λαφαζάνης ήταν ο δεύτερος υπέρμαχος της πρότασης που παρουσίασε σε κλειστή σύσκεψη ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, για τη χρήση IOU, όταν ειδοποιήθηκε η κυβέρνηση από την ΕΚΤ ότι θα έπρεπε να προχωρήσει σε επιβολή capital controls.

Μια υπαρκτή χώρα Μπαταχτσία

του Θάνου Τζήμερου, Athens Voice, 12/7/2015

Ας φανταστούμε ότι η Ελλάδα είναι η ισχυρότερη οικονομία μιας Ένωσης κρατών στην οποία συμμετέχει και το κράτος Μπαταχτσία. Στο ξεκίνημα της συμμετοχής της σ’ αυτή την Ένωση, η Μπαταχτσία πήρε (ως δώρο!) ένα σωρό πακέτα ανάπτυξης τα περισσότερα από τα οποία τα πλήρωσε ο Έλληνας φορολογούμενος. Τα πακέτα είχαν ως στόχο η Μπαταχτσία να γίνει σοβαρό κράτος και να αποκτήσει δομές: από δρόμους και δίκτυα μέχρι κτηματολόγιο. Αλλά οι Μπαταχτσιανοί, πολιτικοί και πολίτες, τα έφαγαν όλα σε ντόλτσε βίτα.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δανείστηκαν κι άλλα τόσα που κι αυτά τα έφαγαν σε ντόλτσε βίτα και τώρα δεν έχουν να τα πληρώσουν. Διαπιστώνεις ότι τόσα χρόνια κορόιδευαν την Ένωση στέλνοντας ψεύτικα στατιστικά κι ότι πενταπλασίασαν τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων τους διπλασιάζοντας και τον μισθό τους, ενώ ο Έλληνας εργαζόμενος ήταν καθηλωμένος στα ίδια επίπεδα αμοιβών από το 1990! Είσαι λοιπόν ο Υπουργός Οικονομικών της ισχυρής Ελλάδας και λέγεσαι Σοϊμπλίδης. Για να σώσεις την υπόληψη, και φυσικά και τις τράπεζες της Ένωσης (δεν λειτουργεί καμία οικονομία χωρίς τράπεζες!) αποφασίζεις να βάλεις το χέρι βαθειά στην τσέπη: δίνεις καινούργιο δάνειο στη Μπαταχτσία αλλά τους δεσμεύσεις να σταματήσουν την ντόλτσε βίτα και να στρωθούν να δουλέψουν. Οι Μπαταχτσιανοί παίρνουν τα λεφτά και δεν κάνουν τίποτε απ’ όσα δεσμεύτηκαν. Ψηφίζουν τους νόμους που υποσχέθηκαν αλλά δεν εφαρμόζουν κανέναν! Ξαναφτάνουν ένα βήμα πριν την χρεοκοπία!

Ξαναβάζεις το χέρι στην τσέπη χαρίζοντας 120 δισ. από τα χρέη της Μπαταχτσίας υποχρεώνοντας τον Έλληνα φορολογούμενο και τους φορολογούμενους των άλλων κρατών να φάνε τη χασούρα. Κι από πάνω, να δώσουν καινούργιο δάνειο στη Μπαταχτσία. Πολλά κράτη διαμαρτύρονται - και διότι τα ίδια είναι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, και διότι δανείζουν την Μπαταχτσία με επιτόκιο μικρότερο από αυτό που δανείζονται, αλλά κυρίως γιατί δεν βλέπουν καμία διάθεση από τους πολίτες και το πολιτικό σύστημα της Μπαταχτσίας να φτιάξουν το κράτος και την οικονομία τους. Τους πείθεις ότι όλα θα στρώσουν με αυστηρότερες δεσμεύσεις και επιτήρηση για την εφαρμογή.

Όμως διαπιστώνεις ότι στην Μπαταχτσία όχι μόνο συνεχίζουν το βιολί τους αλλά ανεβάζουν στην κυβέρνηση κάποιους που υπόσχονται να σε διώξουν, να διαγράψουν τα χρέη και να σκίσουν όλες τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν. Λες, τι να κάνουμε, αν θέλουν να καταστραφούν, δεν μπορώ να τους εμποδίσω.

Περιέργως, τους βλέπεις μετά τις εκλογές να έρχονται! Θέλουν λεφτά, αυτά που δεν ήθελαν πριν. Κι από πάνω, σε δουλεύουν κατάμουτρα. Ο Υπουργός τους να σου λέει πόσο σε εκτιμάει και την ίδια στιγμή η εφημερίδα τους να σε παρουσιάζει ως εγκληματία. Στην Ελλάδα, μπροστά στις κάμερες, να λέει καλά λόγια και στην Μπαταχτσία να σε αποκαλεί τρομοκράτη. Ο πρωθυπουργός τους να λέει ότι θέλει η Μπαταχτσία να μείνει στην Ένωση, και την ίδια στιγμή να σε καταγγέλλει ως εκβιαστή επειδή δεν δίνεις κι άλλα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων για να συνεχίσουν την ντόλτσε βίτα οι φίλοι του, τους οποίους θέλει να προσλάβει όλους στο Δημόσιο. Τους λες ότι μπορείς να τους σώσεις, αλλά αυτή τη φορά πρώτα θα εφαρμόσουν τις δεσεύσεις και μετά θα πάρουν τα λεφτά. Επί 5 μήνες πηγαινοέρχονται προσπαθώντας να σε εκβιάσουν με την απειλή: αν βουλιάξει η Μπαταχτσία θα βουλιάξουμε και την Ελλάδα!

Όλοι οι Έλληνες αλλά και οι άλλοι δανειστές είναι έξαλλοι με τους Μπαταχτσιανούς. Τα υπόλοιπα κράτη λένε: άσ’ τους να φύγουν να πουν το ψωμί ψωμάκι. Προσπαθείς ακόμα μια φορά να τους συνετίσεις προτείνοντας τους ένα σχέδιο που θα τους σώσει από την χρεοκοπία, αλλά θα τους αναγκάσει να ξοδεύουν μόνο όσα βγάζουν. Μαθαίνεις ότι γίνονται έξαλλοι! Πάνε και τραβούν όλα τους τα λεφτά από τις Τράπεζες της Μπαταχτσίας και σε βρίζουν γιατί δεν συνεχίζεις να στέλνεις καραβιές λεφτά για να γεμίσουν τα ΑΤΜ τους. Σου λένε ότι θα συνεχίσουν να πληρώνουν και μερικές μέρες μετά χρεοκοπούν. Την ίδια στιγμή, η Βουλή τους ανακηρύσσει το χρέος τους απεχθές και λέει ότι δεν θα το πληρώσουν. Δεν ξέρεις ποιος κυβερνάει την Μπαταχτσία. Κι ενώ ο χρόνος τρέχει και οι Τράπεζές τους είναι κλειστές, προκηρύσσουν δημοψήφισμα όπου σε παρουσιάζουν σαν αιμοσταγές βαμπίρ που επί πέντε χρόνια τούς πίνει το αίμα. Ρωτάνε: “θα τον αφήσουμε να συνεχίσει να το κάνει;” και προτρέπουν τον λαό να ψηφίσει ΟΧΙ.

Προειδοποιείς τους Μπαταχτσιανούς: αν ψηφίσετε ΟΧΙ, αυτό σημαίνει ότι θέλετε να φύγετε από την Ένωση. Το λες, το ξαναλές, το λένε κι άλλοι της Ένωσης, περιμένοντας ότι οι Μπαταχτσιανοί θα καταλάβουν. Δεν καταλαβαίνουν. Μαθαίνεις ότι ψήφισαν με 62% ΟΧΙ. Αισθάνεσαι μια ανακούφιση. Σκέφτεσαι πως ό,τι έχασες έχασες, τουλάχιστον θα σταματήσει αυτή η γάγγραινα.

Μαθαίνεις όμως ότι το ΟΧΙ δεν ήταν ακριβώς ΟΧΙ. Ήταν ΝΑΙ σε όλα αυτά που σου ζητούσαν πέντε μήνες: να τους δώσεις λεφτά, αλλα να μην αναλάβουν καμία υποχρέωση και να μην υπογράψουν κανένα συμφωνητικό! Τους λες “παιδιά σοβαρευτείτε αυτά δεν γίνονται ούτε στο Χόλιγουντ!" Οι φορολογούμενοί σου είναι στα κάγκελα: διώξτε την Μπαταχτσία, τώρα!

Την τελευταία στιγμή, η χώρα του… Χόλιγουντ αφήνει τις προτροπές, επεμβαίνει και τους τρίζει γερά τα δόντια. Οπότε, ο πρωθυπουργός της Μπαταχτσίας, που προεκλογικά έλεγε: “Go back Soimplides!” “Την Κυριακή ψηφίζουμε, την Δευτέρα φεύγουν» κάνει μια εντυπωσιακή κωλοτούμπα 180 μοιρών, γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις προεκλογικές του εξαγγελίες και την νωπή εντολή του 62% και, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία με κάθε τρόπο, σού στέλνει ένα σχέδιο βαρύτερο για τους Μπαταχτσιανούς από αυτό που τους πρότεινε να απορρίψουν!

Όμως αυτό σημαίνει καινούργια αφαίμαξη για τον Έλληνα φορολογούμενο (η Ελλάδα, είπαμε, είναι η πιο ισχυρή οικονομία της Ένωσης), καθώς οι Μπαταχτσιανοί ζητάνε καμιά εξηνταριά δισεκατομμύρια καινούργιο δάνειο! Λες είναι εντελώς τρελλοί. Είναι εντελώς αναξιόπιστοι! Ζητάς αυτή την πρόταση να την ψηφίσει η Βουλή τους. Και βλέπεις με έκπληξη το σχέδιο να μην το ψηφίζουν ούτε η Πρόεδρος της Βουλής, ούτε Υπουργοί τους, ούτε βουλευτές τους! Ο Υπουργός που μέχρι προχθές ήθελε να αλλάξει την Ένωση, πηγαίνει ταξιδάκι αναψυχής! Κι από πάνω, ακούς και όσους το ψήφισαν να λένε ότι θα τσεπώσουν τώρα το παραδάκι, αλλά όταν θα έρθει η ώρα των εφαρμοστικών νόμων, θα τους μποϋκοτάρουν! Εν τω μεταξύ το αντιμπαταχτσιακό ρεύμα σε όλες τις χώρες της Ένωσης έχει διογκωθεί και πολλές κυβερνήσεις σού ζητάνε επίμονα την αποπομπή της Μπαταχτσίας.

Αλήθεια, Σοϊμπλίδη, θα έδινες στην Μπαταχτσία κι άλλη ευκαιρία;

Μαζικό ΟΧΙ

του Γιάννη Κ. Πρετεντέρη, Τα Νέα, 6/7/2015

Χθες πραγματοποιήθηκε ένα δημοψήφισμα πάνω στα ερείπια μιας χώρας.

Η καταμέτρηση των ψήφων έδωσε συντριπτική πλειοψηφία στο Οχι. Ελλείψει ουσιαστικού και συγκεκριμένου ερωτήματος, είναι ένα Οχι σε ό,τι ο καθένας απορρίπτει.

Τη φτώχεια, τη λιτότητα, τη δυσκολία, τη μειονεξία, την καθημερινότητα, τους άλλους, τον καπιταλισμό ή τον γείτονα που τα καταφέρνει καλύτερα.

Ενα μαζικό και δωρεάν Οχι σε μια ζωή που δεν αρέσει.

Σε πολιτικό επίπεδο, ήταν επίσης η άρνηση μιας σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος να αποδεχτεί ότι στις 25 Ιανουαρίου διάλεξε έναν δρόμο που δεν υπήρχε. Επιμένει να ελπίζει ότι κάτι μπορεί να προκύψει από την περιπέτεια που βιώνει.

Λογικό. Η αποδοχή της διάψευσης χρειάζεται χρόνο και αποδείξεις.

Την ίδια στιγμή, το Ναι δεν έπεισε. Ακέφαλο και ασυντόνιστο, αυθόρμητο αλλά ανοργάνωτο, καλοπροαίρετο και ήπιο, χωρίς κεντρικό πρόσωπο, αντέταξε στη συγκίνηση της απόρριψης μια εύλογη κατάφαση.

Μόνο που στην Ελλάδα η λογική σπανίως υπερτερεί της συγκίνησης, ιδίως σε ταραγμένους καιρούς.

Είναι προφανές επίσης ότι το Ναι ως ευρύτερο πολιτικό ρεύμα δεν κατάφερε (έως τώρα τουλάχιστον...) να συγκροτήσει μια διαφορετική, θελκτική αλλά και ανανεωμένη προοπτική.

Την ίδια στιγμή που αντιμετώπιζε ένα κόμμα, μια κυβέρνηση και έναν Πρωθυπουργό με ισχυρό ακόμη πολιτικό κεφάλαιο.

Ετσι, μπορεί το σύνολο σχεδόν της συντεταγμένης κοινωνίας (συνδικάτα, εργοδοτικές οργανώσεις, αγροτικές ομοσπονδίες, Τοπική Αυτοδιοίκηση, επαγγελματικοί σύλλογοι, επιστημονικά σωματεία) και ό,τι επιφανέστερο διαθέτει η Ελλάδα σε όλους τους τομείς να τάχθηκε με το Ναι. Αλλά τελικά βγήκε μαζικά Οχι.

Αυτά σε ό,τι αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα.

Διότι επί της ουσίας το χθεσινό δημοψήφισμα είχε πολλούς ηττημένους. Ενδεχομένως ακόμη και τον νικητή, όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο.

Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς ελαφρυντικά και χωρίς περιθώρια, η κυβέρνηση υποχρεούται πλέον να κλείσει άμεσα μια συμφωνία που γίνεται κάθε μέρα επαχθέστερη και ένα νέο Μνημόνιο που θα διασφαλίζει χρηματοδότηση στη χώρα.

Υποχρεούται κυρίως να ανοίξει τις τράπεζες πριν η βλάβη στην οικονομία καταστεί ανήκεστος.

Και να το επιτύχει μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο με το οποίο οι σχέσεις εμπιστοσύνης έχουν διαρραγεί, από το οποίο δεν μπορεί να περιμένει ούτε εκπτώσεις ούτε φιλικές χειρονομίες και του οποίου οι κλειστές τράπεζες αποτελούν το καινούργιο και ισχυρό μέσο πίεσης.

Πότε θα γίνουν όλα αυτά; Τη Δευτέρα, είπε ο Βαρουφάκης. Μέσα στο 48ωρο, υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός.

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρουν. Με ποιο κόστος και ποιους ελιγμούς. Αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου ζηλεύω όσους έχουν την αισιοδοξία της άγνοιας.

Ή τις εμμονές του φανατισμού.

Ένα ναρκοθετημένο δημοψήφισμα

Να σώσουμε ότι σώζεται

της Βασιλικής Σιούτη, vassilikisiouti.wordpress.com, 3/7/2015

Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι μία διαδικασία ναρκοθετημένη εκ των προτέρων, στην οποία ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει εάν εγκρίνει κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί ή εάν το απορρίπτει για να πάει σε κάτι που δεν γνωρίζει. Είναι ένα δημοψήφισμα στο οποίο οι επιλογές είναι στην πραγματικότητα μη επιλογές και είναι πραγματικά πολύ θλιβερό το πώς φτάσαμε εδώ μετά από μία σειρά οδυνηρών υποχωρήσεων και λαθών χωρίς κανείς να πατήσει εγκαίρως φρένο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ξεκάθαρη εντολή στις 25 Ιανουαρίου να τερματίσει τα μνημόνια και την πολιτική λιτότητας που τσάκισε τα φτωχότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η ηγεσία του κόμματος δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι αυτό μπορεί να το καταφέρει εντός της Ευρωζώνης. Τόσο από αριστερά όσο και από δεξιά, παρότι από εντελώς διαφορετική σκοπιά, του έλεγαν ότι δεν μπορεί να τερματίσει τα μνημόνια εντός της Ευρωζώνης, γιατί πολύ απλά αυτά αποτελούσαν τον όρο για την παραμονή της.

Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα από αρκετά νωρίς. Ή θα επιλέγαμε την παραμονή μας στην Ευρωζώνη, αποδεχόμενοι την σκληρή πολιτική λιτότητας με την οποία πάει πακέτο, προσπαθώντας τουλάχιστον να υπάρξει μία κάπως διαφορετική κατανομή των βαρών, ή θα δοκιμάζαμε τις δυνάμεις μας βγαίνοντας από αυτή και αποκτώντας ξανά εθνικό νόμισμα. Αυτό το τελευταίο θεωρητικά μπορούσε να γίνει είτε με ρήξη είτε και με συναίνεση-αφού και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, που για τους δικούς του λόγους ήθελε την Ελλάδα εκτός, είχε προτείνει τόσο στον Ευ. Βενιζέλο όσο και στον Γ. Βαρουφάκη την έξοδο της χώρας από το ευρώ, ισχυριζόμενος ότι θα την στηρίξει κιόλας για να γίνει σχετικά ομαλά.

Σε κάθε περίπτωση, η παραμονή στην Ευρωζώνη απαιτούσε αποδοχή της λιτότητας και η έξοδος έναν πολύ καλά οργανωμένο σχεδιασμό.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν ότι μπορεί να πετύχει την άρση της λιτότητας παραμένοντας στο ευρώ, γιατί θα κατάφερνε να τους πείσει και γιατί νόμιζε ότι θα είχε συμμάχους σε αυτό τον Ντράγκι, τον Γιούνκερ, τον Ρέντσι, τον Ολάντ και τις ΗΠΑ. Πίστευε μάλιστα ότι θα κατάφερνε συμμαχώντας μαζί τους να προκαλέσει ρήγμα -έτσι έλεγαν- στη γερμανική κυριαρχία και να αλλάξουν την Ευρώπη. Στο τέλος έφτασαν να πιστεύουν μέχρι και ότι η καγκελάριος Μέρκελ ήταν καλή και θα στήριζε την Ελλάδα παραμερίζοντας τον κακό Σόιμπλε που ήταν το εμπόδιο.

Αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι όλα αυτά στηρίζονταν σε μια πολιτική αφέλεια, στην απειρία και στην αδυναμία να αντιληφθούν τη σημασία της πολιτικής ισχύος και των συσχετισμών.

Οι υποχωρήσεις από τις προεκλογικές τους θέσεις άρχισαν από τις 26 Ιανουαρίου και κορυφώθηκαν στις 20 Φεβρουαρίου με την περιβόητη συμφωνία που υπέγραψε ο Βαρουφάκης στο Eurogroup. Όποιος παρακολούθησε τι συνέβη εκεί και διάβασε το ντοκουμέντο της συμφωνίας, αντιλήφθηκε ότι η ηγεσία της κυβέρνησης έπεσε στην παγίδα που της είχαν στήσει. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου η πλήρης ομηρία, στην οποία βρέθηκε και η κυβέρνηση και η χώρα την περασμένη Παρασκευή.

Σε εκείνο το ανακοινωθέν του Eurogroup της 20^ης Φλεβάρη αναφερόταν ρητά ότι η Ελλάδα ζήτησε την «παράταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, η οποία διέπεται από μία σειρά δεσμεύσεων». Ζήτησε δηλαδή την παράταση της σύμβασης και του μνημονίου, κάτι που αν και φαινόταν ξεκάθαρα, τόσο από το κείμενο, όσο και από τα συνοδευτικά έγγραφα, στον δημόσιο λόγο τους το αρνούνταν.

Το ίδιο επίμονα αρνούνταν και το ότι δέχθηκαν να ολοκληρώσουν την τελευταία αξιολόγηση, αυτή που δεν κατάφερε να κλείσει ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης, ενώ το κείμενο το ανάφερε ρητά: «Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της υπάρχουσας διευθέτησης (σ.σ συμφωνίας), και με την καλύτερη δυνατή χρήση της υπάρχουσας ευελιξίας (σ.σ ισοδύναμα) που θα επιθεωρηθεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς». Επίσης ανέφερε ότι: «Μόνο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αυτής της παρατεινόμενης συμφωνίας από τους θεσμούς, θα επιτραπεί η εκταμίευση της δόσης».

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Σε εκείνο το Eurogroup ο Γ.Βαρουφάκης υπέγραψε ότι «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα» καθώς και «να διασφαλίσουν τα πρέποντα πρωτογενή πλεονάσματα ή τα οικονομικά έσοδα που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του χρέους, σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012».
Η συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη όμως περιείχε και τη μοιραία δέσμευση περί μη μονομερών ενεργειών, με την οποία η κυβέρνηση ναρκοθετούσε -αν δεν ακύρωνε, την εντολή των εκλογών για κατάργηση του μνημονίου: «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από κάθε ανατροπή μέτρων ή μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές αυτές και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα είχαν αρνητικές συνέπειες στους δημοσιονομικούς στόχους, στην οικονομική ανάκαμψη ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αξιολογούνται από τους θεσμούς».

Και η ανακοίνωση της συμφωνίας του Eurogroup που αποδέχθηκε η ελληνική πλευρά, κατέληγε ως εξής: «Παραμένουμε δεσμευμένοι να παράσχουμε επαρκή υποστήριξη στην Ελλάδα, ωσότου κατακτήσει πλήρη πρόσβαση στην αγορά και εφόσον τιμήσει τις δεσμεύσεις της εντός του συμπεφωνημένου πλαισίου». Δηλαδή η κυβέρνηση θα έπαιρνε λεφτά, μόνο αν εφάρμοζε το μνημόνιο, έκλεινε την αξιολόγηση και έπραττε ότι της επέβαλλαν.

Η συνέχεια γνωστή: οι Ευρωπαίοι θεώρησαν ότι η κυβέρνηση δεν τήρησε αυτή τη συμφωνία και δεν της έδωσαν χρήματα, ενώ η κυβέρνηση υποστήριζε ότι την τήρησε και ότι οι Ευρωπαίοι ήταν ασυνεπείς που δεν της έδωσαν τα λεφτά.

Όποιος διαβάσει όμως προσεκτικά το κείμενο αυτό μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι η συμφωνία αυτή ήταν η τέλεια παγίδα. Οι δανειστές δεν χρειαζόταν να κάνουν τίποτα παραπάνω και ήταν προφανές ότι ο χρόνος θα δούλευε υπέρ τους. Όσο θα πλησιάζαμε στην λήξη της παράτασης, στις 30 Ιουνίου, τόσο πιο πολύ θα πιεζόταν η κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει την χρεοκοπία και την καταστροφή που θα ακολουθούσε αν δεν υπήρχε αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση αντιθέτως, νόμιζε ότι είχε κερδίσει χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα οι δανειστές τον ροκάνιζαν, αφήνοντας την να νομίζει ότι διαπραγματεύεται.

Για τη συμφωνία αυτή έχουν ειπωθεί πολλά και στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Έχει ακουστεί εντόνως, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνεται, ότι ο Γ.Βαρουφάκης αρνούνταν να την υπογράψει και το έκανε μόνο όταν πήρε εντολή από το Μαξίμου να το κάνει. Κανείς δεν ξέρει αν αυτή είναι η αλήθεια. Πριν από λίγο καιρό, σε τηλεοπτική συνέντευξή του ο Αλέξης Τσίπρας, παραδέχθηκε ότι «παραπλανήθηκαν». Μέχρι τότε όμως, επέμεναν ότι η συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη ήταν επιτυχία και αρνούνταν να παραδεχθούν ότι είχε το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ήταν εντυπωσιακό ότι δεν δόθηκε καμία δημοσιότητα στη συμφωνία αυτή που δέσμευε το μέλλον της χώρας και τα ΜΜΕ σχεδόν την απέκρυψαν, καθώς τότε προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν τον πρωθυπουργό να ολοκληρώσει τη «στροφή στο ρεαλισμό».

Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε πράγματι και ήταν διατεθειμένος εξαρχής να κάνει συμβιβασμούς και να τα βρει με τους δανειστές. Αλλά με έναν τρόπο που θα του άφηνε κάποια περιθώρια αυτά να περάσουν από το κόμμα του. Οι δανειστές δεν του άφησαν κανένα. Αυτό ήταν προφανές από πολύ νωρίς, άλλωστε οι «θεσμοί» δεν το έκρυβαν, αλλά στο Μαξίμου μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευαν ότι οι δανειστές μπλοφάρουν.

Όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν πολλές φωνές καλόπιστης κριτικής, αλλά και προειδοποιήσεις προς την ηγεσία, ακόμα και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες η ηγεσία αγνόησε. Με τον ίδιο τρόπο είχε αγνοήσει και όλες τις παροτρύνσεις για να ετοιμάσει εγκαίρως εναλλακτικά σχέδια και προτάσεις για την περίπτωση που το σχέδιο «θα πείσουμε τους δανειστές» δεν πετύχαινε. Αρνιόταν όμως πεισματικά και ισχυριζόταν ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μην πείσει τους δανειστές. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων χωρίς σωσίβια λέμβο, γιατί ο καπετάνιος επέμενε ότι δεν χρειάζεται.

Όλο αυτό το διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας, ως κλασικός κεντριστής, προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ συμβιβασμού και ρήξης, ώστε να κρατάει ικανοποιημένους και τους μετριοπαθείς τους κόμματός του και τους ριζοσπάστες. Οι πρώτοι θεωρούσαν βέβαιο το συμβιβασμό και οι δεύτεροι -σίγουροι καθώς ήταν ότι οι δανειστές δεν θα υποχωρούσαν καθόλου- ήλπιζαν ότι θα ερχόταν η ώρα της ρήξης.

Από τον Απρίλιο και μετά -καθώς τα χρονικά περιθώρια στένευαν και οι κόκκινες γραμμές ξεθώριαζαν-, όλοι είχαν πειστεί ότι ο Τσίπρας θα υπέγραφε μνημόνιο. Έφτασε μάλιστα να παρουσιάσει σχέδιο 47 σελίδων με μέτρα που έφεραν την υπογραφή του, προκαλώντας έντονες εσωκομματικές αντιδράσεις. Εκείνες τις μέρες πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και στενοί του συνεργάτες, όχι μόνο προεξοφλούσαν τη συμφωνία, αλλά απεύθυναν και απειλές προς όποιον δεν «συμμορφωνόταν», επικαλούμενοι την κομματική πειθαρχία.

Ο πρωθυπουργός έδειξε υπερβολικά καλή πίστη στους δανειστές. Έφτασε μάλιστα να αδειάσει όλα τα αποθεματικά από τα δημόσια ταμεία για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών, κατόπιν υποδείξεών τους. Μόνο κατά τη δική του θητεία ξόδεψε περίπου 8 δισεκατομμύρια για αυτό, όταν εκείνοι όλο αυτό το διάστημα δεν εκταμίευσαν ούτε ένα ευρώ.
Η στρατηγική τους ήταν ολοφάνερη. Τον έφεραν με μαεστρία μέχρι την περασμένη Παρασκευή, αφήνοντας του περιθώριο μόνο 48 ωρών, πριν ανοίξουν οι αγορές τη Δευτέρα, προκειμένου είτε να ψηφίσει στη Βουλή, είτε να περάσει με ΠΝΠ την επώδυνη συμφωνία. Αλλιώς, χωρίς νέα συμφωνία, θα βρισκόταν μπροστά στον κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης, αφού η παράταση έληγε στις 30 Ιουνίου.

Και ενώ όλα ήταν έτοιμα για την τελευταία πράξη, ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε την τελευταία στιγμή την παγίδα που του είχαν στήσει και ότι μαζί με τη συμφωνία ήταν πιθανό ότι θα υπέγραφε και το πολιτικό του τέλος. Αν δεν έκανε τη συμφωνία, οι δανειστές θα σταματούσαν τον ELA, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να πάει σε capital control και να κλείσει τις τράπεζες, με ότι αυτό θα σήμαινε για τη συνέχεια. Αν την έκανε, κινδύνευε να τελειώσει πολιτικά, με ορατό τον κίνδυνο της διάσπασης του κόμματος, καθώς η συμφωνία αυτή δεν θα περνούσε.

Έτσι επέλεξε ως διέξοδο το δημοψήφισμα, ως μοναδική οδό σωτηρίας της κυβέρνησης του, που θα διατηρούσε την ενότητα του κόμματος και θα πετούσε τη μπάλα στους πολίτες. Αν οι πολίτες ψήφιζαν ναι στα επώδυνα μέτρα, η ευθύνη θα ήταν του λαού. Αν οι πολίτες ψήφιζαν όχι στα επώδυνα μέτρα, θα αναλάμβαναν τις ευθύνες για αυτό που θα ακολουθούσε.

Η πρόταση των δανειστών, στην οποία κατέληξαν μετά από πέντε μήνες διαπραγμάτευσης, είναι μία πρόταση με αντιαναπτυξιακά μέτρα και άγρια φορολόγηση, που θίγει όλα τα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Κανείς στην Ελλάδα, ούτε καν οι επιχειρηματίες, δεν είναι δυνατόν να επιθυμούν την έγκρισή της, πόσο δε τα φτωχότερα στρώματα που έχουν σηκώσει πολύ μεγαλύτερο βάρος από όσο μπορούσαν να σηκώσουν ως τώρα.

Η υπερψήφιση του ΝΑΙ λοιπόν σε αυτό το ναρκοθετημένο δημοψήφισμα οδηγεί ξεκάθαρα στη συνέχιση της λιτότητας, αλλά και στη λαϊκή νομιμοποίηση της και αυτό είναι ένα τεράστιο δώρο για τους δανειστές. Η υπερψήφιση του ΟΧΙ ωστόσο, οδηγεί στο άγνωστο, καθώς η κυβέρνηση αρνείται να αποκαλύψει το παραμικρό για το πού θα οδηγηθεί η χώρα την επόμενη μέρα και αυτή δεν είναι μία πολιτικά έντιμη στάση.

Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει να επιδείξει κανένα αποτέλεσμα σε κάποιον από τους βασικούς στόχους της (ακύρωση του μνημονίου, τέλος της διαπλοκής, κυνήγι της φοροδιαφυγής, φορολόγηση των πλουσίων κτλ) ούτε σε κάποια από τις προβλέψεις της έχει πέσει μέσα (οι δανειστές θα υποχωρήσουν, οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν, θα βρεθούν χρήματα από τρίτες χώρες, οι τράπεζες δεν θα κλείσουν κτλ) δεν εμπνέει πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη.

Στελέχη της κυβέρνησης διαβεβαιώνουν ότι οι τράπεζες την Τρίτη θα λειτουργήσουν κανονικά, ενώ γνωρίζουν καλά ότι αυτό θα πάρει πολύ καιρό να συμβεί. Διαβεβαιώνουν δημοσίως ότι σύντομα θα αποκατασταθεί η ρευστότητα, ενώ ξέρουν ότι αυτό μπορεί πλέον να γίνει μόνο, είτε αν τα βρουν με τους δανειστές, είτε εάν τυπώσουν εθνικό νόμισμα, πράγμα που πάλι δεν γίνεται τώρα, αφού καμία σχετική προετοιμασία δεν έχει γίνει και τα λεφτά που υπάρχουν τελειώνουν.

Αρνούνται κατηγορηματικά ότι υπάρχει οποιαδήποτε πιθανότητα να βγούμε εκτός Ευρωζώνης ή να τεθούμε σε κάποιο ειδικό καθεστώς, όταν δεν υπάρχει κανείς στον πλανήτη που να μην υποστηρίζει ότι η πιθανότητα αυτή είναι υπαρκτή. Ακόμα και ο αμερικανός νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, που στηρίζει την κυβέρνηση στο ΟΧΙ, δηλώνει καθαρά ότι όχι μόνο είναι πιθανή η έξοδος , αλλά και ότι ένα μέρος της δουλειάς για αυτό έχει ήδη γίνει με το κάπιταλ κοντρόλ.

Το πρόβλημα με το θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη είναι ότι για να είχε πιθανότητες επιτυχίας, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση ο έγκαιρος και πολύ καλός σχεδιασμός της. Χρειαζόταν δηλαδή ένα πολύ σοβαρό και επεξεργασμένο σε κάθε του λεπτομέρεια σχέδιο, που θα είχε προετοιμάσει τα πάντα. Και φυσικά μία πολύ ικανή και έμπειρη κυβερνητική ομάδα για να το υλοποιήσει, καθώς και τη λαϊκή έγκριση, αφού θα χρειαζόταν οπωσδήποτε την υποστήριξη του λαού.

Τώρα δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά και δεν μπορεί κανένας υπεύθυνος πολιτικός να αγνοήσει ότι στις σημερινές συνθήκες είναι ορατό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε συνθήκες χάους, που θα ευνοούσαν αποκλειστικά και μόνο τα κοράκια και τους κερδοσκόπους. Και αν κάποιοι ενοχλούνται με την αυτονόητη επισήμανση, θα έπρεπε αντί για αυτό να φροντίσουν να μην συμβεί και να αντιληφθούν ότι η αριστερά έχει ηθική υποχρέωση να είναι και πολιτικά έντιμη και ειλικρινής απέναντι στο λαό.

Καλείται λοιπόν ο λαός να αποφασίσει τί; Και για ποια ρήξη μιλάμε όταν ο πρωθυπουργός έχει βάλει την υπογραφή του σε ένα μνημόνιο 47 σελίδων και σε μία παραλλαγή του σχεδίου Γιούνκερ με μικρές διαφορές; Όταν η κυβέρνηση λέει ότι αμέσως μετά από ένα ΟΧΙ θα επιδιώξει άμεσα μια συμφωνία; Δηλαδή γιατί ακριβώς θα ψηφίσουμε; Αν θέλουμε να έχει 5 ή 6 καζάνια η «κόλαση»; Και η νέα συμφωνία που θα υπογράψει ο Τσίπρας από πού θα αντλήσει λαϊκή νομιμοποίηση, αν δεν έχει σημαντικές διαφορές από αυτήν που θα καταψηφιστεί; Θα τη φέρει κι αυτή σε δημοψήφισμα;

Οι αντιφάσεις είναι πολλές. Γιατί την ίδια ώρα που η κυβέρνηση μας καλεί να καταψηφίσουμε την πρόταση των δανειστών, μας λέει ότι θα επιδιώξει αμέσως μία άλλη που δεν θα διαφέρει και τόσο, ενώ οι δανειστές έχουν περίπου προεξοφλήσει ότι δεν θεωρούν κάτι τέτοιο πιθανό σε περίπτωση που υπερισχύσει το όχι. Και κάπως έτσι οι μισοί ψηφοφόροι του ΟΧΙ θα νομίζουν ότι πάνε σε συμφωνία και οι άλλοι μισοί σε ρήξη και ενδεχομένως σε έξοδο.
Η παράνοια όμως δεν σταματάει εδώ.

Είναι παραπάνω από προφανές ότι αν γινόταν ένα δημοψήφισμα στο οποίο δεν θα κρινόταν τίποτα άλλο, απλώς και μόνο για να ρωτηθούν οι πολίτες της Ελλάδας αν συμφωνούν με τα σκληρά μέτρα των δανειστών (σαν λέμε δηλαδή αν θέλουν να τους μαστιγώσουν) ούτε το 1% δεν θα απαντούσε θετικά. Επειδή όμως αυτή τη στιγμή κανείς δεν προτείνει μία άλλη συγκεκριμένη λύση πριν μίας αβέβαιης προοπτικής που δεν ξέρουν που οδηγεί, πολλοί μπροστά στο φόβο του αγνώστου και διαπιστώνοντας ότι η κυβέρνηση δεν έχει άλλο σχέδιο (όπως έχει παραδεχθεί) θα προτιμήσουν να ψηφίσουν κι αυτοί ΝΑΙ, χωρίς να συμφωνούν με τα μέτρα.

Το πεδίο λοιπόν είναι ναρκοθετημένο και το δημοψήφισμα ήρθε πολύ αργά και με άδεια ταμεία, αφού η κυβέρνηση έχει εκ των πραγμάτων σε μεγάλο βαθμό υπονομεύσει την πιθανότητα μιας ρήξης με προοπτική. Ποιας ρήξης λοιπόν με μισόλογα και με ποιο σχέδιο; Και με ποια πρόβλεψη για να προστατευθούν οι φτωχότεροι και οι πιο αδύναμοι; Τα θύματα της κρίσης και των μνημονίων δεν έχουν ούτε λεφτά στο εξωτερικό, ούτε στα «στρώματα» και στις θυρίδες.

Η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας αυτές τις κρίσιμες ώρες είναι τεράστια. Και πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η προστασία αυτών των ανθρώπων. Ποιες είναι οι εγγυήσεις για αυτό; Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, δυστυχώς οι προοπτικές είναι θετικές μόνο για τον Σόιμπλε και στο ναι και στο όχι.

Αν υπερψηφιστεί το ναι, θα είναι από εξαναγκασμό και όχι από ελεύθερη βούληση του λαού και για πρώτη φορά θα έχουμε λαϊκή νομιμοποίηση ενός πολύ σκληρού μνημονίου. Ούτε στα πιο τρελά όνειρά του Σόιμπλε δηλαδή.
Στην περίπτωση που υπερψηφιστεί το όχι, περνάμε στο άγνωστο κι ανοίγει ταυτόχρονα κι ο δρόμος για την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, χωρίς να χρειαστεί να βάψει τα χέρια του με αίμα ο Σόιμπλε , αναλαμβάνοντας απλά τον εύκολο ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Είναι γνωστό ότι αυτές είναι οι δύο επιλογές που εκείνος ήθελε. Ή να φύγουμε από την Ευρωζώνη, στην οποία θεωρεί ότι δημιουργούμε προβλήματα, ή αν μείνουμε, να μείνουμε αποδεχόμενοι τη λιτότητα όχι μόνο ως πολιτική επιλογή, αλλά και ως τιμωρία με τη θέλησή μας.

Οι ρομαντικοί που παραβλέπουν το ναρκοθετημένο πεδίο, πιστεύουν ότι το ΟΧΙ μπορεί να ανοίξει το δρόμο της απελευθέρωσης του ελληνικού λαού από τα μνημόνια. Αυτή όμως θα ήταν μια μεγάλη μάχη και όπως όλες οι μάχες θα χρειαζόταν στρατηγική, σχέδιο και πολιτικά στελέχη ατσαλένιας πυγμής που θα αναλάμβαναν να ηγηθούν. Και φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις, όσοι σε ακολουθούν πρέπει να ξέρουν ότι τους πηγαίνεις σε μάχη για να πολεμήσουν και να έχουν συμφωνήσει σε αυτό. Διαφορετικά η έκβαση είναι προδιαγεγραμμένη.

Δεν πιστεύω ότι αξίζουν σε κανένα λαό αυτά που περνάνε οι Έλληνες να τελευταία πέντε χρόνια, τουλάχιστον να σώσουμε ότι σώζεται.

Β.Σ