Ο εκλεκτός του θεού...

(click)

Σχέσεις Κράτους - Εκκλησιών

Το κόμμα ΔΡΑΣΗ έχει στο πρόγραμμά του τη φράση:  «Η ΔΡΑΣΗ αγωνίζεται για ... Τον απόλυτο συνταγματικό διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, με ανεξαρτητοποίηση όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων και την κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.» Δεν περιλαμβάνει αναφορές σε θέματα περιουσίας, φορολόγησης κτλ., αλλά καλύπτονται αρκετά από αυτά που απαιτούνται για να γίνει η χώρα σύγχρονο κοσμικό κράτος!

---

Οι θέσεις του κόμματος: Δημιουργία Ξανά!

Όπως θα παρατηρήσατε, η ενότητα επιγράφεται «σχέσεις Κράτους–Εκκλησιών» και όχι «σχέσεις Κράτους–Εκκλησίας». Πορευόμαστε προς μία εποχή συγκατοίκησης με άλλα έθνη και άτομα άλλων θρησκειών και οφείλουμε να κινηθούμε ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα: σε εκείνο που έχει ως βάση του τον άνθρωπο και την ελευθερία να πιστεύει τον δικό του ή και κανένα θεό, και στο επίπεδο της εμβάθυνσης σε πατροπαράδοτες αξίες και στις ρίζες της ελληνικότητάς μας. Ο στόχος μας είναι να διαπλάσουμε ανθρώπους ανεξίθρησκους και ανοιχτόμυαλους, που όμως ταυτόχρονα θα κοινωνούν με την παράδοση του τόπου, όχι ως στείροι οπαδοί, αλλά ως δημιουργικοί και σύγχρονοι συνεχιστές της. Ανθρώπους με «έρμα» που να είναι πανανθρώπινο και ελληνικό.

Ωστόσο, καθώς η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η επίσημη θρησκεία του Κράτους, θα πρέπει να εστιάσουμε κατ’ αρχήν σ΄ αυτή τη σχέση. Πολλοί θεολόγοι νοιώθουν άβολα και μόνο στο άκουσμα της έκφρασης «σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας» εξηγώντας ότι, από τη φύση του, ο Χριστιανισμός δεν τάσσεται παρά τω Καίσαρι (ή συχνά υπέρ τον Καίσαρα!) και η εκκοσμίκευση της εκκλησίας υπονόμευσε την πνευματικότητά της, άρα την ίδια τη φύση της. Το «δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε» σίγουρα δεν αποτυπώνει την οικονομική πλευρά της λειτουργίας της Εκκλησίας, το «ο έχων δύο χιτώνας...» δεν δημιουργεί συνειρμούς με τα αρχιερατικά άμφια, όμως μια ρεαλιστική σύγχρονη θεώρηση δεν μπορεί να παραβλέψει ότι για τα πάντα σήμερα «δει χρημάτων».

Φυσικά, μια πολιτική κίνηση, δεν έχει ρόλο στον σχολιασμό θεολογικών απόψεων, έχει όμως ρόλο στην καθιέρωση ενός πλαισίου λειτουργίας που να ενώνει τους Πολίτες, σε όποια εκκλησία ή δόγμα κι αν ανήκουν.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΝΟΜΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι άλλο πράγμα είναι το θρησκευτικό συναίσθημα και άλλο η Εκκλησία με την νομική της υπόσταση (με την οποία το κράτος σχετίζεται). Πολύ συχνά, στις σχετικές συζητήσεις αυτά τα δύο συγχέονται. Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι η προσωπική απάντηση που δίνει ένας άνθρωπος στα μεγάλα ερωτήματα της Ύπαρξης ενώ η Εκκλησία είναι ένα νομικό πρόσωπο το οποίο εποπτεύει χιλιάδες άλλα νομικά πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου, διαχειρίζεται πόρους, διαθέτει περιουσία και τελεί νομικές πράξεις. Επομένως η οριοθέτηση της σχέσης Κράτους – Εκκλησίας δεν αφορά στην έκφραση της θρησκευτικής πίστης η οποία είναι ελεύθερη και προστατευόμενη από το Σύνταγμα για κάθε Έλληνα Πολίτη. Αφορά σε καθαρά νομικά θέματα, τα οποία, μάλιστα, διαθέτουν μια περίπλοκη νομική προϊστορία.

Επίσης, μια άλλη επισήμανση είναι αναγκαία: σε κάθε συζήτηση για τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας δεν θα πρέπει να έχουμε κατά νουν μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι αναγνωρισμένες θρησκείες – και σ΄ αυτές περιλαμβάνεται η μουσουλμανική – θα έχουν νομικό έρεισμα να διεκδικήσουν οτιδήποτε παρέχεται ως δικαίωμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ό,τι κάνει ο δεσπότης θα μπορεί να το κάνει και ο μουφτής, ό,τι ο ιεροκήρυκας, και ο μουεζίνης. Επομένως, το ζήτημα ουσιαστικά είναι ο ρόλος των εκκλησιών σε ένα σύγχρονο ελεύθερο πολίτευμα και η ανάδειξή τους σε παράγοντες σταθερότητας της κοινωνικής ζωής. Δεν χρειαζόμαστε εστίες αποσταθεροποίησης ή πηγές εντάσεων.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Κάθε υγιής σχέση βασίζεται στον αλληλοσεβασμό, στην αλληλοεκτίμηση και στους σαφείς και διακριτούς ρόλους. Η σχέση Κράτους – Εκκλησίας δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί  πρότυπο εφαρμογής αυτών των αρχών. Η Εκκλησία γοητεύθηκε από τις σειρήνες της εξουσίας και την ασφάλεια της κρατικής (και της κοινοτικής) χρηματοδότησης, ενώ το κράτος χρησιμοποιούσε την Εκκλησία κατά βούλησιν έχοντάς την πολιτικό υποχείριο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία ενισχύει συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία συνθέτουν ένα διακομματικό «λόμπι», και, αντιστρόφως, συγκεκριμένοι πολιτικοί απευθύνονται στην Εκκλησία για πολιτική στήριξη. Η «ανάρμοστη» αυτή σχέση δεν ωφέλησε κανέναν. Δίχασε τον λαό, οδήγησε σε πολιτικές τραγωδίες, «αναθέματα» και «λαοσυνάξεις» πλήττοντας το κύρος και των δύο πλευρών και κυρίως διαβρώνοντας την ενότητα του ελληνισμού.
Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά η σημερινή κατάσταση στις σχέσεις Κράτους – Ορθόδοξης Εκκλησίας παραβαίνει πρωτίστως τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Ο Τόμος του 1850, με τον οποίο το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακήρυξε αυτοκέφαλη την Εκκλησία της Ελλάδος, σαφώς αναφέρει ότι πρέπει αυτή να διοικείται «ελευθέρως και ακωλύτως από πάσης κοσμικής επεμβάσεως». Είναι δηλαδή το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο που ορίζει την πλήρη διάκριση των ρόλων Εκκλησίας-Πολιτείας.

Η συνέχεια, βέβαια, υπήρξε χαρακτηριστικά νεοελληνική: μόλις δύο χρόνια μετά, οι νόμοι 200 και 201/1852, με την συναίνεση της  αυτοκέφαλης πλέον Εκκλησίας της Ελλάδος ξεκινούν τη διαπλοκή η οποία από τότε εξελίχθηκε σε γόρδιο δεσμό καθώς περιλαμβάνει:

- περιουσιακά στοιχεία που διεκδικούνται από τις δύο πλευρές αλλά και από τρίτους (η έλλειψη Κτηματολογίου και η ασάφεια στον προσδιορισμό των συνόρων που υπάρχει σε χρυσόβουλα, φιρμάνια κ.λ.π. δημιούργησε το ιδανικό περιβάλλον για δικαστικές διεκδικήσεις δεκαετιών)

- υποχρεώσεις μισθοδοσίας κληρικών και αρχιερέων που ανάλογα με τις συνθήκες επιβεβαιώνονται ή αμφισβητούνται από το κράτος

- εκατοντάδες νόμων, συχνά αντιφατικών, που αφορούν συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας ή τις φορολογικές της υποχρεώσεις.

Παράδειγμα: φορολογικές ελαφρύνσεις που άλλοτε ισχύουν κι άλλοτε καταργούνται, ενώ αφήνουν «παράθυρα» στην παραοικονομία (π.χ. από τον ΦΠΑ απαλλάσσονται τα υλικά που προορίζονται για την ανέγερση ναών – ποιος ελέγχει αν ο εργολάβος που ανέλαβε την ανέγερση, χρησιμοποίησε και μερικά φορτηγά αμμοχάλικο για μια άλλη οικοδομή του;)

- «σουρεαλιστικές» νομικές αποφάσεις: η Ελληνική Δικαιοσύνη αποφαίνεται ότι η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να πληρώνει φόρους, αλλά σε περίπτωση που αρνηθεί ή αμελήσει, το Κράτος δεν μπορεί να τους διεκδικήσει!

- εμπλοκή του Κράτους σε υποθέσεις καθαρά εκκλησιαστικού χαρακτήρα, όπως στην εκλογή Αρχιεπισκόπου, την οποία πρέπει να επικυρώσει η Πολιτεία με πράξη διορισμού, ενώ στη διαδικασία εκλογής παρίσταται υποχρεωτικά ο Υπουργός Παιδείας ο οποίος είναι αρμόδιος για να επιλύσει και τυχόν ενστάσεις των ιεραρχών για τη διαδικασία!

Κανένα μέρος δεν θέλησε ουσιαστικά τον διαχωρισμό, αν και προοδευτικές φωνές ακούγονταν και από τα δύο μέρη κατά καιρούς. Όμως όλες οι κινήσεις ήταν ελλιπείς ή προσχηματικές. Είναι αδήριτη ανάγκη, αυτό το «κουβάρι» επιτέλους να «ξεμπερδευτεί».

Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη τα εξής δεδομένα:

1. Η Εκκλησιαστική περιουσία ανήκει σε χιλιάδες νομικά πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου. Όταν ο «νόμος Τρίτση» προσπάθησε να κρατικοποιήσει κάποια από αυτά, 10 μονές κατέφυγαν στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και δικαιώθηκαν, καθώς η περιουσία ενός ΝΠ προστατεύεται ακριβώς όπως και η ατομική περιουσία ενός φυσικού προσώπου.

2. Σύμφωνα με το άρθρο 51 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, η κυριότητα κρίνεται με βάση το δίκαιο της εποχής που εκτήθη. Δηλαδή ένα ακίνητο που αποκτήθηκε επί τουρκοκρατίας, θα κριθεί με βάση τους νόμους που ίσχυαν στην τουρκοκρατίας, και όχι με βάση τους σημερινούς. Το ίδιο ισχύει και για τα βυζαντινά χρυσόβουλα.

3. Όποια νομοθεσία υποχρεώνει το Κράτος σε παροχές προς την Ορθόδοξη Εκκλησία δημιουργεί νομικό προηγούμενο για διεκδικήσεις και εκ μέρους άλλων εκκλησιών ή θρησκειών.

4. Η Εκκλησιαστική Περιουσία επί Τουρκοκρατίας δεν ήταν ακριβώς… εκκλησιαστική. Η Εκκλησία ήταν και πολιτικό εγκαθίδρυμα καθώς ασκούσε διοικητικά και δικαστικά καθήκοντα. Πολλά από αυτά τα καθήκοντα διευκολύνονταν με την παραχώρηση από μέρους του Σουλτάνου τεράστιων εκτάσεων γης, στις οποίες ζούσε μεγάλο μέρος πληθυσμού. Μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως ο Μωάμεθ ο Πορθητής, ενθρόνισε ως Πατριάρχη και Εθνάρχη τον Γεώργιο Γεννάδιο Σχολάριο, ο οποίος εξέφραζε την ομάδα των ανθενωτικών. Ο Μωάμεθ επέβαλε στο Οθωμανικό κράτος το σύστημα των μιλέτ, σύμφωνα με το οποίο κάθε έθνος θα ασκούσε διοίκηση, όπως το επιβάλλει η θρησκεία του. Έτσι, τα Πατριαρχικά δικαστήρια είχαν δικαιοδοσία σε όλες τις υποθέσεις που αφορούσαν τους Ρωμηούς σύμφωνα με τον κανονικό νόμο τών Βυζαντινών και με το αστικό και εθιμικό βυζαντινό δίκαιο. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν η κεφαλή του έθνους, ένας μιλέτ-μπασί, υπεύθυνος ενώπιον τού Σουλτάνου.

5. Όταν η Επανάσταση του 1821 δημιούργησε το ελληνικό Κράτος, το «πολιτικό» τμήμα των αρμοδιοτήτων της εκκλησίας πέρασε στη δικαιοδοσία του νέου Κράτους και θα ήταν αφύσικο η Εκκλησία να συνεχίσει να κατέχει όλες αυτές τις εκτάσεις στις οποίες περιλαμβάνονταν π.χ. ολόκληρη η Πάτμος με τα γύρω νησιά, ολόκληρη η Πειραϊκή χερσόνησος και εκατομμύρια στρέμματα στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες (μόνο η Μονή Βατοπεδίου είχε στη Μολδαβία 1.500.000 στρέμματα!).

6. Η περιουσία της Εκκλησίας ανήκε όχι μόνο στην ιεραρχία αλλά και στους λαϊκούς οι οποίοι συμμετείχαν και ψήφιζαν για τη διαχείρισή της. Αυτό το καθεστώς ίσχυε από το 1833 και καταργήθηκε από τη δικτατορία του Μεταξά, χωρίς έκτοτε να επαναφερθεί. Προφανώς η διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας αποκλειστικά από τους κληρικούς και τους ιεράρχες αλλά και το κράτος το ίδιο ήταν πολύ «βολική» και για τους μετά τον Μεταξά.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
[...]
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα και στο θέμα της σχέσης Κράτους – Εκκλησιών αποτελεί την «ανορθογραφία» της Ευρώπης.

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

Προτείνουμε πλήρη ανεξαρτησία και αυτονομία της εκκλησίας, η οποία σημαίνει ότι:

- Το Κράτος δεν θα έχει πλέον καμία ανάμειξη στα εσωτερικά της Εκκλησίας, η οποία θα αποφασίσει πώς θα διοικείται, πώς θα εκλέγει τους αρχιερείς και τον Αρχιεπίσκοπο χωρίς να χρειάζεται επικύρωση από κανέναν. Το Κράτος θέτει κανόνες δικαίου που ισχύουν για όλους τους πολίτες, ενώ η Εκκλησία θέτει κανόνες δικαίου που ισχύουν μόνο για τους πιστούς της. Αυτό ισχύει για κάθε αναγνωρισμένη Εκκλησία. Οι Εκκλησιαστικοί κανόνες δεν μπορούν όμως να αντιβαίνουν στους νόμους του κράτους (π.χ. να απαγορεύουν την μετάγγιση αίματος ή να επιβάλλουν τη σαρία ή την κλειτοριδεκτομή). Δεν επιτρέπεται ενδυμασία που καλύπτει το πρόσωπο ολόκληρο ή εν μέρει – επιτρέπεται μόνο το κάλυμμα της κεφαλής με μουσουλμανική μαντήλα.

- Καταργείται η υποχρέωση της Εκκλησίας να παραδίδει τα χρήματά της προς φύλαξη στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία μάλιστα, βάσει του ισχύοντος πλαισίου μπορεί να τα διαχειρίζεται εν λευκώ, χωρίς να ενημερώνει την ηγεσία της εκκλησίας για αυτό!

- Απεμπλέκεται σε τρία χρόνια το κράτος από την μισθοδοσία του κλήρου. Σ’ αυτά τα χρόνια ισχύει ένα μεταβατικό καθεστώς το οποίο έχει στόχο να δημιουργήσει το νομικό πλαίσιο, ώστε η Εκκλησία να αποκτήσει τα μέσα και τις δυνατότητες ώστε να διαχειρίζεται τα του οίκου της.
Κατά τη διάρκεια του μεταβατικού καθεστώτος, καταγράφεται με κάθε λεπτομέρεια η περιουσία κάθε νομικού προσώπου που ανήκει στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας και δημιουργείται Μητρώο Εκκλησιαστικής Περιουσίας. Αν και, όπως είπαμε, υπάρχουν πολλά ασαφή στοιχεία, μια μελέτη της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος το 1988, προσδιορίζει το σύνολο της αγροτικής (μόνο) περιουσίας της Εκλησίας σε 1.282.300 στρέμματα.
Από αυτά τα 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποι και τα 169.900 γεωργικές καλλιέργειες.
Αυτή η περιουσία δεν ανήκει μόνο στην Κεντρική Διοίκηση (Ιερά Σύνοδο), αλλά σε περισσότερα από 10.000 εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα και άλλα). Η Εκκλησία αποφασίζει για τον τρόπο αξιοποίησης αυτής της περιουσίας. Ορκωτοί λογιστές κάνουν έλεγχο στη διαχείριση των εσόδων από αυτή την περιουσία. Η μισθοδοσία και οι συντάξεις των κληρικών προέρχονται από πόρους της Εκκλησίας. Το πρώτο έτος το κράτος χρηματοδοτεί το 70% της μισθοδοσίας, το δεύτερο έτος το 40 %, το τρίτο έτος το 20% και από το επόμενο έτος την δαπάνη αναλαμβάνει αποκλειστικά η Εκκλησία.

-Κάθε φορολογούμενος συμπληρώνει προαιρετικά στη φορολογική του δήλωση, την εκκλησία στην οποία ανήκει και το ποσό που θα ήθελε να προσφέρει σε αυτή. Το κράτος εισπράττει τα ποσά και τα αποδίδει στις εκκλησίες χωρίς καμία παρακράτηση.

-Τα ακίνητα της Εκκλησίας που αποφέρουν εισόδημα φορολογούνται όπως για κάθε Έλληνα.

-Οι ναοί δεν φορολογούνται ως ακίνητη περιουσία αλλά πληρώνουν τα δημοτικά τέλη.

-Προσφορές πιστών δεν φορολογούνται.

-Δωρεές ακινήτων προς την Εκκλησία φορολογούνται με το ισχύον καθεστώς για κάθε δωρεά.

-Ο πολιτικός γάμος και ο θρησκευτικός παραμένουν ισόκυροι.

-Καταργείται ο, αντισυνταγματικός και προσβλητικός για την ελευθερία της έκφρασης, νόμος περί προσηλυτισμού.

-Θέματα καύσης νεκρών, βιοτεχνολογίας και γενικά επιστημονικά θέματα που αφορούν σε ηθικά ζητήματα ή αστικά δικαιώματα, τα χειρίζεται η πολιτεία με τους αρμόδιους συμβούλους της. Κάθε Εκκλησία έχει δικαίωμα να εκφέρει άποψη η οποία όμως δεν δεσμεύει την Πολιτεία.

-Καταργούνται όλοι οι νόμοι που προβλέπουν άμεση ή έμμεση οικονομική ενίσχυση της Πολιτείας (π.χ. ταφή αρχιερέων δημοσία δαπάνη) προς οποιαδήποτε Εκκλησία.

-Καταργούνται οι ορκωμοσίες πολιτικών αξιωματούχων ενώπιον αρχιερέων. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί και οι Βουλευτές ορκίζονται ενώπιον τριμελούς επιτροπής που αποτελείται από τον Πρόεδρο  του Αρείου Πάγου, τον πρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας και τον πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

-Διατηρείται ο θεσμός του στρατιωτικού ιερέα. Την μισθοδοσία του αναλαμβάνουν κατά το ήμισυ το Ελληνικό Κράτος και η Εκκλησία.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ

Ο ρόλος της παιδείας δεν είναι να προσφέρει θρησκευτική εκπαίδευση. Αυτό δεν γίνεται για το «χατήρι» κάποιων μειονοτήτων αλλά απλώς διότι η Δημόσια Παιδεία έχει άλλο ρόλο και άλλον προορισμό σε ένα σύγχρονο κράτος. Οι γονείς μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους όποια θρησκευτική εκπαίδευση θέλουν, είναι δική τους ευθύνη και όχι του σχολείου. Το μάθημα των θρησκευτικών γίνεται μάθημα θρησκειολογίας στο οποίο οι μαθητές έρχονται σε επαφή με την φιλοσοφία, τα κείμενα, την τέχνη, την ηθική των θρησκειών αλλά και τον ιστορικό τους ρόλο, θετικό ή αρνητικό.
Όσοι επιλέγουν το επάγγελμα του κληρικού μπορούν να το κάνουν αφού περατώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση όπως ο νόμος ορίζει, σε σχολές που θα προσφέρουν αμιγώς θρησκευτική εκπαίδευση – οι σχολές αυτές θα είναι αδιαβάθμητες.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Βάσει διεθνών συνθηκών την εποχή που το Άγιον Όρος έγινε τμήμα της ελληνικής επικράτειας υποχρεώθηκε το ελληνικό κράτος να αποδεχθεί ένα ιδιαίτερο διοικητικό καθεστώς. Οι Θέσεις μας βασίζονται στα εξής:
Το Άγιον Όρος Παραμένει αυτοδιοικούμενο τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Για θέματα τάξεως και ασφαλείας διορίζεται Πολιτικός Διοικητής από το Υπουργείο Εσωτερικών (και όχι από το Υπουργείο Εξωτερικών όπως, περιέργως/υπόπτως, γίνεται σήμερα).  Οι μοναχοί, οι οποίοι εγκαταβιώνουν στο Άγιον Όρος, αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια, μόνο για όσο διάστημα διαμένουν στο Άγιον Όρος. Εάν αποσχηματισθούν ή εγκαταλείψουν τις Μονές του Αγίου Όρους η ελληνική ιθαγένεια αφαιρείται.

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν ισχύει η σαρία (ο ιερός ισλαμικός νόμος). Στην Τουρκία, καταργήθηκε το 1926. Στην Ελλάδα ισχύει ακόμα! Η Συνθήκη της Λωζάνης (1923), την οποία επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν τη διατήρηση αυτού του αναχρονισμού, δεν αναφέρεται πουθενά σε εφαρμογή της σαρία – απλώς δεσμεύει τη χώρα μας να σέβεται τα έθιμα της μειονότητας για τα οικογενειακά ή προσωπικά ζητήματα των μελών της.

Οι διατάξεις της σαρία προσβάλλουν ευθέως πολλά θεμελιώδη δικαιώματα: την αρχή της ισότητας των φύλων, τη θρησκευτική ελευθερία, το συμφέρον των ανηλίκων, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη. Η άγραφη σαρία παραμένει αδιαφανής και διερμηνεύεται μόνο από τους μουφτήδες, κληρικούς χωρίς νομικές γνώσεις. Οι γιοι παίρνουν διπλό κληρονομικό μερίδιο από τις κόρες. Διαζύγιο δικαιούται μόνο ο άνδρας με απλή δήλωσή του, ενώ η γυναίκα σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις (σχιζοφρένεια, στειρότητα, εγκατάλειψη). Η ασήμαντη διατροφή αναγκάζει τις διαζευγμένες γυναίκες να καταφύγουν σε έναν νέο γάμο, χάνοντας έτσι άμεσα την επιμέλεια των παιδιών τους, η οποία σε κάθε περίπτωση από τα 7 έτη για τα αγόρια και από τα 9 για τα κορίτσια περνάει αυτομάτως στον πατέρα. Οι γάμοι ανηλίκων όχι μόνο επιτρέπονται, αλλά μέχρι το 2002 τελούνταν και δια αντιπροσώπου. Σπανίως τα δικαστήρια ελέγχουν τις αποφάσεις του μουφτή για αντισυνταγματικότητα, παρότι υποχρεούνται να το κάνουν. Σπανίως οι μουσουλμάνοι επιλέγουν να υπαχθούν σε αυτά, παρότι δικαιούνται να το κάνουν, καθώς αυτό θα σήμαινε εξοβελισμό από την κοινότητα. Η ελεύθερη βούληση καταργείται μαζί με την ισότητα, τη θρησκευτική ελευθερία και τη δυνατότητα του δικαίου να εξελίσσεται.

Αυτό το απαράδεκτο καθεστώς που κρατάει στην υπανάπτυξη την μουσουλμανική κοινότητα, οδηγώντας την στην αγκαλιά των εξτρεμιστών, θα καταργηθεί αμέσως, με υποχρεωτική υπαγωγή όλων των υποθέσεων που αφορούν μουσουλμάνους στα αστικά δικαστήρια.

Να γίνει και η εκκλησιαστική περιουσία μέρος της λύσης

Οικολόγοι Πράσινοι, 2/4/2012

Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε στη θρησκευτική ελευθερία, σεβόμαστε τις θρησκευτικές και άλλες πεποιθήσεις όλων των πολιτών, δεν παραγνωρίζουμε τις φιλανθρωπικές δράσεις της Εκκλησίας και των άλλων θρησκευμάτων. Προωθούμε όμως τον διαχωρισμό του κράτους από την Εκκλησία και τη θρησκευτική ουδετερότητα του ώστε να ανήκει εξ ίσου σε όλους τους πολίτες.

Παράλληλα επισημαίνουμε ότι η καλλιέργεια προνομιακών σχέσεων με την Εκκλησία από μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος, για ψηφοθηρικούς λόγους, νοθεύει τη δημοκρατία και συχνά δημιουργεί  καθεστώς αδιαφάνειας ή ακόμη και σκανδάλων όπως το Βατοπέδι.

Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης, με τις βαρύτατες θυσίες των πολιτών, είναι αυτονόητο ότι μέρος των θυσιών πρέπει να επωμιστεί και η Εκκλησία.

Στο πλαίσιο αυτό ζητάμε:

• Επανεξέταση, με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κράτους, του Νόμου 536/1945 για την ανάληψη της μισθοδοσίας των κληρικών από το Δημόσιο με αντάλλαγμα την κρατική φορολογία 35% στα έσοδα των ενοριών. Δεδομένου ότι η φορολογία αυτή ελάχιστα αποδόθηκε στην πράξη και τελικά καταργήθηκε το 2004 από την κυβέρνηση Σημίτη, θα πρέπει να εξεταστούν λύσεις με βάση τα ισχύοντα στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
• Καταγραφή όλων των ακινήτων ιδιοκτησίας της εκκλησίας και των εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ενορίες, μονές, κ.α., έλεγχος για τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα κάθε ακινήτου.
• Φορολόγηση των δωρεών κατά τα πρότυπα των άλλων μη κερδοσκοπικών Οργανισμών.
• Κανονική φορολόγηση όλων των εκκλησιαστικών ακινήτων που προορίζονται για οικονομική εκμετάλλευση (κτίρια, οικόπεδα, αγροτική γη), καθώς και των αντίστοιχων κινητών αξιών όπως μετοχές, ομόλογα, καταθέσεις.
• Κατάργηση όλων των προνομίων των ιεραρχών (φοροαπαλλαγές κ.λπ.)
• Κατάργηση των διατάξεων για τη Ναοδομία, που επιτρέπουν την έκδοση οικοδομικών αδειών χωρίς έλεγχο από τις δημόσιες υπηρεσίες. Επανεξέταση της νομιμότητας και αναδρομική φορολόγηση όλων των ακινήτων που έχουν οικοδομηθεί τυπικά ως εξωκλήσια, αλλά στην πραγματικότητα στεγάζουν χρήσεις κατοικίας ή επιχειρήσεων. Ιδιαίτερη έμφαση σε όσες παραβάσεις αφορούν δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις ή σε άλλες περιοχές με περιορισμούς δόμησης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε απαραίτητο, οι ρυθμίσεις αυτές να εφαρμοστούν εξίσου, τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και για τα άλλα θρησκευτικά δόγματα.

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (40)

Παρασκευή Ό., 43 χρονών, από την Αθήνα.

Θεός; Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.

Είμαι άθεη και το λέω ξεκάθαρα. Είμαι άθεη! Δεν πιστεύω σε θεούς ή σε άλλα υπερφυσικά μεταφυσικά και άλλα παρόμοια κουραφέξαλα όπως αστρολογία, ομοιοπαθητική και παρόμοιες βλακείες. Έρχονται συχνά μηνύματα που μου θέτουν ερωτήσεις σχετικά με την αθεΐα. Με αυτό το κείμενο θέλω να απαντήσω στην πρώτη και ίσως σημαντικότερη ερώτηση: Γιατί είσαι άθεη;

Ο πρώτος και κυριότερος λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία για την ύπαρξη οποιουδήποτε θεού.

Απέρριψα τον χριστιανισμό και άλλες μορφές θρησκείας από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Θυμάμαι όταν ήμουν 9-10 ετών, και σκεφτόμουνα πόσο ηλίθιες είναι οι ιστορίες για τον Αδάμ και την Εύα, και την πλημμύρα του Νώε. Ήμουν τυχερή κατά κάποιον τρόπο, επειδή ούτε η μητέρα μου ούτε ο πατέρας μου ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενοι, και η μόνη που προσπαθούσε να με πιέσει υπέρ της θρησκείας ήταν η γιαγιά μου.

Βαφτίστηκα χριστιανή ορθόδοξη που στην Ελλάδα όπως όλοι ξέρουμε είναι η επικρατούσα θρησκεία. Η χριστιανική ορθοδοξία είναι λίγο διαφορετική σε πρακτικές από άλλες χριστιανικές θρησκείες. Κατ' αρχήν ο τρόπος που ψέλνονται οι ύμνοι είναι τόσο απαίσιος που πραγματικά μόνο πονοκέφαλο μου φέρνουν. Είναι βασισμένοι στη λεγόμενη Βυζαντινή Μουσική, αλλά όταν ήμουν παιδί μόνο σαν φασαρία τους αντιλαμβανόμουν. Ακόμα και τώρα δεν τους αντέχω, μου προκαλούν σκέτο πονοκέφαλος.

Ας μην ξεχνάμε επίσης, πόσο βαρετό είναι να κάθεσαι στην εκκλησία! Να κάθεσαι χωρίς να μπορείς να κουνηθείς, και εκεί να ακούς αυτόν τον απαίσιο θόρυβο που θέλουν να ονομάζουν ύμνους. Να ακούς αποσπάσματα από την Αγία Γραφή που δεν καταλαβαίνεις επειδή είναι γραμμένα σε αρχαία ελληνική γλώσσα, την οποία το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων δεν καταλαβαίνει. Για όποιον πάντως θέλει μία μετάφραση της Αγίας Γραφής στα Ελληνικά, υπάρχει από την Ελληνική Βιβλική Εταιρεία. Όχι δηλαδή ότι αυτό το κείμενο διαβάζεται σε οποιαδήποτε γλώσσα! Έχω προσπαθήσει 3-4 φορές να το διαβάσω και, είτε μούρχεται να γελάσω με την ηλιθιότητα ή να κλάψω επειδή ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι αυτές οι ηλίθιες ιστορίες είναι ιστορική πραγματικότητα!

Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά μου με κουβαλούσε με το ζόρι στην εκκλησία, και όσο κι να αν πάλευα δεν γινόταν τίποτα. Εγώ άλλα ήθελα να κάνω, όπως να κοιμηθώ το πρωί της Κυριακής (τότε είχαμε σχολείο και τα Σάββατα). Η γιαγιά με ξυπνούσε και με τραβολογούσε στην εκκλησία. Πότε σταμάτησε αυτό; Πρέπει να ήμουνα 11 ή 12 χρονών.

Η γιαγιά μου με τραβολογούσε επίσης στους Χαιρετισμούς, πριν το Πάσχα. Αλλά οι Χαιρετισμοι είναι Παρασκευή, και τότε τις Παρασκευές το απόγευμα, την ίδια ώρα, παιζόταν στην τηλεόραση το «Διάστημα 1999». Αυτή η σειρά ήταν και είναι μία από τις αγαπημένες μου. Τότε δυστυχώς δεν υπήρχαν βίντεο να το γράψεις και να το δεις μετά, όποτε έχεις καιρό. Ήταν λίγο πριν από την εμφάνιση των πρώτων συσκευών βίντεο. Εγώ επέμενα να δω το «Διάστημα 1999», αλλά η γιαγιά μου με κουβάλησε με το ζόρι στους Χαιρετισμούς.

Φυσικά η γκρίνια μου δεν είχε τέλος. Μπορεί η εκκλησία να κέρδισε εκείνη την μάχη, αλλά εγώ κέρδισα τον πόλεμο. Δεν με ξανακουβάλησε κανείς στην εκκλησία από τότε. Το επεισόδιο της σειράς το είδα πολλά χρόνια μετά όταν βγήκε στο εμπόριο, και τώρα τα έχω αγοράσει σε DVD.

Υπήρχε από πάντα η σχέση μου και η αγάπη μου για την επιστήμη. Είναι μία από τις μεγάλες αγάπες μου και δεν έχω ποτέ σταματήσει να διαβάζω κάτι, ιδιαίτερα ότι αφορά την αστρονομία και τη φυσική. Οι βασικές μου επιρροές είναι Isaac Asimov, και όχι μόνο για την επιστημονική φαντασία που έγραψε, αλλά ιδιαίτερα για τα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης που διάβασα μικρή.

Ύστερα, ο Carl Sagan. Τι να πει κανείς για έναν επιστήμονα που έγραψε πάνω από 600 επιστημονικά άρθρα, και που η εκπομπή του, Cosmos, ακόμα και σήμερα, πάνω από 20 χρόνια μετά θεωρείται ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν ποτέ. Διάβαζα Asimov, και ήθελα να ασχοληθώ με την τεχνολογία, τους υπολογιστές, κλπ. Έβλεπα Cosmos και ήθελα να ασχοληθώ με την αστρονομία.

Φυσικά υπέστην και το Κατηχητικό• πάλι ιδέα της γιαγιάς μου να με αφήνει στο Κατηχητικό μετά την εκκλησία. Δεν μου άρεσε να πηγαίνω στην εκκλησία, φανταστείτε στο Κατηχητικό! Ποτέ δεν πήρα μία συγκεκριμένη απάντηση στο Κατηχητικό, όλο αγάπες του θεού, όλα όμορφα και καλά και τα άλλα σχετικά. Βέβαια, και οι «δασκάλες» του Κατηχητικού με συμπαθούσαν ιδιαίτερα, επειδή έκανα τις δύσκολες ερωτήσεις. Οπότε κάποια στιγμή, προς μεγάλη μου χαρά, αποφασίστηκε ότι το Κατηχητικό δεν μου ταίριαζε (αυτό συνέβη πριν από το επεισόδιο με τους Χαιρετισμούς).

Ένα από τα σημαντικά ζητήματα ήταν και το ζήτημα της ανισότητας των φύλων που προέρχεται από την θρησκεία. Ιδιαίτερα όπως μεγάλωνα και έμπαινα στην εφηβεία, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί με θεωρούσε η θρησκεία κατώτερη, μόνο και μόνο επειδή είμαι θηλυκού γένους. Ένα από τα πράγματα που με είχαν νευριάσει περισσότερο ήταν όταν μου είπανε ότι ο σκοπός στην ζωή μου ήταν να βρω έναν άντρα και να κάνω παιδιά! Κι αυτό μόνο και μόνο επειδή τα γεννητικά μου όργανα βρίσκονται μέσα στο σώμα μου και όχι έξω... Γνώριζα για το σεξ, οι γονείς μου μού εξήγησαν για το σεξ όταν μπήκα στην εφηβεία και άρχισα να έχω περίοδο.

Έχω μυαλό, έχω λογική, έχω κριτική σκέψη. Και αυτά ήταν τα εφόδια τα οποία με βοήθησαν να απορρίψω εντελώς τις θρησκείες, ιδιαίτερα από την εφηβεία, όταν άρχισα να σκέφτομαι περισσότερα πράγματα, να μπορώ να χρησιμοποιώ την λογική μου και την κριτική σκέψη. Από τότε πηγαίνω στην εκκλησία για γάμους, βαφτίσια, κηδείες κλπ., ίσως και στον Επιτάφιο μερικές φορές, περισσότερο τότε από παράδοση παρά επειδή τα πίστευα όλα αυτά. Φέτος, για Πάσχα έφυγα, πήγα στο Global Atheist Convention 2012 στην Μελβούρνη, το οποίο ήταν το Σαββατοκύριακο του Πάσχα, 13 έως 15 Απριλίου. Βέβαια πήγα στην Μελβούρνη λίγες μέρες νωρίτερα για να κάνω και λίγο τουρισμό.

Μία άλλη μεγάλη επιρροή που είχα σ’ αυτόν τον τομέα, που δεν κατάλαβα μέχρι πριν λίγο καιρό πόσο σημαντική ήταν, αφορούσε την καθηγήτρια φυσικών επιστημών, την κυρία Casotti. Οι περισσότεροι δεν την συμπαθούσαν, επειδή ήταν αυστηρή, αλλά ήταν πάντα δίκαιη, τουλάχιστον κατά την γνώμη μου. Μας έμαθε πραγματική επιστήμη, συμπεριλαμαβανομένης και της εξελικτικής θεωρίας. Ακόμα θυμάμαι το μάθημα γύρω από την Lucy, τον Australopithecus Afarensis, ένα σκελετό που βρέθηκε στην Αφρική το 1974.

Πριν από λίγα χρόνια, όταν πρωτοέγραψα αυτό το κείμενο στα αγγλικά, ήταν που θυμήθηκα ότι η κυρία Casotti μας είχε πει ότι ήταν άθεη. Και αυτό στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980. Αυτό το είχε πεί σε κάποια στιγμή εκτός διδασκαλίας, καθώς μιλούσαμε μαζί της 3-4 παιδιά. Κανένας δεν αντέδρασε ούτε αρνητικά ούτε θετικά, ήταν ένα σχόλιο που πέρασε απαρατήρητο τότε.

Πώς όμως συνειδητοποίησα ότι ήμουν άθεη; Σε μία περίοδο 4 ετών έχασα 4 ανθρώπους που αγαπούσα πολύ. Τον παππού μου από Altzheimer, την γιαγιά μου από φυσικά αίτια, τον πατέρα μου από καρκίνο και, αυτό που με πλήγωσε περισσότερο, την τότε 26 χρονών μικρή αδερφή μου (2007) από τροχαίο.

Τότε ήμουν θυμωμένη. Με τα πάντα και τους πάντες. Θεώρησα ότι ήταν κάποιο κοσμικό αστείο εις βάρος μου. Πάνω στον θυμό μου, τότε είπα ότι δεν πιστεύω σε θεούς ή κοσμικές δυνάμεις ή ονομάστε το όπως θέλετε. Μπορεί να ήταν πάνω στον θυμό μου, αλλά ήταν αλήθεια. Απλά χρειαζόταν να ξεπεράσω τον θυμό και όλον αυτόν τον πόνο, πριν μπορέσω να συνειδητοποιήσω πραγματικά τι πίστευα.

Αυτό ήταν μία αργή διαδικασία. Με βοήθησαν η οικογένειά μου και οι φίλοι μου σε αυτό. Όλη η οικογένειά μου ήταν πληγωμένη από αυτούς τους αλλεπάλληλους θανάτους, αλλά το ξεπεράσαμε μαζί. Και όσο ο καθένας μας να κρύφτηκε λιγάκι μέσα του, ο καθένας μας με τον τρόπο του βοήθησε τους υπόλοιπους. Ο πόνος μαλακώνει με τα χρόνια αλλά δεν φεύγει ποτέ. Πάντα υπάρχει μία μεγάλη τρύπα που δεν γεμίζει και δεν πρόκειται να γεμίσει όταν χάνεις ένα αγαπημένο πρόσωπο.

Global Atheist Convention 2012 στην Μελβούρνη

Τον Ιανουάριο του 2008, παρέλαβα ένα βιβλίο από το Amazon, το «The God Delusion» (Η περί θεού αυταπάτη) του Richard Dawkins. Είχα ακούσει για τον καθηγητή Dawkins ως βιολόγο, και ήμουν περίεργη για αυτό το βιβλίο.

Το βιβλίο δεν μου είπε κάτι καινούργιο. Είχα πολλές φορές χρησιμοποιήσει τα περισσότερα επιχειρήματα σε συζητήσεις με πιστούς, όπως η γιαγιά μου και άλλους γνωστούς και φίλους. Εκείνο όμως που έκανε ήταν να με βάλει σε σκέψεις, να βάλει τις σκέψεις μου σε μία λογική, και να με κάνει να καταλάβω ότι, όλον αυτόν τον καιρό, από τότε που ήμουν έφηβη ήμουν στην πραγματικότητα άθεη! Μέχρι εκείνη την στιγμή είχα προσκολληθεί σε μία ιδέα κοσμική δύναμης ή θεού ή πείτε το όπως θέλετε, που είχε νόημα μόνο για μένα και κανέναν άλλο. Κατάλαβα επίσης ότι χρειαζόταν να αποβάλλω και τα τελευταία παράλογα ταμπού που είχαν απομείνει.

Έτσι, δεν ξανανήστεψα τη μεγάλη εβδομάδα: δεν έτρωγα κρέας, όχι γιατί το ήθελα αλλά λόγω μίας παράλογης παράδοσης. Και φυσικά χωρίς κρέας προσωπικά, πεινούσα πολύ, και έτρωγα ό,τι βλακείες μπορούσα να βρω, πατατάκια, σοκολάτες και παρόμοια για να μπορέσω να αντεπεξέρθω στις ανάγκες του οργανισμού μου. Από τότε που σταμάτησα να το κάνω, είμαι πολύ καλύτερα και περισσότερο ευχαριστημένη με τον εαυτό μου.

Ύστερα ήρθε η ώρα της υποτιθέμενης βλασφημίας. Μα είχα βλασφημήσει πολλές φορές, όταν είχα επικρίνει την θρησκεία για τον παραλογισμό των ιστοριών της Αγίας Γραφής, για τον μισογυνισμό και όλα τα υπόλοιπα. Απλά υπήρχαν κάποια πράγματα που δεν έλεγα ή έκανα. Αλλά μας τέλειωσε και αυτό. Τα πρόσωπα της Αγίας Γραφής δεν είναι τίποτε άλλο από πρωταγωνιστές σε ένα βιβλίο, και μπορείς να τους επικρίνεις, να τους σατιρίσεις και κοροϊδέψεις όσο θέλεις. Sweet Fucking Zombie Jesus!!!!

Είμαι άθεη! Δεν πρόκειται να πιστέψω σε κανέναν θεό, χωρίς τα ανάλογα επιστημονικά στοιχεία. Ακόμα και εάν μου δώσουν τα επιστημονικά στοιχεία, θα πιστέψω ότι υπάρχει, αλλά ο σεβασμός και η αγάπη κερδίζονται. Δεν πρόκειται να σεβαστώ κανέναν θεό, δεν πρόκειται να αγαπήσω κανέναν θεό, χωρίς να το έχει κερδίσει με τις πράξεις του, αν βέβαια ποτέ υπάρξουν επιστημονικά στοιχεία ότι υπάρχει.

(βλέπε επίσης >>>)

Σχέσεις Κράτους και Εκκλησιάς

και Φορολόγηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας

Του Αλέξανδρου  Παλαμίδη από το Aristerok

To παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή ένα μίνι – ρεπορτάζ της γερμανικής ραδιοφωνίας σχετικά με τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις του ελληνικού κράτους με την Εκκλησία και η άποψη μου ζητήθηκε λόγω της συμμετοχής μου σε ομάδες του Facebook που ζητάνε την φορολόγηση της Εκκλησίας.  Η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος  αυτών των ομάδων είναι εν μέρη παραπλανητικός καθώς η Εκκλησία φορολογείται . Το ερώτημα όμως είναι : Φορολογείται επαρκώς και με ισονομία; Και εάν όχι γιατί όχι; Η προσωπική μου εκτίμηση και απάντηση είναι όχι και αυτό θα γίνει προσπάθεια να αιτιολογηθεί στη συνέχεια.

Βασικές απαλλαγές :

Με το ν. 3220/2004, η Εκκλησία απαλλάχθηκε από την υποχρέωση της εισφοράς 35% των εσόδων των ναών. Η εισφορά είχε θεσπιστεί το 1945, όταν το κράτος ανέλαβε να καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών και η Εκκλησία να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των ακαθάριστων εσόδων της, ποσοστό που το 1968 αυξήθηκε στο 35%.

Σχόλιο : Ενώ η πολιτεία συνεχίζει να καταβάλλει τους μισθούς περίπου 10.000 κληρικών η υποχρέωση της Εκκλησίας προς την πολιτεία έχει καταργηθεί.

Με το  νόμο 2459/97 απαλλάσσονται από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τα ακίνητα που χρησιμοποιούν ως λατρευτικοί χώροι.

Σχόλιο 1 : Βασισμένο στον ίδιο νόμο είναι η απαλλαγή από την καταβολή του εκτάκτου τέλους ακίνητης περιούσιας -το γνωστό χαράτσι- που επιβλήθηκε σε όλους τους κατόχους ακίνητης περιουσίας

Σχόλιο 2: Αυτό συμβαίνει για όλους τους λατρευτικούς χώρους  των αναγνωρισμένων θρησκειών εν Ελλάδι καθώς και για τους χώρους που ασκούνται φιλανθρωπικές δράσεις. Θέση μας είναι η εξαίρεση μόνο των χώρων που χρησιμοποιούνται για φιλανθρωπικές δράσεις (ορφανοτροφεία γηροκομεία, χώροι συσσιτίων κλπ)

Σχόλιο 3: Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι αναγνωρίζουμε και επιζητούμε το σημαντικό και εκτενές φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία της Ελλάδος. Όμως τα κριτήρια με τα όποια προσδιορίζεται ο χαρακτηρισμός της χρήσης ενός ακινήτου ως κοινωφελούς ή λατρευτικής δεν είναι ξεκάθαρα καθώς δεν υπάρχει σχετική νομοθεσία που να τα προσδιορίζει.

Με το ν. 3296/2004, η Εκκλησία απαλλάχθηκε από το φόρο 10% που επιβαρύνει τα εισοδήματα από την εκμίσθωση γαιών και οικοδομών των μητροπόλεων, των ναών, των μοναστηριών κ.λπ. Ειδικότερα, ο νόμος προέβλεψε για το οικονομικό έτος 2006 μείωση φόρου στο 7%, για το 2007 στο 4% και από το 2008 πλήρη απαλλαγή.

Σχόλιο 1 ) Η Εκκλησία σε σχετική ανακοίνωσή της αναφέρει ότι υποχρεούται σε  φόρο επί των εισοδημάτων από οικοδομές και εκμισθώσεις γαιών με συντελεστή 3%.

Σχόλιο 2) Και στην περίπτωση που ισχύει , ο συντελεστής 3% είναι πολύ χαμηλότερος από τον συντελεστή 10% που υποχρεούνται φυσικά πρόσωπα ή ΝΠΙΔ.

Σχόλιο 3) Δεδομένου ότι η Εκκλησιά αποτελεί το δεύτερος μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης (μετά το ελληνικό κράτος), με 1εκ 300.000 στρέμματα γης (στοιχεία Αγροτικής Τράπεζας)   καταλαβαίνουμε την απώλεια σε εισοδήματα του Ελληνικού κράτους

Τέλος  αξίζει να αναφερθεί ότι η αγοραπωλησία εκκλησιαστικών ειδών που γίνεται σε θρησκευτικούς χώρους δεν υπόκειται σε φορολόγηση διότι εξαιρέθηκαν από την υποχρέωση έκδοσης αποδείξεων ταμειακής μηχανής καθώς το εκκλησιαστικό παγκάρι εμπίπτει στο ν. 3220/2004.  Επιπλέον, σε γάμους, βαφτίσια  κλπ όταν δίνεται απόδειξη, δεν είναι απόδειξη παροχής υπηρεσιών αλλά δωρεάς ως προς τον ναό.

Σκάνδαλα με καταβολές δωρεών

Όσον αφόρα στις δωρεές ενώ η φορολογία ως προς την εκκλησία και γενικά τα κοινωφελή ιδρύματα είναι εξαιρετικά χαμηλή ( της τάξεως του 0.5 με 1 % )  ο δωρητής μπορεί να λάβει επιστροφή φόρου μέχρι και 40-45% επί της δωρεάς. Έτσι έχουμε φαινόμενα εικονικών δωρεών τα όποια δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένα.  Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο μετά από ελέγχους στη Β ΔΟΥ Πατρών αποκαλύφθηκαν εικονικές δωρεές 4 εκ € που απέφεραν στους δωρητές επιστροφή φόρου πλέον του 1,5 εκατ. € δημοσίου χρήματος. Αντίστοιχα πριν από λίγες ημέρες αποκαλύφθηκε παρόμοια υπόθεση στα Φάρσαλα με εικονικές δωρεές ύψους 1 εκ €.

Προφανώς αυτές οι πρακτικές δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο της εκκλησίας ούτε βεβαία των εκκλησιαστικών λειτουργών. Όμως το ζήτημα είναι γιατί δεν υπάρχει αυστηρό νομικό πλαίσιο για τις δωρεές και γιατί το κράτος και οι επιμέρους υπηρεσίες αυτού δεν προχωρούν αποτελεσματικά στους απαραίτητους ελέγχους. Δυστυχώς η απάντηση, όπως και σε πολλά από τα κακώς κείμενα της Ελλάδος, έγκειται στη διαπλοκή και στις σχέσεις πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων.

Ύψος περιουσίας

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την περιουσία της εκκλησίας είναι ότι  δεν υπάρχει καταγραφή της.

- Η Εκκλησία δεν έχει εκδώσει αντίστοιχη ανακοίνωση με αναλυτικά στοιχεία για την περιουσία των εκκλησιαστικών ΝΠΔΔ.

- Στο Εθνικό Κτηματολόγιο δεν προσήλθαν για να εγγραφούν η εκκλησία, οι μονές και τα σχετικά νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Η ακίνητη περιουσία της εκκλησίας υπολογίζεται σύμφωνα με την Αγροτική Τράπεζα σε ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες στρέμματα, ενώ το Υπουργείο Γεωργίας τα περιορίζει μόνο σε 855 χιλιάδες και από αυτά τα 422 είναι διακατεχόμενα.

[Διακατεχόμενες είναι εκείνες οι εκτάσεις για τις οποίες δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας ή υπήρχαν και χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.]

Κάποια άλλα στοιχεία :

Πρίν από 20 χρόνια οκτώ μονές που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον του νόμου Τρίτση (περί φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας) αποτιμούσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο ποσό των 8 τρισ δραχμών δηλαδή περίπου 22 δις €.

Υπολογίζουμε ότι υπάρχουν σχεδόν 8000 ενορίες και εκατοντάδες μοναστήρια, όποτε φαντάζεστε για τι ύψους ποσά μιλάμε.

Φυσικά το θέμα δεν είναι να μιλάμε με εικασίες, εκτιμήσεις και πρόχειρους υπολογισμούς. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να καταγραφεί η ακριβής περιουσία για  το καλό τόσο του ελληνικού κράτους όσο και τις ίδιας της Εκκλησίας.

Νομικό καθεστώς

Βεβαία η καταγραφή και επομένως η νόμιμη φορολόγηση προσκρούει σε ένα σημαντικό εμπόδιο. Αυτό της δαιδαλώδους οργάνωσης που υπάρχει εντός της εκκλησίας.  Εκατοντάδες Νομικά Πρόσωπα  που συναλλάσσονται μεταξύ τους, με κάποια από αυτά να έχουν ιδιαίτερο νομικό καθεστώς και ειδικό δίκαιο, συνθέτουν ένα περιβάλλον πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Ένα ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί επίσης, είναι το πόσα και ποια είναι αυτά τα Νομικά Πρόσωπα ώστε να υπάρξει διαφάνεια στην διοίκηση, την διαχείριση και τις συναλλαγές.

Μιλώντας για  διαφάνεια πρέπει να πούμε ότι σε όλα τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, οι δαπάνες θεωρούνται νόμιμες από τη στιγμή που θα αναρτηθούν στο «Διαύγεια». Η Εκκλησία για τις επί των οικονομικών κινήσεις της, όπως υποχρεούται ως ΝΠΔΔ, έχει μόλις 2 αναρτήσεις. Ευλόγα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα γιατί δεν αναρτώνται στο «Διαύγεια» οι οικονομικές κινήσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και όλων των εκκλησιαστικών ΝΠ;

Και εδώ λοιπόν είναι το σημείο που εισερχόμαστε στο ποια θα πρέπει να είναι η σχέση του κράτους με την εκκλησία.

Σχέσεις κράτους – εκκλησίας

Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα των ημερών μας θεωρούμε ότι απαιτεί επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας, καθώς και Κράτους -Αναγνωρισμένων Εκκλησιών και Θρησκειών, πάντα στο πλαίσιο του σεβασμού του ρόλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη ζωή και στην ιστορία της ελληνικής κοινωνίας. Από τις αποφάσεις του 1ου Συνεδρίου της ΔημΑρ, προκύπτουν με σαφήνεια οι θέσεις του κόμματός μας, έτσι όπως ομόφωνα ψηφίστηκαν από το σώμα.

Ανάμεσα σε άλλα, αίτημα των καιρών είναι ότι:

Το κράτος δεν θα πρέπει να εμπλέκεται σε ζητήματα εσωτερικής λειτουργίας της εκκλησίας όπως και η εκκλησίας με τη σειρά της δεν πρέπει να εμπλέκεται σε ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας του κράτους (όπως π.χ. το θέμα των ταυτοτήτων ή το θέμα των γάμων)

Έτσι προτείνουμε :

α) Την μετατροπή όλων των Εκκλησιών και Αναγνωρισμένων Θρησκειών σε Ν.Π.Ι.Δ. εκκλησιαστικού τύπου – sui generis, στα οποία η πολιτεία θα παρεμβαίνει αποκλειστικά στα ζητήματα που αφορούν στην προστασία της νομιμότητας.

β)  Την ένταξη των Θρησκευμάτων και όλων των Θρησκευτικών ζητημάτων στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών.

γ) Την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου από κάθε δραστηριότητα της δημόσιας ζωής.

δ) Τη σταδιακή κατάργηση της  μισθοδοσίας των ιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος με ταυτόχρονη επιστροφή στην εκκλησία περιουσιακών στοιχείων που της ανήκουν. Η μισθοδοσία των ιερέων καμίας Εκκλησίας δεν μπορεί να βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Σχέσεις εκκλησιαστικών – πολιτικών παραγόντων

Όπως θα έχει γίνει κατανοητό στη μέχρι τώρα αναφορά μας, πολλά από τα προβλήματα προέρχονται από μεροληπτικές συμπεριφορές ως προς την Εκκλησία των πολιτικών παραγόντων.  Είναι γνωστές οι προνομιακές αλλά και οι διαπροσωπικές σχέσεις που έχουν πολιτικοί από σχεδόν όλους τους χώρους με παράγοντες της εκκλησίας.

Η επιρροή που ασκούν οι εκκλησιαστικοί λειτουργοί στο ποίμνιο τους δεν είναι αποκλειστικά για θέματα πίστης και  ηθικής αλλά επεκτείνεται και σε θέματα πολιτικής φύσης. Πιο συγκεκριμένα έχουμε εκλογές βουλευτών  μέχρι τοπικών δημοτικών συμβούλων λόγω της καλής τους σχέσης με την εκκλησία της περιοχής που εκλέγονται. Οι εκκλησιαστικοί λειτουργοί επιδιώκουν να έχουν πολιτική επιρροή και θεωρούν ότι μπορούν και πρέπει να εμπλέκονται στη διακυβέρνηση του τόπου.

Είναι γνωστή η διαμάχη του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου με τον Γιάννη Μπουτάρη κατά την περίοδο της υποψηφιότητας του δεύτερου ως Δημάρχου, ενώ ο ίδιος Μητροπολίτης είχε μιλήσει με τα θερμότερα λόγια για τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλο όταν ο τελευταίος ανέλαβε το υπουργείο οικονομικών, λόγω των θερμών προσωπικών τους σχέσεων.

Από την άλλη και οι πολιτικοί παράγοντες θέλουν να επεμβαίνουν στα εσωτερικά της εκκλησίας προωθώντας στην ιεραρχία δικούς τους ανθρώπους και αποσκοπώντας σε μελλοντικά οφέλη.

Η διαπλοκή ιερωμένων με πολιτικούς παράγοντες έχει προκαλέσει δεκάδες σκάνδαλα, με πιο τρανταχτό εκείνο του Βατοπαιδίου, και έχει κάνει περισσότερο από φανερό ότι οι σχέσεις πολιτείας – εκκλησίας δεν  είναι υγιείς.

Για να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος, είναι απαραίτητο πολιτεία και εκκλησιά να διαχωρίσουν τους ρόλους τους. Αυτό μπορεί να συμβεί με επαναπροσδιορισμό των μεταξύ τους σχέσεων, με τήρηση της ισονομίας για όλα τα αναγνωρισμένα Θρησκεύματα, πάντα φυσικά με απόλυτο σεβασμό στη θρησκευτική πίστη και επίγνωση της  ελληνικής ιστορίας και παράδοσης.

1)  Ο Αλέξανδρος Παλαμίδης είναι μηχανικός Η/Υ , μέλος της γραμματείας νέων της Δημ.Αρ. και υποψήφιος βουλευτής στη Β΄Αθηνών.

2) Πολλά ευχαριστώ στην Ελένη Λιντζαροπούλου για την πολύτιμη βοήθειά της στη συγγραφή αυτού του κειμένου. 

Πανάρχαιοι ιοί επιζούν στο ανθρώπινο DNA

Οι «ενδοεγενείς ρετροϊοί» ενσωμάτωσαν το γενετικό υλικό τους στους μακρινούς προγόνους μας

ΒΗΜΑ, 25/4/2012

Προϊστορικοί ιοί που ενσωμάτωσαν το γενετικό υλικό τους στο DNA των προγόνων μας επιζούν ακόμα και σήμερα μέσα στους ανθρώπους και πολλά άλλα θηλαστικά. Νέα διεθνής μελέτη προσδιορίζει τώρα το μηχανισμό που επέτρεψε σε αυτούς τους «ενδογενείς ρετροϊούς» να εξαπλωθούν σε ένα είδος εσωτερικής επιδημίας.

Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στην αμερικανική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, οι ερευνητές περιγράφουν τους ενδογενείς ιούς που εξέτασαν ως τους «υπερηγέτες του γονιδιώματος».

Ρετρό ιοί

Ένας από τους ιούς που εξετάστηκαν φαίνεται ότι προσέβαλε κάποιον πρόγονο των σημερινών θηλαστικών πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα βασίλευαν στον πλανήτη οι δεινόσαυροι. Ως αποτέλεσμα, το γενετικό υλικό του ιού ανιχνεύεται και στα 38 είδη θηλαστικών που εξετάστηκαν, από τους ανθρώπους και τα ποντίκια μέχρι τους ελέφαντες και τα δελφίνια.

Ένας διαφορετικός ιός της ίδιας κατηγορίας μόλυνε κάποιο προγονικό πρωτεύον θηλαστικό πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια και κληροδοτήθηκε αναλλοίωτος στον άνθρωπο, τον χιμπατζή και άλλα σύγχρονα πρωτεύοντα.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι ιοί δεν μεταδίδονται από άτομο σε άτομο όπως συνήθως -υπάρχουν μόνο υπό τη μορφή γενετικών αλληλουχιών που πολλαπλασιάζονται μέσα στο γονιδίωμα.

Όπως έδειξε η έρευνα, οι ιοί αυτοί έχασαν στην πορεία της εξέλιξης το γονίδιο env, το οποίο τους επέτρεπε να εισβάλλουν μέσα στα κύτταρα και να μεταδίδονται έτσι από άτομο σε άτομο. 

Η απώλεια του γονιδίου τους επέτρεψε τελικά πολλαπλασιάζονται απλά με το να εισάγουν αντίγραφα του εαυτού τους σε νέες θέσεις του γονιδιώματος, στο οποίο καταλαμβάνουν πλέον μεγάλη έκταση.

Σύμφωνα μάλιστα με προηγούμενη μελέτη του 2005, οι ενδογενείς ρετροϊοί αντιστοιχούν στο 8% της ανθρώπινης γενετικής αλληλουχίας.

Σε γενικές γραμμές, οι ενσωματωμένοι αυτοί ιοί είναι μάλλον ανενεργοί και δεν έχουν συνδεθεί με επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Υπάρχουν ωστόσο υποψίες για τον πιθανό ρόλο τους σε ασθένειες όπως η πολλαπλή σκλήρυνση (σκλήρυνση κατά πλάκας) και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.

Η επιδημία μέσα μας

Ρετροϊοί ονομάζονται οι ιοί των οποίων το γενετικό υλικό είναι μόρια RNA. Όταν ο ιός προσβάλει τα κύτταρα του ξενιστή, η γενετική αλληλουχία του RNA μεταγράφεται σε μόρια DNA που ενσωματώνονται στα χρωμοσώματα και γίνονται αναπόσπαστο τμήμα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ρετροϊού είναι ο HIV.

Στην περίπτωση των αρχαίων ενδογενών ρετροϊών, το ιικό γενετικό υλικό κληροδοτείται από γενιά σε γενιά παραμένοντας σε λανθάνουσα κατάσταση. Στην πορεία του εξελικτικού χρόνου, όμως, οι γενετικές αλληλουχίες του ιού ενεργοποιούνται εκ νέου και πολλαπλασιάζονται εισάγοντας αντίγραφα των εαυτών τους σε άλλα σημεία του γονιδιώματος. 

Μοιάζουν έτσι με τα λεγόμενα «μεταθετά στοιχεία», αλληλουχίες που μπορούν να πηδούν από ένα σημείο του γονιδιώματος σε άλλο.

Σε κάθε περίπτωση, ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός των ρετροϊών μέσα στο DNA μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος επιδημίας.

«Αυτή είναι η ιστορία μιας επιδημίας μέσα στο γονιδίωμα κάθε ζώου -μια ιστορία που ξεκίνησε πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα» σχολίασε στο BBC ο Ρόμπερτ Μπέλσο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

«Υποψιαζόμαστε ότι οι ιοί αυτοί αναγκάστηκαν να πάρουν μια απόφαση: είτε να διατηρήσουν την "ουσία" των ιών και να εξαπλώνονται ανάμεσα στα ζώα και τα είδη, είτε να αφοσιωθούν σε ένα συγκεκριμένο γονίδιο και να εξαπλωθούν ανεξέλεγκτα μέσα του».

Όπως εξηγούν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους, «δανειστήκαμε απλά επιδημιολογικά και οικολογικά μοντέλα και δείξαμε ότι η ρετρομετάθεση και η απώλεια του env είναι το χαρακτηριστικό που επέτρεψε στους ενδογενείς ρετροϊούς να γίνουν οι υπερηγέτες του γονιδιώματος».

Ο Δρ Μπέλσο διευκρινίζει ότι δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για τις επιπτώσεις αυτής της επιδημίας, εκτιμά όμως ότι ίσως υπάρχει σχέση με κάποιες ασθένειες, η οποία δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτή.

Φαίνεται όμως ότι τα γονίδια των ιών έπαιξαν και κάποιο θετικό ρόλο στην ανθρώπινη εξέλιξη: Γονίδια ενδογενών ρετροϊών έχουν βρεθεί να ενεργοποιούνται στη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το γονίδιο ervwe1, το οποίο συμμετέχει στο σχηματισμό του πλακούντα.

Κλασικός αντιδραστικός ο Αντωνάκης...

Να απενοχοποιηθούν έννοιες, όπως ο Θεός, η πατρίδα και η επιχειρηματικότητα ζήτησε ο Αντ.Σαμαράς

Τη δέσμευσή του για μια εθνική πολιτική για τον πολιτισμό υπογράμμισε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος μίλησε σε ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, στον χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. 

Ο κ. Σαμαράς κάλεσε τους ανθρώπους του πνεύματος να σταθούν μπροστά του και όχι δίπλα του, καθώς, όπως είπε χαρακτηριστικά, είναι αυτόφωτοι. Ζήτησε από τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών να βοηθήσουν, έτσι ώστε να απενοχοποιηθούν όροι και έννοιες, όπως είναι η πατρίδα, ο Θεός, η επιχειρηματικότητα, η ανάπτυξη και η ασφάλεια, λέγοντας πως «ο κόσμος πιστεύει περισσότερο σε εσάς από ό,τι στους πολιτικούς και σας καλώ να δείξετε αλληλεγγύη».

Ο πρόεδρος της ΝΔ παρουσίασε την πρότασή του για ένα ενιαίο υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, ενώ αναφέρθηκε και στην ανάγκη να δημιουργηθεί ένα μεγάλο πολιτιστικό πάρκο στην περιοχή από το Αρχαιολογικό Μουσείο μέχρι το Πολυτεχνείο, έργο που, όπως είπε, μπορεί να γίνει με χορηγίες. Παράλληλα, χαρακτήρισε ψεύτικο το δίλημμα μεταξύ προοδευτικής ή συντηρητικής ατζέντας και ζήτησε τη σύνθεση, την οποία θεωρεί εφικτή.

Την Πέμπτη, θα παρουσιάσει, στο Ζάππειο, τις προτάσεις του για τη διακυβέρνηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, ενώ το βράδυ θα μιλήσει σε συγκέντρωση οπαδών του κόμματος στη Σπάρτη.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ναι, δεν υπάρχει συντηρητικός και προοδευτικός! Όποιος κατεβαίνει με συνθήματα του μακαρίτη Αβέρωφ, μπορεί να είναι και προοδευτικός, αν και ο Μετσοβίτης καιροσκόπος ήταν και τίποτα συγκεκριμένο... Και είναι ενδιαφέρον ότι θεός, πατρίδα, επιχειρηματικότητα, κέρδος κτλ. κτλ. χρειάζονται «απενοχοποίηση»... Ποιος τα δυσφήμισε άραγε τόσες δεκαετίες και απαιτείται τώρα ρεκτιφιέ;

Η πίστη στο Θεό μειώνεται σχεδόν παντού

Περισσότερο πιστές οι μεγαλύτερες ηλικίες και οι αναπτυσσόμενες καθολικές χώρες

BHMA, 19/4/2012

Οι κάτοικοι των Φιλιππίνων είναι οι πιο πιστοί στον κόσμο, αντίθετα με τους Σκανδιναβούς ή τους κατοίκους των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, προκύπτει από αμερικανική έρευνα στην οποία επισημαίνεται ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι εκείνοι που πιστεύουν περισσότερο στο Θεό.

Οι χώρες που πιστεύουν πιο πολύ στο Θεό είναι συχνά οι καθολικές, ειδικά οι αναπτυσσόμενες χώρες. Σε αυτές προστίθενται οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Κύπρος, σύμφωνα με την έρευνα του πανεπιστημίου του Σικάγο, η οποία βασίζεται σε διεθνείς μελέτες σε 30 χώρες, το 1991, το 1998 και το 2008.

Το 94% των Φιλιππινέζων «πάντα» πίστευε στο Θεό και ακολουθεί το 88% των Χιλιανών, το 81% των Αμερικανών σε αντίθεση με το 13% των Γερμανών από την πρώην Ανατολική Γερμανία και το 20% των Τσέχων.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι περισσότερο... άθεες χώρες είναι οι Σκανδιναβικές και αυτές του πρώην ανατολικού μπλοκ, με εξαίρεση την Πολωνία. Το μεγαλύτερο ποσοστό άθεων καταγράφεται στους κατοίκους της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, το 59% των οποίων δηλώνει ότι δεν πίστευε ποτέ στο Θεό. Στη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 24%. Η πίστη στο Θεό μειώνεται παντού εκτός από τη Ρωσία, την Σλοβενία και το Ισραήλ.

Γενικά, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι εκείνοι που πιστεύουν περισσότερο. Κατά μέσο όρο, το 43% των ανθρώπων άνω των 68 ετών είναι σίγουροι πως υπάρχει Θεός. Στους μικρότερους των 27 ετών το ποσοστό αυτό είναι 23%.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες το 54% των νέων είναι σίγουροι ότι υπάρχει Θεός έναντι 66% των μεγαλύτερων σε ηλικία. Στη Γαλλία το ποσοστό για τους νέους είναι 8% και για τους μεγαλύτερους 26%, ενώ στην Αυστρία τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 8% και 32%.

Σύζυγος με άλλες 64 γυναίκες...

Σε παλαιότερη ανάρτηση έγινε αναφορά στη δίωξη στις ΗΠΑ εναντίον του Ουόρεν Τζεφς, αρχηγού της χριστιανικής ομάδας των μορμόνων που έχει 60 συζύγους. Τώρα έχει βγει στη δημοσιότητα μία από τις «συζύγους» του και καταγγέλει τους καταναγκασμούς και ττους χτιστιανικούς εξευτελισμούς που υπέστη για πολλά χρόνια: 

Σε ηλικία 19 ετών, η Ρεμπέκα Μούσερ, αναγκάστηκε, με πρωτοβουλία του πατέρα της, να παντρευτεί τον Ρουλόν Τζεφς, τον 85χρονο ηγέτη της εξτρεμιστικής πολυγαμικής αίρεσης των Μορμόνων, την οποία στη συνέχεια ανέλαβε ο γιός του, Ουόρεν. Για επτά χρόνια, κακοποιείτο σεξουαλικά από τον αρχηγό, ο οποίος ήταν παντρεμένος με άλλες 64 γυναίκες!

Όταν πέθανε το 2002, στην ηλικία των 92, η Μούσερ δραπέτευσε από την «Φονταμενταλιστική Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των τελευταίων ημερών» και άρχισε να διώκει τα μέλη της αίρεσης. Είχε καταθέσει 20 φορές και βοήθησε τους ομοσπονδιακούς εισαγγελείς να κερδίσουν 11 καταδίκες.

Μεταξύ άλλων, η δυναμική γυναίκα κατάφερε να στείλει στη φυλακή τον Γουόρεν Τζεφς, ο οποίος ανέλαβε την ηγεσία της αίρεσης μετά το θάνατο του πατέρα του. 

Ωστόσο, προτού δραπετεύσει, ο σύζυγός της κατείχε και το σώμα και τη ψυχή της άτυχης γυναίκας.

Σήμερα, η Ρεμπέκα Μούσερ, 36 ετών, αποκαλύπτει για πρώτη φορά τα 26 βασανιστικά της χρόνια στη κατακριτέα εξτρεμιστική οργάνωση. «Ο πατέρας μου «πούλησε» την αθωότητά μου. Σε όλη μου τη ζωή βρισκόμουν σε μια διαρκή κατάσταση φόβου, αγωνίας και σιωπής», δήλωσε.

Η αίρεση είχε διδάξει στις γυναίκες ότι ο μόνη δίοδο προς το παράδεισο αποτελεί η υπακοή στους συζύγους και ηγέτες τους, οι οποίοι – σύμφωνα πάντα με την οργάνωση – αποτελούν τους θεόπνευστους προφήτες. Δεν της επιτρεπόταν να κουρέψει τα μαλλιά της, ούτε και να επιλέξει τα ρούχα της.

«Μετά από επτά συνεχόμενα χρόνια σεξουαλικής παρενόχλησης, είχα απηυδήσει», τόνισε η Μούσερ. «Προτιμώ τη κόλαση από τον δικό σας παράδεισο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Ο Μέγας προφήτης και αρχηγός των μορμόνων έχει καταδικαστεί ήδη σε μερικές δεκαετίες φυλάκισης και έπονται αρκετές δίκες ακόμα!

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (39)

Περικλῆς  υιός Νικολάου!  Δάσκαλος ανθοδετικής, ζω στην Αυστραλία!

Ακούω στο όνομα Περικλῆς, εδώ και 50 χρόνια. Από χριστιανική οικογένεια, όπως όλοι μας άλλωστε, βαπτισμένος παρά την θέληση μου και χωρίς κάποιος να με ρωτήσει όταν ήμουν ακόμη ενός έτους, όπως  επιβάλλει το σύστημα. Μέσα στην ατυχία μου αυτή, φάνηκα τυχερός με το Ελληνικό όνομα που μου δώσανε.

Προχώρησα τη ζωή μου κατευθυνόμενος μέσα στο κανάλι που με είχαν εντάξει, μην μπορώντας να αποκλίνω της πορείας μου, αφού η επιτήρηση ήταν μεγάλη από τον περίγυρο. Οι χριστιανικές συνήθειες όπως από κάθε ελληνικό»  σπίτι,  έτσι δεν έλειπαν  και από το δικό μας. Με τα καντήλια μας, με τα θυμιατά μας, τις εικόνες μας, κλπ.

Οι γονείς μου και ειδικά ο πατέρας μου, δεν ήταν και από τους φανατικότερους χριστιανούς!  Όπως αργότερα κατάλαβα ήταν μόνο χριστιανός στην ταυτότητα, μιας και η συμπεριφορά του, ήταν αντίθετη με τους κανόνες της θρησκείας, δηλ. δεν πήγαινε στην εκκλησία παρά μόνο σε γάμους και βαφτίσια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν καλός άνθρωπος (ίσως για τους χριστιανούς όχι!).

Η μητέρα μου πιο κοντά στην θρησκεία, με τα ευχέλαια, τις νηστείες ευτυχώς  μόνο την μεγάλη εβδομάδα και αν θυμάμαι καλά και λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Με τα κόκκινα τα αυγά μας, τα τσουρέκια μας, τα λιβάνια μας, τα λαδάκια μας, τους αγιασμούς μας, και ότι άλλο πούλαγε και επέβαλε η θρησκεία αυτή.

Κάτι δεν μου πήγαινε καλά από πολύ μικρή ηλικία, από παιδί ακόμα, ήμουν άτομο με ελεύθερο και ανυπότακτο χαρακτήρα, δεν συμβιβαζόμουν όταν κάποιος ήθελε να μου επιβάλει κάτι. Όχι αγενής, απεναντίας ευγενικό παιδί με πολλές ευαισθησίες, και ανεπτυγμένο το πνεύμα της ομαδικότητας. Απλά, δεν μου άρεσε να κάνω ότι οι άλλοι μου επέβαλαν, και ότι κάνουν οι πολλοί

Έτσι είμαι και μέχρι σήμερα. Ένα από αυτά ήταν, ότι ποτέ μου δεν άφησα το παιχνίδι μου, για να τρέξω να φιλήσω το χέρι του παπά που πέρναγε, όπως έκαναν οι φίλοι μου. Ένιωθα μία απέχθεια στα άτομα αυτά, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω τότε  στην ηλικία που ήμουν. Στην εκκλησία πήγαινα υποχρεωτικά γιατί δεν μπορούσα, λόγω των καταστάσεων, να το αποφύγω, αφού πηγαίναμε όλα τα παιδιά με το σχολείο. Φυσικά οι δικοί μου δεν τολμούσαν να με υπερασπιστούν στο αίτημα μου να μην πηγαίνω, γιατί όπως κατάλαβα πολύ αργότερα, ήταν αδύνατον με τις καταστάσεις  που επικρατούσαν τότε (επταετία).

Το κλίμα μέσα στην εκκλησία δεν μου άρεσε, παρά μόνο η μυρωδιά από το λιβάνι, με έπιανε κατάθλιψη με όλα αυτά τα σκυθρωπά αγέλαστα πρόσωπα σκαρφαλωμένα σους τοίχους. Και εκείνο το μεγάλο μάτι στο κέντρο να παρακολουθεί και την ανάσα σου ακόμη.

Αργότερα πηγαίνοντας στο γυμνάσιο έκανα κάποιες διαπιστώσεις που σημάδεψαν την ζωή μου για μεγάλο διάστημα. Πολύ νωρίς κατάλαβα ότι το μάθημα της ιστορίας μου πήγαινε πολύ. Μου κράταγε το ενδιαφέρον σε υψηλό επίπεδο και η δίψα μου για κάτι περισσότερο ολοένα και μεγάλωνε. Το ίδιο ενδιαφέρον έδειξα και για το μάθημα των θρησκευτικών, με το ίδιο ερευνητικό μέγεθος! Οι πρώτες συγκρούσεις με το σύστημα δεν άργησαν όμως να έρθουν. Μιλάμε για την εποχή τότε που το μάθημα των θρησκευτικών είχε μεγάλη πέραση και οι θεολόγοι ακόμα περισσότερη, όσον αφορά  την επιρροή τους στο σύστημα.

Οι απορίες μου επάνω στο συγκεκριμένο μάθημα, στην αρχή ηχούσαν καλά στ’ αυτιά  των καθηγητών και το ενδιαφέρον τους να μου εξηγήσουν με γοήτευε, πολύ σύντομα όμως φάνηκε η διαφορά και έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο.

Στην εύλογη ερώτηση μου, πως συνεχίστηκε το ανθρώπινο είδος αφού ο Αδάμ και η Εύα έκαναν 2 αγόρια, και όχι μόνο αυτό, αλλά το ένα σκότωσε το άλλο… Η απάντηση του καθηγητή κοφτή και λιτή:  «Δηλαδή, εσύ τώρα αμφισβητείς το ιερό βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου γαϊδούρι;» Το δε ύφος βλοσυρό με όλους τους μύες του προσώπου του σε διέγερση.

Σε άλλη ερώτηση, ποιους εννοούσε ο θεός, όταν έλεγε στην Γένεση για τους πρωτόπλαστους να φύγουν από τον παράδεισο, για να μην φάνε καρπό και από το δέντρο της ζωής και γίνουν, «ως είς εξ ημών», δηλαδή σαν έναν από εμάς… Πόσοι ήταν οι θεοί, και με ποιους συνομιλούσε;  Η απάντηση η ίδια σχεδόν, με την διαφορά ότι αυτήν την φορά δεν με είπε γαϊδούρι, αλλά κάθαρμα και αναρχικό!

Και όταν ρώτησα, πώς του είχε διαφύγει του θεού η ύπαρξη μιας ολόκληρης πόλης, με ολάκερο τον πληθυσμό της, και εννοούσα την πόλη όπου κατέφυγε ο Κάιν μετά την δολοφονία του αδελφού του, όπου εκεί βρήκε και παντρεύτηκε την γυναίκα του, τη στιγμή που βάσει των γραφών δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι, πόσο μάλλον ολόκληρη πόλη με πληθυσμό! Εκείνη τη φορά αφού έφαγα ένα δυνατό χαστούκι στο πρόσωπο, ήταν και η αρχή της αποβολής μου από την τάξη!

Με τους συμμαθητές μου δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα, εκτός λίγων εξαιρέσεων που απέφευγαν να μου μιλάνε κατά την ώρα του διαλείμματος, κάτω από το άγρυπνο μάτι του καθηγητή επιτηρητή που είχαμε σε κάθε διάλειμμα. Εκτός σχολείου βέβαια είχαν μία πιο καλή στάση απέναντι μου, περιοριζόμενοι σε ένα απλό γεια!

Από την πρώτη κι’ όλας χρονιά στο μάθημα αυτό ήμουν μονίμως έξω από την τάξη! Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, επηρέαζε και την αντιμετώπιση μου από τους άλλους καθηγητές! Αυτό άρχισε να με ενοχλεί και να με κάνει να νιώθω άσχημα, σαν το μαύρο πρόβατο. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι, αν δεν πάω με τα νερά τους, γρήγορα θα έχω περισσότερα προβλήματα.

Οι γονείς μου προσπάθησαν να με συμβουλέψουν, ευτυχώς με καλό τρόπο μετά από υποδείξεις των καθηγητών μου, με χαριστική βολή πλέον από την κυρία γυμνασιάρχη, που με απείλησε, αν συνέχιζα με την ίδια συμπεριφορά να αντιδρώ και να φέρομαι κατά των θείων (απορίες, επαληθεύσεις), με αποβολή από τα γυμνάσια της Αττικής.

Στην προσπάθεια της να στηρίξει την άποψη (όχι προσωπική) που της είχε μεταφέρει ο καθηγητής θεολόγος, η κυρία γυμνασιάρχης δεν δίστασε να φορέσει το άγριο προσωπείο της και να εκτοξεύσει κατηγορίες του τύπου, ασέβεια προς τα θεία, ασέβεια στο πρόσωπο του καθηγητή, χαρακτηρίζοντάς με «καθοδηγητή του σκότους» και «αιρετικό στοιχείο». Ακόμα επέπληξε τους γονείς μου για την ανάρμοστη συμπεριφορά μου, λέγοντας προσβλητικά λόγια για τις αρχές που είχα από το σπίτι.

Η αλήθεια είναι ότι ο πατέρας μου δεν αντέδρασε δυναμικά, χειριζόμενος την κατάσταση διπλωματικά, έχοντας στο μυαλό του, ότι ήμασταν στην εποχή της δικτατορίας  και η αριστερή καταγωγή της οικογένειας τον δέσμευε!

Αφού την διαβεβαίωσε ότι δεν θα ξαναγίνει και ότι θα ακολουθήσει τις οδηγίες  της, ερευνώντας για τυχόν κακές παρέες και κυκλώματα άθεων, έφυγε νευριασμένος γιατί δεν μπόρεσε να της πει όλα αυτά που εκείνος θα ήθελα να πει στην περίπτωση αυτή! Βλέπετε Το γυμνάσιο της Αναλήψεως το χαρακτήριζαν σαν ένα από τα πρότυπα, και δεν ήθελαν να ρισκάρουν τον τίτλο με μαθητές σαν κι εμένα.

Αποφασίσαμε από κοινού με τους γονείς μου να πάρω μεταγραφή για το 8^ο Γυμνάσιο Παγκρατίου απ’ όπου και αποφοίτησα, σε ένα πολύ ήσυχο περιβάλλον, αφού κι εγώ είχα αλλάξει τακτική και η συμμετοχή μου στο μάθημα αυτό ήταν τυπική στα πλαίσια του «άκου και σκάσε»!

Η ζωή μου συνέχισε έτσι και μετά το σχολείο, στον ίδιο ρυθμό, μέχρι που απέκτησα τα 2 από τα 4 παιδιά μου. Είχα μία τυπική συναναστροφή με τον περίγυρο, για να αποφύγω την κατακραυγή του άθεου και του υβριστή, επειδή οι απορίες μου γύρω από τα θέματα της θρησκείας περίμεναν ακόμα απαντήσεις!

Κάποια στιγμή, μετά από μερικά χρόνια, είχα μία συνάντηση με έναν άνθρωπο άγνωστο σε μένα και στην γυναίκα μου, τον  μπάρμπα  Σταμάτη. Κάπου στα 80 χρόνια του καλοστεκούμενος, λεβέντης θα έλεγα, τον γνωρίσαμε ένα βράδυ σε μία ταβέρνα στο Πήλιο. Αγρότης όλα του τα χρόνια, μας έλεγε ότι το μεγαλύτερο ταξίδι που είχε κάνει στην ζωή του ήταν όταν πήγε στον πόλεμο.

Είπαμε πολλά εκείνο το βράδυ, ο άνθρωπος μας κέρασε κρασί περισσότερες από 3 φορές, γιατί  ήμασταν ξένοι στο χωριό του και ήταν υποχρεωμένος, όπως μας έλεγε. Πραγματικά μου έλυσε σχεδόν όλες τις απορίες που είχα από τότε που ήμουν παιδί, βασικά μου επαλήθευσε τις απαντήσεις που είχα βρει με το πέρασμα του χρόνου.

Από τα λόγια του μου έμεινε μία κουβέντα που μας είπε. Αφού μας εξήγησε, να μην περιμένουμε τίποτα από τον ουρανό. «Στη ζωή σας αυτό που ψάχνετε, αυτό θα βρείτε», μας είπε και  αναστέναξε. «Ήθελα  να ήμουν τώρα 20 χρονών, να πήγαινα στο πανεπιστήμιο και να πάρω την μόρφωση που χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει για να πορευτεί στην ζωή του με αξιοπρέπεια», συνέχισε! 

Για πέστα πιο απλά μπάρμπα Σταμάτη του λέω. «Τη γνώση ήθελα παιδί μου, τη γνώση, αυτό είναι που λείπει από τον άνθρωπο για να γενεί λεύτερος, είπε με έμφαση»!

Από τότε είμαι σε συνεχή προσπάθεια να ανασκαλίζω όσα μου έκρυβαν τόσα χρόνια, να βγω από το ψέμα που με είχαν μεγαλώσει, και να μπορέσω να δω το φως! Ξεκίνησα από τα βιβλία των «γραφών»,   την Παλαιά την Καινή Διαθήκη, τις Πράξεις, και ό,τι θεολογικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου προκειμένου να φωτίσω τις απορίες μου! Βιβλία που οι ίδιοι αυτοί που  ονομάζονται χριστιανοί, ούτε που τα έχουν ακουμπήσει, ίσως είναι και αυτός ο λόγος που παραμένουν πιστοί στα δόγματα!

Οι αντιφάσεις πολλές, τα παραμύθια τερατώδη, και τα θαύματα ανύπαρκτα σε βιβλία που γράφτηκαν σαν μαρτυρίες ανθρώπων οι οποίοι, πλην του Ιωάννη, δεν έζησαν οι  ίδιοι τα γεγονότα!

Μετά ήρθαν οι Έλληνες φιλόσοφοι, με τα απαγορευμένα κείμενα για πολλά χρόνια για το ευρύ κοινό να συμπληρώσουν το πάζλ των αντιφάσεων της θρησκείας! Σιγά σιγά με τη μελέτη, μπόρεσα να βρω την ελευθερία που μας έλεγε εκείνο το βράδυ ο μπάρμπα Σταμάτης!

Η ελευθερία που όλοι ψάχνουμε, την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, την ελευθερία από τους φόβους που μας δημιουργεί η κάθε θρησκεία, και πολύ περισσότερο η ορθοδοξία, της οποίας οι γραφές είναι βουτηγμένες μέσα στο αίμα εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων! Την ελευθερία από το επιβλητικό μάτι του θεού τους που παρατηρεί κάθε σου απρέπεια, αλλά είναι απών όταν τον χρειάζεσαι!

Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ… κρατήστε τις θρησκείες μακριά από εμένα, ΖΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

(βλέπε επίσης >>>)