Και έλεγαν «καλά να πάθουν»…

Συστηματική παραπληροφόρηση και υπόγειες ιδεολογικές διαπλοκές 

ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ, BHMA 24/11/2008

Αυτή τη φορά δεν κύλησε ο χρόνος. Δεν φαίνεται απόμακρη η 11 του Σεπτέμβρη. Δεν μπορούμε ακόμα να την κατατάξουμε, να την «εκλογικεύσουμε». Παραμένει για όσους δεν τους τυφλώνει το πάθος μια από τις λίγες εκείνες ημερομηνίες που ξέρουμε ότι αποτελούν ορόσημο και σταθμό χωρίς να ξέρουμε ποιου δρόμου, ποιας άλλης τραγωδίας. Ή άλλης εποχής. 

Έχουμε λοιπόν, ξαφνικά, εκείνη την ημέρα, τους δύο τεράστιους πύργους του Διεθνούς Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης που χτυπήθηκαν από αεροπλάνα της γραμμής, θύματα πειρατείας αυτά και οι επιβάτες τους. Οι πύργοι έπιασαν φωτιά και έπεσαν. Έχουμε την επίθεση, στο Πεντάγωνο. Και ένα τέταρτο αεροπλάνο που οι επιβάτες του κατάφεραν να αντιδράσουν και να πουν: θα πεθάνουμε, αλλά ας πεθάνουμε όρθιοι: μπόρεσαν έτσι να εμποδίσουν τους εγκληματίες πειρατές να χτυπήσουν άλλο στόχο. Ποιον; Τίποτε το βέβαιο. 

Ο απολογισμός: χιλιάδες νεκροί, άνθρωποι κάθε καταγωγής, που απλώς είχαν πάει στη δουλειά τους ή θέλησαν να ταξιδέψουν. Ζημιές τεράστιες. Ένα σκληρό χτύπημα στην παγκόσμια οικονομία με επιπτώσεις παντού, και στην Ελλάδα: να, αυτό το καλοκαίρι στον τουρισμό. Και μια στροφή μεγάλη στην πολιτική μιας σκληρής αμερικανικής συντηρητικής κυβέρνησης (μεγάλη η ατυχία) που αντιδρά στο πολεμικό χτύπημα σαν λαβωμένο αλλά πανίσχυρο και πολυμήχανο θεριό. Με ή και χωρίς συμμάχους. Τι να τους κάνει η Ουάσινγκτον που μόνο λόγια ξέρουν να λένε; Και συχνά πέρα από τους νόμους: να τι πέτυχαν οι τρομοκράτες.

Πώς αντιδράσαμε; Οι πολλοί είπαν για τους Αμερικανούς το θανατερό «Καλά να πάθουν». «Μα όχι, προς Θεού, τους λυπηθήκαμε», ισχυρίζονται τώρα οι δίγλωσσοι. Εχουμε όμως τα δικά τους λόγια, τότε, στοιχείο απόλυτο. Που υπογραμμίζει τις ντροπές τους. Ενας τολμηρός δημοσιογράφος και συγγραφέας, που τόσοι θέλησαν να εξοντώσουν, ο Μανώλης Βασιλάκης, μάζεψε το υλικό, το ταξινόμησε, το σχολίασε και να το εκπληκτικό του βιβλίο που, με πρόλογο ενός άλλου τολμηρού, του Στέφανου Μάνου, κυκλοφορεί με τον τίτλο «Καλά να πάθουν» από τις εκδόσεις «Γνώσεις». Μια συμβουλή: ζητήστε το επίμονα· θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις δημοσιογραφικές σχολές. 

Μας τα θυμίζει όλα, τα μαύρα και τα άσπρα, το βιβλίο αυτό των πεντακοσίων σελίδων που διαβάζεται μέσα σε λίγες ώρες. Τη συστηματική παραπληροφόρηση που μας είχε κατακλύσει, τις υπερβολές, τους φανατισμούς. Και τις υπόγειες «ιδεολογικές» διαπλοκές. Την πολιτική μας κακοδαιμονία που είναι και εθνικά ηλίθια. 

Και ποια ήταν η αντίδραση πέρα από την κρυφή βοή στα δημοσιογραφικά γραφεία; Ένα γελοίο συλλογικό κείμενο κάποιων συνδικαλιστών του χώρου και της μιζέριας μας (και όχι των «ενδιαφερομένων», πού τέτοια τόλμη!) που χαρακτηρίζει το βιβλίο «μακαρθικό» και ισχυρίζεται ότι περιέχει «μαύρες λίστες» προγραφών κατόπιν… παραγγελίας των ιμπεριαλιστών. Δηλαδή τι; Τρόμαξαν τα «παιδιά» διαβάζοντας ξανά τα όσα είχαν γράψει με την υπογραφούλα τους; Με το σύστημα που έμαθαν από τόσα χρόνια τώρα με Μακεδονικά και Σερβίες, με Ιμια και Οτσαλάν; Σε παράνομες εφημερίδες τα έγραφαν και με ψεύτικες υπογραφές ώστε να διαμαρτύρονται για την «αποκάλυψη»; Αν είχαν κάποιο κουράγιο, θα έβγαιναν οι ίδιοι και θα έλεγαν: «ναι, εγώ τα έγραψα αυτά, τα πιστεύω, να γιατί». 

Προφανώς το κουράγιο αυτό δεν το έχουν. Ολοι οι άλλοι όμως, το βιβλίο αυτό έχουμε κάθε συμφέρον να το διαβάσουμε. Θα μάθουμε πολλά. Και για τον εαυτό μας. Μεταξύ άλλων, θα θυμηθούμε τι εστί πολιτικό κριτικό πνεύμα. Και θα τιμήσουμε έτσι, για πρώτη ίσως φορά, τα χιλιάδες θύματα της 11 του Σεπτέμβρη – μαζί τους και τους τόσους Ελληνες που χάθηκαν, μαζί με τους άλλους. Εκεί. Τους το οφείλουμε έστω και τώρα.

---

Λίστα των περίπου 3.000 θυμάτων στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης λόγω της κατάρρευσής τους, μετά την πρόσκρουση σ' αυτούς δύο αεροπλάνων που είχαν απαχθεί μαζί με τους επιβάτες τους;
https://www.911memorial.org/names-memorial-0