του Αλέξανδρου Σκούρα, Liberal.gr, 24/5/19
Πριν λίγες μέρες ο πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Αγρίνιο, χρησιμοποίησε μία γνωστή φράση του Μάο Τσετούνγκ. «Σιγά μη λυγίσει ο λαός απέναντι σε αυτούς που παριστάνουν τους λέοντες αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από χάρτινες τίγρεις» είπε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για τους αντιπάλους του.
Ως ηγέτης μίας παράταξης που ισχυρίζεται ότι έχει δημοκρατικές ανησυχίες, θα περίμενε κανείς να βρει στο λόγο του πρωθυπουργού λίγη αίσθηση ντροπής, λίγο σεβασμό προς τα εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους χάρη στο όραμα του ολοκληρωτικού ηγέτη της Κίνας, Μάο Τσετούνγκ.
Όμως, η αναφορά του κ. Τσίπρα στον Μάο δεν ήρθε σε μία τυχαία στιγμή. Σαν χθες, 23/5 του 1958, ο Μάο έδωσε το έναυσμα για μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες - αν όχι τη μεγαλύτερη - της ανθρώπινης ιστορίας, το «Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός». Το μεγάλο άλμα, στα μάτια του κομμουνιστή ηγέτη - δικτάτορα της Κίνας ήταν η εκβιομηχάνιση της κινεζικής οικονομίας.
Η ανικανότητα του ιδίου και των συμβούλων του να αντιληφθούν τις αδυναμίες του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας οδήγησαν στον θάνατο έναν δυσθεώρητο αριθμό ανθρώπων. Οι πιο συντηρητικές προβλέψεις μιλούν για 15 εκατομμύρια νεκρούς από την πείνα και την ασσυτία ενώ οι περισσότερες και ευρύτερα αποδεκτές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών Κινέζων ιστορικών, μιλούν για 60 εκατομμύρια.
Πάρτε μία ανάσα και αναλογιστείτε ότι ο άνθρωπος που εγκαλεί τους πολιτικούς του αντιπάλους (και όχι μόνο) για ακραίους νεοφιλελευθερισμούς, συστήματα Πινοσέτ, και άλλα αντίστοιχα φαιδρά, πριν λίγες μέρες μνημόνευε τον σφαγέα ενός πληθυσμού που ισοδυναμεί με έξι Ελλάδες.
Για να αποκτήσουμε λίγο αίσθηση της κλίμακας, που δεν χωράει στον ανθρώπινο νου, ο Β’ Παγκόσμιος στοίχισε συνολικά τις ζωές σε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους αν συμπεριλάβουμε τις στρατιωτικές και τις πολιτικές απώλειες. Φανταστείτε πως θα αντιδρούσε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και γενικότερα η αριστερά αν κάποιος πολιτικός τους αντίπαλος χρησιμοποιούσε ρητά και φράσεις ενός ανθρώπου που ευθύνεται για τόσο πόνο και θάνατο όπως ο Μάο.
Αρκετά όμως με τον κ. Τσίπρα. Μας αρκεί που έχει το θάρρος της γνώμης του και ανοιχτά δηλώνει την εκτίμηση και το θαυμασμό του προς τους ηγέτες του κομμουνισμού που σκόρπισαν φτώχεια και θάνατο στον πλανήτη με κύρια θύματα, στην περίπτωση του Μάο, τους φτωχούς, τους αγρότες και τους εργάτες.
Το ζητούμενο σήμερα είναι να φροντίσουμε αυτές οι ημερομηνίες να μην περνούν απαρατήρητες. Τα παιδιά μας πρέπει να γνωρίζουν τι θα πει Μάο και τι θα πει «μεγάλο άλμα προς τα εμπρός» αν θέλουμε να μείνουν μακριά από τις απεχθείς ιδέες του ολοκληρωτισμού.
Ίσως μια καλή ιδέα για μία επόμενη κυβέρνηση να είναι η ανάδειξη της 23ης Μαΐου ως ημέρα μνήμης για τα θύματα του Μαοϊκού κομμουνισμού. Ενδεχομένως και η προσθήκη μίας ακόμα ημέρας για τα θύματα του σταλινισμού να ήταν ευπρόσδεκτη αλλά εκεί οι ημερομηνίες που σήμαναν τον θάνατο, την καταπίεση, και την πείνα υπήρξαν περισσότερο διασπαρμένες.
