Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη

του Ευ. Βενιζέλου, 29/7/2018

Έχει συνείδηση ο κ. Τσίπρας τι σημαίνει η φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» και μάλιστα ακέραιη, δηλαδή στο σύνολό της; Έχει συνείδηση πως αυτό που είπε είναι «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη και παραμένω στην εξουσία, αλλά καλώ τους πολίτες να μου καταλογίσουν την πολιτική ευθύνη των τραγικών γεγονότων στη συνείδησή τους και στις εκλογές»;

Νομίζει προφανώς ότι ανάληψη πολιτικής ευθύνης είναι μια ρητορική υπεκφυγή αναμένοντας να ξεχαστούν τα γεγονότα. Να ατονήσουν. Να αλλάξει το επικοινωνιακό πλαίσιο. Γιαυτό έφτασε με τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου στο ύψιστο σημείο πολιτικής ύβρεως. Ανέλαβε με άνεση την «πολιτική ευθύνη» και ταυτοχρόνως «αμνήστευσε» πολιτικά τον εαυτό του και τους υπουργούς του.

Τέλεσε πολιτικό «ευχέλαιο» για να του «συγχωρεθούν» οι ευθύνες για την τραγωδία στο Μάτι, χωρίς να τις προσδιορίζει, να τις εξειδικεύει και άρα να τις καταλογίζει. Με μια γενική πολιτική δήλωση όχι θαρραλέα, αλλά θρασεία. Αυτό που είπε ήταν ότι φταίνε οι «προηγούμενοι» σε βάθος δεκαετιών. Φταίει το «φαύλο κράτος» της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ. Αυτού του ΠΑΣΟΚ του οποίου διεκδικεί τη συνέχεια, το κοινωνικό ακροατήριο και την αρχαϊκή ιδεολογική ταυτότητα. Αυτής της δεξιάς με εμβληματικούς κύκλους της οποίας συμπράττει.

Επάλειψε το μέτωπό του με το επικοινωνιακό «έλαιο» της αυτοσυγχώρεσης, γιατί η θεωρία του είναι ότι εξ ορισμού, ανθρωπολογικά, η «αριστερά» που εκφράζει ο κ. Τσίπρας «δεν είναι σαν τους άλλους», δεν έχει ευθύνη για το παρελθόν ούτε πρόκειται να αναδεχθεί ποτέ καμία ευθύνη για το παρόν και το μέλλον. Σε αυτή την αυτοκαθαρτήρια ολοκληρωτική θεωρία συμπεριλαμβάνονται και οι συνοδοιπόροι, οι ομογάλακτοι αδελφοί όπως ο κ. Καμμένος. Έδωσε δε το βαμβάκι και στους υπουργούς του να επαλείψουν και αυτοί το «καθαρό μέτωπο» τους με το έλαιο της αυτοεξαλειφόμενης πολιτικής ευθύνης που είναι προφανώς «αντικειμενική». Είναι η «ευθύνη των άλλων», των προηγούμενων κυβερνήσεων, των ίδιων των πολιτών που έκτισαν «αυθαίρετα» και άρα - έτσι τους είπαν - ανέλαβαν τον κίνδυνο να καούν ζωντανοί με τα παιδιά τους! Δεν είναι δική του, γιατί στο αξιακό του σύστημα αυτός ως «αριστερός», «ριζοσπάστης» και κυρίως ως εκπρόσωπος του «νέου καθεστώτος» δεν νοείται να έχει ευθύνη, θεωρεί ότι έχει ιστορική ασυλία.

Χειρίζεται τα ζητήματα ζωής και θανάτου, με τον τρόπο που χειρίστηκε την αντιμνημονιακή ψευδαίσθηση. Με την αλαζονεία αυτού που με το ίδιο τέχνασμα έγινε πρωθυπουργός. Προφανώς σκέφτεται ότι είναι αδύνατο να μη «πιάσει» και τώρα μια μέθοδος που οδήγησε στην εκλογική νίκη τον Ιανουάριο του 2015, στο θριαμβευτικό «όχι» στις 5 Ιουλίου και αμέσως μετά, στις 12 Ιουλίου 2015, στην απόλυτη υποταγή, αλλά ξανά σε εκλογική νίκη το Σεπτέμβριο του 2015. Αυτή η ίδια μέθοδος, των δυο ταυτόχρονων όψεων, που δεν την πιάνεις πουθενά γιατί πάντα ξεφεύγει, θεωρεί ότι μπορεί να λειτουργήσει και τώρα, στο δράμα του Ιουλίου του 2018. Μόνο που η μια όψη είναι η ζωή και η άλλη ο θάνατος.

Αυτή του η «άνεση» είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη μνήμη των θυμάτων.

ΥΓ. Για τον ορισμό της πολιτικής ευθύνης παραπέμπω σε ένα άρθρο μου του Σεπτεμβρίου 2004

---

του Ευ. Βενιζέλου, ΝΕΑ 15/9/2004

H έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη και ταλαιπωρημένη. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί χρησιμοποιούν συχνά τον όρο χωρίς να εννοούν τίποτα, γιατί δεν θέλουν να εννοήσουν κάτι το συγκεκριμένο. H πολιτική ευθύνη είναι απόλυτα συνυφασμένη με την δημοκρατική αρχή. Δεν νοείται η λειτουργία οποιουδήποτε δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης χωρίς ανάληψη ή καταλογισμό πολιτικής ευθύνης.

H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς ομόλογη προς την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής αρμοδιότητας. Αρμοδιότητα και πολύ περισσότερο εξουσία, σημαίνει ανάληψη της αντίστοιχης πολιτικής ευθύνης.

H πολιτική ευθύνη διακρίνεται κατά βάση από την ποινική, πειθαρχική και αστική ευθύνη. Θα λέγαμε ότι διακρίνεται από την νομική ευθύνη, αλλά αυτό δεν είναι ακριβές γιατί και η πολιτική ευθύνη ως συνταγματικά τυποποιημένη ευθύνη έχει σοβαρές νομικές εκφάνσεις.

H πολιτική ευθύνη διακρίνεται εσωτερικά σε αντικειμενική και υποκειμενική. H αντικειμενική πολιτική ευθύνη συνδέεται με το γεγονός πως κάποιος ασκεί την συγκεκριμένη πολιτική αρμοδιότητα και έχει εξ ορισμού και ανεξαρτήτως των τυχόν πράξεων ή παραλείψεών του εξ αντικειμένου ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον τομέα της πολιτικής του αρμοδιότητας, όπως απολαμβάνει και το πολιτικό όφελος από τα θετικά πράγματα που συμβαίνουν στον ίδιο τομέα. 

H υποκειμενική πολιτική ευθύνη συνάπτεται με πράξεις ή παραλείψεις του φορέα μιας πολιτικής αρμοδιότητας και άρα αυτή είναι η κατά κυριολεξία πολιτική ευθύνη για την οποία γίνεται συνήθως λόγος.

H υποκειμενική πολιτική ευθύνη που αφορά είτε ένα πρόσωπο το οποίο κατέχει πολιτικό αξίωμα, είτε ένα συλλογικό υποκείμενο (π.χ. ένα κόμμα ή μια κυβέρνηση συνολικά) διακρίνεται με τη σειρά της σε τυποποιημένη πολιτική ευθύνη που συνεπάγεται θεσμικού χαρακτήρα επιπτώσεις και σε άτυπη ή διάχυτη πολιτική ευθύνη.

H τυποποιημένη πολιτική ευθύνη είναι συνταγματικά ρυθμισμένη και είναι είτε κοινοβουλευτική είτε εκλογική. H κοινοβουλευτική ευθύνη αφορά είτε τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση συνολικά, είτε κάποιον υπουργό ή υφυπουργό ατομικά και συνεπάγεται είτε την παραίτηση είτε την άρση εμπιστοσύνης της Βουλής είτε την άρση της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού προς υπουργό ή υφυπουργό. H εκλογική ευθύνη καταλογίζεται μέσω του εκλογικού αποτελέσματος και είναι το επίπεδο εκείνο στο οποίο συνδέεται η τυποποιημένη με την άτυπη και διάχυτη πολιτική ευθύνη που καταγράφεται στη συνείδηση της κοινής γνώμης και τη στάση του εκλογικού σώματος. Ανάλογα φαινόμενα ισχύουν, φυσικά, στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης, των συνδικαλιστικών οργανώσεων κ.ο.κ.

Στο βαθμό μάλιστα που τα κόμματα συγκροτούνται και λειτουργούν ως συνταγματικοί θεσμοί και οι θέσεις που λαμβάνουν συνιστούν πολιτική πράξη που συνεπάγεται ευθύνη, αντίστοιχες εκφάνσεις προσωποποιημένης και τυποποιημένης πολιτικής ευθύνης υπάρχουν και στον χώρο των κομμάτων, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, για τα ατομικά ή συλλογικά όργανά τους και με βάση τις καταστατικές προβλέψεις και τις διαδικασίες του καθενός από αυτά.

H συνηθέστερη πάντως μορφή πολιτικής ευθύνης είναι η άτυπη και διάχυτη πολιτική ευθύνηπου, ανεξάρτητα από την ρητή ή έμμεση ανάληψή της, καταγράφεται στην κοινή γνώμη και επηρεάζει την στάση του εκλογικού σώματος τόσο για πρόσωπα όσο και για κόμματα ή άλλες πολιτικές οντότητες (κυβερνήσεις, κόμματα, παρατάξεις κ.ο.κ.). Το γεγονός ότι αυτή η μορφή πολιτικής ευθύνης δεν οδηγεί σε άμεσες και ορατές πολιτικές συνέπειες (εκτός και αν μετασχηματιστεί σχετικά γρήγορα σε συγκεκριμένη εκλογική ευθύνη), δημιουργεί την αίσθηση ότι η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης μπορεί να έχει απλώς και μόνο ρητορικό και ηθικό χαρακτήρα. Αυτό όμως σε τελική ανάλυση δεν αληθεύει, γιατί η πολιτική ευθύνη, έστω σωρευτικά και συμψηφιστικά, οδηγεί πάντα σε εκλογικού χαρακτήρα επιπτώσεις. Από την άποψη αυτή η άτυπη και διάχυτη πολιτική ευθύνη ταυτίζεται με το λεγόμενο πολιτικό κόστος που στην τρέχουσα γλώσσα του δημοσίου βίου γίνεται δεκτό με αρνητικές συνήθως συμπαραδηλώσεις: Ο υπολογισμός του πολιτικού κόστους θεωρείται στάση που δεν αρμόζει σε μία νεωτερική και υπεύθυνη αντίληψη για την πολιτική. Προφανώς όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο έχουν στο νου τους το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος και μία δημαγωγικού ή παλαιοκομματικού τύπου διαχείριση της πολιτικής. H συνεκτίμηση του πολιτικού κόστους είναι όμως σύμφυτη με την δημοκρατία και την υποχρέωση κάθε διαχειριστή της εξουσίας να απολογείται στους πολίτες. Βεβαίως το πολιτικό κόστος πρέπει να εκτιμάται υπό την έννοια αυτή είτε μεσοπροθέσμως εν όψει των επόμενων εκλογών, είτε μακροπροθέσμως, οπότε όμως μεταφερόμαστε από την κατηγορία της πολιτικής στην κατηγορία της ιστορικής ευθύνης, που είναι και το έσχατο επίπεδο πολιτικής ευθύνης.

Σε αντίθεση συνεπώς με την επικρατούσα στο δημόσιο λόγο αντίληψη ότι η πολιτική ευθύνη είναι κάτι αόριστο, σχεδόν μία υπεκφυγή σε σχέση με άλλες μορφές - νομικής - ευθύνης, η πολιτική ευθύνη είναι κάτι πολύ πιο απτό και συγκροτημένο, τόσο ως διαδικασία καταλογισμού όσο και ως σύστημα συνεπειών.

H πολιτική ευθύνη, όπως την ορίσαμε παραπάνω, είναι προφανές ότι μεταβιβάζεται ως το τελικό επίπεδό της, αυτό του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης συλλογικά, εφόσον δεν εξατομικεύεται είτε θεσμικά είτε πολιτικά σε χαμηλότερο επίπεδο. Αντίστοιχες διαδικασίες ή διεργασίες ισχύουν και για άλλες οντότητες, όπως τα κόμματα, οι συνδικαλιστικές ή δημοτικές παρατάξεις κ.ο.κ.

Από την άποψη αυτή η υποβολή παραίτησης από υπουργό που αναλαμβάνει - επειδή έτσι το αντιλαμβάνεται ως ορθό και πρέπον - την ευθύνη για οποιοδήποτε γεγονός και η άρνηση της αποδοχή της από τον Πρωθυπουργό δεν σημαίνει ακύρωση της πολιτικής ευθύνης, αλλά μετατόπισή της στο επίπεδο του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης συνολικά. Το αν υπάρχει ή όχι πολιτική ευθύνη θα κριθεί βέβαια είτε μέσω μιας τυποποιημένης συνταγματικά διαδικασίας κοινοβουλευτικής ευθύνης, είτε άτυπα μέσα στη συνείδηση της κοινής γνώμης και του εκλογικού σώματος, εντέλει δε με τη μορφή της εκλογικής ευθύνης, έστω και αν αυτό συμβεί συμψηφιστικά σε συνδυασμό με πολλά άλλα γεγονότα και μέσα σε πολλά άλλα συμφραζόμενα.

Προβληματικότερο από όλα είναι το να παραδέχεται ένα πολιτικό όργανο, όπως η κυβέρνηση ή ένα πολιτικό πρόσωπο όπως ο Πρωθυπουργό ή ο αρμόδιος υπουργός, ότι υπάρχει πολιτική ευθύνη, αλλά αυτή να καταλογίζεται σε υπηρεσιακό παράγοντα, έστω υψηλόβαθμο (όπως π.χ. ο αρχηγός ενός Γενικού Επιτελείου). Ένας απλός δημοκρατικός και συνταγματικός κανόνας λέει ότι πολιτική ευθύνη μπορεί να έχει μόνον όποιος δικαιούται, κατά τον λόγο της αρμοδιότητάς του, να έχει πολιτική άποψη και διακριτική ευχέρεια πολιτικών χειρισμών.Αλλιώς η ευθύνη ενός υπηρεσιακού προσώπου μπορεί να είναι πειθαρχική, ποινική ή αστική, αυτή όμως προκύπτει μέσα από τις σχετικές νομικές διαδικασίες και όχι με τους ταχείς ρυθμούς που υπαγορεύει η επικοινωνιακή αντίληψη για την πολιτική ευθύνη. H πρόταξη της πολιτικής ευθύνης υπηρεσιακών προσώπων και μάλιστα στρατιωτικών δεν είναι η καλύτερη και υγιέστερη δημοκρατική μέθοδος.

H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς η ίδια η ουσία της δημοκρατίας. Έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, το λιγότερο που μπορεί να αξιώνει κάποιος πολίτης από τη σημερινή κυβέρνηση της χώρας του, είναι να έχει την αίσθηση ότι κυβερνά και ότι δεν αντιπολιτεύεται την προηγούμενη κυβέρνηση και την ανάμνησή της. H συνείδηση ευθύνης για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα είναι θεμελιώδης προϋπόθεση της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Διαφορετικά μια κυβέρνηση δεν κυβερνά, αλλά βρίσκεται απλώς στην εξουσία. 

Η τραγωδία, η προπαγάνδα και η ομερτά

της Σοφίας Βούλτεψη, elzoni.gr, 26/7/2018

Αν κατάλαβα καλά, πήγαμε εντελώς by the book. By the propaganda book, εννοώ. Ακολουθήθηκαν δηλαδή όλες οι οδηγίες που περιλαμβάνονται στα εγχειρίδια για την επικοινωνιακή διαχείριση των καταστροφών που προκαλούνται στους πολέμους και για τις φυσικές καταστροφές.

Οι οδηγίες αυτές είναι σαφείς και πολύ συγκεκριμένες: Αποφεύγετε τις ανακοινώσεις περί ευθυνών. Να λέτε ότι αυτό θα γίνει αργότερα, ότι τώρα είναι ώρα της μάχης, της επούλωσης των πληγών, του πόνου και της σιωπής, του πένθους, της σιωπής, δεν είναι ώρα να αναζητηθούν λάθη και ευθύνες, θα συσταθούν επιτροπές, θα έλθει η ώρα γι’ αυτά, σεβασμός στους νεκρούς, δεν ξεχνάμε, θα υπάρξουν απαντήσεις, με ενότητα και αλληλεγγύη θα ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να γίνουν μέρος της προσπάθειας.

Στα εγχειρίδια μάλιστα αυτά εξηγούνται και οι λόγοι για τους οποίους όλα πρέπει να γίνουν «αργότερα». Επειδή, λένε, αργότερα το πρώτο σοκ θα έχει ξεπεραστεί, οι εντυπώσεις θα έχουν αμβλυνθεί, η οργή θα έχει υποχωρήσει, ο εθισμός στις εικόνες της καταστροφής θα έχει κάνει τη δουλειά του, η ζωή θα νικήσει τον θάνατο καθώς θα συνεχίζεται γι’ αυτούς που έμειναν. Αυτά λένε σε παγκόσμιο επίπεδο όσοι έχουν την ευθύνη να κατευθύνουν την κοινή γνώμη δια της προπαγάνδας.

Αυτό ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της καταστροφικής πυρκαγιάς με την εκατόμβη των νεκρών και την παράδοση άγνωστου αριθμού περιουσιακών στοιχείων στις φλόγες και ανυπολόγιστης οικονομικής καταστροφής.

Αυτές ακριβώς τις προτροπές ακούσαμε. Μέχρι και το ΕΣΡ εξέδωσε οδηγία, επικαλούμενο μάλιστα διατάξεις του νόμου, για να αποφευχθεί, λέει, η πρόκληση περαιτέρω πανικού – μόνο που όταν εκδόθηκε η οδηγία το θέμα του πανικού είχε τελειώσει και αυτό που έμενε και έπρεπε να κατευναστεί, ήταν η οργή.

Αργότερα, λοιπόν. Και ήδη έχουμε πάρει μια γεύση από το «αργότερα»: Ήταν δυνατοί οι άνεμοι, είχε μποφόρ, οι εστίες πολλαπλασιάζονταν, η φωτιά έτρεχε τόσο γρήγορα που ξεπερνούσε τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Αργότερα, λοιπόν. Τώρα, το μόνο που επιτρέπεται είναι να ανακοινώνουμε μέτρα στήριξης (να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι, στην κυριολεξία), να παρακολουθούμε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό σε απευθείας μετάδοση – αν είναι δυνατόν! – και να ακούμε ανόητες και παιδαριώδεις ερωτήσεις και ανόητες και μουδιασμένες απαντήσεις, που έδιναν την εντύπωση ενός συντονιστικού επιτελείου σε απόλυτη σύγχυση και αμηχανία.

Αν το ΕΣΡ ήθελε να απαγορεύσει κάτι, αυτό έπρεπε να είναι αυτή η σε απευθείας μετάδοση της υπό τον κ. Τσίπρα σύσκεψης. Γιατί αυτή σίγουρα προκάλεσε πανικό.

Αργότερα, λοιπόν. Αργότερα πρέπει να ρωτήσουμε πότε συνεκλήθη για τελευταία φορά το Κεντρικό Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (Κ.Σ.Ο.Π.Π.) με θέμα την ετοιμότητα των εμπλεκόμενων Φορέων στην αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών ενόψει της αντιπυρικής περιόδου.

Συγγνώμη, αλλά επειδή δεν ξέρω πότε είναι αυτό το «αργότερα», θα σας πω ότι η τελευταία αυτή φορά ήταν την 1^η Ιουλίου 2015 (προφανώς από κεκτημένη ταχύτητα και ήδη πολύ αργά).

Πρόκειται για το όργανο που υπάγεται στην Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας με το Νόμο 3013/2002, με αποστολή την πρόληψη και αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών και τη διαχείριση των συνεπειών σε περιπτώσεις μεγάλης έκτασης καταστροφών.

Έκτοτε, αγνοείται η τύχη του. Για την ακρίβεια, συνεκλήθη την… ημέρα της πυρκαγιάς!

Τα προ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρόνια, το συγκεκριμένο όργανο συνεκαλείτο σταθερά κάθε χρόνο και αφού είχαν προηγηθεί διάφορες προπαρασκευαστικές ενέργειες, όπως η έγκαιρη, ήδη από τον Μάρτιο, κατανομή των κονδυλίων για την χρηματοδότηση δράσεων και έργων αντιπυρικής προστασίας σε δήμους και περιφέρειες καθώς και ασκήσεις ετοιμότητας.

Το 2014 το συγκεκριμένο όργανο συνεκλήθη στις 19 Ιουνίου και τέθηκαν όλα τα θέματα από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς – οικονομικά, δημόσιας τάξης, πυροσβεστικής, ενημέρωσης, υγείας, πρόληψης, εκμετάλλευσης κονδυλίων από το «Πράσινο Ταμείο», θέματα περιπόλων και χρηματοδότησής τους, αγοράς 15 αυτοκινήτων, συμμετοχής του υπουργείου Άμυνας, προστασίας πολιτιστικών μνημείων, ΔΕΗ, τοπικής αυτοδιοίκησης, φύλαξης χωματερών και κυρίως συντονισμού και εκκένωσης των κατοικημένων περιοχών.

Το 2013 το όργανο είχε συγκληθεί και τον Δεκέμβριο για την αντιμετώπιση του παγετού και των λοιπών καιρικών φαινομένων, ενώ για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών συνεκλήθη τον Απρίλιο του 2013.

Το 2012 είχε συγκληθεί τον Μάιο, το 2011 στις αρχές Ιουνίου, το 2010 το ίδιο και πάει λέγοντας.

Αλλά, συγγνώμη, ξέχασα, δεν πρέπει να ρωτάμε. Βρισκόμαστε σε μια ιδιότυπη ομερτά. Μόνο στον πρωθυπουργό και σε διάφορους υπουργούς επιτρέπεται να μιλούν για «ασύμμετρη» κατάσταση, υπονοώντας ότι οι φωτιές μπορεί να μπήκαν ακόμη και από ξένες δυνάμεις. Και αυτό δεν προκαλεί πανικό, κατά την γνώμη της προπαγάνδας. Πανικό προκαλεί το ερώτημα αν συνεδρίασε το αρμόδιο συντονιστικό όργανο ή αν εφαρμόστηκε κάποιο σχέδιο εκκένωσης.

Επίσης, είναι ποταπό να αναζητούμε ευθύνες, ενώ δεν είναι ποταπό ο ψηφιακός υπουργός Παππάς να μας ενημερώνει τουιτάροντας ότι επικοινώνησε με τις τηλεφωνικές εταιρίες και αυτές θα διευκολύνουν την επικοινωνία των πληγέντων με δωρεάν κλήσεις. Κατόπιν ενεργειών του, δηλαδή!

Με λίγα λόγια, είναι θεμιτό η κυβέρνηση να στήνει μια ολόκληρη επιχείρηση προπαγάνδας με live μεταδόσεις, αναρτήσεις στο twitter και άλλα μέτρα, αλλά είναι αθέμιτο να θέλουμε να πάρουμε απαντήσεις στα πιο αμείλικτα ερωτήματα.

Δηλαδή, οι κυβερνητικοί μπορούν να πενθεί σκυλεύοντας, αλλά όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να πενθούν σιωπώντας.

Υ.Γ. Μέσα στη σύγχυση και στον πόνο για την ανείπωτη τραγωδία, έπρεπε επίσης να πληροφορηθούμε ότι τουιτάρισε και ο Ζάεφ για να μας πει ότι η γειτονική χώρα προσφέρει στην Ελλάδα 6 εκ. δηνάρια (97.000 ευρώ) ως βοήθεια, καθώς και ότι δημιουργεί και συντονιστικό όργανο που «θα παρακολουθεί καθημερινά την κατάσταση και θα συντονίζει το ζήτημα της ανθρωπιστικής βοήθειας η οποία θα συμφωνηθεί με τους απαραίτητους θεσμούς στην Ελλάδα και με την πόλη της Αθήνας».

Δηλαδή, δεν μας έφτανε ο πόνος μας, έπρεπε να θυμηθούμε και την άλλη μεγάλη πληγή…

Σχέσεις Αθήνας–Μόσχας: Όλα μέλι-γάλα πριν ένα μήνα

της Σοφίας Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη, 16/7/2018

Η παρουσία των δύο συνεταίρων, Τσίπρα και Καμμένου, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και η απόφαση για απέλαση Ρώσων διπλωματών –κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά και μάλιστα όχι μόνο όσον αφορά σε Ρώσους– μπορούμε να πούμε ότι έγινε και αυτό: Η Ελλάδα μπήκε στο κάδρο του Ψυχρού Πολέμου για πρώτη φορά μετά την εμφυλιακή και μετεμφυλιακή περίοδο. Και οπωσδήποτε για πρώτη φορά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Έμελλε να το δούμε κι’ αυτό: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πριν λίγα χρόνια καλούσε το ΝΑΤΟ σε… αυτοδιάλυση, ο Τσίπρας που έτρεχε στη Ρωσία παρέα με τον Λαφαζάνη την ώρα που ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει το ευρώ, ο Καμμένος που έλεγε πως είναι έτοιμος να δώσει στους Ρώσους το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και να κατασκευάζει… καλάσνικοφ στην Ελλάδα, αυτοί που προσφάτως υποδέχονταν με τιμές και δόξα τον Λαβρόφ, ο Κοτζιάς που μόλις πρόσφατα επισκέφθηκε τη Μόσχα από όπου ανακοίνωσε ότι δεν θα πάει διακοπές αν δεν «λύσει» και το «Αλβανικό», αυτός που στην Αθήνα είχε αποκαλέσει τον Λαβρόφ  κορυφαίο διπλωμάτη, οραματιστή με στρατηγική σκέψη και παιδί του ρωσικού λαού και του παγκόσμιου πολιτισμού». ο Τσίπρας που πρόσφατα χοροπηδούσε από τη χαρά του για την συνάντησή του με τον Πούτιν, αυτοί που έβριζαν την κυβέρνηση Σαμαρά επειδή ευθυγραμμίστηκε με τη Δύση στο θέμα των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας και έκλαιγαν για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, αυτοί που διαμαρτύρονταν επειδή δεν ενημερώθηκαν για τις κυρώσεις, αυτοί που αποκαλούσαν τους Σαμαρά – Βενιζέλο «γραμματοκομιστές των γερμανικών συμφερόντων» και «καλούς μαθητές της νατοϊκής επιθετικότητας», αυτοί που πρόσφατα αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους στην τακτική των απελάσεων μετά την υπόθεση Σκριπάλ, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπήκαν στον χορό των απελάσεων (για το Σκοπιανό, βεβαίως), διαρκούσης της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Και μάλιστα, όταν ακριβώς έναν μήνα νωρίτερα, ο Κοτζιάς επισκεπτόταν τη Μόσχα και αποδεχόταν ότι στο θέμα των Σκοπίων δεν υπήρξε έξωθεν παρέμβαση!

Ίσως να μην έχει πια νόημα να θυμίζουμε τι έλεγαν και τι έκαναν. Αλλά και πάλι, αν δεν τα λέμε, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε και να πάψουμε ίσως να συνειδητοποιούμε πόσο εύκολα μπορούν να βρεθούν από την Ανατολή στη Δύση, με πόση ευκολία λένε τα ψέματα.

Σταχυολογώ:

-24 Νοεμβρίου 2013, συνέντευξη Καμμένου στον Σκάι:  «Σε λίγες μέρες, στις 3 ή στις 4 του μήνα, την άλλη εβδομάδα έρχεται εδώ ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας. Μετά από το μήνυμα που έστειλε ο πρόεδρος Πούτιν, θεωρώ ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία, την οποία δεν πρέπει να την απεμπολήσουν και ουσιαστικά να μην ακολουθήσουν τις οδηγίες που τους δίνουν στα θέματα της Εθνικής Άμυνας και της αμυντικής βιομηχανίας οι Βρυξέλλες και να προχωρήσουν σε συνεργασίες άμεσες με τη Ρωσία, ιδιαίτερα στα αμυντικά μας. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε και πολύ σοβαρά εθνικά θέματα. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή εξοπλίζεται, έχουμε κατασκευή βαποριού το οποίο θα κάνει έρευνες στο Αιγαίο. Δεν μπορεί να μείνουμε αυτή τη στιγμή με μία ευρωπαϊκή άμυνα που δεν υπάρχει».

-22 Μαρτίου 2014, ομιλία Τσίπρα σε στρογγυλό τραπέζι με θέμα «Μια αριστερή κυβέρνηση στη σημερινή Ευρώπη»: «Και, επιτρέψτε μου, στο σημείο αυτό να επισημάνω ότι, μια σαφής μεταβολή στο μεταψυχροπολεμικό σύστημα περιφερειακής ισορροπίας, δεν αντιμετωπίζεται με οικονομικές κυρώσεις, όπως είδαμε πρόσφατα στην κρίση της Ουκρανίας με τη μονομερή στάση της Ε.Ε.».

-11 Απριλίου 2014, συνέντευξη Τσίπρα στην αυστριακή τηλεόραση «ORF»: «Πρέπει να σας πω ότι είναι πολύ ανησυχητικές αυτές οι εξελίξεις, διότι εγκυμονούν έναν μεγάλο κίνδυνο εκ νέου, μετά από πολλά χρόνια που είχαμε φύγει από τον Ψυχρό Πόλεμο, ενός επικίνδυνου διχασμού στην καρδιά της Ευρώπης. Πρέπει όμως να σας πω ότι η πολιτική των κυρώσεων δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματική όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που πρέπει είναι να σιγήσουν τα όπλα, να σταματήσει η απειλή των όπλων και να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος». 

-Διακήρυξη ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές, 25 Απριλίου 2014:

«Στο νέο πλαίσιο των μεγάλων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και του πολυπολικού κόσμου, η Ε.Ε., ως ιμπεριαλιστική δύναμη, εμπλέκεται στον διεθνή ανταγωνισμό, επιχειρώντας να επεκτείνει την επιρροή της. Στρατιωτικοποιείται, υπονομεύοντας την ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη - όπως άλλωστε καταδεικνύουν η παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων στις εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη και η χωρίς προσχήματα στήριξη της Ε.Ε. στο νέο αντιδραστικό και φιλοφασιστικό καθεστώς της Ουκρανίας.Η ριζοσπαστική αριστερά διεκδικεί και αγωνίζεται για:Ευρώπη ειρηνική, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια προς όφελος της ειρήνης σε όλο τον κόσμο, που θα βασίζει την ασφάλειά της στη μείωση των εξοπλισμών και τη συνεννόηση, στον εξοβελισμό των πυρηνικών και των άλλων όπλων μαζικής καταστροφής. Με ένα πανευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας και συνεργασίας με τη συμμετοχή και της Ρωσίας. Ευρώπη που θα απαγορεύει την αποστολή στρατιωτών εκτός συνόρων. Ευρώπη χωρίς ΝΑΤΟ και ευρωστρατό. Ούτε ένα ευρώ, ούτε ένας στρατιώτης για νατοϊκές εκστρατείες! Να αποσυρθούν αμέσως οι δυνάμεις που είναι έξω από το έδαφος της Ευρώπης. Λύση στο ουκρανικό ζήτημα με όρους δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Κατάργηση των βάσεων των ΗΠΑ και τα πυρηνικά όπλα! Λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ευρώπη θεσμικά και πολιτικά ικανή να πρωτοστατήσει στον εκδημοκρατισμό και την αναβάθμιση του Ο.Η.Ε., καθώς και των άλλων διεθνών οργανισμών, να οικοδομήσει νέες σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης με τις αναπτυσσόμενες χώρες και ιδιαίτερα τις γειτονικές, στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής και την Αφρικανική Ήπειρο.

-9 Αυγούστου 2014, συνέντευξη Καμμένου στον τηλεοπτικό σταθμό Dion Tv: «Και βεβαίως, για να φθάσω στο θέμα που αυτή τη στιγμή μας «καίει» άμεσα, η Ελλάδα, με τη στάση που κρατάει, όχι απλώς φέρεται άδικα και ανήθικα απέναντι στη Ρωσία, αλλά ουσιαστικά βάζει «το κεφάλι της στο ντορβά», διότι στο θέμα των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων, τα τελευταία χρόνια ο πρόεδρος Πούτιν και η Ρωσία έχουν πάρει μέτρα κατά τρίτων χωρών, προκειμένου να ενισχύσουν τις ελληνικές εξαγωγές» / «Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε ότι αυτή η πολιτική οδηγεί ουσιαστικά σε καταστροφή την πρωτογενή παραγωγή στη Βόρεια Ελλάδα, στη Μακεδονία, αλλά και παράλληλα αποτελεί και μια ανήθικη στάση της Ελλάδος απέναντι σε μία σύμμαχο και φίλη χώρα. Θέλω να σας πω ότι είμαστε απολύτως αντίθετοι με αυτή την πολιτική».

-Συνέντευξη Τσίπρα στη Real News, 24 Αυγούστου 2014:

Ερώτηση: Είχαμε τις πρώτες επιπτώσεις από το εμπάργκο στη Ρωσία. Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να κάνει η κυβέρνηση;

Τσίπρας: Να δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντα της Ελλάδας και των ανθρώπων της -αυτό να κάνει. Και να μην σέρνεται 'διά περιφοράς" σε μέτρα που ούτε την ειρήνη υπηρετούν, ούτε την Ελλάδα. Το γεγονός ότι καμιά από τις δυνατότητες που παρέχει το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ δεν αξιοποιήθηκε, αλλά απλώς η κυβέρνηση πειθάρχησε και σέρνεται σε μια επανάληψη του ψυχρού πολέμου, θα πρέπει να προβληματίσει τον καθένα. Η πολιτική της υποταγής στο εσωτερικό έχει μετατραπεί και σε εξωτερική πολιτική υποταγής. Και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο για την ίδια την εθνική μας υπόσταση. Έστω και εκ των υστέρων η Ελλάδα πρέπει να διαχωρίσει τη θέση της από την ανόητη και αδιέξοδη στρατηγική των κυρώσεων και του οικονομικού με τη Ρωσία.

-19 Αυγούστου 2014, ομιλία Τσίπρας κατά τη συνάντησή του με την Επιτροπή Παραγωγών Ημαθίας και Πέλλας: «Κύριοι υπεύθυνοι της καταστροφικής για τα ελληνικά συμφέροντα κρίσης στις εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, που σήμερα βυθίζει σε απόγνωση χιλιάδες παραγωγούς, είναι ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος. Οι κυρώσεις της ΕΕ αποφασίστηκαν με τη σύμφωνη γνώμη  της  Ελλάδας. Δίχως την ελληνική συναίνεση, δεν θα μπορούσε να ληφθεί απόφαση στην ΕΕ για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα το εμπάργκο και στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα.

Η ελληνική πλευρά όχι μόνο δεν άσκησε τα δικαιώματά της, προκειμένου να προστατέψει τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά συνέβαλε ενεργά στην προετοιμασία και επεξεργασία των κυρώσεων, αφού αυτή ξεκίνησε ενόσω είχαμε την Προεδρία της Ε.Ε. Αλήθεια όταν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος συντελούσαν σε αυτή την ανόητη επιλογή, δεν αντιλαμβάνονταν το πιθανό στρατηγικό πλήγμα στις ελληνικές εξαγωγές; Η στάση τους αποδεικνύει ότι δεν αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. ως ισότιμης χώρας με αναφαίρετο το δικαίωμα υπεράσπισης των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά ως φερέφωνο στις επιδιώξεις τρίτων. Αποδεικνύει, όμως, πρωτίστως, ότι δεν είναι απλά ανίκανοι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας, αλλά και επικίνδυνοι να τα παραχωρήσουν, χωρίς καν να αναλογιστούν τις συνέπειες.Συμπαραστεκόμαστε απόλυτα στην αγωνία και στον αγώνα των παραγωγών να εξασφαλίσουν ό,τι περισσότερο είναι εφικτό – εδώ που φτάσαμε- ως αποζημίωση, έστω και από αυτά τα ψίχουλα που προβλέπονται από τον ευρωπαϊκό κανονισμό.Επιμένουμε ωστόσο ότι το μείζον είναι έστω και εκ των υστέρων η Ελλάδα να διαχωρίσει τη θέση της από την ανόητη και αδιέξοδη λογική των κυρώσεων.Ο οικονομικός πόλεμος με τη Ρωσία δεν είναι η λύση στην κρίση της Ουκρανίας. Αντιθέτως, θα έχει πολλαπλά αρνητικές επιπτώσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, καταστροφικές δε για τις χώρες του Νότου και ιδιαίτερα για την Ελλάδα».

-13 Σεπτεμβρίου 2014, Τσίπρας, ομιλία στη ΔΕΘ: «Μόνο με ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική θα μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντά της. Ξεφεύγοντας τόσο από το ρόλο του υπάκουου μαθητή όσο και του γραμματοκομιστή των γερμανικών συμφερόντων. Ρόλο που πρόθυμα έχουν αναλάβει οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Που έφτασαν μάλιστα στο σημείο να συναινέσουν άκριτα στις αδιέξοδες οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, αδιαφορώντας για το κόστος στην Ελληνική οικονομία. Εμπλέκοντας τη χώρα, παρά τη δραματική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, σ’ έναν επικίνδυνο οικονομικό πόλεμο που φέρνει όλη την Ευρώπη πίσω στην ψυχροπολεμική εποχή».

-14 Σεπτεμβρίου 2014, συνέντευξη Τύπου Τσίπρα στη ΔΕΘ:  «Ποια ήταν η ενημέρωση που είχαμε όταν ως προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησε η Ελλάδα με τις κυρώσεις στη Ρωσία, που μας οδήγησαν και μας εντάσσουν κι εμάς σε ένα αδιέξοδο οικονομικό πόλεμο, που είχε τεράστιες επιπτώσεις στους Έλληνες παραγωγούς και αγρότες στο ροδάκινο και αύριο μπορεί να έχει τεράστιες επιπτώσεις γιατί συνεχίζεται αυτή η σύγκρουση και σε θέματα που αφορούν τον πυρήνα της οικονομίας, όπως η ενέργεια».

-21 Σεπτεμβρίου 2014, συνέντευξη Καμμένου στον Σκάι (Αυτιάς): «Έφτασαν στο σημείο να βάλουν και εμπάργκο κατά της Ρωσίας, παίρνοντας μέτρα με αποτέλεσμα να θάψουμε όλα τα προϊόντα μας στη Μακεδονία και σε όλη την Ελλάδα».

-24 Σεπτεμβρίου 2014, συνέντευξη Τύπου Καμμένου για τα «κόκκινα δάνεια»: «Βλέπουμε, στο απλό θέμα που έχει να κάνει με το εμπάργκο κατά της Ρωσίας, δύο χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κύπρος και η Φιλανδία, αρνήθηκαν να πάρουν μέτρα κατά της Ρωσίας και αυτό έγινε αποδεκτό. Εδώ, σε μια ομόδοξη χώρα, που στηρίζεται το σύνολο σχεδόν της αγροτικής μας παραγωγής της βορείου Ελλάδος, σε φρούτα, για εξαγωγή, στη Ρωσία που στηριζόμαστε, αν θέλετε, στην ομόδοξη Ρωσία για προστασία απέναντι στην Τουρκία που επανειλημμένως μας την έχει δώσει με ψήφο και βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κύπρο. Η κυβέρνηση η δική μας όμως, δεν αντιστάθηκε. Πρώτη πήγε και υιοθέτησε το εμπάργκο κατά της Ρωσίας και κατά του Πούτιν. Απαγορεύεται να έρθει η πρόεδρος της Δούμα στην Ελλάδα. Λοιπόν, η κυβέρνηση δεν έκανε καμία αντίσταση, ούτε κάνει. Ξέρετε γιατί δεν κάνει; Διότι ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος έχουν υπογράψει προσωπική υπόσχεση - επιστολή προς την κ. Μέρκελ και προς την τρόικα και έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας. Αν ο κ. Τσίπρας έχει στο μυαλό του να κάνει κάτι τέτοιο, οι μεγαλύτεροι αντίπαλοί του θα είμαστε εμείς».

-18-19 Οκτωβρίου 2014. Πολιτική Απόφαση Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: «Οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές της Δύσης στην Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή διακρίνονται από ακραίο τακτικισμό και μιλιταριστικό  τυχοδιωκτισμό και  οπορτουνισμό που δεν εξυπηρετεί τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνεται πλήρως από τις θέσεις που πήρε στην ουκρανική κρίση, από την επιθετικότητα των νατοϊκών κύκλων, πριν ακόμα εκδηλωθούν τα αντίμετρα της Ρωσίας στις κυρώσεις της Δύσης εναντίον της. Η σημερινή κυβέρνηση παραμένει υπόλογη για την πολιτική του «καλού μαθητή» των νατοϊκών επιθετικών επιλογών στην Ουκρανία που επέλεξε στα ζητήματα των κυρώσεων, που έπληξε βάναυσα τους παραγωγούς στην αγροτική μας οικονομία και γενικότερα τις εξαγωγικές δραστηριότητες της χώρας μας προς τη Ρωσία».

-6 Δεκεμβρίου 2014, ομιλία Αλ. Τσίπρα στο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου:  «Οι σημαντικές αρχές του διεθνούς δικαίου στις οποίες πιστεύουμε, πρέπει να προστατευθούν με αποφασιστικότητα. Αλλά δεν μπορούν να κατοχυρωθούν, μέσα σε ένα νέο κλίμα νατοϊκής ψυχροπολεμικής ρητορικής, στρατιωτικοποίησης, κυρώσεων και εμπορικών πολέμων».

-28 Ιανουαρίου 2015. Η Κομισιόν απορρίπτει τις επικρίσεις της κυβέρνησης Τσίπρα για ανακοίνωση κατά της Ρωσίας. Τσίπρας εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του στην Μογκερίνι. Εκπρόσωπος Τουσκ είπε ότι διαβουλεύθηκαν με όλα τα κράτη-μέλη, συμπεριλαμβανομένου και ενός εκπροσώπου της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Υπήρχε συμφωνία από όλους όσον αφορά την ανακοίνωση αυτή το απόγευμα της Δευτέρας.  Όταν πληροφορηθήκαμε την επιφύλαξη της Ελλάδας το πρωί της Τρίτης, προτείναμε να προστεθεί μια υποσημείωση στην οποία θα εξηγείται πως η Ελλάδα δεν καλύπτεται από την ανακοίνωση αυτή. Καθώς η Ελλάδα δεν ήθελε να προστεθεί μια τέτοια υποσημείωση, ήταν σαφές σε μας ότι μπορούσαμε να δημοσιοποιήσουμε την ανακοίνωση, όπως είχε συμφωνηθεί το απόγευμα.

-29 Ιανουαρίου 2015. Σουλτς στο ZDF. «Σημείωσα με έντονη ανησυχία το γεγονός ότι η Ελλάδα σήμερα εγκατέλειψε την κοινή στάση της ΕΕ έναντι της Ρωσίας. Απλά δεν μπορείς από τη μια να απαιτείς από την Ευρώπη να δείξει αλληλεγγύη προς τη δική σου χώρα, όπως κάνει ο κ. Τσίπρας, και από την άλλη η πρώτη επίσημη κίνηση που κάνεις να είναι να διαρρηγνύεις την κοινή ευρωπαϊκή θέση. Θα του πω αύριο πως οι όποιες μονομερείς προσεγγίσεις σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής δεν θα τον βοηθήσουν».

-4 Φεβρουαρίου 2015. Υπουργός Άμυνας Γερμανίας Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν. «Η Ελλάδα ρισκάρει τη θέση της στο ΝΑΤΟ με την προσέγγισή της προς τη Ρωσία».

-10 Φεβρουαρίου 2015, Καμμένος στο Μέγκα (Ανατροπή, Πρετεντέρης): «Βεβαίως. Συναντήθηκα με τον κ. Πουσκόφ ο οποίος είναι Πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών της Δούμα, συναντήθηκα και συνεργάζομαι με το κόμμα του Πούτιν, με τον αντιπρόεδρο του κόμματος. Πρόεδρος είναι ο Πρόεδρος Πούτιν, με τον αντιπρόεδρο βρέθηκα στη Δούμα επίσημα, κάναμε συνέντευξη τύπου επί μιάμιση ώρα. Δεν σας κρύβω ότι συζήτησα μαζί τους και ανακοινώθηκε, έγιναν δυο σοβαρές ανακοινώσεις που μας έδωσαν αρκετά μεγάλη δυνατότητα να συζητήσουμε το plan b, το θέμα των ελληνικών προϊόντων των αγροτικών που ζητήσαμε να άρει το εμπάργκο η Ρωσία» / «Το Plan B είναι να υπάρχει χρηματοδότηση από άλλη πλευρά. Εκτός των δανειστών. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα ή άλλες χώρες. Ήδη οι ΗΠΑ έχουν ενδιαφερθεί για τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μια διακρατική συμφωνία με τις ΗΠΑ θα μπορούσε να δώσει τη δυνατότητα εκδόσεως ομολόγων μελλοντικών κερδών. Αν κλείσουν τη στρόφιγγα δεν θα πάρουν τις υποχρεώσεις. Θα μεταφερθούν περιουσιακά στοιχεία του κράτους στο Παρακαταθηκών και Δανείων, σε μια αναπτυξιακή τράπεζα που θα έχει 3 Α ανεξαρτήτως της υποβάθμισης των άλλων. Ο Ρώσος πρόεδρος είπε ότι είμαστε στη διάθεσή σας να προχωρήσουμε σε χρηματοδότηση. Αν αύριο το πρωί συμφωνηθεί με τη Ρωσία, δίνουμε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον ΟΣΕ. Όταν θα γίνουμε πετρελαιοπαραγωγός χώρα, η Ελλάδα θα συνδεθεί με το δολάριο».

-18 Φεβρουαρίου 2015, Τσίπρας στο «Στερν»: «Καταδικάζω κάθε παραβίαση του διεθνούς δικαίου και την κλιμάκωση της βίας στην Ουκρανία. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες που ζουν στην εμπόλεμη πόλη της Μαριούπολης. Αλλά το να αρχίσουμε έναν οικονομικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας δεν έχει νόημα. Επιπλέον, οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας είναι υποκριτικές. Αν τιμωρήσεις την Ρωσία, τότε θα πρέπει να τιμωρήσεις και όλες εκείνες τις χώρες στις οποίες οι Ρώσοι πολυεκατομμυριούχοι έχουν επενδύσει τα κεφάλαιά τους».

-1 Απριλίου 2015, Βούτσης, Ντερ Σπήγκελ. «Εάν ως τις 9 Απριλίου δεν εισρεύσουν χρήματα, θα πληρώσουμε πρώτα τους μισθούς και τις συντάξεις εδώ στην Ελλάδα και μετά θα ζητήσουμε από τους εταίρους μας στο εξωτερικό συναίνεση και κατανόηση, διότι δεν θα πληρώσουμε εγκαίρως τα 450 εκ στο ΔΝΤ. Αυτό όμως πρέπει να γίνει ύστερα από συμφωνία ότι δεν θα σημειωθεί πιστωτικό γεγονός. Τα χρήματα επαρκούν μόνο μέχρι τα μέσα Απριλίου. Ρωσία και Κίνα, από τον Ιούλιο και μετά, αναμένεται να αποτελέσουν αναπόσπαστο κομμάτι ενός νέου ελληνικού σχεδίου Α».

-6 Απριλίου 2015, Καμμένος στον Ενικό. «Σε περίπτωση ρήξης η κυβέρνηση θα συνάψει συμφωνίες με όσους μπορεί (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, χώρες Μ. Ανατολής)».

-8 Απριλίου 2015. Νον Πέιπερ για επίσκεψη Τσίπρα στη Ρωσία: Το χρηματοπιστωτικό θα λυθεί εντός της ΕΕ. Άνοιξε ο δρόμος για λύση του θέματος του εμπάργκο μέσω ίδρυσης κοινοπρακτικών ρωσικών εταιριών που θα εισάγουν «πρώτη ύλη» και θα προχωρούν σε μεταποίηση σε ρωσικό έδαφος. Πιθανότατα θα κερδηθεί η σεζόν για τα ροδάκινα. Ενδιαφέρον Ρώσων για ελληνικό σιδηρόδρομο και λιμάνι Θεσσαλονίκης. Σε ρωσικά συμφέροντα θα εκχωρηθεί μια προβλήτα του λιμανιού Θεσσαλονίκης.

-8 Απριλίου 2015. Επίσκεψη Τσίπρα στη Ρωσία και συνάντηση με Πούτιν. Κατηγορεί τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις επειδή συμφώνησαν με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ξεκαθαρίζει ότι αμέσως εξεδήλωσε τη διαφωνία του. Και δηλώνει στην αντιφώνησή του: «Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε, για την υποδοχή. Είναι, πραγματικά, μεγάλη μου χαρά να βρίσκομαι σήμερα στη Μόσχα, αλλά και μεγάλη συγκίνησή μου, διότι το πρωί κατέθεσα στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη στην Κόκκινη Πλατεία, αποτίοντας φόρο τιμής σε εκατομμύρια απλούς ανθρώπους, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για τη μεγάλη αποφασιστική νίκη των λαών της Ευρώπης. Όπως ξέρετε, η χώρα μου, η Ελλάδα είναι μια χώρα που αναλογικά με τον πληθυσμό της είχε τον βαρύτερο φόρο αίματος. Όπως είπατε, πράγματι, υπάρχουν βαθιές ρίζες, διαχρονικές σχέσεις ανάμεσα στους δύο λαούς και εξ αιτίας των κοινών αγώνων, αλλά και εξ αιτίας της κοινής πνευματικής και θρησκευτικής παράδοσης. Και αυτή η σχέση διατηρήθηκε με αισθήματα φιλίας και αδελφοσύνης ανάμεσα στους λαούς μας, ανεξάρτητα από την εκάστοτε πολιτική συγκυρία.Σκοπός της παρουσίας μου εδώ είναι να φροντίσουμε από κοινού να επανεκκινήσουμε αυτές τις σχέσεις προς όφελος και των δύο χωρών, αλλά και προς όφελος της σταθερότητας και της ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή μας».

-16 Απριλίου 2015, ομιλία Καμμένου στο Διεθνές Συνέδριο Ασφάλειας στη Μόσχα: «Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι, οι χώρες μας συνδέονται με ισχυρούς δεσμούς φιλίας που εδράζονται μεταξύ άλλων σε κοινές πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, καθώς και σε κοινές ιστορικές εμπειρίες».

-Στις 17 ως 19 Ιουνίου 2015, ο Τσίπρας πήρε τον Λαφαζάνη και ταξίδεψαν μαζί ως την Αγία Πετρούπολη. Στις 19 Ιουνίου, στην ομιλία του στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη, δήλωνε: «Πολλοί θα αναρωτιούνται γιατί βρίσκομαι εδώ και όχι στις Βρυξέλλες να διαπραγματεύομαι. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη μέση μιας μεγάλης φουρτούνας. Αλλά είμαστε ένας λαός της θάλασσας που ξέρει να βγαίνει από φουρτούνες και κυρίως δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη, σε καινούργιες θάλασσες, προκειμένου να φθάσει σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια. Το πρόβλημα δεν λέγεται Ελλάδα. Το πρόβλημα λέγεται ευρωζώνη και αφορά την ίδια τη δομή της». Ωστόσο, τότε έφαγαν και οι δύο πόρτα, καθώς η Μόσχα δεν είχε καμιά όρεξη να επιδεινώσει κι’ άλλο τις σχέσεις της με τους δανειστές της Ελλάδας. Εκείνη τη μέρα, ο Βλάντιμιρ Πούτιν, από το ίδιο βήμα έλεγε: «Η ενεργή συνεργασία μας με τα νέα κέντρα παγκόσμιας ανάπτυξης δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως θα αποδώσουμε λιγότερη σημασία στον διάλογο με τους παραδοσιακούς εταίρους μας στη Δύση. Είμαι πεπεισμένος πως αυτή η εταιρική σχέση θα συνεχιστεί».

-15 Σεπτεμβρίου 2015, Σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθεται στην εντεινόμενη ψυχροπολεμική αντιπαράθεση στην Ουκρανία και υποστηρίζει την τήρηση της συμφωνίας του Μινσκ από όλες τις πλευρές. Για την ασφάλεια των χωρών της περιοχής είναι αναγκαία η διεθνής συνεννόηση από κοινού με την Ρωσία, όχι χωρίς την Ρωσία ή εναντίον της. Η Ελλάδα, αξιοποιώντας και τις παραδοσιακές της σχέσεις με τη Ρωσία, την Ουκρανία και τις χώρες του Καυκάσου, δραστηριοποιείται σε συνεργασία με ευρωπαίους εταίρους για την ενίσχυση του ρόλου του ΟΑΣΕ και μια Ευρώπη-γέφυρα σε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, ειρήνης και σταθερότητας».

-28 Μαΐου 2016, Τσίπρας στις κοινές δηλώσεις με Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν:  «Έχουμε επανειλημμένα τοποθετηθεί, τόσον εγώ, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών, ότι δεν αποτελεί λύση ο φαύλος κύκλος της στρατικοποίησης, της ψυχροπολεμικής ρητορικής και των κυρώσεων, αλλά λύση είναι ο διάλογος».

-31 Μαΐου 2016. Ο κ. Καμμένος, από το βήμα της Βουλής, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, δήλωσε: «Μόλις τελειώσει το εμπάργκο της Ρωσίας, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε την παραγωγή καλάσνικοφ στην Πάτρα».

-21 Οκτωβρίου 2016, Τσίπρας, συνέντευξη Τύπου μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: «Αλλά, οι λύσεις που χρειαζόμαστε πρέπει να έχουν στόχο να επουλώνουν τις πληγές και όχι να τις πολλαπλασιάζουν. Γι’ αυτό, καταστήσαμε σαφές ότι δεν πρόκειται να βοηθήσει σε τίποτα να ζήσουμε σε μία Ευρώπη βυθισμένη σε ένα φαύλο κύκλο στρατιωτικοποιήσης, διαρκώς ανανεούμενων και επαναλαμβανόμενων κυρώσεων και ψυχροπολεμικής ρητορικής».

-2 Νοεμβρίου 2016. Αναγόρευση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Βικτόροβιτς Λαβρόφ, σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πειραιώς, της Σχολής Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών, του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Στην ομιλία του, ο κ. Κοτζιάς αναφέρει ότι ο Λαβρόφ είναι ένας κορυφαίος διπλωμάτης, οραματιστής με στρατηγική σκέψη. Αναφέρθηκεστην μακρά παράδοση της ρωσικής διπλωματίας, είπε ότι ανέδειξε άνδρες, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Αντρέι Γκρομίκο, άνδρες που υπερέβησαν την εποχή τους, συγκαταλέγοντας στην πλειάδα των ανδρών αυτών της ρωσικής διπλωματίας και τον Σεργκέι Λαβρόφ, τον «φίλο» του όπως είπε χαρακτηριστικά. Μάλιστα, εξαίροντας τις ικανότητες του Λαβρόφ στην διπλωματία, είπε πως είναι ένας κορυφαίος διπλωμάτης, οραματιστής με στρατηγική σκέψη, αναφέροντας ως παράδειγμα την επιτυχή του παρέμβαση στο ζήτημα της επίλυσης του χημικού οπλοστασίου στην Συρία. Επισημαίνοντας την ευρύτητα των γνώσεών του, είπε ότι γνωρίζει καλά την Κίνα, τις ΗΠΑ και φυσικά την Ρωσία, τους παγκόσμιους παίκτες και τα παγκόσμια προβλήματα. Είπε μάλιστα, ότι όσοι υπουργοί Εξωτερικών τον γνωρίζουν, διακρίνουν στον Σεργκέι Λαβρόφ έναν άνθρωπο, με γνώση, με σοφία, έναν άνθρωπο με υπομονή και νηφαλιότητα, λέγοντας χαρακτηριστικά, ότι «σήμερα ο κόσμος έχει λίγους μεγάλους διπλωμάτες» και πως ο Λαβρόφ είναι μια εξαίρεση - είναι από τους διπλωμάτες που ξεχωρίζουν, και πως μαζί με τον Στάινμάγιερ και τον φίλο Κέρι, πολεμούν για την υλοποίηση των συμφωνιών του Μίνσκ, που αφορούν την κρίση στην Ουκρανία. Τόνισε δε, ότι ο Λαβρόφ πάντα επιθυμεί την ειρηνική επίλυση των διενέξεων και δίνει προτεραιότητα στα όπλα της διπλωματίας και όχι στην διπλωματία των όπλων. Ο κ. Κοτζιάς εξήρε την ενέργεια και τους κόπους που καταβάλλει για την δημιουργία μια νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής σταθερότητας και ασφάλειας και συνεργασίας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε όσους θα επιθυμούσαν να τελειώσει η Ρωσία, ή σ’ αυτούς που την θεωρούν ως μια χώρα «βάρβαρη», αντιπαραθέτοντας με έμφαση την μακραίωνη κουλτούρα της Ρωσίας, η οποία, όπως είπε, σημάδεψε γενιές και γενιές με το πλούσιο λογοτεχνικό και πνευματικό της έργο. Τέλος ο κ. Κοτζιάς, εξήρε και τις ανθρώπινες αρετές του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι παιδί του ρωσικού λαού και του παγκόσμιου πολιτισμού, έχει το κέφι της ζωής που είχαν οι ήρωες της ρωσικής μυθοπλασίας».

Από την πλευρά του, ο Λαβρόφ δήλωσε μεταξύ άλλων: «Πάντα τηρούμε τον λόγο μας, αυτό είναι παράδοση της διπλωματίας μας», διαβεβαιώνοντας ότι «οι σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας είναι πολύ γερές»,

-15 Νοεμβρίου 2016, απόσπασμα από δηλώσεις Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα και τις κοινές δηλώσεις με Αλ. Τσίπρα: «Συζητήσαμε, επίσης, τη σημασία ανταλλαγής πληροφοριών για την πρόληψη τρομοκρατικών επιθέσεων και συζητήσαμε τη σημασία της διατήρησης σε ισχύ των κυρώσεων, συμπεριλαμβανομένων αυτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Ρωσίας, έως ότου η Ρωσία εκπληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της βάσει της Συμφωνίας του Μινσκ».

-9 Φεβρουαρίου 2017, Τσίπρας στην Ουκρανία, στις κοινές δηλώσεις με Ουκρανό Πρόεδρο Ποροσένκο: «Η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και παρά το γεγονός ότι είχε ιδιαίτερο οικονομικό συμφέρον να υπάρξει άμεσα διευθέτηση της κρίσης και η άρση των κυρώσεων που επηρέασαν εξαιρετικά οδυνηρά την ελληνική οικονομία, εν τούτοις εμείς δεν διασπάσαμε την ευρωπαϊκή ενότητα».

-15 Μαΐου 2018. Στο προπαγανδιστικό βίντεο με το κόκκινο χαλί στου Μαξίμου, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται να συνομιλεί με διάφορους ηγέτες, μεταξύ των οποίων ο Πούτιν. ΄

-13 Ιουνίου 2016. Ο κ. Κοτζιάς επισκέπτεται τη Μόσχα, όπου ανακοινώθηκε ότι ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ θα επισκεφτεί τον Σεπτέμβριο την Ελλάδα για την προετοιμασία της συνάντησης στη Μόσχα του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Ρώσου Προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν. Εκεί, ο κ. Λαβρόφ δήλωσε ότι η Ρωσία πάντα τασσόταν «υπέρ της εξεύρεσης συμφωνίας για το ζήτημα αυτό χωρίς έξωθεν παρέμβαση, χωρίς καθορισμό τεχνητών χρονοδιαγραμμάτων και όρων» και συμπλήρωσε: «Είπαμε ότι θα στηρίξουμε εκείνη την λύση, η οποία θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της Ελλάδας και της "Μακεδονίας" και η οποία θα βασίζεται σε ευρεία κοινωνική υποστήριξη. Ελπίζω ότι η ανακοινωθείσα χθες συμφωνία θα είναι μια τέτοια».

Αυτά μόλις στις 13 Ιουνίου!

Εκείνη την ημέρα, μιλώντας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων Μόσχας, ο Κοτζιάς διαβεβαίωνε: «Η Ελλάδα είναι σταθερός εταίρος σε μία ασταθή περιοχή».

-15 Ιουνίου 2018. Συνέντευξη Κοτζιά στην «Ιζβέστια»: «Καταρχάς, να μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω τη Ρωσία για τη θετική στάση που κρατά απέναντι στο Κυπριακό πρόβλημα, μια στάση αρχών, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο».

Μετά από όλα αυτά –και κυρίως μετά τα τόσο πρόσφατα κολακευτικά λόγια και μάλιστα μετά την συμφωνία με τα Σκόπια– ξαφνικά κρίση και απελάσεις και κατηγορίες για μη σεβασμό των διεθνών συνθηκών και της Ελλάδας.

Διότι δεν μπορεί στις 13 Ιουνίου να είναι όλα μέλι-γάλα και ακριβώς έναν μήνα μετά να ανακαλύπτονται συνωμοσίες.

Οπότε, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Είτε όλα αυτά είναι ψέματα και κατασκευές, αποτέλεσμα άνωθεν επιβολής, είτε Τσίπρας και Κοτζιάς δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τι συμβαίνει. Μπορεί και τα δυο…

«Ωραία Ελλάς»

Το καφενείο που έριχνε κυβερνήσεις και οι υπουργοί έστελναν ακόμη και μπράβους για να ξυλοκοπήσουν τους αντιφρονούντες θαμώνες του.

mixanitouxronou.gr

Για περίπου σαράντα χρόνια, το καφενείο «Ωραία Ελλάς» υπήρξε το πολυτελές στέκι των καπετάνιων του 1821, ξένων διπλωματών, περιηγητών, πολιτικών, ποιητών, αλλά και των υπολοίπων Αθηναίων. Ήταν το σημείο της πόλης όπου συνέρρεαν όλοι για να μάθουν τα νέα της ημέρας.

Το καφενείο βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Αιόλου, στο ισόγειο της οικίας Βρυζάκη. Συνδέθηκε κυρίως με την περίοδο του Όθωνα και του Γεωργίου Α΄ και λειτούργησε από το 1839, όταν το πρωτοάνοιξε ο Ιταλός Σάνδον. Τις ημέρες της δόξας όμως, τις γνώρισε όταν πέρασε στα χέρια του Παναγή Βενετσάνου.

Ο χώρος του καφενείου ήταν άνετος. Σε ειδικό χώρο οι θαμώνες κάπνιζαν τους ναργιλέδες ή τα τσιμπούκια τους. Στην αίθουσα δίπλα από τους θεριακλήδες υπήρχε ένα μπιλιάρδο στο οποίο έπαιζαν κυρίως οι Ευρωπαίοι πελάτες ή ξένοι περιηγητές.

Φυσικά διάβαζαν τις εφημερίδες τους και συζητούσαν για τους βουλευτές. Οι απόψεις τους ήταν βαρόμετρο για τους πολιτικούς, που συχνά έστελναν εκεί τα τσιράκια τους για να προβάλλουν το έργο τους και να προσελκύσουν ψηφοφόρους... 

Σε ατιτλοφόρητο φυλλάδιο του 1863, ο συντάκτης έγραφε ότι το καφενείο, «δύναται να θεωρηθεί ως η κεντρική διεύθυνσις της εκκλησίας του λαού. Εκεί δικάζονται βασιλείς και υπουργοί, εκεί αποκαλύπτονται επιτηδείως πρόσωπα και ενέργειες, εν αυτώ η νεότης αντιτάσσει την οιστρήλατον ευφυΐαν της εις τας αυστηράς κρίσεις των γερόντων».

Συχνά πολλοί νέοι που περνούσαν από το καφενείο και ήταν αντίθετοι με το καθεστώς της μοναρχίας, κρατούσαν στα χέρια τους την ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης και διάβαζαν φωναχτά τους λόγους του Μιραμπό και του Ροβεσπιέρου. Οι συζητήσεις των αντιμοναρχικών νέων συνεχίζονταν συνήθως στα γραφεία του αντιπολιτευόμενου φύλλου «Το μέλλον της Πατρίδας», που θεωρούνταν ως η νοητή επέκταση του πολιτικού καφενείου.

Στην Ωραία Ελλάδα άρχιζαν ή κατέληξαν διάφορες κινητοποιήσεις, όπως για παράδειγμα τα «Σκιαδικά» που κατέληξαν σε σκληρές συγκρούσεις ανάμεσα σε φοιτητές και την αστυνομία.

Το όνομα του ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου συνδέθηκε με την Ωραία Ελλάδα, εξαιτίας της δράσης που είχε αναπτύξει εναντίον του Όθωνα. Ο Σούτσος είχε δημοσιεύσει τότε το τρίτο φυλλάδιο της «Τρίτης Σεπτεμβρίου», με το οποίο κατηγορούσε για πολλά θέματα τον πρωθυπουργό Ανδρέα Μεταξά και μέλη της κυβέρνησης. Οι υπουργοί που διάβαζαν τις σκληρές κριτικές του απάντησαν βίαια, στέλνοντας μπράβους να χτυπήσουν τον Σούτσο μέσα στο καφενείο Ωραία Ελλάς.

Ο ποιητής τελικά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, ενώ οι υποστηρικτές του οργάνωσαν εκδηλώσεις συμπαράστασης μέσα στο χώρο του καφενείου...

Ο κύκλος των ρομαντικών ποιητών

Η Ωραία Ελλάς πάντως υπήρξε και σημείο συνάντησης πολλών ρομαντικών ποιητών της εποχής που δημιούργησαν τον δικό τους κύκλο, όπως οι Παράσχος, Βασιλειάδης, Παπαρρηγόπουλος, Ορφανίδης και άλλοι.

Το 1862, λίγο πριν από την έξωση του Όθωνα, απαγορεύτηκε για μικρό χρονικό διάστημα η λειτουργία του καταστήματος, καθώς το καφενείο σχεδόν είχε εξελιχθεί σε λέσχη καρμπονάρων. Η αστυνομία θεωρούσε ότι ο χώρος ήταν επικίνδυνος εξαιτίας των ιδεών που διακινούνταν από τους αντιμοναρχικούς πελάτες, οι οποίοι έκαιγαν τα φύλλα της φιλοβασιλικής εφημερίδας «Ελπίς».

Δέκα χρόνια αργότερα, η αίθουσα μπιλιάρδου είχε μετατραπεί σε χρηματιστήριο, όπου με τα «Λαυρεωτικά» ο κόσμος αγόραζε μετοχές φούσκες και τελικά έχασε τα λεφτά του. Ύστερα από λίγο, το ιστορικό καφενείο έπαψε να λειτουργεί.

Το κλείσιμο της Ωραίας Ελλάδας προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, καθώς η εξαφάνισή του από την καθημερινότητα των Αθηναίων, αποτέλεσε για τον τύπο της εποχής «βέβηλη» πράξη. Στη θέση του άνοιξε το καλοκαίρι του 1879 εμπορικό κατάστημα με μάλλινα είδη κρατώντας όμως την ίδια ονομασία... 

Το καφενείο Ωραία Ελλάς, επαναλειτουργεί στην οδό Μητροπόλεως 59, Μοναστηράκι, με υπέροχη θέα στον βράχο της Ακρόπολης, πάνω από την Πανδρόσου και τη Ρωμαϊκή Αγορά!  Το καφενείο τώρα είναι στέκι πολιτισμού και απόλαυσης στο Μοναστηράκι με μοναδική θέα στον Παρθενώνα και το Ερεχθείο. Ο καφές είναι στη χόβολη.