28 February 2017

Η τρόικα έρχεται...

μαζί με 70.000 συμβασιούχους για μονιμοποίηση!
του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη, Liberal, 1/3/2017
 Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εξαπάτηση από το να διαστρέφεις τις έννοιες των λέξεων. Επειδή οι λέξεις είναι το εργαλείο για να συνεννοούνται οι άνθρωποι. Και τους εξαπατάς. Σήμερα έρχονται οι εκπρόσωποι των δανειστών. Δηλαδή η τρόικα. Γιατί; Για να προωθήσει την αξιολόγηση της κυβέρνησης επί των μεταρρυθμίσεων. Παραμύθια. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα!
Για να μην κοροϊδευόμαστε, εδώ και 7 χρόνια δεν υπάρχει καμιά μεταρρύθμιση στο ελληνικό κράτος. Υπάρχει μια διαρκής περικοπή αποδοχών, εισοδημάτων, περιουσιών και δικαιωμάτων των πολιτών. Τίποτε άλλο.
Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά η επανάληψη του ίδιου κακοπαιγμένου έργου, που επαναλαμβάνεται μονότονα και βασανιστικά από το 2010 διαρκώς. Είναι η απόπειρα των ελληνικών κυβερνήσεων να διατηρήσουν αλώβητο το κρατικοδίαιτο σύστημα με κάθε τρόπο και θυσία. Δική μας θυσία.
Για να το πούμε μπακάλικα, από σήμερα Τρίτη συνεχίζεται η αντίσταση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος σε κάθε απόπειρα μεταβολής του ελληνικού κράτους σε παραγωγό πλούτου με την εργασία εργαζόμενων και επιχειρηματιών.
Δηλαδή; Θα αναρωτηθεί κάποιος. Οι καλοί δανειστές θέλουν να αλλάξουν το κράτος προς όφελός μας και οι κακές κυβερνήσεις μας αρνούνται; Οι δανειστές δεν είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη να αλλάξουν το κράτος. Είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη απέναντι στους πολίτες τους και στους κεφαλαιούχους τους να διασφαλίσουν τα δάνειά τους και να επεκτείνουν την κυριαρχία των επιχειρήσεων των κρατών τους. Εκεί μπαίνει τελεία.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι επιφορτισμένες με την ευθύνη να αλλάξουν ένα αντιπαραγωγικό κράτος και να το κάνουν πλουτοπαραγωγικό για τους πολίτες του και για κανέναν άλλο. Αυτή είναι η κορυφαία τους υποχρέωση όχι μόνο εδώ και 7 χρόνια. Εδώ και 187 χρόνια.
Κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λένε οι ίδιες, οι οποίες έχουν σπαταλήσει τόνους σάλιου και μελάνης καταφερόμενες κατά του κρατικοδίαιτου μοντέλου και επαγγελόμενες… μεταρρυθμίσεις!
Η πρώτη και βασική μεταρρύθμιση σε μια χώρα που δεν παράγει για να καλύψει τα έξοδά της και τις υποχρεώσεις της είναι να αρχίσει να παράγει. Για να παράξει πρέπει να βάλει τον παραγωγό λαό και τον παραγωγό επιχειρηματία σε άλλη ρότα από την υπάρχουσα ώστε η εργασία τους να δίνει προστιθέμενη αξία.
Επειδή μέχρι σήμερα η κρατικοδίαιτη οικονομία απασχολεί πάνω από 1.500.000 πολίτες, οι οποίοι υποπαράγουν. Δηλαδή το κόστος του έργου τους είναι πολύ μεγαλύτερο από την προσφορά τους.
Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά. Υπερτιμολογήσεις, μίζες, φακελάκια, καταχρήσεις, γραφειοκρατία και, μείζον, η αμοιβή προσωπικού που εμφανίζεται στη δουλειά και παράγει το ένα δέκατο ή το ένα δεύτερο, στην καλύτερη περίπτωση, από αυτό που πληρώνεται. Σε βάρος εκείνων που πληρώνουν. Δηλαδή των υπόλοιπων φορολογούμενων.
Στην κρατικοδίαιτη οικονομία πρέπει να προστεθούν και όλοι όσοι φοροδιαφεύγουν από όλους τους τομείς. Επειδή φοροδιαφεύγουν γιατί οι κρατικοδίαιτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι κρατικοδίαιτοι νομοθετικοί μηχανισμοί (βουλευτές, υπουργοί, στελέχη κυβερνήσεων) δεν εργάζονται για να αποτρέψουν ή για να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή.
Και εδώ ερχόμαστε στο ζητούμενο. Η χώρα έχει, λέει, 600.000 δημόσιους υπάλληλους του στενού δημόσιου τομέα και περίπου 150.000 του ευρύτερου τομέα. Περίπου 500.000 είναι οι αγρότες και οι αλιείς, περίπου 1.700.000 οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και περίπου 500.000 αυτοαπασχολούμενοι. Σύνολο, περίπου 3.500.000 «εργαζόμενοι» σ έναν πληθυσμό 11.000.000. Με 2.000.000 άνεργους, 2.400.000 συνταξιούχους και 3.000.000 που δεν ανήκουν στόν ενεργό πληθυσμό και δεν ψάχνουν και για δουλειά.
Γιατί σε εισαγωγικά οι «εργαζόμενοι»; Γιατί αυτό είναι το θέμα.
Στην Ελλάδα, εδώ και 35 χρόνια έχει διαστραφεί η έννοια της λέξης «εργαζόμενος», που δεν εννοεί πιά εκείνον που πραγματικά εργάζεται, αλλά εκείνον που κατέχει μια θέση εργασίας. Αν τη δικαιολογεί κι ολας την ένταξή του στη θέση ή την αμοιβή του γι αυτή τη θέση δεν ενδιαφέρει! Αρκεί που την έχει και πέφτει η αμοιβή.
Αυτή η νοοτροπία είναι οικονομικό μοντέλο, δεν είναι παίξε- γέλασε. Όταν οι μετρήσεις της Eurostat διαπιστώνουν ότι οι Έλληνες εργάζονται τις πιο πολλές ώρες στην ΕΕ (περίπου 2.000 το χρόνο) δεν εννοούν ότι σώνει και καλά εργάζονται. Εννοούν ότι βρίσκονται στο χώρο εργασίας (όταν δε χτυπάει την κάρτας κάποιος άλλος) ή ότι παρέχουν υπηρεσίες (όταν τις παρέχουν).
Γιατί, αν εργάζονταν πραγματικά είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, με παραγωγικούς ρυθμούς δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε.
Κι αυτή η πραγματικότητα διαπιστώνεται στο μεγαλύτερο κομμάτι του στενού δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ κατά κύριο λόγο, όπου είναι νοοτροπία εισαγωγής. «Να τρουπώσεις, να πέφτει ο μισθός μήνας μπαίνει- μήνας βγαίνει και να΄ χεις το κεφάλι σου ήσυχο (ότι δεν θα απολυθείς). Νοοτροπία υπαλλήλου στην υπηρεσία των πολιτών δεν καλλιεργείται. Από καμιά κυβέρνηση! Αντίθετα, είναι προσβολή. «Ποιος είσαι συ που νομίζεις ότι είμαστε υπηρέτες σου»! Έλα ντε.
Μεγάλη εξαίρεση είναι η πλειοψηφία των γιατρών στα νοσοκομεία, μερικών εκπαιδευτικών, μερικών συγκεκριμένων ειδικοτήτων στις ΔΕΚΟ και πολλών συμβασιούχων σε διάφορους τομείς, που κάνουν συχνά τη δουλειά των μόνιμων, και στα ΚΕΠ.
Αλλά, και ο ιδιωτικός τομέας δεν πάει πίσω σ αυτή τη νοοτροπία αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό. Οι παραγόμενοι ρυθμοί, τα προϊόντα και η ποιότητα το μαρτυρούν, με τις απαραίτητες όπως πάντα εξαιρέσεις. Η νοοτροπία της λούφας και της αρπαχτής είναι εδώ.
Υπάρχει κεντρική κατεύθυνση να αλλάξει αυτή η νοοτροπία; Όχι. Το αντίθετο μάλιστα! Οι κυβερνήσεις, με αυτήν εδώ πρωταθλήτρια στο θέμα, καλλιέργησαν και καλλιεργούν το ίδιο μοντέλο «εργασίας». Το περιέγραψε με τον πιο εύστοχο τρόπο ο Κώστας Ζουράρης: «Μέχρι το 2019 ποιος ζει και ποιος πεθαίνει».
Αλλά, σ αυτό το «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει» και στο αντίστοιχο «να ‘μαστε καλά τώρα και αύριο έχει ο Θεός» κανείς δεν έχει τολμήσει να φωνάξει «ζουν τα παιδιά σου ρε ζώον και δε θα’ χουν αύριο ρε ηλίθιε».
Και για να αποδείξει αυτό που γράφω, η κυβέρνηση έχει αυξήσει κατά 70.000 τους δημόσιους υπάλληλους με τη μέθοδο των συμβασιούχων (3.440 προσέλαβε μόνο σ ένα μήνα!), με το τάξιμο ότι θα τους μονιμοποιήσει κι ας περιμένουν τα άλλα κορόιδα τις εξετάσεις και τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ!
Παράλληλα, βάζει στους 2.300 «εργαζόμενους» της ΕΡΤ άλλους 57 συμβασιούχους επειδή «παλιοί» αρνούνται να κάνουν τη δουλειά τους, έχοντας εξασφαλίσει «επαναστατικές» ασυλίες, άλλες εκπομπές, κομματικές πλάτες!
Όπως οι υπόλοιπες κυβερνήσεις δεν έχει καλλιεργήσει καμιά νοοτροπία παραγωγής, καμιά νοοτροπία εγκατάλειψης της μέχρι σήμερα πολιτικής, δεν έχει σημάνει κανένα σύνθημα αλλαγής «για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Το αντίθετο.
Επειδή, η Ελλάδα δεν υπάρχει στο πολιτικό κομματικό σύστημα. Υπάρχει μόνο η επιβίωση του κόμματος και της καρέκλας. Ακόμα κι αν υπάρχουν ελάχιστοι πολιτικοί που θα θελαν μια αλλαγή, είναι αιχμάλωτοι μηχανισμών και περίγυρου ανθρώπων άχρηστων, απατεώνων, μωροφιλόδοξων, τυχοδιωκτών και ανόητων. Κοινώς άχρηστων.
Γιατί, στη χώρα κατοικούν οι έξυπνοι και τα κορόιδα. Οι έξυπνοι είναι αυτοί που εξασφαλίζουν λεφτά και θέσεις άκοπα και τα κορόιδα είναι όλοι οι υπόλοιποι. Και δεν είναι κορόιδα επειδή φτύνουν αίμα για να δουλέψουν ή επειδή πετάχτηκαν στην ανεργία. Είναι κορόιδα γιατί ανέχονται και τους έξυπνους και τις τσατσάδες των έξυπνων. Και τους ψηφίζουν κι όλας!
Η χώρα διάγει τον έβδομο χρόνο αντίστασης στην πρόοδο, των πιο χυδαίων και καταστροφικών δυνάμεων που την έφεραν μέχρις εδώ. Και οι πολίτες νομίζουν ότι αυτές οι κυβερνήσεις ή οι ξένοι ή θεϊκές δυνάμεις θα τους σώσουν. Μόνο οι ίδιοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους και τη χώρα. Συνειδητοποιώντας το.

17 February 2017

Η υποβάθμιση της Επικούρειας Φιλοσοφίας από τον Επίκτητο

Εισήγηση του Μπάμπη Πατζόγλου,
7ο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας, 11-12/2/2017
Θέλοντας να βγάλω ένα καινούργιο βιβλίο με Επικούρεια κείμενα και με τίτλο "Η Ηδονή για όσους υποστηρίζουν ότι Δεν υπάρχει Σπήλαιο" ασχολήθηκα με εκείνο το κομμάτι της φιλοσοφίας του Επίκτητου, που ναι μεν εκφράζει την Επικούρεια Φιλοσοφία, την χρησιμοποιεί δε άσχημα για την ανάδειξη του Στωικισμού.
Η δουλειά που έγινε από εμένα, ήταν δύσκολη και επίμονη. Διάβασα την ερμηνεία των κειμένων του Επίκτητου που υπάρχει στο διαδίκτυο και μετά διάβασα την ερμηνεία των εκδοτικών οίκων. Όλες οι ερμηνείες είναι παρόμοιες. Όμως ελάχιστα πράγματα κατάλαβα. Διότι οι αξιόλογοι, χωρίς άλλο, ερμηνευτές, δεν έχουν εισέλθει στα ενδότερα της Επικούρειας φιλοσοφίας. Έτσι διαπίστωσα, μετά από κόπο, ότι αυτά τα κείμενα προσπαθούν να υποβαθμίσουν την Επικούρεια φιλοσοφία.
Ένα μικρό κείμενο του Επίκτητου θα σας πείσει.
Μας λέει και ο Επίκουρος ότι είμαστε από την φύση μας κοινωνικοί. Αλλά έτσι και βάλεις μέσα σε στεγανά αυτό το αγαθό, δεν μπορεί να πει τίποτε άλλο. Διότι πάλι επιμένει λέγοντάς μας , ότι όταν κάτι είναι αποκομμένο απ’ την ουσία του αγαθού, δεν το εκτιμάς το αγαθό αυτό και δεν το ενστερνίζεσαι. Και καλώς επιμένει.
Πως λοιπόν τα λες αυτά, ω Επίκουρε…;
Και υποψιαζόμαστε για ποιους λόγους τα λες αυτά. Άραγε δεν είμαστε στοργικοί προς  τα παιδιά μας; Γιατί  αποτρέπεις τον σοφό να μην ανατρέφει τα παιδιά του;  φοβάσαι μήπως εξ αιτίας των παιδιών πέσει σε στεναχώριες;
Εξ αιτίας του άγχους που τρέφει μέσα του μπορεί να πέσει σε στεναχώριες; Τι τον νοιάζει αν ένα μικρό άγχος μέσα του θρηνεί;
Αλλά ξέρει καλά, ότι έτσι και υπάρχει ένα παιδί, δεν είναι δυνατό σ’ εμάς να μην το αγαπάμε και να μη το φροντίζουμε.
Αλλά όμως αν και τα γνωρίζει καλά αυτά, τολμά να λέει, ότι  να μην ανατρέφουμε τα παιδιά. Αλλά το πρόβατο δεν εγκαταλείπει το παιδί του, ούτε ο λύκος. Ο άνθρωπος όμως το εγκαταλείπει;
Τι θέλεις δηλαδή; Να είμαστε ανόητοι σαν τα πρόβατα; Που ούτε και εκείνα το εγκαταλείπουν. Απάνθρωποι να είμαστε και θηριώδεις σαν τους λύκους; Ούτε και εκείνοι το εγκαταλείπουν.

Ποιος θα πειθόταν από εσένα Επίκουρε βλέποντας το παιδί του πεσμένο στην γη να κλαίει; Εγώ νομίζω ότι και αν ακόμη μάντευαν, η μάνα σου και ο πατέρας σου, ότι θα σκόπευες να λες αυτά, ακόμα και τότε δεν θα σε εγκατέλειπαν.
Ακόμα λέει, ότι δεν ασχολείται με τα πολιτικά ο σώφρονας. Ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει αυτός που ασχολείται με τα πολιτικά: Και στο φινάλε, αν πρόκειται να περιφέρεται στον όχλο αυτός που ασχολείται με τα πολιτικά όπως ανάμεσα στις μύγες, αυτό Επίκουρε εσένα τι σε πειράζει;   
Βλέπουμε στο παραπάνω κείμενο πως κατηγορεί τον Κήπο. Έναν Κήπο γεμάτο από ελεύθερους ανθρώπους.  Όπου δεν κατάλαβε, σκοπίμως; για ποιον λόγο ο Επίκουρος τον δημιούργησε.
Επίσης κατηγορεί την παραίνεση του Επίκουρου προς τον σοφό που λέει ότι: «Ούτε γάμο θα κάνει ούτε παιδιά θα αποκτήσει ο σοφός. Σε ειδικές μόνο περιπτώσεις της ζωής του θα κάνει γάμο, αν και μερικοί θα τον αποφύγουν». Και όπου αυτό, είναι απλά μία συμβουλή προς τον σοφό και όχι στον οποιονδήποτε άνθρωπο. Διότι αν θελήσει να παντρευτεί ο σοφός, τότε τα βάσανα θα είναι δικά του.
Ακόμα διαστρεβλώνει το «Λάθε Βιώσας». Το «Λάθε Βιώσας» που είναι η πλέον επίκαιρη δόξα της εποχής μας. Όπου μας προτρέπει να μένουμε μακριά από τους πολιτικούς και την πολιτική. Και μας τονίζει να ζούμε στην αφάνεια και στην αποχή. Και όπου εξάγω εγώ, ως προσωπικό συμπέρασμα το να μην ψηφίζουμε ώστε να μην εκλέγουμε όλους αυτούς τους άθλιους πολιτικούς. Διότι «Δημοκρατικόν μεν, το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δε αιρετάς, ολιγαρχικόν»
                                                               *
Όμως πριν προχωρήσουμε, ας δούμε ποιος ήταν ο Επίκτητος και τι πρόσθεσε  στην Στωική φιλοσοφία και γιατί αγαπήθηκε από τους Νεοπλατωνικούς και τους Χριστιανούς.
Ο Επίκτητος  λοιπόν γεννήθηκε στην Ιεράπολη της Φρυγίας, μία από τις αρχαίες εμπορικές πόλεις της Μικράς Ασίας, το 55 μετά την βίαιη αναχρονολόγησή μας και πέθανε στην Νικόπολη το 125.
Υπήρξε  παιδί δούλων. Και ως δούλο τον πήραν από την Ιεράπολη και τον πήγαν στην Ρώμη όπου τον πουλήσανε σε κάποιον δημόσιο υπάλληλο εκτελεστικό γραμματέα του Νέρωνα, τον Επαφρόδιτο.
Πέραν του ότι ο Επίκτητος ήταν ασθενικός και ντροπαλός, ο Επαφρόδιτος τον κακομεταχειριζόταν και τον έκανε ανάπηρο.
Σε μία αναφορά του Κέλσου που την βρίσκουμε στο περίφημο βιβλίο του κατά του Ιησού Χριστού: τον «Αληθή Λόγο» μας μιλάει για την δουλικότητα, για την υπομονή και για την καρτερία του Επίκτητου που διακρίνουμε σε όλο το φιλοσοφικό έργο του. Μας αναφέρει λοιπόν ο Κέλσος ένα γεγονός, που  μπορεί να απέχει από την αλήθεια, ότι: όταν κάποτε ο Επαφρόδιτος έστριψε το πόδι του Επίκτητου, ο ίδιος  του παρατήρησε χαμογελώντας πως «θα το σπάσεις».  Και όταν τελικά το έσπασε το πόδι του ο Επαφρόδιτος, απάντησε ο Επίκτητος ήρεμα: «Δεν σου το είπα;».
Εκείνη την περίοδο, που ήταν δούλος του Επαφρόδιτου, ο Επίκτητος παρακολουθούσε μαθήματα φιλοσοφίας από τον διάσημο για την εποχή εκείνη, Στωικό φιλόσοφο Μουσόνιο Γάιο Ρούφο.
Στην συνέχεια ο Επίκτητος έγινε απελεύθερος. Τότε άρχισε να διδάσκει στην Ρώμη, Στωική φιλοσοφία. Είχε δε γίνει στην Ρώμη, πασίγνωστος Δάσκαλος αυτής της Φιλοσοφίας.
Το 94 μετά την βίαιη αναχρονολόγησή μας, ο Αυτοκράτορας Δομιτιανός αισθάνθηκε ότι απειλείται από την επιρροή που είχαν στον λαό οι φιλόσοφοι. Οπότε εκδίδει διάταγμα και τους εξορίζει όλους.
Ο Επίκτητος τότε κατέφυγε στην Νικόπολη της Ηπείρου και ίδρυσε εκεί Φιλοσοφική Σχολή.
Πιστός μαθητής του, ήταν ο συγγραφέας της «Αλεξάνδρου Ανάβασης», ο Αρριανός, που του διέσωσε τα λόγια του κρατώντας σημειώσεις. Θαυμαστής  του, υπήρξε ο Αυτοκράτορας της Ρώμης και φιλόσοφος, Μάρκος Αυρήλιος. Ο Μάρκος Αυρήλιος έγραψε στην Ελληνική γλώσσα, κατά την διάρκεια των εκστρατειών του, ένα  έργο με τίτλο «Τα εις Εαυτόν». Αυτό το έργο, μέχρι σήμερα θεωρείται ως έργο σπουδαίο για μια διακυβέρνηση, με γνώμονα το καθήκον και την εξυπηρέτηση του συνόλου.  Και όπου σε αυτό το έργο, οι Στωικές αυτές ρίζες (καθήκον, πρέπει, χρέος κ.τ.λ.) βρίσκονται στα ηθικά διδάγματα του Επίκτητου.
*
Πριν περάσουμε στην φιλοσοφία του ας  ακούσουμε ένα ακόμα απόσπασμα από το 10ο κεφάλαιο της διατριβής με τίτλο, «Ενάντια στους Επικούρειους και Ακαδημαϊκούς». Για να δείτε την χλεύη του αλλά και την παιδιάστικη πολεμική του ενάντια στην Επικούρεια Φιλοσοφία.
 -Ω Άνθρωπε, ώ Επίκουρε,  γιατί φροντίζεις για μας, γιατί ξαγρυπνάς; Τι φανάρι κρατάς; Γιατί εξεγείρεσαι; Γιατί γράφεις τέτοια βιβλία; Μήπως κάποιος εξαπατηθεί επειδή φροντίζει τους θεούς ή μήπως κανείς καταλάβει ότι το αγαθό δεν είναι μόνο η ηδονή; Αν τα πιστεύεις αυτά, τότε όρμα και μετά κοιμήσου και κάνε ό,τι και τα σκουλήκια. Αφού κρίνεις ότι είσαι άξιος γι’ αυτά. Τρώγε και πίνε και συνουσίαζε και αφόδευε και ροχάλιζε. Τι σε νοιάζει αν οι υπόλοιποι τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά, με υγιή τρόπο ή με μη υγιή; Ό,τι είναι για εσένα, είναι και για εμάς. Σε νοιάζει για τα πρόβατα, επειδή τα κουρεύουμε, τα αρμέγουμε και μετά τα σφάζουμε; Δεν θα ευχόσουν άραγε, να μπορούσαν οι άνθρωποι, καταγοητευμένοι και ευχαριστημένοι από τους Στωικούς να νύσταζαν και έπειτα να προσέφεραν τους εαυτούς τους σε εσένα και τους ομοίους σου για να τους κουρέψεις και να τους αρμέξεις; Προς τους συνεπικούρειους έπρεπε να τα λες αυτά και όχι να κρύβεσαι. Πολύ περισσότερο εκείνους πρέπει να μεταπείσεις ότι από την φύση μας είμαστε κοινωνικοί και ότι η εγκράτεια είναι αγαθό. Για ποιους πρέπει να διαφυλάξεις αυτήν την κοινωνία και για ποιους δεν πρέπει; Για ποιους δεν πρέπει να την διατηρήσεις; Για τους αντιδραστικούς και τους παραβάτες; Και ποιοι είναι πιο παραβάτες από εσάς που λέτε όλα αυτά;
*
Ως πρωταγωνιστής της φιλοσοφίας του Επίκτητου είναι ο άνθρωπος και η εκπαιδευτική αγωγή του.
Η εκπαιδευτική αγωγή του ανθρώπου, για τον Στωικό αυτόν φιλόσοφο, είναι το μέσο όπου μπορεί να κατοχυρώσει ο άνθρωπος την ελευθερία του. Μέσω της εξάσκησης της φιλοσοφίας, ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει τα πράγματα που βρίσκονται υπό την εξουσία του, από εκείνα που δεν βρίσκονται υπό την εξουσία του. Το σώμα μας, για παράδειγμα, τα παιδιά μας, το περιβάλλον μας, είναι πράγματα που δεν βρίσκονται υπό την εξουσία μας (ουκ εφ' ημίν). Όμως τα διανοήματά μας, αυτά καθ’ εαυτά, βρίσκονται υπό την εξουσία μας.  Δηλαδή οι σκέψεις μας και οι κρίσεις μας είναι κτήμα μας (εφ' ημίν). Αυτά οριοθετούν την εσωτερική ελευθερία μας. Η διαφύλαξη της οποίας είναι, για τον Επίκτητο, το υπέρτατο αγαθό.
*
Για τον Επίκτητο, η ευτυχισμένη ζωή και η ζωή με  αρετές είναι συνώνυμες. Η ευτυχία και η προσωπική ολοκλήρωση είναι οι φυσικές συνέπειες του να ζεις με αρετές και να κάνεις το σωστό. Τα ερωτήματα όμως που γεννιόνται σε εμάς είναι: Άραγε ποιο είναι το σωστό; Και τι είναι ευτυχία;
Διότι ως γνωστόν οι αρετές για την φιλοσοφία μας είναι το μέσον για την Ηδονή. Την Ηδονή που φέρνει την καλοπέραση. Την ευδαιμονία. Και όχι αυτό το ασταθές συναίσθημα, την ευτυχία. Το να είσαι ενάρετος, μπορεί να είσαι περιοδικά ευτυχισμένος, αλλά δεν καλοπερνάς, δεν ζεις με ευδαιμονία. Το αντίθετο συμβαίνει, επειδή αποφεύγεις τα ωραία και τα όμορφα  χάριν της αρετής. Διότι η ζωή δεν είναι ωραία με τα πρέπει, με τα αναγκαία, αλλά με τα περιττά, με τα θέλω.
Ο Επίκτητος πίστευε, ότι ο κύριος σκοπός της φιλοσοφίας είναι να βοηθήσει τους κοινούς ανθρώπους να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις της καθημερινής ζωής. Και να αντιμετωπίσουν με καρτερία τις αναπόφευκτες σοβαρές στεναχώριες, τις απογοητεύσεις και τις λύπες της ζωής. 
Η συνταγή του Επίκτητου για την καλή ζωή επικεντρωνόταν σε τρία θέματα: να γίνεις κύριος των επιθυμιών σου, να εκτελείς τα καθήκοντα σου, να μάθεις να σκέπτεσαι καθαρά  και για τον εαυτό σου και για τις σχέσεις σου με την ευρύτερη ανθρώπινη κοινωνία. Μα όμως για να σκέφτεσαι, δεν πρέπει να παραγνωρίζεις τους αγγελιοφόρους της σκέψης σου. Τις αισθήσεις και τα αισθήματα. Διότι χωρίς αυτά δεν μπορείς να σκεφτείς.  Το λοιπόν, όλα αυτά τα κριτήρια της αλήθειας που μας έθεσε ο Επίκουρος, αποτελούν ψιλά γράμματα για τον Επίκτητο. Και δεν νομίζω πως τα είχε κατανοήσει.
Έτσι εγώ, σαν Επικούρειος, έχω να πω τα εξής:  Ότι αν το σώμα μας δεν βρίσκεται υπό την εξουσία μας και αν δεν το ορίζουμε εμείς, τότε αυτό είναι έρμαιο του κάθε αφέντη, είτε θεού είτε ανθρώπου. Οπότε μπορεί να το χρησιμοποιεί όπως ο αφέντης ορίζει. Ή μπορεί ο κάθε άνθρωπος να το απαξιώνει. Και το παράδειγμα, σχετικά με το σπάσιμο του ποδιού του Επίκτητου από τον Επαφρόδιτο, που μας αποκαλύπτει ο Κέλσος, είναι χαρακτηριστικό της δουλικότητας του χαρακτήρα του Επίκτητου. Και αυτήν την δουλικότητα την μετέτρεψε σε ιδεολογία. Την μετέτρεψε σε φιλοσοφία. Όντως το καθήκον είναι μία από τις αναφορές της Στωικής φιλοσοφίας. Ο Επίκτητος όμως συμπληρώνει αυτή την φιλοσοφία με την δουλικότητα. Για παράδειγμα,  η απαξίωση του σώματος ενός μοναχού, μας δείχνει στην κυριολεξία το καθήκον απέναντι στον θεό. Μας δείχνει και την δουλικότητα του ανθρώπου εκείνου, απέναντι στις φανταστικές επιταγές ενός φανταστικού πλάσματος που του λέει να περιορίσει στο ελάχιστο τις σαρκικές του επιθυμίες  για να κερδίσει μία αβέβαιη αιωνιότητα.
Με λίγα λόγια, μας αναφέρει ο Επίκτητος, ότι μπορεί να μην ορίζω το σώμα μου, μπορεί να μην το εξουσιάζω, μπορεί ο αφέντης να το βασανίζει ή να το χρησιμοποιεί όπως αυτός θέλει, όμως με την εκπαίδευσή μου, με το μυαλό μου, που είναι δικό μου, είμαι ανεξάρτητος και ελεύθερος.
 Όμως τι ελευθερία ή τι ανεξαρτησία μπορεί να έχει ένα μυαλό όταν θα πρέπει επιτελέσει ένα καθήκον; Αλλά πέρα απ’ αυτό, μας δείχνει και μία μεταφυσική σύνδεση του μυαλού παύλα πνεύματος με την σάρκα. Δεν θεωρεί ότι το μυαλό είναι μία ανώτερη μορφή της ύλης. Το διαχωρίζει από το σώμα, λες και το μυαλό μας είναι ουρανοκατέβατο.  
Αυτή λοιπόν η δουλικότητα, ο περιορισμός των επιθυμιών και το καθήκον, είναι τα κύρια στοιχεία της Στωικής φιλοσοφίας του Επίκτητου. Και γι’ αυτά, εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από την χριστιανική εκκλησία. Και γι’ αυτά, εκτιμάται και αναδεικνύεται σήμερα από τους θεολόγους και από τους προσηλυτιστές.   
Όπως καταλαβαίνετε, εμπόδιο σ’ αυτήν την «φιλοσοφία της δουλείας», ήταν η ελεύθερη και ηδονιστική Επικούρεια φιλοσοφία. Έτσι, άσκησε ο Επίκτητος δριμεία πολεμική ενάντια στην φιλοσοφία μας. Γι’ αυτό, ακούστε δύο αποσπάσματα  από το 7ο κεφάλαιο της  διατριβής με τίτλο: Ενάντια προς τον  Επικούρειο Διορθωτή των ελευθέρων πόλεων. Εδώ συνομιλεί με έναν Ρωμαίο Επικούρειο θέλοντας να υποτιμήσει την Επικούρεια Φιλοσοφία.
 (Στωικός φιλόσοφος) -Αλλά εσένα σου φαίνεται σωστό να σκεφτόμαστε πως θα κρυφτούμε, πως θα είμαστε ασφαλείς και κανείς δεν θα μας πάρει χαμπάρι; Γιατί την κλοπή ούτε ο Επίκουρος την θεωρεί κάτι κακό, αλλά ότι η αδικία γεννιέται μέσα στο μυαλό σου. Αλλά δεν γίνεται να λάβεις διαβεβαιώσεις ότι θα ζεις απαρατήρητος αν κλέψεις; Γι’ αυτό λέει ο Επίκουρος: «Μην κλέβετε».
(Ρωμαίος Επικούρειος) -Αλλά «εγώ σου λέω, ότι αν γίνει διακριτικά και με αυτοσυγκράτηση, θα μείνουμε απαρατήρητοι». Έπειτα και φίλους στην Ρώμη έχουμε ισχυρούς και φιλίες με δικαστικούς. Και οι Έλληνες είναι παθητικοί και αδρανείς: Κανείς δεν θα τολμήσει να ξεσηκωθεί εξ αιτίας αυτής της κλοπής.
(Στωικός φιλόσοφος) -Τότε ποιο είναι το αγαθό;  Άμυαλο είναι αυτό που λες και ηλίθιο. Αλλά ούτε και αν μου πεις ότι απέχει από το αγαθό θα σε πιστέψω. Γιατί είναι αδύνατον για κάτι που φαίνεται ψεύτικο να συμφωνήσεις και να αρνηθείς το αληθινό, όπως είναι αδύνατον να απομακρυνθείς απ’ αυτό που φαίνεται αληθινό.
Εδώ βλέπουμε πως ο Επίκτητος κατηγορεί την 34η Δόξα του Επίκουρου που λέει: «Η αδικία, από μόνη της, δεν είναι κακή. Αλλά γίνεται κακή, από τον τρόμο που προκαλεί στον άνθρωπο που την διαπράττει, ότι δεν μπορεί να αποφύγει αυτούς που είναι αρμόδιοι για την τιμωρία τέτοιων πράξεων».
Και σας ερωτώ: Αν δεν υπήρχε περίπτωση να σας συλλάβουν, τότε δεν θα κλέβατε ή δεν θα σκοτώνατε; Αλήθεια, αυτές και άλλες ωμότητες δεν διενεργούνται σ’ έναν πόλεμο ή δεν γίνεται πλιάτσικο σε ένα π.χ. μπλακ αουτ; Εκεί γιατί τις κάνουμε και δεν τις κάνουμε στην κανονική μας κοινωνία; Μα γιατί εκεί δεν υπάρχει περίπτωση να μας συλλάβουν. Άρα στην φιλοσοφία μας και στην φύση, καλό και κακό δεν υπάρχει. Διότι όπως μας λέει ο Επίκουρος «Η δικαιοσύνη δεν υπάρχει ως κάτι αυθύπαρκτο, αλλά αποτελεί κάποια συνθήκη, σύμφωνα με την οποίαν στις αμοιβαίες επαφές των ανθρώπων, όπου και όποτε αυτές λαμβάνουν χώρα, κανένας δεν θα βλάπτει τον άλλον και κανένας δεν θα βλάπτεται».
Και συνεχίζει ο Επίκτητος το υβρεολόγιο    
 -Αν υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να διερευνήσουμε την φιλοσοφία αυτή και να μας οδηγήσει σ’ όλα αυτά που λες, τι περιμένεις να γίνει;
Στα ανάγλυφα ποιο είναι το καλύτερο, το ασήμι ή η τέχνη;
 Η ουσία του χεριού είναι η σάρκα. Προπορεύονται όμως τα έργα του χεριού.
 Έτσι και τα πρέποντα είναι τριπλά. Και δεν  αφορά το ΕΙΝΑΙ, αλλά ως προς το ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ. Έτσι και ο άνθρωπος δεν πρέπει να τιμά την ύλη και τα σώματα αλλά αυτά που προπορεύονται.
Και ποια  είναι αυτά;
Η πολιτική. Ο γάμος. Η τεκνοποιία. Ο σεβασμός στον θεό. Η φροντίδα στους γονείς. Η έλλειψη επιθυμιών. Η υποχωρητικότητα. Η διεκδίκηση. Και ο καθένας οφείλει να μένει πιστός σε αυτά, όπως είναι σύμφωνο με την φύση μας. Γιατί πως αλλιώς γεννηθήκαμε; Ελεύθεροι, γενναίοι και ευσεβείς.
 Γιατί ποιο άλλο ζώο κοκκινίζει και ποιο ξεχωρίζει το αισχρό; Με αυτά υπόταξε την ηδονή και κάνε την βοηθό και υπηρέτη για να γίνεις πρόθυμος και να συγκρατείσαι στα έργα που είναι σύμφωνα με τη φύση.
Για εμάς, είναι λάθος ο συλλογισμός ότι π.χ. αυτό το ποτήρι πρώτα το σκεφτήκαμε, μετά το σχεδιάσαμε και έπειτα το κατασκευάσαμε. Πρωτ’ απ’ όλα ο άνθρωπος ήθελε να πιει νερό. Το ποτήρι αυτό έγινε κατόπιν της εξελικτικής διαδικασίας της ανάγκης του να πιει ο άνθρωπος πιο εύκολα νερό. Έτσι για εμάς, προηγείται το ΕΙΝΑΙ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και όχι τα ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ και αυτά που προπορεύονται του είναι. Γιατί απλούστατα, τα ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ, είναι ανθρώπινες επινοήσεις.
*
Καταλαβαίνουμε λοιπόν από αυτούς τους διαλόγους, αλλά και από τις εξομολογήσεις του Αυγουστίνου που σας είχα πει απ’ αυτό το βήμα πέρσι,  πως όσο εισέρχονταν  οι άνθρωποι στον μεσαίωνα τόσο πιο εχθρικοί γινόντουσαν στην Επικούρεια Φιλοσοφία.
Και σήμερα τα πράγματα είναι παρόμοια και χειρότερα. Διότι μέσω της μαζικής ψυχολογίας του φασισμού οι άνθρωποι είναι εθισμένοι στο να βλέπουν ή να ακούν πλάσματα της φαντασίας τους ή να έχουν διάφορες ιδεοληψίες, χωρίς να θέλουν ή να μπορούν να εστιάσουν στο λογικό.  Και είναι χειρότερα τα πράγματα, διότι υπάρχει ο μαζικός φανατισμός μέχρι θανάτου.
Όμως όλα αυτά και άλλα που είπε ο Επίκουρος και οι Φίλοι του, τα είπε για σένα! Για την μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητά σου. Τα είπε για να απολαμβάνεις ολοκληρωμένες και ακέραιες τις Ηδονές. Διότι οι Ηδονές είναι συγκεκριμένες, είναι υλικές και δεν έχουν ουδεμία σχέση, με την Στωική ιδέα της επιδίωξης της ευτυχίας, που μερικοί σκοπίμως σας παρουσιάζουν, είτε εδώ μέσα είτε αλλαχού. Άλλωστε την ευτυχία, την επιδιώκουν όλες οι θρησκευτικές αιρέσεις και όλα τα πολιτικά συστήματα
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

11 February 2017

Αγαπητέ συνταξιούχε!

του Θάνου Τζήμερου, Capital.gr, 10/2/2017
Αγαπητέ συνταξιούχε, έχεις δίκιο ό,τι κι αν πεις. Το κράτος σού έδωσε μια υπόσχεση που δεν την κράτησε. Προγραμμάτισες τη ζωή σου ανάλογα με την κρατική εγγύηση για το εισόδημα που θα είχες αποσυρόμενος από την αγορά εργασίας, και τώρα όλα τα σχέδιά σου πέφτουν έξω. Ακόμα κι αν είσαι κάτω από τα 67, ακόμα και αν άρχισες να συνταξιοδοτείσαι πριν τα 40, δεν ευθύνεσαι εσύ για την ευκαιρία που σου έδωσε το κράτος να βγεις πρόωρα στη σύνταξη. Και σε μένα αν την έδινε, θα την εκμεταλλευόμουν. Ούτε είσαι υποχρεωμένος να μελετάς τα δημοσιονομικά στοιχεία και να προβλέπεις αυτά που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν όσοι πληρωνόντουσαν ηγεμονικά από τον φόρο σου για να κάνουν αυτή ακριβώς τη δουλειά. 
Έχεις δίκιο λοιπόν και είναι λογικό και να απελπίζεσαι και να εξοργίζεσαι, βλέποντας τη σύνταξή σου να μειώνεται. Όμως πρέπει να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα: με το να έχεις δίκιο δεν γεννιούνται λεφτά. Έχεις δει σπίτια να κατολισθαίνουν μαζί με την πλαγιά, εκεί που, λίγα λεπτά πριν, ήταν ολόκληρο χωριό; Σκέψου τους ιδιοκτήτες τους. Είχαν καμιά ευθύνη που ξαφνικά το βουνό κατέρρευσε; Όχι βέβαια! Όμως η πλαγιά δεν γυρίζει πίσω. Ούτε το σπίτι ξανακατοικείται.
Έπεσες θύμα απάτης, αγαπητέ συνταξιούχε. Όπως έπεσαν θύματα απάτης όλοι οι Έλληνες, από πολιτικούς που τους έλεγαν συνεχώς ψέματα, για να τους ψηφίζουν. Μόνο που αυτή η απάτη είναι κάπως ιδιότυπη. Δεν σου έκλεβαν λεφτά αλλά σου έδιναν! Έτσι νόμιζες, βέβαια... Σαν κάτι απατηλά συμβόλαια αεριτζήδων, έτσι και το δικό σου έγραφε με τεράστια γράμματα: ΕΧΕΙΣ 2000 ΕΥΡΩ ΔΩΡΟ! Με πολύ ψιλά γράμματα όμως, τόσο ψιλά που ήταν αδύνατον να τα δεις, όσο κι αν πρόσεχες, έγραφε: σε μερικά χρόνια εσύ ή το παιδί σου θα πληρώσετε 2.500 ευρώ - συν τους τόκους. Τα άλλα 500 είναι αυτά που έβαλε στην τσέπη το πολιτικό σύστημα που σου έκανε την... εξυπηρέτηση. 
Τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Και οι πολιτικοί σού είπαν ένα ακόμα ψέμα, μεγαλύτερο από τα προηγούμενα: ότι θα προστατέψουν τη σύνταξή σου. Δεν σου είπαν ότι για να συνεχίσεις να πληρώνεσαι χωρίς να εργάζεσαι, κάποιοι άλλοι θα εργάζονται χωρίς να πληρώνονται. Την ίδια "προστασία” πούλησαν και σε κείνους. Θα προστατέψουν, είπαν, τα εισοδήματά τους μειώνοντας τους φόρους. Ναι, αλλά από τους φόρους τους πληρώνεται η δική σου σύνταξη. Καταλαβαίνεις ότι και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή το πολιτικό σύστημα φάνηκε να προτιμάει εσένα. Αύξησε τους φόρους σε όσους συνεχίζουν να εργάζονται, για να σου κόψει όσο το δυνατόν λιγότερα. Το έκανε επειδή σε... αγαπάει; Όχι βέβαια! Το έκανε επειδή είσαι οργανωμένος, συνταξιούχε, και ψηφίζεις μονοκούκι όποιον σου τάξει τα περισσότερα. Το έκανε για να συνεχίσει να σε κοροϊδεύει και να εκμεταλλεύεται την ψήφο σου. Όμως σε λίγο ο ιδιωτικός τομέας, αυτός που χρηματοδοτεί τη σύνταξή σου, θα έχει καταρρεύσει εντελώς από την υπερφορολόγηση. Και τότε ποιος θα σε πληρώνει; Ο εργαζόμενος, έστω και φεύγοντας από τη χώρα, έστω και κάνοντας δουλειές του ποδαριού με μαύρα, κουτσά στραβά θα επιβιώσει. Εσύ πώς θα επιβιώσεις;
Σε ξανακορόιδεψε λοιπόν, αγαπητέ συνταξιούχε, το πολιτικό σύστημα, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά: το ζήτημα δεν είναι πόσο τοις εκατό θα μειωθεί η σύνταξή σου, αλλά αν θα έχεις καν σύνταξη! Ακόμα χειρότερα θα είναι αν θα πάμε σε εθνικό νόμισμα. Θα παίρνεις ένα τσουβάλι λεφτά, αλλά δεν θα μπορείς να αγοράσεις ούτε ένα καρβέλι ψωμί. Πονάει η αλήθεια, αγαπητέ συνταξιούχε, όμως πρέπει να την ακούσεις: δεν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε πολλά και σε λίγα. Στην πραγματικότητα δεν σου προσφέρεται καμία επιλογή. Η σύνταξή σου, όσο η φοροδοτική ικανότητα του ιδιωτικού τομέα καταρρέει, θα συνεχίσει να μειώνεται. Όλο και περισσότεροι θα μπαίνουν στην ομάδα των συνταξιούχων και όλο και λιγότεροι θα απομένουν στην ομάδα των εργαζόμενων, με όλο και μικρότερο εισόδημα. Η πίτα μικραίνει και οι δικαιούχοι αυξάνονται. Πού φαντάζεσαι ότι θα οδηγήσει αυτό; Σε μια σύνταξη – χαρτζιλίκι. Θα το πίστευες αλήθεια, αν το 2009 σού έλεγε κάποιος ότι το 2017 η σύνταξή σου θα έχει μειωθεί τόσο πολύ; Ακόμα δεν έχεις δει τίποτε! Αν το κράτος δεν αλλάξει σενάριο, για να σου πληρώνει την όλο και μικρότερη σύνταξη, θα σου δημεύσει το σπίτι. 
"Μα έτσι δεν θα μπορώ να συντηρώ τα άνεργα παιδιά μου” θα πεις. Αγαπητέ συνταξιούχε, λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, όμως αυτή είναι η πιο σκληρή αλήθεια που πρέπει να ακούσεις: ο κυριότερος λόγος που τα παιδιά σου είναι άνεργα είναι η δική σου σύνταξη. Για να συνεχίσει να σου καταβάλλεται αυτά τα χρόνια της κρίσης, το φαύλο πολιτικό σύστημα, μπλε, πράσινο ή κόκκινο, ρήμαξε και ρημάζει οποιονδήποτε θα μπορούσε να δώσει δουλειά στα παιδιά σου. Εμποδίζει τα ίδια τα παιδιά σου από το να κάνουν μια δουλειά δική τους, γιατί πριν καν ξεκινήσουν να εισπράττουν το πρώτο τους ευρώ, τα γδέρνει με φόρους, προκαταβολές φόρων και ασφαλιστικές εισφορές που μόνο τυχεροί του τζόκερ μπορούν να πληρώνουν πια. 
"Μα έχω πληρώσει έναν σκασμό λεφτά”, θα πεις. Δεν το αμφισβητώ, μολονότι κανένας ασφαλισμένος δεν μπορεί να πει σε ποιο ακριβώς ποσό αντιστοιχεί αυτός ο "σκασμός”. Πόσες ήταν οι εισφορές σου ακριβώς στο σύνολο του εργασιακού σου βίου; Πώς ανατοκιζόντουσαν; Ποιες αντιστοιχούν σε παροχές υγείας και ποιες σε συνταξιοδοτικό πρόγραμμα; Τι έχεις εισπράξει μέχρι σήμερα; Και τι προβλέπεται να εισπράξεις μέχρι τα 81,4 που είναι το προσδόκιμο ζωής του Έλληνα; Αρκούν τα μεν για τα δε; Μη νοιώθεις άσχημα που δεν ξέρεις την απάντηση. Κανένας δεν την ξέρει. Αλλά δεν έχει καμία σημασία. Διότι το ασφαλιστικό μας σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό - είναι αναδιανεμητικό. Μπορεί αυτοί οι όροι να μην σε απασχόλησαν ποτέ μέχρι τώρα. Έλα όμως που απ’ αυτούς εξαρτάται η ίδια σου η επιβίωση!
Να σου τους εξηγήσω με δυο λόγια. Ανταποδοτικό είναι το σύστημα στο οποίο κάθε ασφαλισμένος έχει έναν προσωπικό ασφαλιστικό κουμπαρά. Εκεί μπαίνουν οι εισφορές, οι δικές του και του εργοδότη του. Κι όταν έρθει η ώρα της σύνταξης, παίρνει ανάλογα με αυτά που έδωσε. Δίκαιο και λογικό το βρίσκεις, έτσι δεν είναι; Τι σύμπτωση όμως! Το πολιτικό σύστημα δεν το προτίμησε. Προτίμησε το άλλο, που σου το πούλησε ως "αλληλεγγύη των γενεών”. Στην πραγματικότητα ήταν ένας άλλος μηχανισμός κλοπής. Πυραμίδα. Αεροπλανάκι. Σχήμα Πόντσι, αν έχεις ακουστά. Δηλαδή οι νεότεροι πληρώνουν τους παλιότερους. Μόνο που για να λειτουργήσει σωστά πρέπει να υπάρχουν 7 νεότεροι για 1 παλιότερο. Σήμερα η αναλογία είναι 1,2 εργαζόμενος για 1 συνταξιούχο. Ο εργαζόμενος παίρνει 700 ευρώ μέσο μισθό και ο συνταξιούχος 900 ευρώ μέση σύνταξη. Κι όλα να του τα ’δινε ο εργαζόμενος, πάλι τα νούμερα δεν βγαίνουν. 
Ξέρω, σου έκανα την καρδιά περιβόλι. Αλλά δεν θα κερδίσεις τίποτε αν ακούσεις ακόμα ένα πακέτο ψέματα. Διότι σήμερα το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Λέω "σήμερα” γιατί εδώ και 40 χρόνια είχε πόδια καμηλοπάρδαλης. Όσο το πολιτικό σύστημα μπορούσε να δανείζεται, σού πετούσε όποιο δόλωμα ήθελε κι εσύ το κατάπινες. Το απόλυτο δόλωμα ονομαζόταν "κοινωνική ευαισθησία”. Τι ωραίες λέξεις, ε; Όλες λοιπόν οι ψηφοθηρικές παροχές των κομμάτων στους πελάτες τους περιχύνονταν με το σιρόπι της κοινωνικής ευαισθησίας. Μη μου πεις ότι δεν βρήκες κοινωνικά ευαίσθητη τη θέσπιση σύνταξης για μητέρες ανηλίκου με 15 (και αν…) χρόνια εργασίας; Ή τη σύνταξη σε αντιστασιακούς; Σκέφτηκε τότε ότι μια γυναίκα 40 ή 35 χρονών (και στα 32 έχουν συνταξιοδοτηθεί κάποιες) δεν πρόφτασε να πληρώσει εισφορές ικανές να της προσφέρουν σύνταξη και παροχές υγείας μέχρι τα γεράματα, ζωή να ’χει; Σκέφτηκες ότι οι 260.000  "αντιστασιακοί” (πολλοί από αυτούς γεννηθέντες το… 1933!) στους οποίους μοίρασε αβέρτα συντάξεις ο Ανδρέας δεν πλήρωσαν ούτε μία κατοχική δραχμή ως εισφορά; Ποιος πλήρωνε και συνεχίζει να πληρώνει τις συντάξεις τους; Το κράτος με δανεικά. Δανεικά που το σύστημα έκανε τώρα πάσα στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου, συνταξιούχε. Στα χέρια τους έρχονται οι λογαριασμοί. Και θα συνεχίσουν να έρχονται για έναν αιώνα ακόμα. 
Τι κάνουμε λοιπόν, αγαπητέ συνταξιούχε; Υπάρχει λύση; Φυσικά υπάρχει και ονομάζεται ανάπτυξη! Την έχεις ακούσει, γιατί σου την έχουν πει χιλιάδες φορές οι πολιτικοί που ψηφίζεις. Αλλά σου κρύβουν το σημαντικότερο: τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης. Τη σειρά με την οποία γίνονται τα πράγματα σ΄ αυτόν τον μάταιο κόσμο. Δηλαδή, για να έρθει ανάπτυξη, πρέπει να γίνουν επενδύσεις. Για να γίνουν επενδύσεις πρέπει να μειωθούν οι φόροι. Για να μειωθούν οι φόροι, πρέπει να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες. Για να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθεί ανάμεσα σε άλλα και η δική σου σύνταξη! 
Μα δεν γίνεται να μειωθούν μόνο τα άλλα; Λυπάμαι, δεν γίνεται! Η συνταξιοδοτική δαπάνη είναι το μεγαλύτερο έξοδο του κράτους σήμερα και η μεγαλύτερη αιτία της ληστρικής φορολόγησης. Θυμήσου μόνο τρία νούμερα. Ετήσια έσοδα από ΕΝΦΙΑ: 2,6 δισ. Κι άλλα τόσα τα ετήσια έσοδα από φόρο νομικών προσώπων. Σύνολο: 5,2 δισ. Ετήσιες δαπάνες μόνο για πρόωρες συντάξεις, κάτω των 65 ετών: 9 δισ.! Δηλαδή δύο φόροι που τσάκισαν την οικονομία, απαξίωσαν το σύνολο της περιουσίας των Ελλήνων κατά 1 τρισ. ευρώ, εξαφάνισαν 200 επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομή και έδιωξαν στο εξωτερικό ή οδήγησαν σε λουκέτο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες, δίνουν έσοδα που δεν φτάνουν ούτε για 7 μήνες πρόωρων συντάξεων (χωρίς τις προνοιακές!). 
Μα δεν λήστεψαν τόσα χρόνια τα λεφτά των ταμείων οι πολιτικοί με τα δομημένα ομόλογα, με τις άτοκες καταθέσεις, με τις συντάξεις στους πελάτες τους; Δεν τα κούρεψε το PSI; 
Ξανά έχεις δίκιο, μολονότι με το δίκιο, είπαμε, δεν γεννιούνται λεφτά. Όμως τα αποθεματικά των ταμείων τα διαχειρίστηκαν οι συνδικαλιστές και οι πολιτικοί που εσύ όρισες να σε εκπροσωπούν. Αυτοί τα κατέθεταν, για παράδειγμα, στην Τράπεζα Κρήτης του Κοσκωτά χωρίς τόκο, όταν το επιτόκιο τότε ήταν πάνω από 20%. Σε έκλεψαν, αλλά τους βοήθησες κι εσύ, ε; Αλλά κι εδώ πρέπει να έχεις αίσθηση των μεγεθών. Τα αποθεματικά δεν ήταν ένα μεγάλο θησαυροφυλάκιο που θα άνοιγε κάποια στιγμή για να σου δώσει σύνταξη. Ήταν τα ψιλά για τα "καθημερινά" έξοδα των Ταμείων. Αρκεί να σκεφτείς ότι τα αποθεματικά ΟΛΩΝ των ταμείων πριν το κούρεμα ήταν 22 δισ. ευρώ και οι ετήσιες ανάγκες για συντάξεις 32 δισ.! Αν υπολογίσουμε και τις δαπάνες για υγεία, τα αποθεματικά δεν έφταναν ούτε για ένα 6μηνο! Με το κούρεμα πήγαν στα 10 δισ. Αλλά τη διαφορά, και τότε και τώρα, την πληρώνει ο φορολογούμενος. 200 δισ. ευρώ περισσότερα έδωσαν τα ταμεία από αυτά που εισέπραξαν, την περίοδο 2000 – 2014. Τα 2/3 περίπου του χρέους. Από πού ήρθαν αυτά τα λεφτά; Από τα δανεικά. Κι από το 2009 και μετά, από τους φόρους. Τις εισφορές των σημερινών εργαζομένων, που δεν φτάνουν για τη σύνταξή σου, τις συμπληρώνει, καταρρέοντας επαγγελματικά, αυτός που θα μπορούσε να δώσει δουλειά στο παιδί σου και τώρα δεν μπορεί ούτε ο ίδιος να επιβιώσει με τέτοια φορολαίλαπα.

Για να έρθει η ανάπτυξη, αγαπητέ συνταξιούχε, λυπάμαι αλλά πρέπει να περικοπούν δραστικά τουλάχιστον οι πρόωρες συντάξεις. Δεν το θέλω, δεν είναι ευχάριστο να ανατρέπεται ο οικονομικός προγραμματισμός κανενός, ειδικά όταν δεν βρίσκεται στην πρώτη του νεότητα, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. 5,2 δισ. δεν εξοικονομούνται από αναλώσιμα. Και για να μην αδικηθεί κανένας, ένα κριτήριο υπάρχει: ο ατομικός υπολογισμός κάθε σύνταξης. Μολονότι ο ασφαλιστικός σου κουμπαράς δεν έχει δεκάρα τσακιστή, διότι, είπαμε, το σύστημα φρόντισε να τον αδειάσει για παλιότερους πελάτες του, δεν είναι λογικό και δίκαιο να δούμε τι έχεις δώσει εσύ συνολικά και να επαναπροσδιοριστεί η σύνταξή σου με βάση τις ατομικές σου εισφορές; Κι αν όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτη για να βγει η χώρα από το πηγάδι που την έριξαν οι… κοινωνικά ευαίσθητοι (με τα λεφτά των άλλων) πολιτικοί της, το βάρος να μοιραστεί αναλογικά. Διαφωνείς;
Βγες λοιπόν στον δρόμο και διεκδίκησε τη μείωση των φόρων. Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ που το πιθανότερο είναι να βουτάει λεφτά κι από τη δική σου τσέπη. Την θέσπιση ενός λογικού γραμμικού φόρου 12% για πρόσωπα και επιχειρήσεις για να μπορέσει ένας επενδυτής να δώσει δουλειά στα παιδιά σου ή για να μπορέσουν να φτιάξουν μια δουλειά τα ίδια. Και ζήτα, εσύ ο ίδιος, η σύνταξή σου να υπολογιστεί αναλογιστικά. Έδωσες πολλά; Θα πάρεις πολλά. Έδωσες λίγα; Θα πάρεις λίγα. Είναι ο μόνος τρόπος για να τη σώσεις. Να σώσεις και το παιδί σου από την ανεργία και την κατάθλιψη. Και τη χώρα από τη δημοσιονομική συντριβή. Τόλμησέ το. Και ζήτα κι από άλλους προνομιούχους να το τολμήσουν. Γιατί κάθε προνόμιο είναι χρήματα που παίρνουμε από την τσέπη των άλλων χωρίς να τα δικαιούμαστε. Είναι ένα έγκλημα στο οποίο μας ενέπλεξε το πολιτικό σύστημα, εν αγνοία μας, με θύματα τα ίδια μας τα παιδιά, αγαπητέ συνταξιούχε.

08 February 2017

Της μιας δραχμής οι άθλιοι εγκληματίες

www.bankingnews.gr, του Θάνου Τζήμερου, 8/2/2017
Δύο πλεονεκτήματα έχει η νύχτα. Χαζεύεις τα αστέρια και κάνεις και ηλιοθεραπεία”. Αν σου το έλεγε αυτό κάποιος, πώς θα τον έκρινες; Τρελό, ε; Κι αν επέμενε ότι το πιο καλό μαύρισμα γίνεται στις 12 τα μεσάνυχτα, δεν θα φώναζες έναν ψυχίατρο, μπας και τον συνεφέρει;
Θα το έκανες αυτό, διότι η κοινή λογική λέει ότι δεν είναι δυνατόν να ισχύουν ταυτόχρονα δύο αντιφατικά πράγματα. Κι όποιος επιμένει ότι ισχύουν είναι φρενοβλαβής. Κι όμως, όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, είσαι πρόθυμος να δεχτείς οτιδήποτε αντιφατικό σού πλασσάρουν. Βέβαια, φροντίζουν να το συσκευάζουν σε βαρύγδουπες ανακουφιστικές μπουρδολογίες, και να το κάνουν κατά ριπάς, πολλοί μαζί, έτσι ώστε να αναρωτιέσαι “μα είναι δυνατόν όλοι αυτοί: πολιτικοί και καθηγητάδες, να είναι φρενοβλαβείς;” Η απάντηση είναι: ναι. Αν δεν είναι φρενοβλαβείς, είναι απατεώνες. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει. Αλλά είναι και κάτι περισσότερο: εγκληματίες. Διότι οι προτάσεις τους θα οδηγήσουν έναν ολόκληρο λαό στη χειρότερη τραγωδία της ιστορίας του και χιλιάδες Έλληνες στον θάνατο, κυριολεκτικά. Το αν έχουν επίγνωση ή όχι των εγκλημάτων τους θα το κρίνουν τα δικαστήρια, όταν με το καλό καθίσουν στο σκαμνί. Και θα αποφασίσουν για εγκλεισμό στον Κορυδαλλό ή στο Δρομοκαΐτειο. Όμως αυτό δεν θα μπορεί να παρηγορήσει κανένα θύμα τους. Γι’ αυτό πρέπει να εμποδιστούν τώρα. Από μένα κι από σένα.
Δες λοιπόν τι σου λένε οι δραχμιστές: πρέπει να πάμε στη δραχμή για να ασκήσουμε τη δική μας νομισματική πολιτική, για να είμαστε ανταγωνιστικοί διεθνώς. Και ταυτόχρονα σού λένε ότι δεν θα υπάρχει πληθωρισμός διότι θα ορίσουν ισοτιμία 1 ευρώ προς 1 δραχμή. Αυτά τα δύο ΔΕΝ γίνονται ταυτόχρονα! Διότι, ή θα έχεις σταθερή ισοτιμία, άρα θα είσαι όσο ανταγωνιστικός είσαι και σήμερα, ή θα υποτιμάς συνεχώς το νόμισμα για να γίνεις φτηνότερος στους ξένους αγοραστές, άρα θα έχεις πληθωρισμό που μπορεί να πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας και να κουβαλάς τα χαρτονομίσματα με το τσουβάλι για να αγοράσεις ένα μπουκάλι γάλα, όπως στη Βενεζουέλα.


Η νομισματική πολιτική είναι δύο πράγματα: υπερτίμηση ή υποτίμηση του νομίσματος και αυξομείωση των επιτοκίων. Δηλαδή, στα καθ’ ημάς, το εξής ένα: διαρκής υποτίμηση και λόγω της υποτίμησης επιτόκια διψήφια, τριψήφια και βάλε. Η δραχμή θα χάνει αξία έναντι των άλλων νομισμάτων. Αλλά αυτό δεν σταματάει με νόμο. Σταματάει όταν το αποφασίσουν οι αγορές. Ενώ λοιπόν στο ξεκίνημά της η δραχμή θα αξίζει θεωρητικά όσο ένα ευρώ γιατί έτσι θα το ορίσει η κυβέρνηση, στη συνέχεια θα αξίζει μισό ευρώ, 10 λεπτά, 1 λεπτό κι ακόμα λιγότερο, όσο το ορίσει η αγορά. Πάμε τώρα να απαντήσουμε στις ερωτήσεις που ίσως έχεις, μία προς μία, για να δεις γιατί είναι εγκληματίες όσοι σε οδηγούν στη δραχμή.
Δεν θα γίνουν έτσι φτηνότερα τα ελληνικά προϊόντα; Δεν θα τα προτιμούν οι ξένες αγορές;
Ελάχιστα! Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ελληνικές ντομάτες. Για να παραχθούν χρειάζονται: σπόροι, φυτοχώματα, λιπάσματα, φυτοπροστατευτικά προϊόντα, υδροπονικός εξοπλισμός, αρδευτικός εξοπλισμός, αντλητικά συγκροτήματα, εργαλεία, θερμοκήπια, αγροτικά μηχανήματα και παρελκόμενα, αυτοματισμοί και συστήματα ελέγχου, επαγγελματικά οχήματα και άλλα μέσα μεταφοράς, καύσιμα, λιπαντικά και άλλα αναλώσιμα, υλικά συσκευασίας, ζυγοί, εκτυπωτικά μηχανήματα, συσκευαστήρια, υλικά συσκευασίας, ψυγεία, ηλεκτρικό ρεύμα, μισθωτή εργασία.
ΟΛΑ αυτά είναι εισαγόμενα εκτός από τον αρδευτικό εξοπλισμό (που παράγεται με εισαγόμενα μηχανήματα) το ρεύμα (ως έναν βαθμό) και την εργασία. Από το 1 ευρώ που ειπράττει ο παραγωγός, τα 90 λεπτά φεύγουν στο εξωτερικό. Τι μένει; Η εργασία. Και τζάμπα να δουλεύουν οι εργάτες, το περιθώριο μείωσης είναι αυτά τα 10 λεπτά στο ευρώ που αφορούν την αμοιβή τους και τους ελάχιστους ελληνικούς συντελεστές παραγωγής. Πόσο νομίζεις ότι θα φτηνύνουν οι ντομάτες, αν το μεροκάματο αντί για 40 ευρώ πάει σε ένα ποσό σε δραχμές, αντίστοιχο των 10 ευρώ; Όμως αυτός που θα παίρνει 10 ευρώ τη μέρα δεν θα μπορεί να αγοράσει τίποτε εισαγόμενο, διότι η τιμή τους θα είναι απλησίαστη. Ποιος θα υποφέρει περισσότερο από αυτό; Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που δεν θα έχουν πρόσβαση σε πηγές συναλλάγματος. Η αγοραστική τους δύναμη θα φτάσει, σε έναν χρόνο το πολύ, σε επίπεδα κατοχικής πείνας.
Αυτό δεν θα μας αναγκάσει να αναπτύξουμε δική μας παραγωγή;
Ναι, με την τσάπα, όπως στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα. Και στη γλάστρα σου. Αν βρεις σπόρο σε κανένα χωριό. Γιατί το τρακτέρ θέλει καύσιμα και ανταλλακτικά. Και οι σπόροι εισάγονται.
Μα δεν θα είναι στο χέρι μας να ορίσουμε την ισοτιμία έτσι ώστε ο πληθωρισμός να είναι αργός, μέχρι να ξεκινήσει η παραγωγή;
ΟΧΙ! ΟΧΙ! ΟΧΙ! Και να σου εξηγήσω γιατί. Το νόμισμα είναι ένα προϊόν, όπως όλα τα άλλα. Το πουλάει ένα κράτος και το αγοράζουν οι πολίτες όλου του κόσμου. Τι ακριβώς αγοράζουν; Εμπιστοσύνη! Ένα δολάριο από μόνο του είναι σκέτο χαρτί. Αξία τού δίνει η βεβαιότητα του κατόχου ότι μπορεί τελικά να το ανταλλάξει με προϊόντα που παράγονται στη χώρα που το εξέδωσε ή σε άλλες χώρες που κι αυτές εμπιστεύονται τη χώρα που το εξέδωσε. Σε μια χώρα που παράγει ελάχιστα, τι θα βρεις να αγοράσεις με δραχμές; Μην ξεχνάς ότι την τιμή σε ένα προϊόν δεν την καθορίζει ο πωλητής αλλά ο αγοραστής! Αν δηλαδή ο Τσίπρας ορίσει πως μία δραχμή ισούται με ένα ευρώ και σου δώσει 2000 δραχμές μισθό, νομίζεις ότι μπορείς να πας στη Γερμανία ή στη Βουλγαρία, ας πούμε, και να βρεις στον δρόμο κάποιον που θα είναι πρόθυμος να “αγοράσει” αυτές τις δραχμές με 2000 ευρώ ή έστω λίγο λιγότερο για να βγάλει και προμήθεια; Φαντάζεσαι να ταξιδεύεις έξω και να σε πλησιάζουν λέγοντάς σου μήπως έχεις να τους πουλήσεις δραχμές όπως έκαναν οι Ανατολικοί επί σοσιαλισμού με το δολάριο; Σκέψου σήμερα να έλεγαν οι ειδήσεις: "αύριο γυρνάμε (λογιστικά τουλάχιστον) στη δραχμή". Τι θα έκανες; Θα καθόσουν ευτυχισμένος στον καναπέ φωνάζοντας: “γυναίκα, παιδιά, τέλος η φτώχεια!” Ή θα έτρεχες στο supermarket για προμήθειες μηνών πριν σε προφτάσουν οι άλλοι;


Θα πηγαίνω στην Τράπεζα και θα τις αλλάζω!
Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι! Οι ελληνικές τράπεζες θα σου λένε “δεν έχουμε”. Διότι όντως δεν θα έχουν. Οι ξένες θα σου λένε “δεν σου δίνουμε”. Όλοι οι ηλίθιοι δικτάτορες αυτή την πατέντα εφαρμόζουν. Τυπώνουν λεφτά και μοιράζουν στο πόπολο. Όμως την πραγματική ισοτιμία την καθορίζει η αγορά και είναι πολύ χαμηλότερη από την επίσημη. Για να καταλάβεις για τι διαφορές μιλάμε: ο ομοϊδεάτης του Τσίπρα, ο Μουγκάμπε της Ζιμπάμπουε, σκέφτηκε το ίδιο "ευφυές" κόλπο: θα τυπώνω και θα μοιράζω χρήμα. Ισοτιμία: ένα δολάριο Ζιμπάμπουε προς ένα δολάριο ΗΠΑ. Όταν σε λίγο καιρό αναγκάστηκε να το αποσύρει, η ισοτιμία ξέρεις πού είχε φτάσει; Ένα δολάριο ΗΠΑ προς 45.000.000.000.000.000 (45 τετράκις εκατομμύρια) δολάρια Ζιμπάμπουε! Θα γίνεις πολυεκατομμυριούχος σίγουρα, αλλά δεν θα μπορείς να αγοράσεις ούτε ένα αυγό. Δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία που αυτό το σύστημα να πέτυχε. Αλλιώς όλα τα κράτη θα ήταν πλούσια. Το καθένα θα τύπωνε αβέρτα νομίσματα, θα μοίραζε στους πολίτες και όλοι θα περνούσαν ζωή και κότα.
Κάποιοι λένε ότι πρέπει να καταστραφούμε και μετά να τα χτίσουμε όλα από την αρχή.
Γιατί καλέ μου άνθρωπε; Γιατί αντί να επιδιορθώσεις τη στέγη του σπιτιού σου που μπάζει νερά, πρέπει να το ανατινάξεις, με εσένα και τα παιδιά σου μέσα; Είσαι σίγουρος ότι θα επιβιώσεις από την ανατίναξη; Και ποιος σου εγγυάται ότι μετά θα έχεις τα μέσα να το ξαναχτίσεις; Και γιατί να χτιστεί αυτή τη φορά σωστά, κι όχι χειρότερα από πριν, αφού οι “ανάγκες στέγασης” θα είναι πιεστικές και οι εργασίες θα γίνουν άρπα – κόλλα, από τους ίδιους πιθανόν που έχτισαν και το προηγούμενο;
Μα, έτσι θα σβηστούν τα δάνεια!
Ούτε δεκάρα δεν θα σβηστεί. Τα κρατικά δάνεια είναι σε ευρώ και με το αγγλικό Δίκαιο. Θα τα πληρώσεις μέχρι τέλους εσύ, τα παιδιά, και τα τρισέγγονά σου, καταδικάζοντάς τα σε διαρκή μιζέρια, αν μείνουν σ’ αυτή τη χώρα και δεν μεταναστεύσουν. Αυτό που θα γίνει είναι να σβηστούν λόγω του καλπάζοντος πληθωρισμού τα τραπεζικά δάνεια καναλαρχών, πολιτικών, καθηγητάδων και άλλων απατεώνων που έβγαλαν τα ευρώ έξω ή ζουν έξω και περιμένουν την πλήρη κατάρρευση της χώρας για να έρθουν να σου πάρουν το σπίτι για 50 ευρώ. Και πολλά λέω. Στην Κατοχή σπίτια πουλιόντουσαν για έναν τενεκέ λάδι. Και επιπλέον θα πρέπει να βουλώσεις ως φορολογούμενος την τραπεζική τρύπα που θα ανοίξει. Διότι, δεν ξέρω αν το έχεις αντιληφθεί, ο τραπεζίτης πλέον είσαι εσύ. Με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση οι παλιοί μέτοχοι μηδένισαν και πλέον ο μεγαλομέτοχος των συστημικών τραπεζών είναι το κράτος, δηλαδή ο φορολογούμενος, δηλαδή εσύ.
Τι θα γίνει αν αύριο ανακοινωθεί ότι πάμε σε δραχμή;
Θα αδειάσουν τα supermarkets και τα βενζινάδικα σε μισή ώρα. Αμέσως μετά θα αρχίσουν λεηλασίες σε εμπορικά καταστήματα και θα επικρατήσει απόλυτη αναρχία. Από την πρώτη μέρα θα υπάρξουν νεκροί. Τα ΑΤΜ δεν θα τα σπάζουν οι... Ρουβίκωνες αλλά οι πολίτες, καθώς οι καταθέσεις τους θα μπλοκαριστούν και θα μετατραπούν αυτόματα σε δραχμές. Φυσικά τα capital controls θα ενταθούν, θα διαρκέσουν 10 χρόνια και βάλε (στην Ισλανδία διήρκεσαν 7) και το όριο ανάληψης θα μικρύνει εφιαλτικά, στα 15 ευρώ τη μέρα. Αυτό σημαίνει ότι χάνεις όλες σου τις καταθέσεις. Οι πάντες θα ξεπουλούν τα πάντα για να προφτάσουν να αποκτήσουν ευρώ πριν αυτό εξαφανιστεί από την αγορά. Κι επειδή όσοι έχουν κρυμμένα ευρώ αυτό το ξέρουν, θα περιμένουν να φτάσουν οι τιμές στον πάτο πριν αρχίσουν να κινούνται αγοράζοντας. Το Χρηματιστήριο θα φτάσει κάτω από τις 100 μονάδες και ένα τριάρι στο Παγκράτι θα πουλιέται 2000 ευρώ. Όσοι Έλληνες μπορούν, θα φύγουν, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο το πρόβλημα. Θα ταμπουρωθείς στο σπίτι γιατί οι ληστές θα σε σκοτώνουν για να σου πάρουν τα παπούτσια. Αν βγεις έξω θα είναι για να πιάσεις κανένα περιστέρι για μαγείρεμα ή να μαζέψεις ραδίκια από το πάρκο απέναντι, που θα τα φας αλάδωτα και πιθανόν ωμά, γιατί και η παραγωγή ενέργειας θα καταρρεύσει και θα έχεις ρεύμα 10-11 το πρωί και 6-7 το απόγευμα.


Ναι αλλά δεν θα πάρουμε αμέσως δραχμές για να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα;
Νομίζεις ότι είναι εύκολη διαδικασία η αλλαγή νομίσματος; Θα πρέπει προηγουμένως να ξεπληρώσουμε στον ELA και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα τις καραβιές ρευστότητας που μας δίνουν (και δεν υπολογίζονται στο χρέος) εδώ και χρόνια, και να γίνει εκκαθάριση των διασυνοριακών τραπεζικών εκροών. Ξέρεις πόσα είναι αυτά; Περίπου 250 δισ.! Πού θα τα βρει να τα δώσει η χώρα; Ο Ντράγκι το ξεκαθάρισε: επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, είπε, σημαίνει τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων. Τι κατάλαβες όταν άκουσες “τακτοποίηση εκκρεμοτήτων”; Κάτι ψιλά, ε; Κάτι ανώδυνα, ε; Σου το εξήγησε κανένας; Να σου το ξαναπώ να το εμπεδώσεις: πριν τυπωθεί η πρώτη δραχμή, η χώρα θα πρέπει να συμφωνήσει στο τι θα γίνει με τα 250 δισ. που χρωστάει ΠΕΡΑ από τα 325 δισ. του επίσημου χρέους. Το ξέρεις αυτό ή το ακούς πρώτη φορά;
Δεν το έχουν πει οι ειδήσεις!
Φυσικά! Κορόιδα είναι να σε τρομάξουν; Οι ειδήσεις είναι εργαλείο της ολιγαρχίας για να σε αγοράσουν μπιρ παρά. Είδες τι ωραία σε κατεύθυναν στον Τσίπρα; Θυμάσαι πρωτοσέλιδα από τη μηντιακή μαφία για τα βάσανά μας που τελειώνουν, θυμάσαι τηλεοπτικές συνεντεύξεις του καταληψία και των δορυφόρων του για τα παρακαλετά των ευρωπαίων να μας δανείσουν, για τις Κίνες και τις Ρωσίες που θα μας χρηματοδοτούσαν; Θυμάσαι τον γραβατωμένο αλήτη, που υποδύεται ακόμα τον δημοσιογράφο, πώς κουνούσε το κεφάλι συμφωνώντας όταν άκουγε για τα νταούλια των αγορών; Συμφωνώντας σε τι; Στο ότι οι Ευρωπαίοι θα συνέχιζαν να μας δανείζουν για να συνεχίζουμε να διορίζουμε Καρανίκες και να πληρώνουμε τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ με 20.000 τον μήνα, χωρίς να αναλάβουμε την παραμικρή δέσμευση! Ούτε στο Χόλιγουντ δεν γίνονται αυτά. Αλλά όταν έχεις μερικά εκατομμύρια ευρώ έξω (δανεικά κι αγύριστα, κλεμμένα δηλαδή), τη δραχμή τη βλέπεις ως την ευκαιρία της ζωής σου για τη μεγάλη ρεμούλα. Θυμήσου ποιοι “έσπρωξαν” στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ! Ποιοι χρηματοδότησαν την εκστρατεία κατασυκοφάντησης οποιουδήποτε έλεγε πως πάμε για κλείσιμο των τραπεζών και τρίτο μνημόνιο! Ποιοι έκαναν θεό τον Βαρουφάκη! Ποιοι σε έπεισαν να μισείς τον Τζήμερο χωρίς να τον ξέρεις καν! Αυτοί θα σε αγοράσουν, για ένα κομμάτι ψωμί κι εσύ θα πανηγυρίζεις για τη σωτηρία σου.
Τι θα συμβεί λοιπόν μέχρι να τακτοποιήσουμε τις εκκρεμότητες;
Θα είμαστε σε μια μεσοβέζικη κατάσταση όπου το Δημόσιο θα πληρώνει μισθούς και συντάξεις με σφραγισμένα χαρτάκια (που οι πάντες θα μπορούν να πλαστογραφήσουν) και κανένα μαγαζί δεν θα τα δέχεται. Ευρώ δεν θα έχουμε, αλλά ούτε και δραχμή. 


Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό;
Μπορεί και χρόνια! Η χώρα θα διαλυθεί πριν καν τυπωθούν οι πρώτες δραχμές. Κι ο Ερντογάν μάς περιμένει στη γωνία. Τον διακρίνεις ή νομίζεις ότι το πόδι που ετοιμάζεται να πατήσει στο Αιγαίο είναι παιχνίδια του ήλιου με το κύμα στην καλοκαιρινή ευδία, που λεν κι οι ποιητές;
Ναι, αλλά το ευρώ δεν μας έφερε ως εδώ;
Όχι βέβαια. Μας έφερε ένα κράτος που εισέπραττε 10 και ξόδευε 12, εισέπραττε 15 και ξόδευε 20, εισέπραττε 20 και ξόδευε 30. Δεν χρειάζεται σοφία για να το καταλάβεις. Για πες μου, με τη δραχμή θα αποκτήσουμε κτηματολόγιο; Θα επιταχυνθεί η λειτουργία της Δικαιοσύνης; Θα εξαφανιστεί η διαφθορά; Θα πάψουν οι διορισμοί των «δικών μας παιδιών»; Θα εκλείψουν οι ουρές στα γκισέ; Θα απλοποιηθεί η νομοθεσία; Θα καπιστρωθεί ο κρατικός συνδικαλισμός; Θα εξαφανιστούν οι κρατικοδίαιτοι δήθεν επιχειρηματίες; Θα μπει πληροφορική στο Δημόσιο; Θα σταματήσουν να βγαίνουν στη σύνταξη οι 50άρηδες;
Μήπως τα παραλές;
Δες απλώς τις φωτογραφίες σ' αυτό το άρθρο: Λεηλασίες στη Βενεζουέλα και χαρτονόμισμα 100 τρισεκατομμυρίων στη Ζιμπάμπουε. Και σκέψου ότι η Βενεζουέλα έχει το περισσότερο πετρέλαιο στον κόσμο και η Ζιμπάμπουε ήταν η άλλοτε πάμπλουτη Ροδεσία. 
Άρα γιατί ξαναφούντωσε η συζήτηση για τη δραχμή;
Γιατί οι εγκληματίες της δραχμής, τα χρεοκοπημένα λαμόγια του πολιτικο-μηντιακο-επιχειρηματικού βόθρου έχασαν στο παρά τσακ την ευκαιρία το καλοκαίρι του 2015 να πετύχουν το κόλπο γκρόσο όταν είχαν πλασσάρει σε θέσεις - κλειδιά όλους τους φρενοβλαβείς που χρησιμοποίησαν ως χρήσιμους (για τα σχέδιά τους) ηλίθιους. Και τώρα, τούς δίνεται ακόμα μια ευκαιρία. Αυτά που πρέπει να υλοποιήσει ο Τσίπρας είναι ζόρικα, η συμμορία του καταρρέει δημοσκοπικά, και το όνειρό τους να τους σβηστούν λόγω πληθωρισμού τα χρέη και να εξακολουθούν να σου πίνουν το αίμα για άλλα 50 χρόνια κινδυνεύει. Κάνουν την τελευταία τους προσπάθεια. Γιατί ξέρουν ότι αν αποτύχουν, τους περιμένουν ειδικά δικαστήρια. Μην τους δώσεις αυτή την ευκαιρία. Μη βάλεις το στολισμένο πακέτο με την ένδειξη «δώρο» κάτω από το κρεβατάκι του παιδιού σου. Είναι ωρολογιακή βόμβα.