17 May 2010

Θα χρειαστούμε μια δεκαετία

(του Μπαμπη Παπαδημητριου, Καθημερινή, 15/5/2010)

Ο αφόρητος δανεισμός είναι το χαμηλότερο σκαλί εξευτελισμού. Στη διάρκεια της προηγούμενης εικοσαετίας, η Ελλάδα έζησε, σε τρία στάδια, τα οφέλη από την απελευθέρωση του τραπεζικού τομέα, της σταθερότητας του νομίσματος και της αύξησης των διαθεσίμων δανειακών κεφαλαίων. Ο συνδυασμός αυτός έφερε σταθερή αύξηση του εθνικού, οικογενειακού και προσωπικού πλούτου. Ο κύκλος αυτός έχει κλείσει.

Στα επόμενα δέκα (τουλάχιστον) χρόνια, η χώρα θα μάθει να ζει χωρίς εύκολο χρήμα. Το 2012, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα έχει ξεπεράσει την αποσταθεροποίηση που του προκάλεσε (κυρίως) η κατάρρευση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας του κράτους. Η οικονομία θα επιστρέψει σε μια νέα ισορροπία. Το ερώτημα είναι ποια θα είναι αυτή και σε ποιο βαθμό θα μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Με τα σημερινά δεδομένα, κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εγγυημένο.

Εγγυήσεις, με το Πρόγραμμα Διάσωσης, υπάρχουν μόνον για τις επενδύσεις που έχουν γίνει στα ελληνικά ομόλογα. Και αυτό γιατί ένα τεράστιο μέρος των κρατικών εσόδων θα συνεχίσει να αφαιρείται από τον εγχωρίως παραγόμενο πλούτο και την εθνική αποταμίευση ώστε να εξυπηρετούνται, με τη μορφή τόκων και χρεολυσίων, τα κρατικά χρέη. [...]

Η Ελλάδα μπορεί να μειώσει το χρέος της και, ταυτοχρόνως, να υποστηρίξει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Υπάρχουν παραδείγματα και αξίζει να τα μελετήσουμε, να συζητήσουμε τις μεταξύ τους διαφορετικές επιλογές και να μιμηθούμε ό,τι ρεαλιστικό και σωστό επιλέξουμε. Η Σουηδία, που αποτέλεσε, δυστυχώς για λίγους μήνες, πρότυπο του σημερινού πρωθυπουργού, πέτυχε δραστική μείωση των χρεών της (κατά 36 μονάδες του ΑΕΠ της) στο διάστημα 1996, μετά τη σεισμική τραπεζική κρίση του 1992 και μέχρι το 2007. Ο Καναδάς με 38 μονάδες μικρότερο χρέος στην ίδια περίοδο. Η Αυστραλία (-28 μονάδες) στο 1995-2008. Η Νότια Κορέα, που ξανασηκώθηκε εκεί που τη γνωρίζουμε σήμερα (χρέος 33%, ρυθμός ανάπτυξης 5,2%, ανεργία 3,8%), είχε καταρρεύσει σε βαθμό που πατριώτισσες γυναίκες αυτής της περήφανης χώρας, παρέδιδαν τα χρυσαφικά τους σε ταμείο παρόμοιο με αυτό που άνοιξε ο δικός μας πρόεδρος της Βουλής. Θα χρειαστούμε μια δεκαετία! (πλήρες κείμενο >>>)