Τον Νοέμβριο του 1968, πριν από 40 χρόνια, συνέβη στη Γερμανία ένα περιστατικό, το οποίο έκανε τον γύρο του κόσμου και, κυρίως, έκανε παγκοσμίως γνωστό το πολιτικό παρλεθόν του Γερμανού Καγκελάριου Kurt-Georg Kiesinger (Κίζινγκερ, καμία σχέση με τον επίσης Γερμανό στην καταγωγή Henry Kissinger).
Η 29-χρονη Beate Auguste Klarsfeld (Κλάρσφελτ), έδωσε ένα ανάποδο χαστούκι στον καγκελάριο, το οποίο αντήχησε σε όλη την υφήλιο. Ταυτόχρονα την άκουσαν όλοι στην αίθουσα του συνεδρίου που συνέβη το περιστατικό και από τις τηλεοράσεις να φωνάζει «Ναζί, Ναζί, Ναζί,...» μέχρι που την απομάκρυνε η Αστυνομία από την αίθουσα. Δυστυχώς, δεν είχαν συντονιστεί κατάλληλα τα τηλεοπτικά συνεργεία και οι φωτογράφοι κι έτσι υπάρχει από το περιστατικό μόνο μια θολή εικόνα. Ο Κίζνγκερ πιάνει το κεφάλι του για να μην του φύγει, η Κλάρσφελτ κινείται για να απομακρυνθεί και δίπλα τους ο παλιός καγκελάριος Έρχαρτ καπνίζει αμέριμνος το πούρο του.
::
(click)
Ο καγκελάριος Κίζινγκερ είχε γίνει μέλος του ναζιστικού κόμματος ήδη το έτος 1933, μόλις το κόμμα ανέβηκε στην εξουσία, χωρίς να υπάρχει (τότε ακόμα) καμιά πίεση ή υποχρέωση γι' αυτό. Από το 1943 έγινε δε ο ίδιος αναπληρωτής διευθυντής του προπαγανδιστικού ραδιοφωνικού σταθμού του ναζιστικού Υπουργείου Εξωτερικών. Είναι προφανές ότι δεν επρόκειτο για κάποιον ουδέτερο υπάλληλο, αλλά για πιστό οπαδό και συνοδοιπόρο του ναζιστικού συστήματος. Όταν αργότερα, καγκελάριος πλέον ο Κίζινγκερ, έπρεπε να απαντήσει στο ερώτημα, γιατί είχε γίνει μέλος του ναζιστικού κόμματος, έλεγε με στόμφο ότι σ' αυτή την απόφαση δεν υπήρχε «ούτε πεποίθηση, ούτε καιροσκοπισμός!» (Weder aus Überzeugung, noch aus Opportunismus). Εννοείται, η αμέσως επόμενη ερώτηση ήταν, καλά γιατί έγινε τότε μέλος (warum dann?), αφού ούτε φιλοναζί (έλεγε ότι) ήταν, ούτε καιροσκόπος. Στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν έδωσε όμως ποτέ απάντηση, τι να πει εξ άλλου;
Ο Κίζινγκερ ετοιμαζόταν στο τέλος του 1968 να επισκεφτεί την Αμερική (πρόεδρος ο Nixon) και ήλπιζε να κερδίσει το 1969 τις βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία ως πολιτικός παγκόσμιου κύρους. Με το ανάποδο χαστούκι από την Κλάρσφελτ τσαλακώθηκε αυτό το σχέδιό του, τον πήραν χαμπάρι και οι εβραϊκές οργανώσεις στις ΗΠΑ και τον περίμεναν με διαδηλώσεις. Επίσης, διαδόθηκε τότε σε όλο τον κόσμο αυτό που επιθυμούσε να δείξει και η Κλάρσφελτ: «Δεν είμασταν όλοι οι Γερμανοί φίλοι των Ναζί». Η ίδια η Κλάρσφελτ (πατρικό όνομα Künzel) ήταν παντρεμένη με τον Γάλλο Σέργιο Κλαρσφελτ, του οποίου αμφότεροι οι γονείς είχαν δολοφονηθεί στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Auschwitz. Μαζί οργάνωσαν οι δύο την ενέργεια εναντίον του Κίζινγκερ, σε μια εποχή που δεν λαμβάνονταν ακόμα πολλά μέτρα προστασίας για τους πολιτικούς.
 |
| Beate Klarsfeld με σύζυγο |
Χαστούκι δεν βάρεσαν πλέον σε κανέναν -όπου έβλεπαν οι ένοχοι τους δύο, το έβαζαν στα πόδια- αλλά το έτος 1971 προσπάθησαν ανεπιτυχώς ο Σέργιος και η Μπεάτε να απαγάγουν τον Kurt Lischka, υπεύθυνο για τη μεταφορά των Εβραίων της Γαλλίας στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως! Σκοπός της απαγωγής ήταν να μεταφερθεί ο Λίσκα στη Γαλλία για να δικαστεί, επειδή στη Γερμανία είχε ήδη δικαστεί παλαιότερα από τα στρατεύματα κατοχής κι έτσι δεν ήταν δυνατόν να προσαχθεί πάλι σε δίκη για το ίδιο αδίκημα.
Τελικά, καταδικάστηκε επιεικώς η Κλάρσφελτ για την απόπειρα απαγωγής σε δίμηνη φυλάκιση με αναστολή, ο δε Λίσκα προσήχθη σε δίκη στη Γερμανία το 1979 και καταδικάστηκε σε ηλικία 70 ετών σε 10ετή φυλάκιση.
(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)
